ดวงใจภวินท์ - บทที่ 905 คาดเดาไม่ได้
บทที่ 905 คาดเดาไม่ได้
ดูเหมือนว่าเทอรี่จะไม่สงสัยขวัญตา มีสีหน้าขอโทษลางๆ “ผมเองที่ไม่ได้คิดให้รอบคอบ ควรให้คนใช้พาคุณไป คฤหาสน์มีเสื้อผ้าที่สะอาด ทุกท่านตามผมมา”
ทั้งกลุ่มกลับไปที่ห้องนั่งเล่นอีกครั้ง
เทอรี่ยกมือขึ้นปรบมือ สาวใช้หลายคนเข็นราวแขวนเสื้อผ้าเข้ามา
บนราวเต็มไปด้วยของหรูหรา รวมถึงบางชุดที่เป็นลิมิเต็ดเอดิชั่นมูลค่าหลายล้าน ซึ่งถูกนำออกมาง่ายๆ
“วางใจ เสื้อผ้าพวกนี้ไม่มีใครเคยใส่ คุณโอลิเวีย เลือกชุดที่คุณชอบได้เลย ถือว่าเป็นของขวัญที่พบหน้าจากผม”
เทอรี่ยิ้มให้ขวัญตาอย่างใจกว้าง
เขาโบกมืออีกครั้ง สองสาวใช้เดินถือกล่อง 2 กล่องเข้ามา เทอรี่หยิบกล่องแล้ววางพวกมันลงตรงหน้าญาธิดาและภวินท์ตามลำดับ
“วิเวียน โจอี้ นี่ของพวกคุณ”
ญาธิดากับภวินท์แอบสบตากัน ต่างไม่ยื่นมือไปรับ
ภวินท์กำลังจะปฏิเสธ แต่เหมือนเทอรี่จะมองความคิดของเขาออก จึงดันกล่องใส่มือทั้งคู่อย่างไม่ให้ปฏิเสธ
“ผมชื่นชมพวกคุณสองคนมาก นี่เป็นรางวัลที่พวกคุณทุ่มเทเพื่อผม”
ทั้งคู่ไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ ได้แต่ยอมรับของขวัญชิ้นนี้
ขวัญตาเห็นว่าทั้งคู่รับของขวัญแล้ว จึงหยิบชุดจากไม้แขวนแล้วจึงเดินเข้าห้องไปเปลี่ยน
ขวัญตาเพิ่งเปลี่ยนชุดเสร็จออกมา ก็ได้ยินเสียงรองเท้าส้นสูงใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
ตามมาด้วยเสียงออดอ้อนออเซาะ “ฮัมฟรีย์ ฉันก็ชอบคุณในจุดนี้…”
ญาธิดาขนลุกชันไปทั้งตัวทันที เธอจำเสียงนี้ได้ โดยธรรมชาติแล้วรู้ว่าเจ้าของมันคือใคร
ภวินท์คิ้วขมวด ดวงตาฉายแววรังเกียจ
วินาทีต่อมา มาเลน่าชุดชมพูผมสีบลอนด์ลอนใหญ่ปรากฏตัวต่อหน้าทุกคน
เธออิงแอบหนุ่มหล่อผมสีน้ำตาล ทั้งตัวแทบแนบชิดกับร่างของอีกฝ่าย แต่ทันทีที่ดวงตาของเธอสบเข้ากับภวินท์ ดวงตาพลันเกิดประกายประหลาดใจ และรีบเด้งออกจากตัวฮัมฟรีย์เดินด้วยส้นสูงเข้าหาภวินท์
“โจอี้ คุณอยู่ที่นี่ได้ยังไง”
มาเลน่ายื่นมือออกไปอย่างเป็นธรรมชาติ ต้องการคล้องแขนของภวินท์ แต่เขาหันข้างเล็กน้อยหลบเลี่ยง
“คุณมาเลน่า โปรดให้เกียรติตัวเองด้วย” ภวินท์พูดอย่างเย็นชา
ถูกภวินท์หลบเลี่ยง แต่มาเลหน้าไม่อายเลยสักนิด เธอจัดผมลอนที่ฟูฟ่อง จากนั้นหันหน้าไปพูดกับฮัมฟรีย์ที่งุนงงโดยสมบูรณ์ว่า “ที่นี่ไม่ใช่เรื่องของคุณ คุณไปได้แล้ว”
เธอท่าทางเย็นชา แตกต่างจากที่เคยปฏิบัติกับฮัมฟรีย์ก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง
ฮัมฟรีย์ยืนซื่อบื้ออยู่ตรงนั้น ผ่านไปนานกว่าจะได้สติ แล้วก้าวเดินไปทางมาเลน่า “มาเลน่า ผม…”
มาเลน่าโบกมืออย่างรำคาญมาก แล้วบอดี้การ์ดที่คอยอยู่ทั้งสองข้างก็รุมเข้ามาหิ้วฮัมฟรีย์ลากออกไป
ฮัมฟรีย์ดิ้นรนพร้อมกับตะโกน “มาเลน่า คุณทำอย่างนี้กับผมไม่ได้นะ!”
น่าเสียดายที่มาเลน่าไม่ตอบสนองต่อเขาเลย ความสนใจของเธอจดจ่ออยู่ที่ตัวภวินท์อย่างเดียวเท่านั้น
“โจอี้ คิดไม่ถึงว่าคุณจะอยู่ที่นี่ ถ้ารู้ก่อนฉันจะแต่งตัวให้ดีๆ…” มาเลน่ากระทืบเท้าด้วยความหงุดหงิด
ญาธิดาสังเกตฉากนี้ ยิ่งรู้สึกว่ามาเลน่ามีบุคลิกที่คาดเดาไม่ได้
ทั้งทั้งที่ชอบวิน แต่ขณะเดียวกันก็ไปก้อร่อก้อติกกับชายอื่น ถึงถูกภวินท์เห็นเข้าก็ไม่ตื่นตระหนกเลยสักนิด
ราวกับว่าการที่เธอมีผู้ชายคนอื่น มันเป็นเรื่องธรรมชาติ
คุณหนูคนนี้ดูจะเป็นคนบ้าบอจริงๆ