ดวงใจภวินท์ - บทที่ 908 ผู้ชายคนที่ฉันเคยบอกกับคุณ
บทที่ 908 ผู้ชายคนที่ฉันเคยบอกกับคุณ
แววตาทีน่าสั่นไหวเล็กน้อย แล้วขยับไปนั่งข้างมาเลน่า
สายตาเธอไม่ได้มองใครเลยตั้งแต่ต้นจนจบ ล้วนให้เป็นหน้าที่มาเลน่า เธอเพียงเหลือบมองที่ภวินท์เป็นบางครั้ง เหมือนกำลังจับตาดูอะไรบางอย่าง
ทีน่านั่งอยู่กับที่เงียบๆ หลังจากทักทายจบเธอก็ไม่พูดอีก
แต่มาเลน่าดึงแขนเธอมาพูดเจื้อยแจ้วไม่หยุด
“คุณแม่คะดูสิ เขาคือผู้ชายที่ฉันเคยบอกไงคะ โจอี้”
ทีน่ายิ้มเล็กน้อย ดวงตายังคงว่างเปล่า “ตอนบ่ายเราได้เจอกันที่สวนแล้ว มาเลน่า”
“งั้นก็ดีสิคะคุณแม่”
ตอนนี้ เทอรี่ขัดจังหวะการสนทนาระหว่างแม่ลูก
“ทีน่า มาเลน่า”
ทั้งสองมองไปที่เทอรี่
เขายกแก้วที่มีไวน์อยู่เต็มขึ้นส่ายโคลง “ตั้งแต่วันนี้ โจอี้จะรับช่วงต่องานส่วนหนึ่งในมือของฉันอย่างเป็นทางการ”
ตอนที่พูดประโยคนี้ เทอรี่เน้นย้ำตรงคำว่า “งาน” ขณะเดียวกัน เขาก็จับจ้องสีหน้าของทีน่าด้วย
โจอี้ไม่ได้ทำงานในบริษัทของเทอรี่ เขาพูดแบบนี้ ทีน่าจึงหรี่ตาเล็กน้อย
แน่นอนเธอรู้ว่าเทอรี่หมายถึงอะไร
โจอี้ไม่ใช่คนในบริษัทของเทอรี่ แต่เทอรี่จะให้เขาเข้ารับช่วงต่องานของตัวเอง ดังนั้นสิ่งที่เขาพูดถึงต้องเป็นธุรกิจสีเทา
หลายปีมานี้ทีน่าพยายามอย่างมากที่จะเข้าไปแทรกแซงธุรกิจสีเทาของเทอรี่
ถ้าโจอี้มาจัดการธุรกิจเหล่านี้ เช่นนั้นเธอเข้าไปยุ่งคงไม่ดี
เพราะทุกครั้งที่เธอยื่นมือเข้าไป พวกลูกน้องของเทอรี่ แทบจะไม่มีชีวิตเหลืออยู่เลย
เปลือกตาของเธอสั่น และพูดอย่างสบาย “งั้นก็ยินดีกับคุณด้วยจริงๆ โจอี้เป็นคนมีความสามารถที่ยอดเยี่ยม”
เมื่อได้ยินเธอพูดอย่างนี้ เทอรี่ก็ดีใจมาก เงยหน้าขึ้นดื่มไวน์ในแก้วคริสตัลจนหมด
เขารู้อยู่แล้วว่าตราบใดที่เป็นสิ่งที่โจอี้ทำ ทีน่าไม่มีทางยุ่งเกี่ยว
สำหรับว่าทำไม แน่นอนว่าเพื่อทำให้ลูกสาวของตัวเองมีความสุข ทีน่าคนนี้ รักลูกสาวของตัวเองจนแทบจะผิดปกติ
ตราบใดที่มันเป็นความสุขของมาเลน่า เธอเต็มใจทำทุกอย่าง
“โจอี้ คุณต้องทุ่มเททำงาน อย่าทำให้ผมผิดหวังนะ” เทอรี่พูดยิ้มๆ
ภวินท์กระตุกยิ้ม “แน่นอน ผมจะทำ”
มาเลน่ามองเทอรี่อย่างโมโห “โจอี้ต้องทำได้ดีแน่ อย่าดูถูกเขา”
เทอรี่อารมณ์ดีมาก แม้ตรงหน้าจะมีมาเลน่าที่ตั้งท่ารังเกียจเขา เวลานี้ก็ยังเต็มใจพูดกับเธอหลายประโยค “จะตั้งตารอดูฝีมือของโจอี้แล้วกัน แต่มาเลน่า เธอชอบโจอี้ขนาดนี้ ก็ต้องให้กำลังใจให้มากๆ นะ”
“นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว”
สี่คนมีความคิดแตกต่าง แต่โดยผิวเผินพวกเขาสามัคคีกัน
ญาธิดาพยายามเข้าร่วมหัวข้อสนทนาหลายครั้งแต่ก็ล้มเหลว ดูเหมือนเธอจะถูกกีดกันออกมาอยู่วงนอก
ญาธิดามองไปที่ภวินท์ ตั้งแต่เริ่มต้น ดูเขาจะไม่สนใจมองมาที่ตัวเองมากนัก
เมื่อสังเกตเห็นสิ่งนี้ ญาธิดาก็รู้สึกคับข้องใจ จ้องไปที่สเต็กบนจาน หยิบมีดและส้อมขึ้นมาหั่นเนื้ออย่างดุเดือด
“ธิ…” ขวัญตาเห็นว่าญาธิดาไม่ค่อยร่าเริง เกือบจะเรียกชื่อจริงของญาธิดาออกมา เมื่อรู้ตัวว่าตัวเองยังอยู่ข้างนอก จึงรีบเปลี่ยนคำพูดและปลอบโยน “วิเวียน ไม่เป็นไรนะ”
เธอบีบขาญาธิดาที่อยู่ใต้โต๊ะเบาๆ ส่งสัญญาณให้เธอควบคุมตัวเอง
ญาธิดาหันมายิ้มให้ขวัญตา “อืม ไม่เป็นไร”
บทที่ 907 บอกฉันมา เธอเป็นใคร
บทที่ 909 เขาเกือบถูกคนพบเข้าแล้ว