ดวงใจภวินท์ - บทที่ 914 ธิดายังอยู่ที่นั่น
ดวงใจภวินท์ บทที่ 914 ธิดายังอยู่ที่นั่น!
ภวินท์หันกลับไปมองคนที่มา
ผมลอนบลอนด์ทองที่เป็นเอกลักษณ์ ไม่ว่าเมื่อไรก็ใส่รองเท้าส้นสูง ——มาเลน่า
มาเลน่าเห็นภวินท์มองมาที่เธอ จึงกะพริบตาปริบๆ ขยิบตาให้ภวินท์
ภวินท์สายตาเปลี่ยนเล็กน้อย แต่พวกคนที่ถูกมัดไว้บนพื้นกลับมีสีหน้าตื่นเต้น
สีหน้าของพวกเขาอยู่ในสายตาภวินท์ ไม่นานก็เข้าใจ
“เรื่องนี้เป็นฝีมือคุณ” ภวินท์พูดอย่างมั่นใจ
“พูดให้ถูกคือฝีมือคุณแม่” มาเลน่าส่งยิ้มให้และเดินไปหาภวินท์
ภวินท์รู้ว่ามาเลน่าคนนี้แกล้งทำเป็นอ่อนแอให้คนอื่นตายใจ แต่ลูกน้องของเทอรี่กลับไม่รู้
หลังจากได้ยินบทสนทนาแบบนี้ก็ตกใจมากในทันใด
เป็นเธอได้ยังไง!
ไม่นานทุกคนก็ได้สติ กำลังจะลงมือ
แต่กำลังคนที่ซ่อนอยู่ในเงามืดของมาเลน่ากรูเข้ามาทันที แต่ภายในไม่กี่นาที ลูกน้องของเทอรี่ก็ถูกมัดไว้แน่นหนา
คนเหล่านี้เลี่ยงภวินท์ ไม่ได้แตะต้องเขา
ภวินท์เลื่อนสายตาขึ้นเล็กน้อยและพูดบางเบา “ถ้าอย่างนั้น ข่าวที่เทอรี่ได้รับเมื่อเช้า ก็เป็นพวกคุณปล่อยออกมาเป็นพิเศษสินะ”
หลังจากสินค้าถูกปล้น แม้แต่ตัวตนของอีกฝ่ายเทอรี่ก็ไม่ได้ตรวจสอบให้แน่ชัด แต่ในขณะนั้นกลับตรวจสอบเวลาและสถานที่ของการแลกเปลี่ยนสินค้า
ภวินท์เชื่อว่านี่ไม่ใช่แค่เรื่องบังเอิญ
อย่างที่คาด เห็นมาเลน่าพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม ยอมรับเรื่องนี้แล้วพูดว่า “โจอี้ แทนที่จะไปทำตามไอ้โง่เทอรี่ ไม่สู้มาอยู่กับฉัน…”
เธอเข้าใกล้ภวินท์ ลมหายใจราวกับกล้วยไม้ แทบจะแนบชิดทั้งตัวเข้าหาภวินท์
กลิ่นน้ำหอมบนร่างกายของเธอฉุนจมูก ภวินท์ขมวดคิ้ว ก้าวถอยหลังโดยอัตโนมัติ
ภวินท์หลบเลี่ยงเธอราวกับเธอเป็นงูแมงป่อง แต่มาเลน่าไม่สนใจ กลับยิ้มแทน “โจอี้ คุณไม่มีทางเลือกแล้ว”
ภวินท์ไตร่ตรองความหมายลึกซึ้งในคำพูดของเธอ ดวงตาหรี่ลง มีลางสังหรณ์ไม่ดีในใจ “คุณหมายความว่ายังไง”
มาเลน่ายิ้มหวาน “โจอี้ ฉันรู้ว่าคุณอยากเข้าสหภาพ แต่ทำงานภายใต้มือเทอรี่ ไม่รู้ว่าจะต้องใช้เวลากี่ปีถึงจะได้ยุ่งเกี่ยวกับธุรกิจหลักพวกนั้นของเขา…”
“โจอี้ คุณรู้ว่าฉันรักคุณ ฉันต้องการเติมเต็มความปรารถนาของคุณ ดังนั้นหลังผ่านคืนนี้ไป ฉันจะกลายเป็นเจ้าตระกูลตระกูลสมิธยึดครองสหภาพทั้งหมด”
“ตราบใดที่คุณอยู่เคียงข้างฉัน จากนี้ไปคุณจะเป็นรองผู้บังคับบัญชาของสหภาพทั้งหมด”
มาเลน่าเสนอเงื่อนไขที่ดึงดูดใจ แต่ภวินท์ตระหนักดีว่ามีบางอย่างผิดปกติ
“คุณลงมือกับเทอรี่เหรอ”
“ไม่ผิด ตระกูลสมิธถูกคนของฉันล้อมไว้แน่นหนาหมดแล้ว ตราบใดที่เป็นลูกน้องของเทอรี่ ไม่มีใครสามารถหลบหนีออกไปจากที่นั่นได้…”
ภวินท์สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก
ธิดายังอยู่ที่นั่น!
เขาก้าวขายาวมุ่งหน้าไปคฤหาสน์ตระกูลสมิทโดยไม่หันหลัง
มาเลน่ามองแผ่นหลังของภวินท์ แววตาเป็นประกายเล็กน้อย
แน่นอนเธอรู้ว่าเขากลับไปทำอะไร
เพื่อน้องสาวของเขา
ดวงตาของมาเลน่าเต็มไปด้วยความหึงหวงอย่างบ้าคลั่ง
เธอไม่อนุญาตให้ผู้หญิงคนใดมาครอบครองหัวใจของโจอี้ แม้ว่าคนคนนั้นจะเป็นน้องสาวของเขาก็ตาม
ไม่ช้าก็เร็วสักวันเธอจะทำให้ผู้หญิงคนนี้หายไปจากโลกนี้ตลอดไป!
ภวินท์ขับรถด้วยความกระวนกระวายใจอย่างยิ่ง เหยียบคันเร่งจนสุด
เมื่อรีบมาจนถึงคฤหาสน์ตระกูลสมิทผู้คุ้มกันมือฉกาจที่ปกติเฝ้าอยู่หายไปนานแล้ว ในคฤหาสน์เงียบเชียบ อากาศเต็มไปด้วยกลิ่นเลือดจางๆ