ดวงใจภวินท์ - บทที่ 922 ฉันบอกแล้วไง โจอี้จะเป็นคนของฉัน
ดวงใจภวินท์ บทที่ 922 ฉันบอกแล้วไง โจอี้จะเป็นคนของฉัน
ญาธิดามองไปยังใบหน้าไม่แยแสของภวินท์ ไม่เชื่อว่าภวินท์จะไปแต่งงานกับมาเลน่า
ภวินท์ค่อยๆ ลืมตาขึ้น สีหน้าของเขาดูสงบนิ่งเฉยเหมือนกับตอนที่ญาธิดากับเขาพบกันครั้งแรก “ผมไม่ได้โกหกคุณ”
ญาธิดาชะงักนิ่งอยู่กับที่
มาเลน่าหัวเราะเย้ายวน เอนกายอิงแอบภวินท์ สองร่างยิ่งแนบชิด “เมื่อเทียบกับผู้หญิงธรรมดาอย่างคุณ วินเลือกฉัน เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลแล้ว”
“เป็นไปไม่ได้” ญาธิดาส่ายหัว น้ำตาไหลอาบแก้มนวล “วิน คุณบอกฉันสิ ว่านี่ไม่ใช่เรื่องจริง”
“เราผ่านอะไรมาด้วยกันตั้งมากมาย เป็นไปไม่ได้ที่คุณจะแต่งงานกับคนอื่นถูกไหม”
ญาธิดาก้าวเข้าไปคว้าแขนของภวินท์ ดวงตาเจ็บไปหมด ร้องถามด้วยเสียงสะอื้น
ภวินท์ขมวดคิ้วถอยหลังหนึ่งก้าวแล้วดึงมือญาธิดาที่จับแขนออก สีหน้าเฉยเมยพูดอย่างเย็นชา “ผมบอกว่ามะรืนนี้ผมจะแต่งงานกับมาเลน่า ถ้าคุณไม่เชื่อก็มาดูด้วยตาตัวเองได้”
ญาธิดาผงะไป ร่างกายอ่อนแรงถอยหลังและล้มลงทรุดนั่งกับพื้น
เธอนั่งนิ่งอึ้งอยู่บนพื้น เงยหน้ามองภวินท์ ริมฝีปากขยับแต่ไม่สามารถส่งเสียงออกมาได้
จากนั้นไม่นานญาธิดากำมือแน่น กัดริมฝีปากก้มศีรษะลง
มาเลน่าก้าวเข้าไปตบแก้มญาธิดาเบา ๆ และยิ้มอย่างอวดดี “ฉันบอกแล้วไง โจอี้จะเป็นคนของฉัน”
สิ่งที่เธอต้องการ ไม่มีใครสามารถแย่งไปได้
พูบจบมาเลน่าก็กลับไปอยู่ข้างภวินท์ใหม่ คล้องแขนภวินท์แล้วหันหลังจากไป
ประตูห้องถูกปิดอีกครั้ง ตั้งแต่ต้นจนจบ ภวินท์ไม่ได้ส่งสายตาพิเศษให้เธอเลย
ญาธิดามองประตูที่ปิดสนิท น้ำตายังเปื้อนแก้ม แต่ความเปราะบางก่อนหน้านี้หายไปในพริบตา
เธอแบมือที่กำแน่นออก เครื่องติดต่อขนาดเล็กอยู่กลางฝ่ามือนิ่งๆ
ตอนที่ภวินท์ผลักเธอออกเมื่อครู่ นี่คือสิ่งที่ใส่มาในมือเธอ
จากช่วงเวลานั้นเธอก็รู้ว่าภวินท์กำลังแสดงต่อหน้ามาเลน่า
ญาธิดายกยิ้มมุมปากเล็กน้อย ตอนแรกเธอเชื่อคำพูดของภวินท์แล้วจริงๆ คิดว่าเขาอยากแต่งงานกับมาเลน่า
เธอรู้ว่าตัวเองกับภวินท์ผ่านเรื่องราวทั้งดีร้ายมามากมาย เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น
ญาธิดาลุกขึ้นยืน ปัดฝุ่นที่กระโปรง เก็บอุปกรณ์ติดต่อขนาดเล็กไว้อย่างดี ไม่ได้รีบร้อนติดต่อกับภวินท์
กระทั่งค่ำคืนที่เงียบสงัด
เพื่อไม่ให้คนเฝ้าเธอได้ยิน ญาธิดาจึงไปซ่อนตัวในห้องน้ำ
เธอไม่ได้ใช้เครื่องติดต่อขนาดเล็กติดต่อไป แต่เอาใส่หูรอเงียบๆ
ประมาณยี่สิบนาทีต่อมา เสียงทุ้มต่ำของผู้ชายก็ดังขึ้นในชุดหูฟัง “ธิดา อยู่ไหม”
ญาธิดาลดเสียงลง “ฉันอยู่ วิน”
“ธิดา เรื่องวันนี้ขอโทษนะ” ภวินท์รู้สึกผิดเล็กน้อยกับสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ แม้เป็นเพียงการแสดง แต่เห็นท่าทางเสียใจของญาธิดาแล้วเขาก็ยังคงปวดใจ
ญาธิดายิ้ม “สถานการณ์พิเศษ ฉันยกโทษให้คุณ แผนต่อไปของเราคืออะไร”
“มาเลน่าสัญญากับผมว่าตราบใดที่ผมแต่งงานกับเธอ จะปล่อยคุณกับขวัญตา”
ญาธิดาตกใจเมื่อได้รู้ว่าขวัญตาถูกจับ “ขวัญถูกจับเหรอ”
“ไม่ต้องกังวล ตอนนี้เธอปลอดภัยดี เพราะมาเลน่ายังต้องการใช้เธอกับคุณมาบังคับให้ผมแต่งงาน”
ญาธิดาถึงได้ถอนหายใจโล่งอก