ดวงใจภวินท์ - บทที่ 934 เรื่องที่ฉันสัญญากับเธอไว้แล้ว ฉันจะไม่คืนคำแน่นอน
ดวงใจภวินท์ บทที่ 934 เรื่องที่ฉันสัญญากับเธอไว้แล้ว ฉันจะไม่คืนคำแน่นอน
ตอนที่ภวินท์พูดประโยคนี้ออกมา ญาธิดากับขวัญตาก็เหมือนจะรู้ได้ในทันทีว่าคนที่เขาพูดถึงคือใคร
ทักษะแฮกเกอร์ของอีธานยอดเยี่ยมมาโดยตลอด ถ้าให้ของสิ่งนี้กับเขาล่ะก็ ไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน
ภวินท์วางยูเอสบีที่พังเสียหายแล้วเอาไว้แล้ว ก็พูดขึ้น“ตอนนี้สถานภาพของพวกเราก็เปิดเผยออกไปเรียบร้อยแล้ว ถ้าคิดอยากที่จะเข้าใกล้มาเลน่าใหม่อีกครั้งมันเป็นไปไม่ได้แน่นอน แทนที่จะมาเสียเวลาอยู่ที่นี่ พวกเราสู้กลับไปเตรียมการวางแผนที่เมือง Jดีกว่า”
“แถม ในเมื่อไรอันก็เป็นสายเลือดของตระกูลสมิธ ตอนนี้ขืนอยู่ที่นี่ต่อไปก็ไม่ปลอดภัย ถ้าถูกมาเลน่าจับตัวได้ก็แย่แน่ๆ”
ญาธิดาครุ่นคิดอยู่สักพัก แม้ว่าในใจจะรู้สึกไม่พอใจกับการล้มเหลวของแผนการในครั้งนี้ก็ตาม แต่ก็เหมือนกับที่ภวินท์พูด กลับประเทศไปพักผ่อนและตั้งหลักใหม่ก่อนจะดีที่สุด
ญาธิดาพยักหน้า“ได้ พวกเรากลับไปกันก่อน”
“ขวัญตา แล้วเธอล่ะ?”เธอหันมองไปยังขวัญตา
แม้ว่าก่อนหน้านี้ขวัญตาจะบอกไว้ว่าหลังจากที่เรื่องเสร็จสิ้นลงแล้วจะกลับไปที่เมือง Jพร้อมกันกับพวกเขา แต่ในตอนนี้ ญาธิดาก็อดไม่ได้ที่จะยืนยันให้มั่นใจอีกสักครั้ง
เห็นขวัญตาพยักหน้า พร้อมกับยิ้มเล็กน้อย“เรื่องที่ฉันสัญญากับเธอไว้แล้ว ฉันจะไม่คืนคำแน่นอน”
ก่อนหน้านี้เธอพูดกับMrs. Robertเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว ว่าตราบใดที่เรื่องมันเสร็จสิ้นลงแล้ว เธอก็จะกลับไปที่เมือง J
แม้ว่าตอนนี้เรื่องมันจะยังไม่จบ แต่กลับไปก่อนมันก็ไม่เลวเหมือนกัน
ที่สำคัญที่สุดก็คือ……
ขวัญตาถอนหายใจออกมายาวๆ แววตาเผยให้เห็นถึงความเป็นกังวล“แถมฉันเองก็รู้สึกเป็นห่วงอันอันด้วยเหมือนกัน อยากจะกลับไปดูเธอสักหน่อย”
อันอันคอยอยู่เป็นเพื่อนเธอในช่วงวันเวลาที่ยากลำบากมาช่วงระยะเวลาหนึ่ง สำหรับขวัญตาแล้ว อันอันกับญาธิดามีความสำคัญเหมือนกัน
ตอนนี้อันอันป่วยแล้ว เธอก็จะนิ่งดูดายไม่สนใจไม่ได้
พอได้ฟังแบบนี้ แววตาของญาธิดาก็ระทมทุกข์ขึ้นมา
อันอันโรคเก่ากำเริบ ตอนนี้ไม่ได้ติดต่อมานานขนาดนี้ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอเป็นยังไงบ้าง
ภวินท์ตรงเข้าไปโอบไหล่ของเธอเอาไว้ ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งลึก“เรื่องมันจะชักช้าไม่ได้ พวกเราไปกันเถอะ”
ญาธิดาไม่ได้ตอบกลับ แต่หันหน้าไปหาไรอัน ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน“ไรอันนายยอมไปกับพวกเราไหม? ถ้านายยอมไปกับพวกเราล่ะก็ ที่เมือง Jก็ยังมีพี่ชายสองคนกับพี่สาวอีกหนึ่งคอยอยู่เป็นเพื่อนกับนายด้วยนะ”
ไรอันแววตาลังเล
เขาชอบพี่สาวสองคนนี้มาก
แล้วก็พี่ชายคนนี้ด้วย แม้ว่าใบหน้าจะเย็นชาก็ตาม แต่เขาไม่เหมือนกับพวกคนที่อยู่ในตระกูลสมิธพวกนั้น ไม่รังเกียจตัวเองเลยแม้แต่น้อย
เขาเติบโตในคฤหาสน์มาตั้งแต่เด็ก ไม่เคยเจอกับโลกภายนอกมาก่อน
แม้ว่าตั้งแต่ออกจากคฤหาสน์มาจนถึงตอนนี้ เขาก็แค่พักอยู่ข้างนอกสักพักเท่านั้น แต่เป็นครั้งแรกที่ได้มาสัมผัสว่าอะไรคือความอิสระ
ไรอันเข้าใจ ว่าขอแค่ไปด้วยกันกับพี่สาวทั้งสองคน เขาก็จะตัดขาดกับตระกูลสมิธไปโดยสมบูรณ์ตั้งแต่ตอนนี้
พอคิดถึงตรงนี้ สายตาของไรอันก็ค่อยๆแน่วแน่ขึ้นมา จากนั้นก็พยักหน้าอย่างแรง
“ป๊อกกี้……”
ไรอันเรียกชื่อของป๊อกกี้
ญาธิดาพอเห็นเขายอมตกลงกลับไปที่เมือง Jด้วยกันกับตัวเองแล้ว ก็รู้สึกดีใจสุดๆ ยื่นมือออกมาหยิกแก้มที่เนียนนุ่มของไรอัน พร้อมกับพูดยิ้มๆ“วางใจได้ พวกเราจะพาป๊อกกี้ไปด้วยแน่นอน”
ไรอันถึงได้ถอนหายใจออกมาอย่างสบายใจ
จากนั้น พวกเขาก็กล่าวลากับMrs. Robert อีกฝ่ายก็สั่งให้คนช่วยจองไฟลท์บินที่เร็วที่สุดให้กับพวกเขาเป็นพิเศษ
Mrs. Robertมาส่งพวกเขาที่รถที่จะเดินทางไปยังสนามบินด้วยตัวเอง ก่อนจะพูดขึ้น“เดิมทีอยากจะจัดเตรียมเครื่องบินส่วนตัวให้นะ แต่ว่ามันจำเป็นต้องทำการยื่นคำร้องต่อกรมการบินพลเรือนก่อนล่วงหน้า สู้นั่งเที่ยวบินประจำไปจะเร็วกว่า”