ดวงใจภวินท์ - บทที่ 943 การ์ดเชิญแต่งงาน

ดวงใจภวินท์ บทที่ 943 การ์ดเชิญแต่งงาน
ญาธิดาหันมองอีกฝ่าย เธอไม่รู้จัก ดูเหมือนว่าจะเป็นคนใหม่ของozone

คนคนนั้นยื่นจดหมายหนึ่งฉบับมาที่มือของจรณ์ จรณ์หันมองชื่อผู้รับหนึ่งที จากนั้นก็หันยื่นเอาไปที่มือของญาธิดา“ของคุณ”

ญาธิดารู้สึกประหลาดใจทันที แกะซองจดหมายที่ห่อจดหมายเอาไว้ออก เผยให้เห็นถึงการ์ดเชิญสีขาวที่อยู่ข้างใน

สายตาของเธอหันมองไปที่ตักอักษรภาษาอังกฤษสีทองที่ประทับอยู่บนหน้าปก นิ่งชะงักไปเล็กน้อย

นี่เป็นการ์ดเชิญแต่งงาน

ส่วนเป็นงานแต่งงานของใครกับใครนั้น ไม่ต้องคิดญาธิดาก็รู้ว่าใครเป็นคนส่งมาให้กับเธอ

พลิกการ์ดดู ชื่อที่ประทับอยู่ข้างบนคือมาเลน่าอย่างที่คิดเอาไว้จริงๆด้วย

ขวัญตาเองก็มองดูอยู่ข้างๆ คิ้วขมวด แววตาเผยให้เห็นถึงความโกรธเกลียด“นี่เธอหมายความว่ายังไง แย่งสามีของคนอื่นไปแต่งงานด้วยไม่พอยังจะเชิญเธอไปที่งานแต่งงานอีก?”

ขวัญตารู้สึกรำคาญมาเลน่าผู้หญิงคนนี้อย่างถึงที่สุด สมองของผู้หญิงคนนี้มันไม่ปกติเลยแม้แต่นิดเดียว

“เหอะ”ญาธิดากลับสบถออกมาอย่างเย้ยหยัน แต่แววตากลับไม่ได้ยิ้มแย้มสักนิด“นี่เธอกำลังเยาะเย้ยฉันอยู่”

ในขณะเดียวกัน นี่ก็เป็นกับดักที่ที่มาเลน่าวางเอาไว้

“ถ้าฉันไม่ไป ก็เท่ากับว่าถ้าเกิดยอมทิ้งภวินท์ไป เธอก็จะได้แต่งงานกับภวินท์อย่างราบรื่น ถ้าเกิดฉันไป ก็จะเข้าไปติดกับดักที่เธอวางเอาไว้ล่วงหน้าแน่ๆ”

ขวัญตาหันมองเธอหนึ่งที“ดังนั้น เธอตัดสินใจจะไปเข้าร่วมงานแต่งงานของมาเลน่า?”

ญาธิดาแววตาสว่างวูบวาบ มุมปากยกโค้ง“พวกเราไม่ใช่แค่ไปเข้าร่วมอย่างเดียวเท่านั้น แต่ต้องเอาของขวัญให้กับเธอสักชิ้นด้วย ฉันคิดว่า ไม่ว่ายังไงมาเลน่าก็ไม่มีทางคิดได้แน่นอนว่า ข้อมูลสำคัญที่เกี่ยวข้องกับตระกูลสมิธขนาดนี้ ตอนนี้จะอยู่ในมือของพวกเราแล้ว”

ต่อมา พวกเขาก็พูดคุยปรึกษาแผนการจนเสร็จ

งานแต่งงานของมาเลน่าจะจัดขึ้นในอีกหนึ่งเดือนให้หลัง ดูออกว่าเธอเตรียมวางแผนงานแต่งงานในครั้งนี้มาเป็นอย่างดี

แล้วก็ให้เวลาในการเตรียมตัวกับพวกเขาด้วยเหมือนกัน

ในเมื่อมีหลักฐานสำคัญแล้ว ozoneก็ไม่จำเป็นต้องหวาดกลัวจนไม่กล้าทำอะไรอีกต่อไป สามารถเข้าไปในยุโรปได้เลยตรงๆ แถมข้อมูลส่วนนี้ก็ส่งมอบให้กับทางตำรวจของยุโรป

ถึงตอนนั้น ต่อให้สหภาพยุโรปจะมีพลังอำนาจมากขนาดไหน อยู่ต่อหน้าของหลักฐานที่ประจักษ์แจ้งนี้ ก็จะไม่มีโอกาสได้พลิกตัวกลับขึ้นมาอีกแล้วแน่นอน

หลังจากที่พูดคุยปรึกษากันเสร็จแล้ว ญาธิดากับขวัญตาก็ไม่ได้จากไป แต่พูดถามจรณ์ขึ้นมา“อลิสากับอันอันล่ะ พวกเธอสบายดีไหม?”

พอพูดถึงเรื่องนี้ ญาธิดาก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นกังวลใจขึ้นมา

กลับมากะทันหันเกินไป เรื่องที่ต้องจัดการก็มากเกินไป จนถึงตอนนี้เธอยังไม่รู้ถึงอาการที่แน่ชัดของอันอันเลย

จรณ์ถอนหายใจออกมา เขาเองก็รู้ไม่แน่ชัดเหมือนกันว่าทางด้านของอัญมณีเกิดอะไรขึ้นบ้าง แค่พูดตอบว่า“ตอนที่อัญมณีมาที่ozoneอาการไม่เสถียรอย่างมาก อลิสาย้ายไปอยู่บ้านที่อยู่ห่างจากเมือง ก่อนหน้านี้ถามไปแล้ว อาการของอัญมณีดีขึ้นมาแล้ว”

ญาธิดาถามที่อยู่กับจรณ์ เอาเด็กๆไว้ที่บ้าน ก่อนจะขับรถไปยังจุดหมายด้วยกันกับขวัญตา

ที่นี่อยู่ห่างออกจากความวุ่นวายในเมืองจริงๆ แทบจะอยู่สุดเขตแดนของเมือง Jแล้ว ข้างหลังติดภูเขา วิวทิวทัศน์ไม่เลว กว่าจะมาถึงก็ไม่ใช่ง่ายๆ แต่กลับได้ยินคนรับใช้บอกว่าอลิสากับอัญมณีไม่อยู่บ้าน

หลังจากที่ได้ทราบตำแหน่งที่อลิสาอยู่ในตอนนี้จากปากของคนรับใช้แล้ว ทั้งสองคนก็รีบตรงไปทันที

อีกทางด้านหนึ่ง

อลิสากำลังควงแขนของอัญมณี เดินอยู่ในห้างอย่างช้าๆ

เธอถือชานมหนึ่งแก้ว ยื่นให้กับอัญมณี“เอานี่ นี่เป็นรสใหม่ของร้านนี้เลย อร่อยมากๆเลยนะ”

อัญมณีรับชานมมา พยายามฝืนยิ้ม“ขอบคุณนะ”

อลิสาถอนหายใจออกมาภายในใจ แต่กลับไม่กล้าไปถามอัญมณีตรงๆว่าอยู่ที่ตระกูลกรเวชประสบพบเจออะไรมาบ้าง นี่เป็นข้อห้ามที่สำคัญมากๆของจิตวิทยา

ทำได้แค่รอให้อัญมณีหายเป็นปลิดทิ้งก่อนแล้วเธอถึงจะได้รู้ว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่