ดวงใจภวินท์ - บทที่ 955 ฉันหวังว่าต่อไปคุณจะไม่มารบกวนชีวิตของฉันอีก

ดวงใจภวินท์ บทที่ 955 ฉันหวังว่าต่อไปคุณจะไม่มารบกวนชีวิตของฉันอีก
ขวัญตามองตามออกไป ธีทัตยืนถือแชมเปญหนึ่งแก้วท่ามกลางกลุ่มคน ภายใต้ไฟที่สลัวๆมองสีหน้าอารมณ์ของเขาไม่ค่อยชัดเจน เหลือเพียงแค่สองตาที่ร้อนระอุคู่นั้นเท่านั้น

สายตาของธีทัตจ้องมองมาโดยตรง ร่างกายของเธอชะงักไปเล็กน้อย แต่ก็ไม่ทันได้คิดว่าทำไมธีทัตถึงมาโผล่อยู่ที่นี่ได้ เธอก็รีบหันสายตาหนีไปทันที

หลังจากที่จัดการกับอารมณ์ของตัวเองแล้ว ขวัญตาก็พูดใส่ไมค์“ขอบคุณทุกท่านที่มาเข้าร่วมงานในครั้งนี้……”

ข้างล่างเวที สายตาของธีทัตคลุมเครือไม่ชัดเจน

ขวัญตาสวมชุดค็อกเทลสีขาว ผมถูกรวบเอาไว้เบาๆ ทรงผมที่ดูสลวยสวยงาม ทำให้เธอยิ่งดูสง่างามมากขึ้น

เธออยู่กลางเวที สายตามั่นใจ

ธีทัตสีหน้าตระหนักขึ้นมาอย่างฉับพลัน จู่ๆเขาก็นึกถึงตอนที่เจอกับขวัญตาครั้งแรกขึ้นมากะทันหัน เธอในตอนนั้นหดตัวอยู่ตรงมุม ตอนที่พูดคุยกับเขาก็จะระมัดระวังอยู่ไม่น้อย

เขาทำชุดเธอเปื้อน บังคับให้เธอเปลี่ยนเป็นชุดเดรสที่ขนาดไม่พอดีกับรูปร่างของเธอ ก็เพื่อที่จะได้เห็นเงาของญาธิดาจากตัวของขวัญตานั่นเอง

ใบหน้าของขวัญตาไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปมากเท่าไร ยังคงมีความคล้ายกับญาธิดาอยู่บ้าง แต่ธีทัตในตอนนี้ กลับแยกพวกเธอสองคนได้อย่างชัดเจน

เขายังจำคำที่ขวัญตาพูดกับเขาในตอนนั้นได้ดี จะต้องมีสักวันที่เธอจะทำให้เขาได้รู้ว่าเธอคือขวัญตา ไม่ใช่ญาธิดา

ธีทัตหัวเราะออกมาอย่างขมขื่น ตอนนี้ขวัญตาทำได้แล้ว แต่ตนเองกลับทำได้แค่มองเธออยู่ห่างๆแบบนี้

เขาดื่มแชมเปญในมือไปจนหมดเกลี้ยง กลืนความขมขื่นภายในใจลงไป

ขวัญตาเป็นกังวลว่าสายตาของคนแปลกหน้าจะทำให้ไรอันรู้สึกอึดอัด บวกเข้ากับธีทัตที่กำลังจ้องมองเธออยู่ด้วย ดังนั้นหลังจากที่แนะนำไรอันแล้ว ก็รีบลงจากเวทีทันที

หลังจากที่เดินมาอยู่ข้างๆญาธิดาแล้ว ในที่สุดเธอก็ถอนหายใจออกมาสักที

ไรอันหลังจากที่ได้เห็นอีธานและเอลล่าแล้วก็รู้สึกดีใจสุดๆ เด็กทั้งสองคนมองว่าเขาอายุน้อยกว่า ก่อนจะพาไรอันไปเล่นที่อื่น

ญาธิดาเห็นสีหน้าท่าทีของขวัญตาดูกระสับกระส่าย จึงพูดถามว่าเป็นอะไร

ขวัญตาเม้มริมฝีปาก เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่สวนสนุกในวันนั้นให้ญาธิดาฟัง“แถมวันนี้เขาก็มาที่นี่ด้วย”

พูดจบ เธอก็มองไปยังตำแหน่งที่ธีทัตยืนอยู่ก่อนหน้านี้ เขาไม่อยู่ที่เดิมแล้ว

ญาธิดาขมวดคิ้ว เธอครุ่นคิดอยู่สักพักก่อนจะพูดขึ้น“ขวัญ หรือว่าเธอไปพูดคุยกับเขาสักหน่อยดีไหม?”

ญาธิดาแอบถอนหายใจออกมาเบาๆอยู่ภายในใจ ในความคิดของเธอนั้น ธีทัตยึดติดมากเกินไป ใครเป็นคนก่อคนนั้นต้องเป็นคนแก้เอง การขวัญตาเอาแต่แอบซ่อนมาโดยตลอดมันก็ไม่ใช่วิธีการแก้ไขเหมือนกัน

“เรื่องผ่านไปสองปีแล้ว พูดคุยกับเขาดีๆสักหน่อย ไม่แน่ว่าอาจจะปล่อยวางลงก็ได้นะ”ญาธิดาพูดแนะนำ

ขวัญตาคิดๆ สุดท้ายก็พยักหน้า“ได้ ฉันเข้าใจแล้วธิดา ฉันจะไปคุยกับเขาเดี๋ยวนี้แหละ”

ขวัญตาก็ไม่ได้เสียเวลา เธอหวังว่าจะได้จัดการแก้ไขเรื่องนี้ให้มันจบไปเร็วๆ

ดังนั้น เธอก็ไปเจอกับธีทัตเจอที่ในสวนของโรงแรม

ธีทัตกำลังสูบบุหรี่ในมือ พอเห็นเธอตรงเข้ามา แววตาก็ประหลาดใจ รีบดับบุหรี่ในมืออย่างรวดเร็ว

“มาหาผมเหรอ?”

เสียงของเขาแหบแห้งไม่น้อย ขวัญตาแววตาสั่นเล็กน้อย พยักหน้าอย่างเย็นชา“คุยกันหน่อยไหม?”

ขวัญตาเป็นฝ่ายเข้ามาหาถึงที่แบบนี้ ธีทัตก็ไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว มุมปากยิ้มบางๆ

การที่ได้อยู่ตามลำพังด้วยกันกับขวัญตา เขารู้สึกดีใจมากๆ อดคิดขึ้นมาไม่ได้ว่าในใจของขวัญตายังคงรักเขาอยู่ใช่ไหม

แต่ว่า วินาทีต่อมา คำพูดของขวัญตากลับทำให้รอยยิ้มของเขาหยุดชะงักลงทันที

“คุณธีทัต ฉันหวังว่านับจากนี้ไป คุณจะไม่มารบกวนชีวิตของฉันอีกนะคะ”