ดวงใจภวินท์ - บทที่ 991 เข้าสู่สภาวะชะงักงัน
ดวงใจภวินท์ บทที่ 991 เข้าสู่สภาวะชะงักงัน
ผลที่ตามมาหลังจากอาการกำเริบคืออัญมณีฉวยโอกาสตอนที่พวกเขาไม่ทันระวังเกือบจะโดดลงมาจากระเบียงชั้นห้า
ถ้าไม่ใช่เพราะอลิสาไปพบทันเวลา อัญมณีคงจะ…
ตอนญาธิดาโทรหาอลิสา เธอกำลังเกลี้ยกล่อมให้อัญมณีลงมา ฉะนั้นจึงไม่ได้รับสายของเธอ
หลังจากฟังทุกอย่างจบญาธิดาก็รู้สึกเป็นกังวลใจขึ้นมาและรีบถามขึ้นว่า “ตอนนี้อันอันไม่เป็นไรใช่ไหม”
อลิสาพูดปลอบใจ “ไม่ต้องห่วง ฉันฉีดยาระงับประสาทไปแล้ว ตอนนี้นอนหลับไปแล้ว”
ญาธิดาโล่งใจขึ้นมาเล็กน้อย
เธอขมวดคิ้วพลางเริ่มครุ่นคิด
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เมื่อก่อนเวลาอันอันอาการกำเริบถ้าได้พวกเธอไปอยู่เป็นเพื่อนและคอยให้คำแนะนำ เพียงไม่นานเธอก็หายและกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิม
แต่ตอนนี้กลับวนอยู่แบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“เธอยังไม่ยอมพูดอะไรอีกเหรอ” ญาธิดาถาม
เมื่อก่อนตอนที่อาการป่วยของอันอันยังนับว่าอยู่ในสภาวะที่ไม่แย่นักก็เคยลองถามอันอันไปแล้วว่าแท้จริงแล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
แต่ทุกครั้งที่พูดถึงเรื่องนี้ อารมณ์ของอันอันจะเริ่มไม่คงที่ทันที และไม่ยอมเปิดเผยข้อมูลใด ๆ กับพวกเธอเลยแม้แต่นิดเดียว
ต่อมาภายหลังพวกเธอก็ไม่กล้าถามอีกเพราะกลัวว่าจะกระทบกับอารมณ์ของเธอ
อลิสาพยักหน้าและขมวดคิ้วแน่น “ยังเหมือนเดิม…”
ธีทัตบอกว่าจะตามสืบแต่ตอนนี้กลับยังไม่ได้ข่าวคราวอะไร
ทางด้านอันอันก็ไม่ยอมเอ่ยปากพูดถึงมันเหมือนกัน
อลิสาถอนหายใจพลางนวดขมับที่กำลังปวดและเมื่อยล้า “ถ้าอยากให้อันอันกลับมาเป็นปกติ พวกเราต้องแก้ปมในใจของเธอก่อน แต่ตอนนี้พวกเราไม่รู้กระทั่งว่ามันเกิดอะไรขึ้น…”
สถานการณ์ดูเหมือนกำลังเข้าสู่สภาวะชะงักงัน
ญาธิดาก็ขมวดคิ้วแน่นพลางคิดในใจ เธอควรจะสืบหายังไงดี?
หรือจะไปถามนาราตรง ๆ ?
เธอคงไม่มีทางพูดแน่ ๆ
ทันใดนั้นภวินท์ที่เอาแต่นิ่งเงียบจู่ ๆ ก็เอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า “อันที่จริงฉันมีหนึ่งคำถาม…”
ญาธิดาหันมองไปทางเขาและเห็นภวินท์เอ่ยปากพูดช้า ๆ ว่า “พายุล่ะ?”
ญาธิดานิ่งไป
หลังจากเธอมองบริษัทให้อีธานไปแล้ว พายุก็ออกจากบริษัทด้วยเหมือนกัน
ได้ยินอันอันบอกว่าพายุได้เอาเงินออมทั้งหมดของเขาออกมาและเริ่มก่อตั้งบริษัทเล็ก ๆ
พายุติดตามภวินท์มานานหลายปีย่อมพัฒนาบริษัทของตัวเองได้อย่างดี หลังจากเข้ายึดตลาดได้แล้ว บริษัทของเขาก็เริ่มมีชื่อเสียงขึ้นมา
ต่อมาภายหลังเกิดเรื่องขึ้นมากมาย ญาธิดาก็ไม่ได้มีเวลาสนใจหรือกังวลว่าพายุจะเป็นอยู่ยังไง
หลังจากภวินท์พูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา เธอก็ตระหนักได้ว่าตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้นกับอันอัน ดูเหมือนเธอแทบจะไม่ได้เจอกับพายุอีกเลย
พวกเขาเป็นสามีภรรยากันก็ควรจะอยู่ด้วยกันสิ
แต่ตั้งแต่เธอมาถึงที่นี่ เธอก็ไม่เห็นพายุเลย
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้เธอก็หันไปถามอลิสา “อลิสา ช่วงที่อันอันไม่สบายพายุเคยมาเยี่ยมเธอบ้างหรือเปล่า”
อลิสาส่ายหน้าไปมา “ไม่เลย ฉันนึกว่าเขาไปช่วยพวกเธอเสียอีก…”
เรื่องที่เกิดขึ้นระยะนี้ อลิสาก็พอจะได้ยินมาบ้าง
พายุไม่เคยมาอยู่เป็นเพื่อนอันอันเลย เธอนึกว่าเขาไปช่วยพวกญาธิดาจัดการปัญหา
ญาธิดารู้สึกโกรธขึ้นมาเล็กน้อยก่อนจะกัดฟันพูด “เกิดเรื่องใหญ่โตขนาดนี้ขึ้นกับอันอันแต่เขากลับไม่อยู่ที่นี่”
ภวินท์คว้าไหล่ของเธอไว้ “ธิดา อย่าเพิ่งหุนหันพลันแล่นเกินไป”
ญาธิดากลับไม่สนใจอะไรและรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาพายุทันที
“ขออภัย หมายเลขที่ท่านเรียกปิดเครื่อง กรุณาติดต่อใหม่ในภายหลัง”
ญาธิดาไม่ยอมแพ้ และยังคงกดโทรต่อไป แต่กลับติดต่อไม่ได้
ภวินท์ลองโทรแต่ก็ติดต่อไม่ได้เหมือนกัน
“ผิดปกติ”