ดวงใจภวินท์ - บทที่849 ทำไมเขาถึงอยู่ที่นี่
บทที่849 ทำไมเขาถึงอยู่ที่นี่
ช่วงบ่ายวันที่สอง ญาธิดาก็รีบตรงไปที่Starlight Mall
มีผู้คนมากมายเดินผ่านหน้าบาร์ร้านน้ำที่ดูไม่ค่อยสะดุดตาเท่าไหร่นัก เธออัปโหลดฉบับร่างล่าสุดของอนิเมะต้นฉบับได้อย่างง่ายดาย จากนั้นก็ปิดคอมพิวเตอร์และเดินออกจากร้านด้วยความพึงพอใจ แล้วก็เดินเข้าไปหาร่างที่คุ้นเคย
นิธิศเดินช้ามาก ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ เขาได้ไม่สังเกตผู้หญิงที่เดินเข้ามาเลย จนตอนที่ทั้งสองเดินสวนกันไปจนเกือบชนกันนั้น เขาก็ดึงสติกลับมาอย่างประหลาดใจ
“นิด？”เสียงที่ประหลาดใจของญาธิดาดังเข้ามาในหูของเขา เขาเงยหน้าขึ้นมาทันที ใบหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
ญาธิดาทำเป็นไม่เห็นปฏิกิริยา สายตาเต็มไปด้วยความสงสัย “วันนี้คุณไม่ทำงานเหรอ? ทำไม……”
“ฉันนัดมาเจอเพื่อนน่ะสิ”
เขาหลบสายตาของเธออย่างไม่รู้ตัว รู้สึกว่าแขนของตัวเองหมดแรง แล้วก็รู้สึกอดประหลาดใจไม่ได้
ไม่รู้ว่าญาธิดาเข้ามาคล้องแขนของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ เขายิ้มแล้วตอบว่า “ถ้ารู้ว่าคุณนัดเพื่อนที่นี่ ฉันก็คงมาพร้อมคุณแล้ว ฉันมีเพื่อนอยากจะแนะนำให้คุณรู้จักอยู่พอดีเลย”
เขาจ้องไปที่แขนของทั้งสองคนอย่างใจลอย สายตาเต็มไปด้วยความสับสน และสุดท้ายเขาก็พยายามฝืนยิ้มออกมา แล้วก็กล่อมด้วยเสียงที่อ่อนโยนว่า “ครั้งหน้าเดี๋ยวผมเชิญเพื่อนคุณมาเอง”
“งั้น……”ญาธิดาตาใสแป๋ว สายตาของเธอเต็มไปด้วยความหวัง แล้วก็ถามด้วยความสงสัย “คุณจะไม่แนะนำให้ฉันรู้จักเพื่อนคุณหน่อยเหรอ? ”
นิธิศก้มหน้าลง แต่ว่าไม่ได้ตอบอะไรเธอ
ช่วงนี้ ระยะห่างของเขากับธิดานั้นแคบลงเรื่อยๆ ตอนนี้ทั้งสองคนเหลือเพียงแค่การยืนยันความสัมพันธ์ของทั้งสองคนเท่านั้นเอง
ถ้าเกิดธิดารู้ว่าเขาร่วมมือกับนพเก้าล่ะก็ ผลลัพธ์จะเป็นยังไง เขาไม่กล้าคิดเลยด้วยซ้ำ……
พอเห็นว่าเขาลังเล ใบหน้าของญาธิดาก็เผยให้เห็นความผิดหวัง เธอค่อยๆ ปล่อยมือจากเขา แล้วก็พยายามฝืนยิ้มออกมา “ถ้ายังงั้นคุณไปทำธุระก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันจะรอคุณที่ร้านอาหารด้านหน้านี่เอง”
พอสัมผัสที่แขนหายไป หัวใจของนิธิศก็รู้สึกว่างเปล่าตามไปด้วย
แต่ว่าเขายังไม่ทันจะได้พูดอะไร ก็ได้ยินเสียงที่ขมขื่นของญาธิดาดังขึ้นมา “ครั้งก่อนที่อลิสาบอกว่าให้พาต้นกล้าไปเดินเล่น แล้วมันจะช่วยเรื่องการรักษาของเขาได้ ฉันก็เลยอยากจะคุยกับคุณเรื่องพาเขาไปเที่ยวน่ะ”
เมื่อเห็นใบหน้าสวยของเธอเต็มไปด้วยความผิดหวัง เขาก็รู้สึกทนไม่ค่อยได้ เขาเอื้อมมือไปบีบมือเล็กๆ ของเธอเอาไว้
“ไม่ใช่คนที่สำคัญอะไรหรอก ก็แค่คนรับผิดชอบเรื่องเอกสารที่ต้องยื่นขออนุมัติเท่านั้นเองแหละ ผมแค่กลัวว่าคุณจะเบื่อเท่านั้นเอง”
เขาพยายามอย่างมากที่จะให้ตัวตนของนพเก้ากลายเป็นคนแปลกหน้า เพราะกลัวว่าถึงเวลานั้นธิดาจะรู้สึกสงสัยในตัวเขา แล้วอีกอย่าง เขาหวังว่าการปรากฏตัวของธิดา จะสามารถทำลายความคิดของนพเก้าได้
พอญาธิดาได้ยินดังนั้น สายตาของเธอก็เย็นชาขึ้นมาทันที แล้วก็ปล่อยให้เขาจูงตัวเองเข้าไปในร้านกาแฟ
เสียงเพลงที่ไพเราะดังขึ้นช้าๆ และกระดิ่งที่ประตูก็ส่งเสียงดัง สายตาของญาธิดามองไปตรงที่นั่งริมหน้าต่าง และฝีเท้าของเธอก็ชะงักไปในทันที และปลายนิ้วของเธอก็เริ่มกำแน่นโดยไม่รู้ตัว แล้วก็จ้องเขม็งไปที่สองคนตรงที่นั่งนั้น
ภวินท์มาที่นี่ได้ยังไง？！
พอเห็นการเปลี่ยนแปลงของเธอ นิธิศก็นึกว่าเธอแคร์เรื่องของนพเก้า แล้วก็เลยปล่อยมือของเธอ แล้วก็เปลี่ยนมาโอบเอวของเธอแทน และก็ลดเสียงของเขาให้ต่ำลงและพูดอย่างสบายใจว่า “ก็แค่หุ้นส่วนเท่านั้นเอง ไม่ต้องกังวลไปหรอก……”
ระหว่างที่เขาพูดอยู่นั้น สายตาก็มองไปยังที่นั่งที่นัดกันไว้ และเสียงที่อ่อนโยนของเขาก็ชะงักไปทันที
ภวินท์มองมาที่คนสองคนด้วยสีหน้าที่เย็นชา แล้วก็ยื่นแขนไปโอบไหล่ของนพเก้า พร้อมกับพูดด้วยเสียงที่ทุ้มต่ำ “นี่คือการร่วมงานที่เธอบอกเหรอ? หรือเป็นวิธีกำจัดญาธิดาของเธอกันแน่? ”
นพเก้าตั้งสติกลับมาไม่ทัน แล้วก็ปล่อยให้ญาธิดานั่งลงตรงข้ามตัวเองบนโต๊ะอาหาร แล้วทุกคนก็นั่งอยู่ด้วยกัน
นอกจากภวินท์แล้ว ทั้งสามคนก็ดูไม่ค่อยสงบเท่าไหร่ บรรยากาศระหว่างหลายคนนั้นดูกระอักกระอ่วนอย่างอธิบายยาก
ในที่สุดภวินท์ก็ทำลายความเงียบที่น่าประหลาดนี้ “คุณนิดรู้จุดประสงค์ที่แท้จริงของการมาที่นี่ในวันนี้ไหมครับ? เกรงว่าการพาผู้หญิงคนนี้มาที่นี่คงไม่สะดวกเท่าไหร่หรอกใช่ไหม? ”
นิธิศยกยิ้มมุมปากขึ้นมาทันที เมื่อเผชิญหน้ากับผู้ชายคนนี้จะต้องมีความเป็นศัตรูกันเสมออยู่แล้ว และเขาก็ตอบด้วยเสียงที่เย็นชา “ตอนที่คุณนพเก้านัดผมมา ก็ไม่ได้บอกว่าจะมีคนอื่นมาด้วยเหมือนกัน”
พอเขาพูดจบก็ยื่นมือไปโอบไหล่ของญาธิดา แล้วก็ดึงเธอมากอดไว้ในอ้อมแขน น้ำเสียงเต็มไปด้วยชัยชนะ “ลืมแนะนำให้ทั้งสองคนรู้จักไป นี่คือญาธิดา คู่หมั้นของผมครับ”
คู่หมั้นงั้นเหรอ？！
นพเก้าอึ้งไปในทันที หลังจากนั้นก็มีรอยยิ้มที่เยาะเย้ยผุดขึ้นมา พร้อมกับถามด้วยน้ำเสียงที่มืดมน “นี่มันเป็นเรื่องที่เกิดข้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ทำไมก่อนหน้านี้ฉันไม่เคยได้ยินใครพูดถึงเรื่องนี้เลยล่ะ? ”
“ธิดาพึ่งจะตกลงแต่งงานกับผมเมื่อไม่นานนี้เอง ก็เลยไม่ได้ประกาศต่อหน้าสาธารณะ” พอนิธิศตอบเสร็จ ก็เอ่ยปากเตือนด้วยเสียงที่เย็นชา “วันนี้แค่มาเพื่อคุยกันเรื่องเซ็นสัญญาสินค้าเท่านั้นเองไม่ใช่เหรอครับ ผมว่าคุณนพเก้ารีบเข้าเรื่องจะดีกว่านะ”
พอนพเก้าได้ยินดังนั้นก็เข้าใจในทันที พอเห็นญาธิดากับนิธิศ “แอบอิง”กัน ก็รู้สึกคลายความระแวงลงเล็กน้อย
เป้าหมายสูงสุดของเธอคือการกำจัดอีตัวที่ขวางทางตัวนี้ มันย่อมเป็นการที่กว่าอยู่ที่แล้วที่เธอจะหายไปโดยที่เธอไม่ต้องลงมือทำอะไรเลย
ตอนนี้นิธิศประสบความสำเร็จแล้ว ญาธิดาก็ไม่มีทางมาอ่อยวินกับอาริโอได้อีกต่อไป สำหรับเธอแล้วมันเหมือนเป็นการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว
ถ้าเกิดว่าญาธิดารู้เรื่องรู้ราวหน่อย ต้องยอมปล่อยเธอไปอย่างแน่นอน
พอคิดได้แบบนี้แล้ว เธอก็รู้สึกสบายใจขึ้น แล้วก็พยายามหาเหตุผลที่จะยุติการประชุมนี้ แต่จู่ๆ ภวินท์ก็พูดขึ้นมาก่อน “เมื่อไม่กี่วันก่อนคุณญาธิดายังบอกอยู่เลยว่าตัวเองยังไม่ได้หย่า แต่ว่าตอนนี้กลายมาเป็นคู่หมั้นของคนอื่นแล้วงั้นเหรอครับ? ”
แล้วคิ้วของสามคนที่เหลือก็ขมวดเข้าหากัน
นพเก้าเหลือบมองเขาอย่างไม่เข้าใจ พอเห็นว่าสายตาของเขาไม่ได้มองไปที่ญาธิดา น้ำเสียงของเธอก็อ่อนลงเล็กน้อย “ชีวิตส่วนตัวของคุณญาธิดาจะเป็นยังไง ก็ไม่ได้เกี่ยวกับพวกเราหรอกนะ พวกเราก็แค่ใช้ชีวิตให้ดีก็พอแล้ว”
พอเธอพูดจบ ก็ซบไหล่ของเขา แล้วก็มองไปที่ญาธิดาด้วยสายตาที่ยั่วยุ
เห็นได้ชัดว่าคำพูดนี้หมายความว่าญาธิดาเป็นผู้หญิงที่ไปเรื่อย แต่ว่าวินท์ก็ไม่ได้ปฏิเสธ เขาก็หัวเราะออกมา แล้วก็มองไปที่นิธิศด้วยสายตาที่ประชดประชัน
“ผมกลัวว่าคุณนิดจะตาบอดให้กับผู้หญิงที่มีเจตนาไม่ดีน่ะครับ”
ในตอนนี้ ญาธิดาก้มหน้าต่ำมาก แทบอยากจะหารอยร้าวที่กระเบื้องและมุดตัวเองเข้าไป เสียงร้องที่เศร้าโศกแวบเข้ามาในหัวมากมาย
ทำไมภวินท์ถึงมาอยู่ที่นี่ได้！！！
แต่ไหนแต่ไรมาเธอไม่เคยทำเรื่องที่เป็นการหักหลังเขาเลยสักนิด แต่ว่าทำไมตอนนี้ถึงรู้สึกเหมือนโดนจับได้ว่าตัวเองออกนอกลู่นอกทางยังไงยังงั้น！！！
สายตาของนิธิศมีความเป็นศัตรูอย่างเห็นได้ชัด เขาสบตากับภวินท์ และอากาศที่เย็นยะเยือกกลับหนาวเหน็บขึ้นเรื่อยๆ
“ผมรู้จักธิดามาหลายปีแล้ว แล้วก็คุ้นเคยกับนิสัยของเธอมาก ผมคิดว่าคุณภวินท์ไม่มีสิทธิว่าประเมินอะไรแบบนี้นะครับ……”
“ผมแค่กลัวว่าคุณนิดจะโดนหลอกจนไม่เหลืออะไรน่ะครับ……”
พอภวินท์พูดจบ เส้นประสาทของญาธิดาก็ตึงในทันที เธอเงยหน้าขึ้นมาด้วยความประหลาดใจแล้วก็เห็นกับสายตาที่แยแสของเขา มันทำให้หัวใจของเธอจมลงสู่ก้นบึ้ง