ดวงใจภวินท์ - บทที่974 อยากจะเดินต่อไปกับคุณแบบนี้เรื่อยๆ
ดวงใจภวินท์ บทที่974 อยากจะเดินต่อไปกับคุณแบบนี้เรื่อยๆ
ภายในห้องน้ำก็เงียบและไม่มีเสียงตอบรับ
ภวินท์ขมวดคิ้วเข้าหากัน แล้วก็ผลักประตูเข้าไป
แล้วก็เห็นว่าญาธิดากำลังแช่ตัวอยู่ในอ่างอาบน้ำ ลมหายใจสม่ำเสมอ ภวินท์เดินเข้าไป เอามือจับน้ำที่อุณหภูมิเริ่มเย็นขึ้น แล้วสายตาก็ดูไม่มีทางเลี่ยง ตอนที่เขาคิดจะปลุกญาธิดานั้น ก็สังเกตเห็นความเหนื่อยล้าบนใบหน้าของเธอ ก็เลยทำใจไม่ได้
ธิดาต้องเครียดเรื่องเขามาตั้งนาน คงจะเหนื่อยมากแน่ๆ
ภวินท์ยื่นแขนออกไปทั้งสองข้าง แล้วก็อุ้มญาธิดาออกมาจากอ่างอาบน้ำอย่างระมัดระวัง และวางเธอลงบนเตียง
ตอนที่ญาธิดาตื่นขึ้นมาอีกครั้งนั้น ฟ้าก็มืดสนิทแล้ว
เธอจำได้ว่าเหมือนกับตัวเองกำลังแช่น้ำอยู่ แล้วก็หลับไปโดยไม่รู้ตัว……
เธอยื่นมือไปลูบผมของตัวเอง แล้วก็พบว่ามันแห้งแล้ว
“ตื่นแล้วเหรอ?” พอเห็นว่าญาธิดาตื่นแล้ว ภวินท์ก็เดินมาจากโต๊ะหนังสือ แล้วก็เทน้ำอุ่นให้เธอดื่ม “ผลกลัวว่าคุณจะไม่สบาย ก็เลยเป่าผมให้น่ะ”
ญาธิดารับน้ำอุ่นมาแล้วก็ยิ้มให้กับเขา “ขอบคุณนะ”
ภวินท์เอยถามต่อ “หิวไหม？”
ญาธิดาลูบท้องของตัวเอง แล้วก็มาย้อนคิดว่าวันนี้ตัวเองยังไม่ได้กินอะไรเลย พอได้ยินเขาพูดแบบนี้ ก็รู้สึกปวดท้องขึ้นมาทันที
พอเห็นท่าทางของเธอ ภวินท์ก็ขมวดคิ้วเข้าหากัน พอรู้ว่าวันนี้เธอน่าจะยังไม่ได้กินอะไร ก็เลยสวมเสื้อคลุมและพาญาธิดาออกมาข้างนอก
พวกเขาสุ่มหาร้านสเต๊กเพื่อทานอาหาร และทั้งสองจับมือกันและเดินกลับไปที่โรงแรมด้วยกัน
เมือง Lนั้นมันเป็นเมืองที่โรแมนติกเมืองหนึ่ง สองข้างทางปลูกต้นไม้เรียงรายเต็มไปหมด ประกอบกับช่วงนี้เป็นฤดูใบไม้ร่วง ใบไม้ที่เหี่ยวเฉาและเหลืองห้อยตามกิ่งก้านและปลิวไปตามลมเป็นครั้งคราว ซึ่งมีความสวยงามแตกต่างกันออกไป
ญาธิดามองดูวิวที่อยู่ตรงหน้า และคนที่อยู่ด้านข้างก็คือคนที่เธอรักมากที่สุด อารมณ์ก็ค่อยๆ สงบลง
เธอยิ้มและจับมือของภวินท์เอาไว้แน่น “ฉันอยากจะเดินแบบนี้ต่อไปกับคุณเรื่อยๆจัง”
ภวินท์พลิกมือกลับมากุมมือของญาธิดาเอาไว้ และพูดด้วยเสียงที่ทุ้มต่ำ “มันต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว”
ญาธิดาก้มหน้าลงมองที่ข้อเท้าของภวินท์ บนนั้นยังมีระเบิดลูกหนึ่งติดอยู่เลย มันสามารถก่อวิกฤตให้ภวินท์ได้ทุกนาที
ภวินท์สังเกตเห็นสายตาของญาธิดา แล้วก็ปลอบใจว่า “วางใจเถอะ พวกจรณ์ต้องหาวิธีแก้มันได้อย่างรวดเร็วแน่นอน”
สายตาของภวินท์เป็นประกาย เขาได้เตรียมแผนการไว้ในใจเรียบร้อยแล้ว
ถึงแม้ว่าอีธานจะได้แก้ไขตำแหน่งขอบเขตของระเบิดได้แล้ว
แต่ตัวระเบิดเองนั้นไม่เสถียรอย่างมาก และหากมีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น มันก็สามารถจะระเบิดได้ทุกเมื่อ
และนี่คือระเบิดที่พัฒนาขึ้นใหม่ ไม่ได้แก้ง่ายอย่างที่คิดเลย
เขาก็เลยได้เตรียมใจที่จะเสียขานี้ไปแล้ว
พอได้ยินดังนั้น ญาธิดาก็วางความไม่สบายใจเอาไว้ แล้วก็พยักหน้า “อืม ฉันรู้”
ไม่ว่าจะเป็นยังไง เธอก็จะอยู่กับเขา
ต่อให้จรณ์จะไม่สามารถแก้ได้ ไม่ว่าจะต้องปีนภูเขามีดหรือทะเลเพลิง เธอก็จะไปหาวิธีมาให้ได้
ทั้งสองคนเดินจูงมือกันกลับไปที่โรงแรม
ญาธิดาเหนื่อยมากจริงๆ ถึงแม้ว่าเมื่อกี้พึ่งจะได้พักผ่อน แต่พอกลับมาถึงโรงแรม เธอก็หลับไปในทันที
ภวินท์นอนลงข้างๆ ญาธิดา แล้วก็มองดูใบหน้าของเธอที่กำลังหลับใหลอย่างไร้พิษภัย
เขามองเธออยู่นาน แล้วก็ดึงเธอมากอดเอาไว้ในอ้อมแขน แล้วก็หลับไปอย่างรวดเร็ว
เช้าวันที่สอง
ตอนที่ญาธิดาลืมตาขึ้นมานั้น ภวินท์ก็เอาอาหารเช้ามาแล้ว
เขาวางกาแฟในกับของหวานในมือลงบนโต๊ะ “รีบไปอาบน้ำเร็ว กินข้าวเช้าเสร็จพวกเราออกเดินทางกัน”
ญาธิดากะพริบตา แล้วก็ลุกขึ้น “ออกเดินทางเหรอ? พวกเราจะไปไหนกัน?”
การเดินทางมาเที่ยวที่เมือง L เป็นการตัดสินใจที่กะทันหัน พวกเขาไม่ได้เตรียมแผนการอะไรมาล่วงหน้าเลย