ดวงใจภวินท์ - บทที่984 ไสหัวออกไป
ดวงใจภวินท์ บทที่984 ไสหัวออกไป
ขวัญตาค่อยๆ ยิ้มและส่ายหน้า “สบายใจได้ ฉันไม่เป็นอะไร เพราะถึงยังไงที่นี่ก็เป็นบริษัท เขาไม่กล้าทำอะไรหรอก”
ญาธิดาถึงได้รู้สึกโล่งใจ เธอยังแอบกังวลว่าธีทัตจะทำอะไรขวัญตาหรือเปล่า แต่โชคดีว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ทั้งสองคนก็เดินออกมาจากบริษัทกรเวช ญาธิดาขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “แม้แต่ธีทัตเองก็ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับอันอันตอนอยู่ที่บ้าน……”
ตอนแรกพวกเธอก็นึกว่า ธีทัตจะพอรู้อะไรบ้าง
ตอนนี้มาดูแล้วคิดว่าก่อนที่นาราจะลงไม้ลงมือกับอันอัน ต้องมีการวางแผนเตรียมการมาล่วงหน้าอย่างแน่นอน
ขวัญตาปลอบใจว่า “วางใจเถอะ ในเมื่อธีทัตบอกว่ากำลังตรวจสอบเรื่องนี้อยู่ เชื่อว่าผลต้องออกมาอย่างรวดเร็วอย่างแน่นอน”
ญาธิดาพยักหน้า
ไม่ว่าจะยังไง ธีทัตก็คือพี่ชายแท้ๆ ของอันอัน
เกิดเรื่องขึ้นกับอันอัน เขาไม่มีทางที่จะนั่งเฉยอย่างแน่นอน
“ตอนนี้ พวกเราแค่ต้องอยู่เป็นเพื่อนอันอันก็พอแล้ว เรื่องอื่นก็ให้ธีทัตเป็นคนจัดการไปแล้วกัน”ขวัญตาตอบง่ายๆ
เพราะถึงยังไงพวกเธอก็ไม่ได้อยู่ที่บ้านตระกูลกรเวช ไม่สามารถติดต่อกับนาราได้อยู่แล้ว
ทำได้แค่ต้องเชื่อใจธีทัต
“ไปกันเถอะ พวกเราไปหาอันอันกัน”
……
ตอนนี้ฟ้ามืดแล้ว ตอนที่ธีทัตกลับมาถึงคอนโดใกล้บริษัทนั้น ก็เป็นเวลาตีหนึ่งแล้ว
ปกติที่เขาไม่กลับบ้านกรเวช ก็เพราะว่าสะดวก ก็เลยซื้อคอนโดที่อยู่ใกล้บริษัทเอาไว้
ตอนนี้เขามีอาการปวดท้อง เหงื่อผุดออกมาตามหน้าผากที่ซีดเผือด ธีทัตค้นกล่องยา แล้วก็เจอยาโรคกระเพาะอย่างคุ้นเคยแล้วก็กินลงไปพร้อมน้ำอุ่น
เพราะการพักผ่อนที่ไม่สม่ำเสมอเป็นเวลาหลายปี ทำให้เขาต้องทนทุกข์ทรมานจากปัญหากระเพาะอาหารอย่างรุนแรง
เพราะอาการปวดหายไป ธีทัตก็เปิดประตูห้องนอน
เขาไม่ได้เปิดไฟ และภายใต้แสงจันทร์สลัว เขามองเห็นร่างบนเตียงอย่างคลุมเครือ
เหมือนกับได้ยินเสียงทางฝั่งนี้ คนที่นอนอยู่บนเตียงนั้นก็ลุกขึ้นนั่ง แล้วก็พูดด้วยเสียงที่หวาน “ทัต กลับมาแล้วเหรอคะ”
ธีทัตเปิดไฟ ก็เห็นว่านาราสวมใส่ชุดนอนที่เซ็กซี่ แล้วก็มองมาที่เขาด้วยสายตาที่หยาดเยิ้ม
เขาขมวดคิ้วเข้าด้วยกัน สายตาเต็มไปด้วยความรังเกียจ และพูดอย่างเย็นชาว่า “ใครให้คุณมาที่นี่？”
นาราหน้าเศร้า “ทัต ก็คุณไม่กลับบ้านนานมากแล้ว ฉันจะมาหาคุณไม่ได้เหรอ?”
เธอเดินลงจากเตียง และพุ่งเข้าไปหาธีทัต แต่ก็ถูกเขาผลักออกอย่างรุนแรง
ธีทัตรู้สึกเอือมระอากับผู้หญิงคนนี้มาก เขาพูดออกมาอย่างเยือกเย็นว่า “ไสหัวออกไปซะ”
เขาไม่เคยอยากเห็นหน้าเธอเลย
และผู้หญิงคนนี้ ก็ล้ำเส้นมาจริงๆ
คำพูดของธีทัตทำให้นารารู้สึกโมโหมาก
นารานั่งย่อลงกับพื้น สีหน้าดูบ้าคลั่ง “ธีทัต！อีผู้หญิงชั้นต่ำขวัญตามันดีอะไรกัน ตอนนี้ฉันต่างหากที่เป็นภรรยาของคุณ！”
วันนี้พอออกจากบริษัทมาเธอก็ได้เจอกับอีผู้หญิงชั้นต่ำอย่างขวัญตา
พอกลับมาบ้านเธอก็เลยรู้สึกเป็นกังวล
เพราะว่าธีทัตก็ยังมีความรู้สึกให้อีชั้นต่ำคนนั้น แล้วตอนนี้มันกลับมาแล้ว แถมยังมาหาถึงที่อีก
เธอต้องมาอ่อยธีทัตอย่างแน่นอน
นารารู้สึกเหมือนตำแหน่งของตัวเองกำลังถูกคุกคาม ก็เลยมาหาธีทัตถึงคอนโด
แต่ว่าธีทัตก็ยังคงทำกับเธอเหมือนเมื่อก่อน
ตอนนี้พวกเขาแต่งงานกันมาจะปีหนึ่งแล้ว
แต่ผ่านมานานขนาดนี้ ธีทัตยังไม่เคยแตะต้องเธอเลยแม้แต่ครั้งเดียว
เธอเคยคิดแม้กระทั่งว่าจะวางยาธีทัต
แต่ธีทัตไม่แม้แต่จะกลับบ้านด้วยซ้ำ ไม่มีโอกาสให้วางยาเลย
“นารา”เส้นเลือดที่ขมับของธีทัตปูดขึ้นมา เหมือนกับว่ากำลังอดทนต่ออะไรบางอย่างอยู่ “ผมเคยบอกแล้วนะ ว่าถ้าเกิดคุณกล้าเรียกเธอแบบนั้นอีกครั้ง ผมจะไม่เกรงใจอีก”
นารายืนขึ้นทันที
เธอมองไปที่ธีทัต แล้วก็หัวเราะอย่างเย็นชา “ก็เธอเป็นผู้หญิงชั้นต่ำจริงๆ อ่ะ”