ดวงใจภวินท์ - บทที่989 ผู้หญิงที่ผมชอบ

ดวงใจภวินท์ บทที่989 ผู้หญิงที่ผมชอบ
หลังจากเอลีเสร็จสิ้นภารกิจที่ยุโรป ก็ตรงมาที่เมือง J เตรียมจะตามจีบผู้หญิงคนนั้นที่เขาชอบ

เอลีพูดภาษาไทยไม่ค่อยได้ ก็เลยพาผู้ช่วยที่พูดภาษาไทยได้มาด้วย

แต่ผู้ช่วยคนนั้นกลับซื้อตั๋วเครื่องบินผิด กลายเป็นซื้อคนละเวลา

ตอนแรกตกลงกันว่าเอลีจะถึงสนามบินก่อน แล้วก็รอให้เครื่องบินของผู้ช่วยมาถึงตามมา

แต่ว่ารออยู่นานเอลีก็ไม่เจอผู้ช่วยของเขาสักที

สิ่งที่น่าผิดหวังก็คือ โทรศัพท์ของเขาตกจนพัง ติดต่อผู้ช่วยไม่ได้ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับผู้ช่วยของเขากันแน่

แล้วเขาก็ไม่ได้พกเงินมาด้วย ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ที่ผู้ช่วยของเขา

เอลีทำได้เพียงแค่นอนอยู่ที่ล็อบบี้สนามบินคืนหนึ่ง แต่ก็ยังไม่เจอผู้ช่วยของเขา

สุดท้ายก็นึกขึ้นได้ว่าตอนที่อยู่ที่ยุโรป ญาธิดาเคยให้ที่อยู่แก่เขาไว้ สุดท้ายก็เลยอาศัยการถามคนที่ผ่านไปผ่านมา แล้วก็ได้เจอกับSTN Group

ใบหน้าของเอลีเริ่มมีหนวดเครา ท่าทางดูซีดเซียว “ผมซวยมากจริงๆ พวกคุณช่วยอุปการะผมช่วงหนึ่งได้ไหม รอผู้ช่วยของผมมาถึงก่อน แน่นอนว่าผมต้องตอบแทนให้พวกคุณอย่างแน่นอน”

เอลีรู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่ตอนนั้นได้รู้จักกับญาธิดา

ไม่อย่างนั้นเขาก็ไม่รู้เลยว่าตอนนี้ต้องไปที่ไหน

ญาธิดาส่ายหน้า

เอลีนึกว่าเธอปฏิเสธ สายตาดูอ้างว้าง แล้วก็บ่นพึมพำกับตัวเอง “ก็จริง เพราะว่าผมไม่ได้ทักทายอะไรก่อนมา แต่ตอนนี้กลับจะมาให้พวกคุณอุปการะ คำขอนี้มันมากเกินไปหน่อย”

เอลีถอนหายใจออกมา เขาไม่โทษพวกเขาหรอกนะ

ถ้าจะโทษใครก็ต้องโทษที่ผู้ช่วยของตัวเองจองตั๋วเครื่องบินไม่ดี แล้วก็ต้องโทษที่ตัวเองทำโทรศัพท์ตกจนพัง

ทั้งหมดมันเกิดขึ้นเพราะว่าเขาไม่ทันระวัง

ญาธิดาหัวเราะคิกคักพร้อมกับส่ายหน้า “เอลี ความหมายของฉันก็คือ ฉันไม่ได้ต้องการค่าตอบแทน พวกเราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ? ยังไงก็ควรจะช่วยเหลือกันอยู่แล้ว และยิ่งไปกว่านั้น ก่อนหน้านี้คุณก็เคยช่วยพวกเราที่ยุโรป”

ตอนนั้นที่พวกเขาถูกสงสัยในงานนิทรรศการเครื่องประดับ ก็ได้เอลีนี่แหละที่เป็นคนช่วยแก้

ไม่อย่างนั้นพวกเขาคงต้องใช้เวลานานในการพิสูจน์ตัวตนของตัวเอง

สายตาของเอลีเป็นประกายขึ้นมาทันที เขายืนขึ้นด้วยความตื่นเต้น ก้าวเข้าไปข้างหน้าแล้วก็เตรียมจะพุ่งเข้าไปกอดญาธิดา

ภวินท์หรี่ตาลงเอลีรู้สึกได้ถึงความเยือกเย็นที่ไหลผ่านกระดูกสันหลังขึ้นไปยังสมอง สัญชาตญาณการเอาตัวรอดทำให้เขาหยุดการกระทำนี้โดยไม่รู้ตัว

ภวินท์ได้แต่พูดง่ายๆ ว่า “คุณเอลี ผมรู้ว่าที่ยุโรปค่อนข้างจะเปิดกว้าง แต่ว่าที่นี่คือเมือง J ในเมื่อคุณมาที่นี่แล้วก็ต้องปฏิบัติตามกฎของที่นี่ พวกเราค่อนข้างยึดถือตามประเพณีดั้งเดิม สำหรับการกระทำแบบยุโรปนั้น พวกเรายังรับไม่ค่อยได้เท่าไหร่นะครับ”

น้ำเสียงของภวินท์นั้นสงบมาก แต่เอลีกลับสัมผัสได้ถึงแรงกดดันมหาศาลที่ออกมาจากร่างของเขา

เอลียิ้มอย่างสง่างาม“นั่นมันแน่นอนอยู่แล้วครับ”

สีหน้าของเอลีกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่ในใจแอบบ่นว่าภวินท์ขี้หึงเกินไปหน่อย

ต่อไปเขาต้องรักษาระยะห่างกับญาธิดาหน่อยแล้ว เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ภวินท์ตามฆ่าเขาสักวัน

ญาธิดายิ้มและมองทั้งสองคน ในใจคิดว่าเหมือนได้รู้จักเอลีในมุมมองใหม่ๆ

ที่แท้เอลีในเวลาส่วนตัวก็เป็นแบบนี้นี่เอง

แต่ไม่ใช่ว่าเธอไม่ชอบนะ

เอลีมองไปที่ญาธิดาอีกครั้ง เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วสุดท้ายก็พูดออกมา “ความจริงผมยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่อยากไหว้วานคุณ”

“เรื่องอะไรคุณพูดมาได้เลย”ญาธิดาต่อ

“ผมอยากไหว้วานให้คุณช่วยตามหา ผู้หญิงที่ผมชอบ”

เมือง Jมันใหญ่เกินไป แล้วเขาก็ไม่รู้ภาษาไทยอีก การตามหาใครสักคนที่นี่ก็เหมือนการงมเข็มในมหาสมุทร

คนที่เขารู้จักที่นี่ ก็มีเพียงแค่ภวินท์กับญาธิดาเท่านั้น

เรื่องนี้ ก็เลยทำได้แค่ไหว้วานให้พวกเขาช่วย