ดั่งรักบันดาล - บทที่541 รอให้เจอหน้ากันแล้วค่อยอธิบาย
สถานที่นัดพบคือใต้ตึก Starlight Square ที่นั่นทั้งสามารถเดินช้อปปิ้งได้ อีกทั้งรอบๆยังมีร้านอาหารอร่อยๆมากมาย และที่สำคัญที่สุดคือใกล้กับบริษัทซ่งเย้อันมาก
หร่วนซือซือรออยู่ที่ร้านกาแฟชั้นหนึ่งของสถานที่ที่นัดเจอกันประมาณสิบนาทีได้ ซ่งเย้อันก็ยังไม่มา เธอก้มดูเวลา ในขณะที่เธอกำลังลังเลว่าจะโทรหาเขาดีหรือไม่นั้น ทันใดนั้นก็มีมือคู่หนึ่งยื่นมาจากด้านหลัง จากนั้นฝ่ามือที่อบอุ่นคู่หนึ่งปิดตาของเธอเอาไว้
หลังจากนั้น ก็มีเสียงที่อ่อนโยนของชายคนหนึ่งดังขึ้นข้างหูเธอ ” ทายสิ ฉันเป็นใคร? ”
หร่วนซือซือยิ้ม จับมือของเขาไว้พร้อมกับพูดขึ้นว่า ” เด็กน้อยจริงๆ ”
ในขณะที่เธอพูด เธอก็รู้สึกร้อนผ่าวที่แก้มของเธอ เขาประทับรอยจูบลงมาราวกับแมลงปอบินผ่านไป
ในเวลาเดียวกัน มือที่ปิดตาเธออยู่ก็ก็เคลื่อนออกจากตรงนั้น เธอเลยกลับมามองเห็นอย่างชัดเจน ภาพตรงหน้าที่เห็นก็คือซ่งเย้อันที่ยิ้มแย้มแจ่มใส
หร่วนซือซือรู้สึกร้อนๆบริเวณแก้มของเธอที่โดนจูบเมื่อสักครู่ และจู่ๆแก้มของเธอก็แดงก่ำขึ้นมาเล็กน้อย ” เด็กน้อยจริงๆ ”
” จริงหรอ? ” เมื่อซ่งเย้อันเห็นปฏิกิริยาการตอบสนองของเธอเป็นแบบนั้น เขาก็หัวเราะและจูงมือเธอให้ลุกขึ้นพร้อมกับพูดว่า ” เธอเคยได้ยินมาก่อนไหมว่า ผู้ชายจะทำตัวเป็นเด็กน้อยก็แค่ตอนอยู่กับคนที่เขารักเท่านั้น ”
ในขณะนั้นหร่วนซือซือก็ไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกยังไง เธอได้แต่มองบน และรีบเดินไปข้างหน้า ” เอาเถอะๆ นี่ก็สายแล้ว รีบไปเดินดูกันเถอะ……”
ซ่งเย้อันหัวเราะพร้อมกับรีบเดินตามเธอไป ” ได้ ฟังเธอทุกอย่างเลย! ”
ในเวลาเดียวกัน ความขี้เล่นและการพูดคุยกันอย่างสนิทสนมของพวกเขา โดนคนแอบถ่ายเอาไว้อย่างลับๆ และส่งวีดีโอให้กับคนที่รอดูอยู่เบื้องหลัง
ในอีกด้านหนึ่ง ผู้ชายคนหนึ่งนั่งมองคอมพิวเตอร์บนโต๊ะ เขากำหมัดแน่นอย่างไม่รู้ตัว
ลูกน้องรายงานเขาข้างหูว่า ” เมื่อหลายวันก่อน หร่วนซือซือไปที่อวี้กรุ๊ปด้วยตัวเอง สายลับของเราที่บริษัทบอกว่า เธอเข้าไปหาอวี้กู้เป่ยและคุยกันเป็นการส่วนตัวอยู่พักหนึ่ง รายละเอียดที่พวกเขาคุยกันนั้นยังไม่แน่ชัด แล้วเมื่อวานก่อจะเกิดเรื่องขึ้น ซ่งเย้อันก็กลับมาจากต่างประเทศ และสถานที่แรกที่เขาไปก็คืออวี้กรุ๊ป อีกทั้งยังเข้าไปคุยกับอวี้กู้เป่ยเป็นการส่วนตัวอีกด้วย ”
เมื่ออวี้อี่มั่วได้ยินแบบนั้น มือที่กำหมัดแน่นของเขามีเสียงดังขึ้น เขาไม่สามารถข่มความโกรธในใจได้อีกต่อไป
ในตอนแรกที่ซูอวี้เฉิงบอกว่าหร่วนซือซือได้เดินทางไปที่พระวิหาร เขาก็รู้สึกสงสัย แต่ตอนนี้เมื่อได้ยินลูกน้องรายงานแบบนี้ ในใจเขาก็แน่ใจเรื่องบางอย่างขึ้นมาทันที
ไม่แน่ หร่วนซือซืออาจจะเข้าข้างอวี้กู้เป่ยก็ได้ เพราะเรื่องที่ซ่งอวิ้นอันโดนรถชนเธอก็เกลียดเขาเข้ากระดูกอยู่แล้ว เธอโทษเขาที่ไม่นำหลักฐานส่งมอบให้กับทางตำรวจ ดังนั้นเธอเลยเกลียดเขาในใจมาโดยตลอด อย่างแรกเธอเผยแพร่คลิปวีดีโอกีดข้อมือฆ่าตัวตายของเย่หว่านเอ๋อก่อน จากนั้นก็เดินทางออกนอกประเทศไปอย่างไม่ลังเล ตอนนี้เธอกลับมากะทันหันแบบนี้เพื่อที่จะแก้แค้นเขาแน่ๆ
ก่อนหน้านี้ที่ได้ยินซูอวี้เฉิงบอกว่าเธอพยายามสืบหาเบาะแสของเขา ทั้งหมดที่เธอพยายามทำอย่างสุดความสามรถ แท้จริงแล้วเธอไม่ได้อยากเจอหน้าเขา แต่เธอกำลังร่วมมือทำบางอย่างกับอวี้กู้เป่ยต่างหาก
นี่เป็นความเป็นได้ทางเดียวที่เขาคิดตอนนี้ บวกกับข่าวและเบาะแสทั้งหมดที่ได้รับมา
เมื่อรวบรวมเรื่องราวที่เกิดขึ้นก่อนหลังแล้ว อวี้อี่มั่วก็รู้สึกปวดใจอย่างรุนแรง ตลอดระยะเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมา เขาคิดได้หลายเรื่องมากๆ และตระหนักและเข้าใจความปรารถนาของหัวใจตัวเองมากขึ้น แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะเกลียดเขามากขนาดนี้
อวี้อี่มั่วกำหมัดแน่น เมื่อนึกถึงเรื่องที่เจินหยวนถูกฆาตกรรม และเรื่องที่อู้เอินและสามเณรคนอื่นหายตัวไป ในใจของเขาก็เหมือนโดนมีดแทงเข้าอย่างแรง
พอมาวันนี้ ดูเหมือนว่าเขาจะมองพลาดไปจริงๆ เพื่อผู้หญิงคนนั้นเขาตัดขาดความสัมพันธ์กับเพื่อนสนิทของตัวเอง เพื่อผู้หญิงคนนั้น เขาทำให้ผู้ช่วยชีวิตของเขาต้องซวยไปด้วย จนต้องเสียชีวิต เพื่อผู้หญิงคนนั้น เขาทำเรื่องผิดพลาดไปมากมาย
พอมาคิดย้อนไปแล้ว พอเรื่องทุกอย่างถึงตอนจบ เขาล้วนแต่ตัดสินใจผิดพลาดไป
ความรู้สึกไม่พอใจและความเจ็บปวดค่อยๆผุดเข้ามาในใจเขา ทำให้เขาไม่สามารถทนต่อไปได้ เขามองภาพที่กำลังถ่ายทอดสดอยู่บนหน้าจอ ซ่งเย้อันจูงมือหร่วนซือซือเข้าไปในร้านเสื้อผ้าร้านหนึ่ง พวกเขาแนบชิดกันมาก สนิทสนมกันสุดๆ ภาพตรงหน้าแบบนี้ทำให้เขายิ่งดูก็ยิ่งตาร้อน
เขาหลับตาลงและสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อจัดการกับอารมณ์ตัวเอง ในที่สุด เขาก็พูดขึ้นว่า ” จับตัวเธอมาให้ฉัน ”
“เธอดูสิ ตัวนี้สวยไหม? ”
ในร้านเสื้อผ้าระดับไฮเอนด์ ซ่งเย้อันเลือกเสื้อผ้ามาสองสามตัวแล้วถามความคิดเห็นหร่วนซือซือ
หร่วนซือซือไม่รู้ว่าควรรู้สึกยังไงได้แต่พยักหน้า ” สวยหมดเลย แต่ฉันไม่ต้องการ ที่บ้านยังมีเสื้อผ้าใหม่ๆอีกกหลายตัวที่ยังไม่ได้ใส่เลย ”
” ฉันอยากซื้อให้เธอ ” ซ่งเย้อันพูดอย่างยิ้มๆ จากนั้นก็ยัดชุดสีม่วงที่สีสันสดใสใส่ในมือเธอ ” ฉันจำได้ว่าเธอเหมือนจะยังไม่เคยใส่เสื้อผ้าสีแบบนี้เลยนะ ไปลองใส่ที่ห้องลองเสื้อเร็ว ”
พนักงานที่อยู่ข้างๆรีบเดินเข้ามา และพูดขึ้นว่า ” คุณผู้ชายท่านนี้สายตาเฉียบคมมากเลยค่ะ กระโปรงตัวนี้เป็นสินค้าใหม่ล่าสุดของทางร้าน อีกทั้งสีม่วงแบบนี้ยังเป็นที่นิยมมากในปีนี้เลย แฟนของคุณเป็นคนผิวขาว ใส่แล้วต้องสวยมากแน่นอน ”
เมื่อได้ยินสรรพนามที่พนักงานใช้เรียกหร่วนซือซือแล้ว ซ่งเย้อันก็รู้สึกดีใจมาก เขาหัวเราะพร้อมกับมองหร่วนซือซือและพูดขึ้นว่า ” ไปลองเถอะ ยังพอมีเวลา ”
เมื่อเผชิญกับคำโน้มน้าวของซ่งเย้อันและพนักงาน หร่วนซือซือก็ได้แต่ตอบรับ จากนั้นก็เข้าไปในห้องลองเสื้อพร้อมกับกระโปรงตัวนั้น
หลังจากที่พนักงานสาวเห็นเธอเข้าห้องลองเสื้อไปแล้ว เธอก็หันไปแนะนำชุดสำหรับผู้ชายให้เขา ” คุณผู้ชายคะ กระโปรงตัวเมื่อกี้ของแฟนคุณนั้นเข้ากับชุดสูทชุดนี้มากเลยนะคะ ท่านต้องการลองดูหน่อยไหมคะ? ”
เดิมทีซ่งเย้อันอยากจะปฏิเสธ แต่ก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นได้ เขามองไปที่ชุดสูทตัวนั้นและทำท่าครุ่นคิด จากนั้นในแววตาเขาก็ดีใจและเขาก็พูดขึ้นว่า ” ได้ ขอช่วยหยิบไซต์ของผมตัวหนึ่งครับ ”
พนักงานสาวคนนั้นยิ้มหน้าบานเลยทีเดียว เธอรีบแนะนำให้เขาไปยังห้องลองเสื้อ หลังจากที่เขาเดินเข้าไปในห้องลองเสื้อ ผู้ชายชุดดำสองคนก็รีบเดินเข้ามาในร้านเสื้อผ้าและมุ่งตรงไปที่ห้องลองเสื้อฝั่งผู้หญิง
เมื่อพนักงานของทางร้านเห็นเข้า ก็ต่างพากันเข้าไปขวาง ” ขอโทษด้วยนะคะคุณผู้ชาย ทางด้านนี้เป็นโซนสำหรับสุภาพสตรีค่ะ ”
ในขณะนั้นเอง จู่ๆชายคนหนึ่งก็หยิบเอกสารรับรองบางอย่างออกมา เขย่าไปมาต่อหน้าพวกเขา และบอกกับพวกเขาอย่างเย็นชา พนักงานพวกนั้นถึงกับยืนนิ่งอยู่กับที่และไม่กล้าขัดขวางอีกต่อไป
หลังจากนั้นสองนาที ผู้ชายสองคนก็พยุงตัวหหร่วนซือซือออกมาจากห้องลองเสื้อ เธออยู่ในอาการมึนๆ เธอตัวอ่อนมากๆ เหมือนจะไม่มีเรี่ยวแรง
พนักงานสาวต่างก็พากันยืนมองภาพเหตุการณ์อยู่ตรงมุม ต่างก็กระซิบคุยกันแต่กลับไม่มีใครกล้าขัดขวางแม้แต่คนเดียว
ไม่นาน ซ่งเย้อันก็เดินออกมาจากห้องลองเสื้อฝั่งผู้ชาย เขากวาดสายตามองไปรอบๆก็ไม่เห็นรูปร่างของคนที่คุ้นเคย เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยพร้อมกับรีบเดินเข้าหาพนักงานที่กำลังกระซิบคุยกันอยู่ และเขาก็ถามขึ้นว่า ” เมื่อกี้ภรรยาของฉันไปลองเสื้อที่ห้องลองเสื้อ เธอยังไม่ออกมาหรือครับ? ”
ซ่งเย้อันรู้สึกถึงความผิดปกติ เขาขมวดคิ้ว เขารีบเดินไปที่ห้องลองเสื้อเพื่อจะไปสำรวจด้วยตัวเอง
เมื่อพนักงานสาวเห็นเข้าก็รีบเดินตามเขาไป ” เธอ……เธอโดนจับตัวไปแล้ว! ”