ดาเรียสผู้ยิ่งใหญ่ Darius Supreme - ตอนที่ 1

เมฆหมอกปกคลุมท้องฟ้าที่สดใสของบ่ายวันที่มีแดด ฝนที่ตกลงมาจากการบรรจบกันของพวกเขาเบา ๆ ตามอารมณ์ของผู้คนที่มารวมตัวกันภายในสุสานระดับไฮเอนด์แห่งหนึ่ง

“ วันนี้เรามาที่นี่เพื่อรำลึกถึงการจากไปของดาเรียส สโตน สามีที่รักพ่อและเป็นผู้ใจบุญ ที่การปรากฏตัวของเราได้สลักความทรงจำอันลึกซึ้งไว้ในโลกตลอดไป ศิษยาภิบาลวัยเริ่มต้นขึ้นเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเศร้าโศก

ในขณะที่เขาจากไป ในโลกแห่งความเป็นอยู่มรดกของเขายังคงดำเนินต่อไปด้วยผลงานอันยิ่งใหญ่ของเขาที่มีต่อสวัสดิภาพของมนุษย์ทั่วไป บางสิ่งบางอย่างแม้แต่เพื่อนร่วมงานของเขาก็ยังเคารพอย่างเปิดเผย เขาจะอยู่ในใจของพวกเราตลอดไป”

ปุโรหิตยังคงยกย่องคุณงามความดีของชายที่เพิ่งจากไป ด้วยคำปราศรัยที่ไร้ที่ติของเขา กระตุ้นหัวใจของผู้ฟังทุกคน มีคนทั้งหมดประมาณ 50 คนในชุดงานศพสีดำ ทุกคนดูเหมือนว่าพวกเขาสูญเสียสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยมี

ในขณะที่ 50 คนทำให้มันเป็นฝูงชน แต่นี่เป็นข้อจำกัดสำหรับสุสานอันหรูหราแห่งนี้ซึ่งมีไว้สำหรับบุคลระดับสูง หากให้ใครก็ได้เข้ามา ที่จึงจะต้องเต็มไปด้วยคนมากกว่าแสนคน

นี่ไม่ใช่เรื่องไกลเกินจริงเนื่องจากบุคคลที่พวกเขากำลังไว้ทุกข์คือ ดาเรียส สโตน ชายที่ร่ำรวยและมีอิทธิพลมากที่สุดในโลกในศตวรรษที่ 22 เขาเป็นเจ้าของ เมก้าคอป ที่ทันสมัยที่สุดหรืออย่างน้อยก็มีหุ้นสำหรับพวกเขา นอกจากนี้ยังสร้างการเคลื่อนไหวที่ช่วยยกระดับความยากจนจากขั้นต่ำไปสู่ความสามารถในการได้รับสภาพที่น่าอยู่ในชีวิต

อิทธิพลของเขาไม่ได้จำกัด อยู่ที่ประเทศใดประเทศหนึ่ง แต่มีอยู่ทั่วโลก มากกว่า 90% ของประเทศที่มีอำนาจอธิปไตยสามารถสัมผัสกับการเติบโตนี้ได้ด้วยความพยายามของเขา จึงเป็นที่กลายเป็นชายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคนหนึ่งในยุคนี้

ปัจจุบันในสุสานซึ่งอยู่แถวหน้าของผู้ร่วมไว้อาลัยทั้งหมด มีหญิงสองคนและชายหนุ่มหนึ่งคน พวกเขาทั้งหมดมีคุณสมบัติเหมือนกันผิวสีแทนปานกลาง จมูกโด่ง ใบหน้าเนียนและดวงตาสีน้ำตาลแดงอ่อน

ใคร ๆ ก็บอกได้ว่าพวกเขาเป็นพี่น้องกันจากรูปลักษณ์ของพวกเขาและคนที่รู้มากขึ้นสามารถบอกได้ว่าพวกเขาเป็นลูกของผู้ที่เพิ่งจากไปตามอายุทางกายภาพของพวกเขา

โซเลน่าลูกสาวคนแรกกำลังปลอบและถูหลังลูกสาวคนที่สอง คือมิแรนดาซึ่งร้องไห้สะอึกสะอื้นราวกับไม่มีวันพรุ่งนี้ โซเลน่ารู้ว่ามิแรนดารักพ่อของพวกเขามากแค่ไหนเพราะเขาคอยเอาอกเอาใจเจ้าหญิงตัวน้อยของเขามาตลอด

มาร์ตินลูกชายคนเดียวของเขากำหมัดแน่นและดูเหมือนจะกลั้นน้ำตา เพื่อรักษาภาพลักษณ์ของเขาที่เป็นลูกผู้ชาย แต่เขาไม่สามารถหลอกใครได้ ในความเป็นจริงความพยายามของเขาในการแสดงความแข็งกร้าว แต่ทำให้ผู้โศกเศร้าคนอื่น ๆ รู้สึกหดหู่มากขึ้นเนื่องจากเห็นได้ชัดว่าครอบครัวนี้กำลังทุกข์ทรมานจากการสูญเสียของพวกเขา

“และบัดนี้ ดาเรียส สโตน ผู้เป็นพี่ชายและผู้พิทักษ์ที่รักของเราจะต้องนอนพักผ่อนเคียงข้างภรรยาของเขา ดีอา สโตน เพื่อที่พวกเขาจะได้มีความรักที่อบอุ่นในชีวิตหลังความตายด้วยกันตลอดไป”

นักบวชวัยชราพูดเสียงเบาขณะที่พิธีสิ้นสุดลง

ในที่สุดโลงศพก็ถูกลดระดับลงไปในหลุมศพการออกแบบประดับประดาเผยให้เห็นว่าราคาที่จ่ายไปนั้นต้องมากมายแน่นอน อย่างไรก็ตามไม่มีใครคิดว่านี้คือส่งที่ชายคนนี้ควรได้รับ

หลังจากโลงศพถูกลดลงผู้คนก็แสดงความเคารพต่อครอบครัวและเริ่มยื่นดอกไม้ออกไปอย่างช้าๆ ในที่สุดมีเพียงเด็กสามคนของ ดาเรียส สโตน ที่ถูกทิ้งไว้ที่หลุมศพและพฤติกรรมของพวกเขาก็เปลี่ยนไปทันทีที่คนสุดท้ายจากไป

“ เฮ้อทำไมพ่อถึงอยากให้เราแสดงอารมณ์แบบนี้ระหว่างที่เขาตายล่ะฉันไม่เข้าใจ”

มิแรนดาที่น้ำตาไหลเมื่อครู่ยืนตัวตรงและครุ่นคิดขณะเช็ดหน้าอย่างใจเย็น

ตอนนี้โซเลนาก็แสดงท่าทีเป็นกลางด้วยเช่นกัน และทำความสะอาดดวงตาของเธอและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“เพราะเขาต้องการให้เราใช้ประโยชน์จากภาพที่เขาสร้างขึ้นมาอย่างตั้งใจเพื่อส่งเสริมตัวเองและทำให้การสืบทอดของเราราบรื่นขึ้น”

มาร์ตินถอนหายใจและเกาแก้ม

“พ่อของเราคิดล่วงหน้าอย่างแท้จริง เขาคาดการณ์ว่าสมาชิกในคณะกรรมการจะตอบสนองอย่างไรเมื่อเขาตายไปและวางแผนอย่างละเอียดว่าจะจัดการกับพวกเขาแต่ละคนอย่างไร!”

โซเลน่าพยักหน้าและยิ้มเล็กน้อย

“ พ่อเป็นคนที่ฉลาดที่สุดอย่างแท้จริงด้วยคำแนะนำของเขา เราสามารถแยกอาณาจักรที่เขาสร้างขึ้นมาได้อย่างง่ายดายเพื่อป้องกันไม่ให้คนนอกเข้ามาหารายได้ เพียงเศษสตางค์เดียว”

โซเลน่าหันไปหาน้องชายของเธอ

“ อย่างไรก็ตาม มาร์ตินทุกอย่างขึ้นอยู่กับนาย นายจะทำตามแผนหลักของพ่อและยึดครองพื้นที่ได้หรือไม่?”

มาร์ตินพูดอย่างติดตลกและกอด อก

“แน่นอน ฉันอาจล้มเหลวถึงแม้ว่าจะได้รับการฝึกฝนจากพ่อเป็นการส่วนตัว ฉันก็อาจจะขุดหลุมใหม่ข้างๆเขา”

มิแรนดาพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเฉย:

“ฉันอยากให้พ่อมีชีวิตอีกสักพัก มันรู้สึกยากมากที่ไม่มีเขาอยู่ที่นี่คอยชี้แนะเรา”

โซเลน่าลูบไล้ใบหน้าของมิแรนดาเบา ๆ และพูดเบา ๆ

“ พ่อมีชีวิตอยู่จนถึงอายุเจ็ดสิบปลาย ๆ และเราทุกคนรู้ดีว่าเขาเบื่อชีวิตที่ไม่มีแม่ เขาอดทนต่อเวลานี้มานานเพื่อให้เราเติบโต”

“ ฉันรู้ แต่…เห้ออ ”

มิแรนดาบ่นพึมพำ

ไม่นานโชเฟอร์ที่แต่งตัวดีก็เดินมาหาทั้งสามคนแล้วโค้งคำนับ

“คุณหญิงโซเลน่า สามีของคุณโทรหาคุณ ลูกชายของคุณกำลังต้องการการเปลี่ยนผ้าอ้อม”

โซเลน่ายิ้มอย่างสวยงาม เมื่อได้ยินเอ่ยถึงลูกชายคนหัวปีของเธอ

“โอเคฉันจะไปในไม่ช้า”

โชเฟอร์โค้งคำนับอีกครั้งและยืนอยู่ข้างๆ จากนั้นโซเลนาก็กอดน้องสาวและน้องชายของเธอก่อนออกจากงานศพ

หลังจากนั้นไม่นานมิแรนดาก็ถูกคู่หมั้นของเธอมารับตัวเธอทิ้ง มาร์ตินวัยหนุ่มให้รอคนขับรถของครอบครัวมาหาเขา

ในขณะที่เหตุการณ์สิ้นสุดลงเมฆดำมืดก็เบาบางลงทันทีและฝนก็สิ้นสุดลง เวลานั้นไร้ที่ติอย่างแท้จริง แต่มีน้อยคนที่จะใส่ใจกับมัน

ท้ายที่สุดหากพวกเขาไม่สามารถสังเกตได้ว่ามีองค์กรบางอย่างยืนอยู่กับพวกเขาในงานศพตลอดเวลา พวกเขาจะไม่สังเกตเห็นสภาพอากาศที่ผิดปกติซึ่งดูเหมือนจะไม่ส่งผลกระทบต่อเหตุการณ์โดยรอบ แต่เป็นการเตือน ภัยพิบัติที่อาจเกิดขึ้น