ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี - บทที่ 1037 พิธีบวงสรวงมรรคามารดรเอกภพ ลายมือแห่งแผ่นดิน!

จักรพรรดิสองคนมาถึง จุดจบในตอนท้ายของสงครามนี้ดูเหมือนตัดสินผลแพ้ชนะในการต่อสู้ของพวกเขา

หลังจากจักรพรรดิเอกภพเสี่ยงชีวิตจนได้รับบาดเจ็บ แต่ก็สลัดหลุดจากจักรพรรดินีได้ชั่วคราว คนอื่นๆ อดรู้สึกสิ้นหวังไม่ได้

จักรพรรดิเอกภกำเนิดชี้เยี่ยนจ้าวเกอ ความกดดันที่ไม่อาจเพิ่มไปมากกว่านี้ได้อีกปรากฏขึ้นอีกครั้ง ทำให้เยี่ยนจ้าวเกอแทบกลั้นหายใจ เขาถึงขั้นได้ยินเลือดในร่างของตนส่งเสียงระเบิด และเสียงกระดูกลั่นดังกรอบแกรบ

ร่างกายเสมือนกับถูกบดขยี้เป็นเลือดเนื้อที่เลอะเลือนในชั่วพริบ

ภายใต้ความเจ็บปวดแสนสาหัส เยี่ยนจ้าวเกอปั้นสีหน้าเคร่งขรึม แต่ดวงตาเริ่มเย็นเยือกกระจ่างชัด ไม่หวั่นวิตก

แสงอาทิตย์ร้อนเร่าของตราประทับตะวันในมือเขาไหลเข้าไปในกงจักรมหาประกายกาฬอย่างต่อเนื่อง ราวกับว่าไร้ที่สิ้นสุด

รูสิบเอ็ดรูในสิบสองรูบนกงจักรมหาประกายกาฬตอนนี้ดับแสงลง มีเพียงแต่หนึ่งรูที่ปรากฏแสงสว่างเจิดจ้า

แสงสว่างนั้นราวกับเป็นอนันตรกาล สาดส่องไปทั่วฟ้า

ภายใต้การสนับสนุนจากพลังแห่งตราประทับตะวัน วิชาธรรมประกาย วิชาอันดับที่แปดในสิบสองวิชาประกายกาฬแสดงพลังอันน่าทึ่งออกมา

แม้สำนักประกายกาฬจะปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง นอกจากจักรพรรดิประกายกาฬอิ่นเทียนเซี่ยที่เคยอยู่ในระดับประมุขในหมู่คนแล้ว ก็ไม่มียอกฝีมือระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์คนใดใช้วิชาธรรมประกายที่แข็งแกร่งเช่นนี้ได้อีก

เยี่ยนจ้าวเกอในตอนนี้กระตุ้นกงจักรมหาประกายกาฬให้ใช้วิชาธรรมประกาย พุ่งสู่จุดสูงสุดของวิชานี้ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์

แสงสว่างไร้ประมาณไม่แปรเปลี่ยนตลอดกาล ไร้การเคลื่อนไหวใดๆ สาดส่องไปทั่วโลก มันมั่นคงเช่นนี้ คล้ายจับตัวกันเป็นของแข็ง ปิดผนึกโลกทั้งใบ ทำให้คนร้องชมเชย

กระนั้นถึงพลังเช่นนี้จะถือเป็นที่สุดของมนุษย์ แต่กลับยังหยุดแค่ระดับมนุษย์

นิ้วของจักรพรรดิเอกภพกำเนิดยังคงเคลื่อนไปด้านหน้าไม่หยุด แรงกดดันที่เยี่ยนจ้าวเกอได้รับยังคงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ทว่าในตอนนั้นเอง ทะเลหวงเจียที่เดิมทีเป็นสนามรบ และถูกทำลายจนเละเทะพลันเกิดการเปลี่ยนแปลง ลำแสงหลายสายพลันทะลักออกมาจากก้นทะเล รวมตัวกันบนดินแดนจิตคุณธรรมที่อยู่บริเวณน่านน้ำทางตะวันตกอย่างพร้อมเพรียง สุดท้ายก็พุ่งสู่เขากว่างเฉิง!

ลำแสงหลายสายเหล่านั้นสุดท้ายกลายเป็นตราอักขระขนาดมหึมาที่ลี้ลับซับซ้อนอันหนึ่ง มันครอบคลุมทั่วทั้งทะเลหวงเจีย ถึงขั้นขยายออกไปรอบๆ

ลำแสงสีดำและสีแดงผสานกัน บริสุทธิ์และหนาหนัก สูงล้ำและยิ่งใหญ่

วินาทีที่ตราอักขระนี้โผล่ขึ้นมา คนในทะเลหวงเจียก็รู้สึกได้ถึงการแบ่งแยกของฟ้าและดินอีกครั้ง

ฟ้าดินที่เกิดจากปราณเซียนของจักรพรรดิเอกภพกำเนิดยังคงอยู่ แต่ว่าตอนนี้กลับทำให้ผู้คนเกิดความรู้สึกว่านั่นคือท้องฟ้า

ฟ้าดินเปลี่ยนเป็นชัดเจนอีกครั้ง แต่ไม่ใช่อยู่หนึ่งล่างหนึ่งบน

เพราะว่าแผ่นดินที่แท้จริงด้านล่างตอนนี้เปลี่ยนเป็นหนาหนักเหลือประมาณ เป็นจริงถึงที่สุด เหนือกว่าฟ้าดินด้านบน

เมื่อเทียบกันแล้ว ย่อมเกิดความรู้สึกว่าด้านบนเป็นฟ้า ด้านล่างเป็นดิน

ในตอนที่จักรพรรดิเอกภพกำเนิดเห็นตราอักขระนั้น ในดวงตาพลันสาดประกายความตกตะลึง เพราะจิตแห่งพลังที่แฝงอยู่ในตราอักขระอันนั้นเป็นสิ่งที่เขาคิดตามหา!

จิตแห่งพลังของมารดาแห่งแผ่นดินผู้มีธรรมและเมตตารอบรับฟ้า หนึ่งในสี่เทวราชสำนักเต๋า

เขาวางแผนมาหลายปี สั่งให้เสวียนเหวินอ๋อง นักพรตสือ และผู้วิเศษเซิงมาวางค่ายกลบูชาฟ้าในทะเลหวงเจีย ก็เพื่อจะตามหาสิ่งนี้โดยไม่ให้ใครรู้

ที่นี่มีลายมือของมารดาแห่งแผ่นดิน!

ลายมือของนางได้หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับฟ้าดินในโลกซ้อนโลกแล้ว แต่กลับซุกซ่อนอยู่ในทะเลหวงเจีย ทำให้ผู้คนยากจะขุดค้น

แม้จักรพรรดิเอกภพกำเนิดคิดจะหาให้เจอ ก็จำเป็นต้องใช้เวลานาน ดังนั้นเขาจึงมอบหน้าที่ให้แก่พวกผู้วิเศษเซิง

มิคาดสุดท้ายก็ต้องสูญเปล่าเพราะเยี่ยนจ้าวเกอและประมุขอาคเนย์เฉาเจี๋ย

ครั้งนี้เขาตัดสินใจว่า หลังจากจัดการพวกเยี่ยนจ้าวเกอ ค่อยปักหลักที่นี่เพื่อออกตามหา ทว่าถึงอย่างไรก็นึกไม่ถึงเลย ว่าของถึงกับถูกเยี่ยนจ้าวเกอชิงไปแล้ว

ปัญหาก็คือจักรพรรดิที่ได้ผลักเปิดประตูเซียนเช่นเขายังหาไม่เจอ แต่จอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสะพานเซียนเช่นเยี่ยนจ้าวเกอใช้เวลาเพียงสั้นๆ เท่านั้น ทำให้ลายมือของมารดาแห่งแผ่นดินปรากฏขึ้นมาได้อย่างไร?!

วินาทีนี้จักรพรรดิเอกภพกำเนิดทั้งแตกตื่นทั้งเดือดดาล ใบหน้าในที่สุดก็เปลี่ยนสี

เขาเพ่งสายตามองไป เห็นทั่วร่างของเยี่ยนจ้าวเกออาบอยู่ในแสงสว่าง

ลวดลายอาคมที่เป็นแสงสว่างหลายอัน ประกอบกันเป็นแถบแสง หมุนวนรอบตัวเยี่ยนจ้าวเกอ

พลังของตราประทับตะวันและกงจักรมหาประกายกาฬพุ่งลงด้านล่างภายใต้การโน้มนำของเยี่ยนจ้าวเกอ กลายเป็นพิธีกรรมที่แปลกประหลาดชนิดหนึ่ง ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงบนทะเลหวงเจียที่อยู่ด้านล่าง

สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่าก็คือ พลังจากการโจมตีที่จักรพรรดิเอกภพกำเนิดเล็งใส่เยี่ยนจ้าวเกอถึงกับถูกโน้มนำไปยังพื้นดินด้านล่างอย่างต่อเนื่องผ่านพิธีกรรมนี้

ผิวบนตัวของจักรพรรดิเอกภพกำเนิดมีบาดแผลสายหนึ่งปรากฏขึ้น เป็นบาดแผลไร้เลือด เพียงกะพริบแสง

นี่ไม่ใช่การบาดเจ็บที่เกิดจากจักรพรรดินี และไม่ใช่บาดแผลของจริง แต่เป็นบาดแผลแห่งหลักการ ซึ่งบ่งชี้ว่าจิตวรยุทธ์ที่จักรพรรดิเอกภพกำเนิดฝึกฝนมีส่วนที่ขาดอยู่

เยี่ยนจ้าวเกอเงยหน้ามองบาดแผลมรรคาที่กะพริบบนตัวจักรพรรดิเอกภพ พลางพึมพำบทสวด

“ตำหนักวิจิตร ห้องเจ็ดวิเศษ

รับบัญชาฟ้า ควบคุมหยินหยาง

ถ่ายทอดมรรคาแฝงเร้นดวงจิตอันยิ่งใหญ่ สั่งสมเมตตาบันดาลให้สมใจ

เลียนอย่างจ้าวสวรรค์ ผู้สร้างความงามของจักรวาล ให้กำเนิดชีวิต ก่อเกิดความเมตตาแห่งมรรคามารดร

บรรพตนทีอิงแอบ ภูเขาลำธารอาศัย น้ำใจแลปณิธารอันยิ่งใหญ่ รองรับฟ้าปฏิบัติตามหลักธรรม มารดาแห่งแผ่นดิน”

เนื้อหาของบทสวดที่เยี่ยนจ้าวเกอท่อง เป็นบทสวดสรรเสริญพระคุณของมารดาแห่งแผ่นดินที่คนในสำนักเต๋าล้วนทราบดี ทว่าเมื่อบวกกับพิธีกรรมที่เขาใช้อยู่ในตอนนี้ กลับทำให้จักรพรรดิเอกภพกำเนิดตะลึงลาน

“พิธีบวงสรวงมรรคามารดรเอกภพ”

พอเขาพูดจบ จักรพรรดินีถึงกับประหลาดใจ ส่วนพวกเฉาเจี๋ย หลิวเจิงกู่ จวงเซิน และหลางชิงสับสนยิ่งกว่า

“พิธีบวงสรวงนี้ไม่ได้สืบทอดต่อกันมาเหมือนค่ายกลบูชาฟ้า จึงหายสาปสูญไปหลังวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่แล้ว แม้แต่กษัตริย์ดินก็ยังไม่มีในครอบครอง!”

จักรพรรดิเอกภพกำเนิดตาค้าง

ถ้าหากว่าเขาบรรลุพิธีบวงสรวงมรรคามารดรเอกภพ เมื่อประสานกับค่ายกลบูชาฟ้า คงจะตามหาลายมือที่ซุกซ่อนอยู่ในที่นี้เจอตั้งแต่เมื่อร้อยปีก่อนแล้ว

“เมื่อย้อนกลับไปดูปัญหามากมาย บางทีอาจเจอวิธีแก้ไข” เยี่ยนจ้าวเกอใช้พิธีบวงสรวงสำเร็จ ก็มองจักรพรรดิเอกภพพลางยิ้มเล็กน้อย “ท่านไฉนจึงยึดถือเรื่องนี้นัก ข้าว่าไม่ใช่ไร้เหตุผล พื้นฐานของจักรพรรดิเอกภพท่านคืออารามอู่จวงที่ว่ากันว่ามหาเซียนเจิ้นหยวนได้ทิ้งเอาไว้ เสียดายที่ไม่สมบูรณ์ มีส่วนที่ขาดไป เพื่อเสริมส่วนนี้ ท่านนอกจากจะตามหาหลักมรรคาของอารามอู่จวง ยังเล็งเป้าหมายไปที่หลักมรรคาของมารดาแห่งแผ่นดิน และได้ทราบว่าที่นี่มีลายมือของนางอยู่”

เยี่ยนจ้าวเกอแบมือหัวเราะ “ข้าผู้แซ่เยี่ยนไร้ความสามารถ ได้พิธีบวงสรวงมรรคามารดรเอกภพมาโดยบังเอิญ บวกกับได้เตรียมค่ายกลบูชาฟ้าไว้แต่แรก เพียงคิดตามหาลายมือของมารดาแห่งแผ่นดินให้เจอ จำเป็นต้องใช้พลังของท่าน พอแต่ละอย่างผสมกันถึงค่อยสมความตั้งใจ”

จักรพรรดิเอกภพกำเนิดเยือกเย็นลง มองเยี่ยนจ้าวเกอ “เช่นนั้นแล้วเป็นไร ลายมือของมารดาแห่งแผ่นดินอยู่ในมือเจ้าก็ไม่มีประโยชน์ นำมันออกมาทำให้ข้าสมความปรารถนา มอบมันให้ข้า!”

พูดจบเขาก็ไม่สนใจเยี่ยนจ้าวเกออีก ฝ่ามือพลันกางออก กลายเป็นยิ่งใหญ่เหลือประมาณ เหมือนกับครอบทะเลหวงเจีย จับตราอักขระนั้นไว้!

………………..