ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี - บทที่ 1210 พวกท่านเกี่ยวข้องกันอย่างไร

เยี่ยนจ้าวเกอเข้าไปในกระท่อม พิจารณาขึ้นลง

กระท่อมเรียบง่ายและหยาบเป็นอย่างยิ่ง แต่ว่าเมื่อใช้สายตาของเยี่ยนจ้าวเกอมองไป กลับบังเกิดเป็นสภาวะมหามรรคาสู่สามัญ เจียศิลากลับคืนสู่ความจริง

เสาและและคาน ฟางและไม้ของที่แห่งนี้สร้างด้วยโครงประกอบที่แทบจะสมบูรณ์แบบ หากมากมาหนึ่งส่วน น้อยไปหนึ่งส่วน ความรู้สึกรวมเป็นหนึ่งกับธรรมชาติจะหายไปทันที

ไม่ได้หมายความว่า ที่นี่สมบูรณ์แบบไร้ที่ติจริงๆ

แต่ว่าอย่างน้อย คนที่สามารถปรับเปลี่ยนให้มันออกมามีประสิทธิภาพดีขนาดนี้ได้ได้ในโลก เกรงว่าจะหายากเหมือนขนหงส์เกล็ดกิเลน

‘ที่นี่เป็นราชันพระอังคารสร้างขึ้นด้วยมือตัวเอง’ เยี่ยนจ้าวเกอพยักหน้าพร้อมกับกวาดมองรอบๆ

ไม่ต้องกล่าวมากความ สถานที่แห่งนี้คงถูกค้นชนิดพลิกบนพลิกล่าง พลิกในพลิกนอกไปไม่ทราบว่ากี่ครั้งแล้ว

ก่อนหน้ามังกรเจียวหลงสีเทา มีคนจำนวนมาน้อยมาหาเบาะแสในสถานที่แห่งนี้

กระท่อมมุงฟางที่เจ้าของแห่งนี้สร้างขึ้นด้วยตัวเอง ย่อมมีความสำคัญในความสำคัญที่ทุกคนต้องตรวจสอบ เพียงแต่ดูเหมือนทุกคนจะไม่ค้นพบอันใด หรือว่าอาจมีคนพบจุดที่ผิดปกติ แต่กลับซ่อนเอาไว้

สรุปแล้วด้านนอกไม่มีเบาะแสแม้แต่น้อย

‘วิธีไหนที่ลองได้ ทุกคนสวมควรลองไปพอประมาณแล้ว’ เยี่ยนจ้าวเกอใช้นิ้วถูคางของตัวเอง ‘หากบอกว่ายังมีวิธีที่มีความเป็นไปได้ แต่คนส่วนใหญ่กลับไม่อาจทดลอง นั่นยังเหลืออีกกี่วิธี’

เขาหรี่ตา ‘ผ่านทวนพระอังคาร? ไม่ ก่อนหน้านี้ หลังจากต่อสู้กับจักรพรรดิแพร ก่อนที่จะถูกสองกษัตริย์จากโถงเซียนรุมล้อม เขาสมควรมีเวลากลับมายังที่นี่ หากว่าทวนพระอังคารได้รับอันใดมา เผ่าปีศาจของที่แห่งนี้จะต้องจับสังเกตได้และไล่ตรวจสอบแน่ ตอนนี้ในเมื่อไม่มีการเคลื่อนไหว ยังส่งเจียวหลงสีเทาตนนั้นมาตรวจสอบ หมายความว่าทวนพระอังคารไม่ได้ตรวจสอบได้ของที่มีประโยชน์แต่แรก’

เยี่ยนจ้าวเกอขบคิด ครู่ตามาตาพลันเป็นประกาย ‘บางทีนี่อาจลองดูได้กระมัง’

หัวใจ ตับ ม้าม ปอด ไต ห้าอวัยวะภายในร่างของเขาแบ่งกันส่องประกายห้าสี

ทอง ไม้ น้ำ ไฟ ดิน ห้าปัญจธาตุโคจร ให้กำเนิดซึ่งกันและกัน ก่อเกิดพลังชีวิตที่กล้าแข็ง

เป็นคัมภีร์นภารังสรรค์ชีวิต หนึ่งในหกคัมภีร์หลังกำเนิด วรยุทธ์สายตรงในคัมภีร์นภาแรกเริ่มสายหยกพิสุทธิ์

แต่ว่าขณะที่โคจรวิชา ปราณโกลาหลในร่างเยี่ยนจ้าวเกอก็ปรากฏเลือนราง

ภายใต้การก่อเกิดไร้สิ้นสุด วิชาในคัมภีร์นภารังสรรค์ชีวิตก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่ละเอียดลึกซึ้ง

วิถีแห่งคัมภีร์นภารังสรรค์ชีวิตไม่เหมือนกับก่อนหน้า

คัมภีร์นภารังสรรค์ชีวิตซึ่งเยี่ยนจ้าวเกอฝึกฝน เป็นผลพลอยได้จากความบังเอิญด้านวาสนาจากสถานที่พำนักของคนรุ่นก่อนแห่งหนึ่ง ในตอนที่หยวนเจิ้งเฟิงอาจารย์ปู่หลงอยู่ในโลกยมทะยาน

ที่แล้วมา ต่างเดินบนเส้นทางเช่นนี้

ตอนนี้หลังจากใช้คัมภีร์นภาไร้ขอบเขตลอกเลียนแบบ คัมภีร์นภารังสรรค์ชีวิตอีกวิถีหนึ่งซึ่งเกิดขึ้นมาคือการสืบทอดของเสวี่ยชูฉิงมารดาของตน

เป็นการสืบทอดของราชันพระพฤหัสบดีเซ่าจวินหวง

วรยุทธ์อย่างเดียวกัน โดยเฉพาะวรยุทธ์ที่มีหลักการลึกล้ำ มีความน่าอัศจรรย์ เมื่อคนแต่ละคนมาศึกษาสมควรมีความเข้าใจเป็นของตัวเอง

ถึงแม้ทุกคนจะฝึกวรยุทธ์อย่างเดียวกัน โดยภาพรวมก็ยังเป็นวิถีเดียวกัน หากแต่รายละเอียดด้านในจะต้องมีความแตกต่างมากมาย

ความแตกต่างนี้จะเปลี่ยนเป็นยิ่งมายิ่งคลับคล้าย สุดท้ายพร้อมกับที่การฝึกปรือยิ่งมายิ่งล้ำลึกจะกลับคืนสู่เส้นทาง จนถึงปลายทางจุดสูงสุด แต่ว่าก่อนหน้านั้นย่อมมีข้อแตกต่าง

คัมภีร์นภารังสรรค์ชีวิตที่เยี่ยนจ้าวเกอฝึกฝน กับคัมภีร์นภารังสรรค์ชีวิตที่เสวี่ยชูฉิงฝึกฝน เมื่อสืบย้อนกลับไปแม้จะเป็นการสืบทอดสายหยกพิสุทธิ์ แต่สุดท้ายก็ไม่เหมือนกันอยู่ดี

ทว่านี่กลับทำอะไรเยี่ยนจ้าวเกอไม่ได้

เขาเคยเห็นซูอวิ๋นกับเสี่ยวอ้ายฝึกฝนคัมภีร์นภารังสรรค์ชีวิต และเคยแลกเปลี่ยนประสบการณ์ด้านนี้กับมารดาของตนโดยเฉพาะ

เป็นเพราะว่าเวลาและสมาธิ เยี่ยนจ้าวเกอจึงไม่ได้เปลี่ยนมาฝึกคัมภีร์นภารังสรรค์ชีวิตในสายสืบทอดของราชันพระพฤหัสบดี กระนั้นในสถานการณ์ที่มีความมั่นใจ เมื่ออาศัยความลี้ลับของต้นกำเนิดแห่งสรรพวิชาสายหยกพิสุทธิ์เช่นคัมภีร์นภาไร้ขอบเขต เขาสามารถเปลี่ยนแปลงรายละเอียดพื้นฐานในคัมภีร์นภารังสรรค์ชีวิตของตัวเอง เลียนแบบวิถีในสายสืบทอดของราชันพระพฤหัสบดีได้ได้ดั่งใจนึก

หลังจากเตรียมตัวเสร็จแล้ว เยี่ยนจ้าวเกอก็ยกมือข้างหนึ่งขึ้น ประกายแสงห้าสีปรากฏขึ้นกลางฝ่ามือ

ห้าปัญจธาตุไหลเวียนเปลี่ยนแปลง แสงสว่างหลายสายขยายออกด้านนอก สาดส่องกระท่อมมุงฟาง

แต่ว่าภายใต้การส่องแสง กระท่อมมุงฟางไม่มีความผิดปกติ และไม่ได้เกิดการเปลี่ยนแปลงใดๆ

เยี่ยนจ้าวเกอไม่ได้ผิดหวัง และไม่ได้ปฏิเสธสมมติฐานก่อนหน้าของตัวเอง

หลังจากเขาขบคิดสักพักก็ไม่ได้หยุดการโคจรวิชา วาดนิ้วกลางอากาศกลายเป็นยันต์อาคมหลายสาย

ยันต์อาคมทับซ้อนกันเป็นชั้นๆ จนสุดท้ายกลายเป็นค่ายกลที่ไม่ใหญ่โต แต่กลับลี้ลับน่าพิศวงค่ายหนึ่ง

ลวดลายค่ายกลหมุนเวียน ค่ายกลสาดแสงบางๆ ออกมาหลายสาย จากนั้นก็ครอบคลุมกระท่อมมุงฟาง

นี่คือค่ายกลที่เสวี่ยชูฉิงถ่ายทอดให้อย่างลับๆ กลับไม่ใช่ค่ายกลที่มีอานุภาพกล้าแข็งอะไรนัก แต่ใช้สำหรับสนับสนุนการฝึกฝนในยามปกติ

แต่หลังจากค่ายกลนี้ครอบคลุมกระท่องมุงฟาง กลางความว่างเปล่าในกระท่อมถึงกับเริ่มมีเงาแสงที่คลุมเครือสายหนึ่งปรากฏขึ้น!

“หาเจอแล้ว…” เยี่ยนจ้าวเกอพึมพำ

เขาเอื้อมมือออกไปลองสัมผัสกับเงาแสงที่คลุมเครือสายนั้นอย่างระมัดระวัง

ในกระบวนการนี้ เยี่ยนจ้าวเกอย่อมไม่ลืมโคจรวิชาในสายสืบทอดของราชันพระพฤหัสบดีต่อ

สุดท้าย เขาชักมือกลับ ในมือเพิ่มพัดพับเล่มหนึ่ง

พัดกระดาษที่ดูธรรมดา

ถ้าไม่ใช่เพราะผนึกที่ราชันพระอังคารทิ้งไว้อย่างลึกลับก่อนหน้า หลายปีมานี้เกรงว่าจะผุกร่อนกลายเป็นฝุ่นผงกองหนึ่ง

เยี่ยนจ้าวเกอค่อยๆ คลี่พัดพับออก เห็นบนตัวพัดวาดมังกรจริงแท้ที่ตัวลุกไหม้ สมจริงเหมือนมีชีวิตตัวหนึ่งอย่างชัดเจน

ภาพวาดดูเรียบง่าย ถ้าหากใช้สายตามืออาชีพมาจับผิด ฝีมือการวาดได้แต่นับว่าธรรมดา

แต่ว่าด้านในมีกลิ่นอายสง่าผ่าเผย มีพลังกระฉับกระเฉง ทำให้คนถูกมันดึงดูดโดยไม่รู้ตัว

‘…เซ่าผมขาวมอบแด่พี่สั่วหยกใส’ ขณะมองตัวหนังสือบนพัด สีหน้าของเยี่ยนจ้าวเกอแปรเปลี่ยน ‘พวกท่าน…เกี่ยวข้องกันอย่างไร’

จักรพรรดิผมขาวเคยเป็นฉายาจักรพรรดิของราชันพระพฤหัสบดีเซ่าจวินหวง เห็นได้ชัดว่าพัดพับเล่มนี้เป็นของขวัญที่เซ่าจวินหวงได้มอบให้แก่ราชันพระอังคารสั่วหมิงจาง

ถึงแม้จะธรรมดา แต่มาอยู่ในระดับของพวกเขา การส่งของขวัญให้ระหว่างกันส่วนใหญ่แล้วดูที่มารยาท ไม่ได้ดูที่ตัวของขวัญ

สั่วหมิงจางเก็บของขวัญของเซ่าจวินหวงไว้โดยตลอด นี่ไม่นับว่าน่าประหลาด

ถึงแม้วันนี้จะเหมือนน้ำกับไฟ เขานครหยกถึงขั้นยังเก็บของขวัญชิ้นหนึ่งที่กษัตริย์ดินเคยมอบให้แก่ราชันพระศุกร์เยี่ยนซิงถาง ปู่ของเยี่ยนจ้าวเกอเอาไว้ ย่อมเป็นของขวัญที่เรียบง่าย แต่ว่าด้วยความสามารถของเขานครหยก การรักษาไว้หลายพันปีให้มีสภาพเหมือนตอนแรกเป็นเรื่องง่ายดายยิ่ง

แต่ว่าพัดพับเล่มนี้ถูกราชันพระอังคารสั่วหมิงจางเก็บไว้ในกระท่อมมุงฟางหลังนี้ เห็นได้ชัดว่าไม่ธรรมดา

ตรงข้ามกับกระท่อมมุงฟาง เป็นหลุมศพบิดามารดาของสั่วหมิงจาง…

สั่วหมิงจางสร้างกระท่อมมุงฟาง เพราะครั้งกระโน้นต้องปกป้องหลุมศพของบิดามารดา

เขากลับโลกมังกรอัคคี อาศัยอยู่ในกระท่อมมุงฟางหลังนี้ มองหลุมศพของบิดามารดาพลางคิดถึงคนรุ่นก่อน ให้รสชาติอาลัยอาวรณ์

พัดพับเล่มนี้ปรากฏขึ้นที่นี่ ไม่อาจไม่ทำให้เยี่ยนจ้าวเกอนึกเชื่อมโยง

………………..