ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี - บทที่ 1234 ทำให้เซียนจริงแท้คุกเข่า!
เยี่ยนจ้าวเกอไม่หยุดฝีเท้า ก้าวเดินไปเบื้องหน้า
“พวกท่านคิดว่า ตัวเองมีปราณเซียนเสริมพลัง ข้าไม่มีอาวุธเซียนอยู่กับตัว ก็จะไม่มีวิธีจัดการกับพวกท่านอย่างนั้นหรือ”
เยี่ยนจ้าวเกอคล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม “ความจริงเซียนจริงแท้ไร้ช่องโหว่อยู่ในสถานะไม่พ่ายโดยกำเนิด มาตรแม้นว่าจะเอาชนะไม่ได้ก็ปกป้องตัวเองได้เหลือเฟือ อย่างมากที่สุดก็เป็นสถานการณ์สู้เสมอ”
แม้ว่าจะไม่มีวิธีจัดการจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ในโลกมนุษย์จริงๆ ก็สามารถถอยกลับได้อย่างปลอดภัย ต่อให้จะเป็นเซียนจริงแท้ไร้ช่องโหว่จากโถงเซียนเต๋านอกรีตก็ตาม
ดังนั้นแม้จะมีจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ที่พวกเขาจัดการไม่ได้โผล่มา ก็สามารถเปลี่ยนไปบี้ลูกพลับนิ่มลูกอื่น จอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ผู้นี้ก็เหมือนทำอะไรพวกเขาไม่ได้เช่นกัน
“แต่เป็นเช่นนี้จริงๆ หรือ พวกท่านใช่ลืมอะไรไปแล้วหรือไม่” เยี่ยนจ้าวเกอก้าวเท้าออกก้าวหนึ่ง ข้ามมิติเวลา บรรลุถึงด้านหน้าจักรพรรดิอัสนีเย็นเยือกหร่วนหมิงเหยียนในชั่วอึดใจเดียว
เขายกฝ่ามือหนึ่งขึ้นอีกครั้ง จากนั้นก็ฟาดใส่ศีรษะของหร่วนหมิงเหยียน!
“ศิษย์นอกรีตที่ดื่มสุราพิษดับกระหาย เจ้าโอหังอันใด!” หร่วนหมิงเหยีนได้สติ พลันบันดาลโทสะ
นางเอียงตัวยกสองมือขึ้นพร้อมกัน เหมือนกับถือหอกยักษ์เล่มหนึ่ง จากนั้นก็บิดเอวอย่างรวดเร็ว!
แสงสายฟ้าสีเงินยวงซัดสาดปรากฏขึ้นในอากาศ คำรามขึ้นอย่างไร้เสียง
พร้อมกับที่หร่วนหมิงเหยียนออกหมัด เหมือนกับเทพสายฟ้าบนสวรรค์เขวี้ยงหอกยาวทะลุจักรวาล แทงเข้าใส่เยี่ยนจ้าวเกอ
ฝ่ายเยี่ยนจ้าวเกอสีหน้าไม่แปรเปลี่ยน ฝ่ามือที่ตบลงกางออก ให้มือเปล่ารับคมหอกขาว จับคมหอกของหร่วนหมิงเหยียนไว้อย่างหักโหม!
แสงสายฟ้าสีเงินยวงที่บ้าคลั่งแต่กลับเงียบงันไร้เสียงระเบิดอย่างคลุ้มคลั่งระหว่างห้านิ้วของเยี่ยนจ้าวเกอ แต่ว่าพอถูกเขาจับไว้ สายฟ้าสีเงินก็พากันสลายไป กลายเป็นสายฟ้าที่ไม่มีค่าให้กล่าวถึง
“คัมภีร์สายฟ้าซ่อนเร้น จอมยุทธ์จากเต๋านอกรีตฝึกฝนถึงขั้นนี้ได้นับว่าไม่ธรรมดาแล้ว” เยี่ยนจ้าวเกอจุ๊ปากชมเชย “ในหมู่จอมยุทธ์เต๋านอกรีตที่ข้าเคยสัมผัสและเคยศึกษามา มีแต่โอวหยางสือที่แกร่งกว่าท่าน ถึงแม้ข้าไม่รู้จักคนในเต๋านอกรีตหลายคน แค่คนที่มีระดับและการฝึกปรือเหมือนกับท่านสมควรมีไม่มาก”
หร่วนหมิงเหยียนถลึงตามองเยี่ยนจ้าวเกอ กลับรู้สึกว่าหอกสายฟ้าซ่อนเร้นของตนถูกเยี่ยนจ้าวเกอจับไว้ ขยับไม่ได้
รุก ก็รุกไม่ได้
ชักกลับ ก็ชักกลับไม่ได้!
“แต่ว่าเมื่อเลือกแม่ทัพจากพวกคนตัวเตี้ย แม่ทัพที่เลือกออกมาก็ยังเป็นคนตัวเตี้ยอยู่ดี” เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวอย่างเฉื่อยชา “เสียดายที่ความสามารถและพรสวรรค์ของพวกท่านต้องมาสูญเปล่า”
เขาดึงมือที่จับแสงสายฟ้าอยู่กลับ พลันดึงให้หร่วนหมิงเหยียนเข้าใกล้เขา
ชายหนุ่มชูอีกมือหนึ่งขึ้นสูง ก่อนจะฟาดใส่หร่วนหมิงเหยียนอีกครั้งเหมือนฟ้าถล่ม
หร่วนหมิงเหยียนถึงกับค้นพบว่าแม้นางคิดจะสลายแสงสายฟ้าสีเงินยวงที่ตนรวมไว้เมื่อก่อนหน้าก็ทำไม่ได้
ต่อให้มาจากโถงเซียน เมื่อมีความสามารถระดับนางก็ใช้พลังออกได้ตามใจนึกแต่แรก ทว่าตอนนี้แสงสายฟ้าที่นางกระตุ้นด้วยตัวเอง พอถูกมือของเยี่ยนจ้าวเกอจับไว้กลับไม่อาจควบคุมได้อีก
เจ้าของหอกสายฟ้าสีเงินยวนในตอนนี้ไม่ใช่นาง แต่เป็นเยี่ยนจ้าวเกอ!
‘ลูกศิษย์เต๋านอกรีตหวังแต่ชื่อเสียงลาภยศ เอาแต่ก้าวไปด้านหน้า ในการต่อสู้จริงกับคนระดับเดียวกัน สามารถเอาชนะสายหลักเช่นพวกเราได้จริงๆ แต่ไม่เคยได้ยินว่ามีใครแข็งแกร่งถึงขั้นนี้มาก่อน!’
หร่วนหมิงเหยียนรู้สึกว่าโลกทั้งใบไม่เป็นความจริงแล้ว
ถ้าหากว่าอีกฝ่ายเป็นจักรพรรดิเซียนจริงแท้จากสามพิสุทธิ์สายหลัก เมื่อพ่ายแพ้ให้แก่อีกฝ่ายซึ่งอยู่ในระดับเดียวกัน ถึงแม้ว่าหร่วนหมิงเหยียนจะทะนงตนก็ไม่ใช่ไม่อาจยอมรับโดยสิ้นเชิง
ทว่าคนตรงหน้าเป็นจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์คนหนึ่ง!
มนุษย์เซียน สุดท้ายก็ยังตัดคำว่า ‘มนุษย์’ ออกไปไม่ได้ และยังไม่ได้ผลักเปิดประตูเซียนอย่างแท้จริง
แต่ว่าคู่ต่อสู้เช่นนี้ เมื่ออยู่ต่อหน้าตนก็ไร้เรี่ยวแรงเสมือนกับทารก นี่จะทำให้หร่วนหมิงเหยียนยังใจเย็นต่อได้อย่างไร?
‘จะดูถูกไม่ได้! ห้ามยึดถือเขาเป็นจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์!’ หร่วนหมิงเหยียนฝืนควบคุมความเย่อหยิ่ง ความไม่พอใจ ความอัปยศ ความโกรธเกรี้ยว ความประหลาดใจ และความหวาดกลัว อารมณ์ด้านลบมากมาย
นางที่ใจเย็นลงร้องเจื้อยแจ้วคำหนึ่ง อ้าปากโดยฉับพลัน จากนั้นก็มีแสงสายฟ้าสีเงินยวงสายหนึ่งพุ่งออกมาจากในปากของนาง
เพียงแต่ขณะที่แสงสายฟ้าสีเงินยวงนี้กระพริบวาบ ในสายฟ้าก็มีคมหอกยื่นออกมาจากด้านในจริงๆ!
หอกยาวเรืองแสงสีเงินส่งเสียงแหวกอากาศทะลวงมิติ พุ่งมาอยู่ในมือของหร่วนหมิงเหยียน ก่อนที่แสงสีเงินทั้งหมดก็ถูกดึงไปติดกับหอกยาว
นางสะบัดคมหอกทีหนึ่ง เหมือนกับมังกรเงินออกจากหุบเหว พุ่งสู่สรวงสวรรค์ ปะทะกับฝ่ามืออีกข้างหนึ่งที่เยี่ยนจ้าวเกอฟาดลงมา
ถึงกับเป็นหอกอัสนีซ่อนเร้นในเหวฟ้า อาวุธเซียนระดับไร้ช่องโหว่!
เยี่ยนจ้าวเกอไม่หยุดฝ่ามือที่ตบลง ใช้พลังเปลี่ยนทิศทางของรอยตราพลิกนภา พลิกฝ่ามือวูบหนึ่ง คว้าใส่ด้ามหอกของหอกอัสนีซ่อนเร้นในเหวฟ้า
หร่วนหมิงเหยียนสีหน้าไร้ความรู้สึกใด ในดวงตาสองข้างมีประกายเย็นเยียบกะพริบวูบวาบ
“ฮ่า!” นางคำรามอย่างไร้เสียง เสียงสายฟ้าดังก้องแต่กลับไม่มีเสียง
หากแต่พร้อมกับที่เสียงคำรามนี้ดังขึ้น หอกอัสนีซ่อนเร้นในเหวฟ้าซึ่งยังไม่ได้แตะถูกตัวเยี่ยนจ้าวเกอในมือนางก็พลันสั่นไหวทีหนึ่ง!
จากนั้น อาวุเซียนชิ้นนี้ถึงกับแยกส่วน แตกสลายระเบิดออกมา!
อาวุธเซียนไร้ช่องโหว่ชิ้นหนึ่งระเบิดแล้ว!
หร่วนหมิงเหยียนกล่องเสียงเคลื่อนไหว เสียงสายฟ้าที่ไร้เสียงมากมายระเบิดขึ้น สายฟ้าซ่อนเร้นเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง พลังทั่วร่างกระเพื่อม ประสานกับพลังการระเบิดของหอกอัสนีซ่อนเร้นในเหวฟ้า
ด้วยความสามารถและพลังฝึกปรือของนาง การโจมตีเช่นนี้สามารถสร้างการคุกคามมหาศาลให้แก่จักรพรรดิเซียนจริงแท้จำนวนมากจากสามพิสุทธิ์สายหลักได้แล้ว!
หากไม่ระวัง รับการโจมตีนี้ซึ่งหน้าจะถึงขั้นมีความเสี่ยงถึงชีวิต!
เยี่ยนจ้าวเกอยิ้มขึ้น กดรอยตราพลิกนภาบนมือซ้ายลงต่อ รวมมือขวาตั้งขึ้นประดุจดาบแล้วฟันใส่อากาศ
ฝ่ามือของเขายื่นออกมาจากในความมืด แหวกฝ่าความมืดออก ปรากฏแสงสว่าง
วัตถุคล้ายขวานไม่คล้ายขวาน คล้ายธงไม่คล้ายธงเล่มหนึ่งโผล่ขึ้นด้านในแสงสว่าง!
ธงเบิกนภา!
ความยิ่งใหญ่ของการเบิกฟ้าผ่าดิน ทำลายสายฟ้าซ่อนเร้นที่ซัดกระหน่ำก่อนก้าวหนึ่ง ทำให้สายฟ้าระเบิดออกไปรอบๆ
จากนั้นพลังที่ยิ่งใหญ่ไร้สิ้นสุดของการพลิกเปลี่ยนทิศทางก็ได้สะกดฟ้าดิน ทำลายสายฟ้าที่กระจัดกระจายจนหมดสิ้น
มือยักษ์บดบังท้องฟ้า ทำลายแสงสายฟ้า บรรลุถึงศีรษะของหร่วนหมิงเหยียนแล้วกางห้านิ้วคว้าลงมา
‘นี่ออกจะรุนแรงไปกระมัง เซียนพิศวงสะกดพลังฝึกปรือของตัวเองให้อยู่ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ก็ยังไม่ร้ายกาจขนาดนี้!’ หร่วนหมิงเหยียนตาเบิกโพลง ยกสองแขนขึ้นฝืนต้านฝ่ามือของเยี่ยนจ้าวเกอ
เยี่ยนจ้าวเกอไม่ได้เปลี่ยนกระบวนท่าแต่แรก ไม่คิดจะเลี่ยงการป้องกันของหร่วนหมิงเหยียน แต่ฟาดฝ่ามือลงใส่ตรงๆ เช่นนี้
พลังอันบ้าคลั่งพลันกดอัดจนหร่วนหมิงเหยียนทั่วร่างสั่นสะท้านและอ่อนยวบลง สิ่งที่ทำให้นางหวาดกลัวยิ่งกว่าก็คือมิติรอบๆ ถูกเยี่ยนจ้าวเกอปิดตายด้วยฝ่ามือเดียว
นางไม่ได้ถูกกระแทกกระเด็นลงไปเบื้องล่าง ความว่างเปล่าใต้เท้าแข็งแกร่งดุจดั่งแผ่นดินที่แข็งแกร่งสุดเปรียบปาน และเป็นเพราะเหตุนี้ ด้านบนจึงมีการกดดัน ด้านล่างมีการขวางกั้น
พลังทั้งหมกดลงบนร่างของหร่วนหมิงเหยียนอย่างรุนแรง ทำให้นางเข่าอ่อน ไม่อาจต้านทานได้โดยสมบูรณ์
เซียนจริงแท้ไร้ช่องโหว่ผู้ยิ่งใหญ่ถูกเยี่ยนจ้าวเกอทำให้ต้องคุกเข่ากลางอากาศ!
หร่วนหมิงเหยียนเดือดดาล คิดลุกขึ้น แต่ถูกกดไว้จนไม่อาจกระดิกกระเดี้ย
เยี่ยนจ้าวเกอใช้มือข้างเดียวกดหร่วนหมิงเหยียนให้ไม่อาจลุกขึ้นมาได้ จากนั้นก็ฟาดอีกมือหนึ่งไปอีกด้าน
นักศึกษาวัยกลางคนที่ก่อนหน้านี้ใช้หมัดเซียนย้ายเขาในกลุ่มจักรพรรดิโถงเซียน ซึ่งประสานค่ายกลห้าธาตุดินอาทิตย์เมื่อก่อนหน้ามีพลังแข็งแกร่งที่สุด ยามนี้ฝืนสลัดหลุดออกจากผลกระทบของพลังหลงเหลือด้วยการโจมตีครั้งเดียวเมื่อครู่ของเยี่ยนจ้าวเกอแล้ว
แต่ว่าไม่รอให้เขาตั้งหลักได้มั่นคง ก็ถูกเยี่ยนจ้าวเกอกระแทกฝ่ามือใส่จนโซเซอีกครั้ง
ญาณจริงแท้อันน่าสะพรึงของเยี่ยนจ้าวเกอกลายเป็นภูเขาเทพที่ยังใหญ่โตและน่ากลัวกว่าท่าหมัดเซียนย้ายภูเขาที่เขาใช้ออกมา สะกดเขาไว้ที่ส่วนปลายยอดเขาจนไม่อาจแข็งขืน
“จักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำ ท่านอยากได้หมัดแปลงกำเนิดของข้าผู้แซ่เยี่ยนนักไม่ใช่หรือ”
เยี่ยนจ้าวเกอเงยหน้าหันไปมองจักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำ แล้วออกหมัดจากระยะไกล!
………………..