ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี - บทที่ 1239 เล่นงานผู้คนเหมือนปลูกต้นไม้ ศีรษะอยู่บนเท้าอยู่ล่างฝังลงดิน

ฝ่ามือของเยี่ยนจ้าวเกอจับขอบด้านข้างของโคมในคันฉ่อง จักรพรรดิอาทิตย์สีหน้าพลันแปรเปลี่ยน

จากนั้นเยี่ยนจ้าวเกอก็ดึงมือข้างที่จับโคมในคันฉ่องเข้าหาตัวเอง พลังมหาศาลที่สุดเกินจะต้านดึงจักรพรรดิอาทิตย์จนเสียศูนย์ถ่วง ร่างกายเข้าใกล้เยี่ยนจ้าวเกออย่างไม่อาจควบคุม

ขณะที่เขาโคจรพลังพยายามหยุดตัวเอง ก็ถ่ายเทปราณเซียนอันยิ่งใหญ่เข้าสู่คมในคันฉ่อง

ปราณเซียนซัดกระหน่ำลุกไหม้ขึ้นมา เปลวเทียนที่สะท้อนกลับในผิวกระจกสั่นไหวอย่างรุนแรง กลายเป็นทะเลพลิงโชติช่วงในชั่วพริบตา

ทะเลเพลิงลุกไหม้ถึงขีดสุด แสงสีทองพร่างพราวลอยขึ้น จากนั้นก็พุ่งออกจากผิวกระจก ซัดกระหน่ำเหมือนกับน้ำทำลายทำนบ

เยี่ยนจ้าวเกอถึงขั้นรู้สึกได้อย่างเลือนรางว่าฝ่ามือที่จับขอบโคมในคันฉ่องมีความรู้สึกร้อนลวก แต่พริบตาต่อมาเขาใช้ความสามารถพลิกกลับหยินหยาง กลับด้านทิศทาง

คัมภีร์พลิกฟ้ากับคัมภีร์นภาหยินหยางผสานความสามารถ ทำให้แสงสีทองเย็นลงโดยทันที

“เปิด!” จักรพรรดิอาทิตย์ใบหน้าฉายแววเด็ดเดี่ยว สูดหายใจลึกแล้วตะโกนออกมา

โคมในคันฉ่องสั่นไหวทีหนึ่ง ถึงกับสั่นระริกขึ้นมา บนผิวมีลวดลายเล็กๆ มากมายร้าวขึ้น

พอสัมผัสได้ถึงการเคลื่อนไหวของจักรพรรดิอาทิตย์กับการเปลี่ยนแปลงของโคมในคันฉ่อง เยี่ยนจ้าวเกอก็ยิ้มขึ้นอย่างผ่อนคลาย “เมื่อครู่เสียหอกซึ่งเป็นอาวุธเซียนไปแล้วเล่มหนึ่ง คงไม่ให้ข้ากลับไปมือเปล่ากระมัง”

แสงที่ยากแยกแยะว่าสว่างหรือมืด หลอมรวมแสงสว่างกับความมืดมิด สาดขึ้นบนฝ่ามือของเขา

วิชาที่สิบเอ็ดในสิบสองวิชาประกายกาฬ กลืนกิน

มือของเยี่ยนจ้าวเกอพลันเหมือนสัตว์ยักษ์ยุคบรรพกาลอ้าปากกลืนฟ้ากินดิน พลังกัดกินดูดกลืนอันรุนแรงเริ่มดูดซับปราณกำเนิดที่เคลื่อนไหวอยู่ในโคมในคันฉ่องอย่างบ้าคลั่ง

ไม่เพียงแต่วิชากลืนกินของสำนักประกายกาฬเท่านั้น การเคลื่อนไหวนี้ของเยี่ยนจ้าวเกอยังหลอมจิตแห่งหลักการของกระบี่ปีศาจเทาเที่ยเข้าไปด้วย

สำหรับเยี่ยนจ้าวเกอในตอนนี้ กระบี่ปีศาจเทาเที่ยไม่ค่อยมีประโยชน์อะไรอีกแล้ว จิตพลังที่อยู่ด้านในก็ไม่นับว่าโดดเด่น แต่ตอนนี้สามารถใช้ได้ตามใจ เมื่อผสานกับวิชากลืนกิน พลังดึงดูดอันน่ากลัวที่กลืนฟ้ากินดินนั้นพลันมีสภาวะไม่อาจต้านทาน

จักรพรรดิอาทิตย์เห็นดังนั้นก็ตาเป็นประกายเล็กน้อย เขาไม่เพียงแต่ไม่ได้หยุดและดิ้นรน ยังเร่งผลักดัน ช่วยเยี่ยนจ้าวเกอดูดซับปราณเซียนของตนกับโคมในคันฉ่องด้วยวิธีการจับกรอก!

“ต่อให้พลังระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ของเจ้าจะแข็งแกร่งกว่านี้ หากกล้ากลืนกินปราณเซียนที่มหาศาลถึงเพียงนี้เข้าไป ร่างกายเจ้าจะต้องถูกฉีกแน่!”

ในห้วงความเป็นความตาย จักรพรรดิอาทิตย์ตัดสินใจเด็ดขาด “ข้าจะส่งเจ้าไปเผชิญภัยพิบัติมนุษย์เซียนเอง!”

ร่างของทั้งสองฝ่ายชะงักอยู่กลางอากาศ ไม่ขยับเคลื่อนไหว สายตาประสานกันไม่ถอยหนี

พร้อมกับเวลาที่ผ่านไป ขณะที่มองดูเยี่ยนจ้าวเกอซึ่งเหมือนไม่สะทกสะท้านตรงหน้า จักรพรรดิอาทิตย์ก็ตื่นตระหนก

หากเปลี่ยนเป็นจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์คนอื่น แม้จะใช้วิชากลืนกินได้ดังใจ เมื่อกลืนกินปราณกำเนิดของโคมในคันฉ่องก็จะถูกปราณเซียนอันยิ่งใหญ่ฉีกทึ้งร่าง เดินสู่เส้นทางตายด้วยตัวเอง

ทว่าในร่างกายของเยี่ยนจ้าวเกอปรากฏความโกลาหลขึ้นอย่างลับๆ บรรจุสรรพวัตถุ ห่อหุ้มปราณเซียนที่กลืนกิน ถึงแม้ไม่อาจนำมาใช้เองได้ แต่ไม่อาจทำร้ายเขาในระยะเวลาอันสั้น

“ทำได้อย่างไรกัน หมัดแปลงกำเนิดหรือ” จักรพรรดิอาทิตย์อ้าปากตาค้าง

เยี่ยนจ้าวเกอยิ้มขึ้น มือที่จับโคมในคันฉ่องเพิ่มแรงดึง ลากจักรพรรดิอาทิตย์เข้าหาตัวเอง จากนั้นก็ชูมือข้างที่ว่างขึ้นสูงแล้วฟาดลงใส่ศีรษะของอีกฝ่าย

จักพรรรดิอาทิตย์รู้สึกตัวอย่างรวดเร็ว ส่งเสียงครางหนักๆ คำหนึ่ง โคมในคันฉ่องที่ถืออยู่ ผิวกระจากระเบิดแสงเจิดจ้าออกมา คลื่นปราณยิ่งใหญ่ระเบิดออกกระแทกกระทั้นมิติเวลา

ความหวังที่ต้องการให้โคมในคันฉ่องดับสูญระเบิดออกเพื่อโจมตีใส่เยี่ยนจ้าวเกอล้มเหลว ตัวเองยังตกอยู่ในสภาพรุกถอยลำบาก จักรพรรดิอาทิตย์ตัดสินใจเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง

เขาละทิ้งอาวุธเซียนไร้ช่องโหว่ที่เชื่อมต่อกับชีวิตของตัวเอง!

จักรพรรดิอาทิตย์อาศัยการระเบิดครั้งนี้ ในที่สุดก็กระชากตัวถอยออกมาได้

ทว่าเยี่ยนจ้าวเกอก้าวเท้าตามติด ฝ่ามือที่ชูขึ้นสูงเหนือศีรษะยังครอบครอบจักรวาล ฟาดใส่จักรพรรดิอาทิตย์

จักรพรรดิอาทิตย์จิตใจพลันตึงเครียด

ก่อนหน้านี้พวกเขากลุ้มรุมเยี่ยนจ้าวเกอมาตลอด ทว่าตอนนี้เมื่อเผชิญกับเยี่ยนจ้าวเกอด้วยตัวเอง แรงกดดันที่น่าสะพรึงนั้นก็เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว!

ทวนพระอังคารตอนนี้สามารถสงบจิตใจ ไม่ต้องกังวลการลอบจู่โจมกลุ้มรุมจากคนอื่นๆ เพ่งสมาธิต่อสู้กับจักรพรรดิแพรอาภรณ์ดำได้ พลันทำให้จักรพรดริแพรอาภรณ์ดำพ่ายแพ้ติดต่อกัน กันซ้ายขวาโหว่

ตอนนี้ทางเยี่ยนจ้าวเกอก็เหลือแต่เป้าหมายสุดท้ายซึ่งก็คือจักรพรรดิอาทิตย์เช่นกัน

ตามเหตุผลแล้ว การสะกดอาวุธเซียนที่ไม่ได้เป็นของตัวเองและต่อต้านชิ้นหนึ่ง ไม่ต่างจากการกดดันเซียนจริงแท้คนหนึ่งมากนัก จะต้องใช้พลังสมาธิมหาศาล ย่อมทำให้พลังต่อสู้ลดลง

แต่ว่าตอนนี้โคมในคันฉ่องที่เยี่ยนจ้าวเกอจับไว้เหมือนกับไม่มีตัวตน แสงสว่างบนผิวของโคมในคันฉ่องพลันมืดลง เพราะถูกเขาสยบไว้

เยี่ยนจ้าวเกอเหมือนกับไม่ได้รับผลกระทบใด สาวเท้าไล่ตามจักรพรรดิอาทิตย์เทียนไข

จักรพรรดิอาทิตย์ทิ้งอาวุธเซียนของตัวเอง คิดชิงโอกาสลงมือก่อน สุดท้ายกลับล้มเหลวไม่เป็นท่า

เยี่ยนจ้าวเกอรอบๆ ตัวมีประกายกระบี่สีแดงก่ำสว่างขึ้น ไล่ตามถึงด้านหน้าจักรพรรดิอาทิตย์ในชั่วพริบตา เหมือนกับเทพสวรรค์จุติสู่โลกมนุษย์ ผลักฝ่ามือหนึ่งลง

จักรพรรดิอาทิตยอับจนปัญญา ได้แต่ฝืนป้องกัน พลังสะกดฟ้าดินและเอกภพทำให้เขารู้สึกยากทนทาน

เขาฝึกฝนรอยตราพลิกนภาเหมือนกัน แต่ตอนนี้กลับได้แต่รู้สึกไร้ตัวช่วย ‘จอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ไฉนจึงมีความเข้าใจต่อคัมภีร์พลิกฟ้าล้ำลึกขนาดนี้ แม้จะเป็นเซียนพิศวงก็ใช่ว่าจะทำได้!’

เยี่ยนจ้าวเกอใช้หนึ่งฝ่ามือเอียงฟ้า ผนึกมิติ พลังเหมือนกับก่อให้เกิดฟ้าดินไร้รูปร่าง กดอัดจักรพรรดิอาทิตย์ไว้ตรงกลาง

จักรพรรดิอาทิตย์ในตอนนี้สัมผัสได้ถึงความสิ้นหวังและความอัปยศของหร่วนหมิงเหยียน ร่างกายถูกกดจนจมลงล่างอย่างต่อเนื่อง แทบจะต้องคุกเข่า

“เซียนผู้ถูกเนรเทศ เซียนผู้ถูกเนรเทศ…ช่างสมคำร่ำลือจริงๆ!” เขาพยายามเงยหน้าขึ้น จ้องมองเยี่ยนจ้าวเกอเขม็ง “น่าเสียดาย น่าเสียดายที่เจ้าโหดเหี้ยมดื้อรั้นเหมือนราชันพระอังคาร ไม่รู้จักรุกถอย ทำตัวไร้กฎเกณฑ์!”

“ตอนแรกกานหยวนจื่อขอให้ข้าลงมือช่วยเหลือ ข้ายังอยู่ในมิติต่างแดนไม่อาจกลับโลกซ้อนโลก วันนี้พอนึกถึงแล้วรู้สึกเสียใจยิ่ง หากกำจัดภัยร้ายอย่างเจ้าไปแต่แรก ไหนเลยจะมีวันนี้ คนเช่นเจ้ารังแต่จะทำลายความรุ่งเรืองที่ได้มาไม่ง่ายของสำนักเต๋าสายหลักของเรา!”

“เมื่อทิศทางผิดไปแล้ว ยิ่งวิ่งเร็วเท่าไรก็ยิ่งห่างไกลจากเป้าหมายที่แท้จริงมากเท่านั้น” จักรพรรดิอาทิตย์พูดอย่างยากลำบาก “พวกเจ้ายิ่งโดดเด่นเท่าไร ภัยร้ายที่จะนำมาให้สำนักเต๋าสายหลักของเราก็ยิ่งมากเท่านั้น!”

เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวอย่างไม่นำพา “เมื่ออยู่คนละเส้นทางกัน ไม่วางแผนร่วมกันยังพอว่า จักรพรรดิอาทิตย์กล่าวเช่นนี้ออกจะไร้เดียงสาไปแล้ว”

“แค้นที่ข้ามีพลังไม่พอ ไม่สามารถกำจัดเจ้าพิทักษ์เต๋าได้!” จักรพรรดิอาทิตย์ถอนใจยาว

เยี่ยนจ้าวเกอหัวเราะ “ตอนนี้ยังคร่ำครวญเรื่องเหล่านี้ ท่านช่างสบายใจจริงๆ”

ขณะที่พูด ในตอนที่พลังฝ่ามือแข็งแกร่งขึ้นอย่างต่อเนื่องก็พลันเกิดความเปลี่ยนแปลง

จักรพรรดิอาทิตย์ที่ตอนแรกฝืนยันไว้ พลันรับมือไม่ทัน ยากจะรับการเปลี่ยนแปลง พลังอันมหาศาลของการบิดเปลี่ยนทิศทาง ทำให้เขายากจะหยุดท่าร่าง ฟ้าดินตรงหน้าหมุนวน

เยี่ยนจ้าวเกอยื่นมืออกมาคว้าขาข้างหนึ่งของจักรพรรดิอาทิตย์ จากนั้นก็ยกแขนขึ้น หิ้วจักรพรรดิเซียนจริงแท้ที่มีชื่อบนโลกซ้อนโลกมาพันปีห้อยหัว!

โคมในคันฉ่องหายไปในมืออีกข้างของเยี่ยนจ้าวเกอ มือข้างที่ว่างของเขานี้พลิกกระแทกจากด้านล่างไปด้านบน

ความลี้ลับของคัมภีร์พลิกฟ้ากับคัมภีร์นภาครอบจักรวาลทำงานพร้อมกัน ดินโคลนของจริงปรากฏ กว้างใหญ่ไพศาล หนาหนักเหลือประมาณ

เยี่ยนจ้าวเกอยกมือขึ้น แผ่นดินที่แท้จริงก็ถูกยกขึ้นด้วย จากนั้นเขาก็ฟาดจักรพรรดิอาทิตย์ที่หิ้วอยู่เข้ากับแผ่นดินนั้น!

จักรพรรดิอาทิตย์เบิกตาถลน คนศีรษะอยู่ล่างเท้าอยู่บน ถูกเยี่ยนจ้าวเกอฟาดเข้าไปในดินทั้งเป็นในสภาพห้อยหัว

………………..