ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี - บทที่ 1436 มารจิตแปรพักตร์ แส้ฟาดเหล่าปีศาจ!
เฉินเสวียนจง เจี่ยหมิงคง ฉู่หลีหลีนั่งเคียงข้างกัน ฝ่ามือของเจี่ยหมิงคงกับฉู่หลีหลีแยกกันวางบนไหล่สองข้างของเฉินเสวียนจง ชั้นน้ำแข็งแช่แข็งร่างของคนทั้งสาม กลายเป็นรูปสลักน้ำแข็งขนาดมหึมา
ในน้ำแข็งเย็นเยือก พวกเฉินเสวียนจงล้วนหลับตา ไม่ขยับไม่มองไม่พูด ราวกับหลับใหล
ที่จุดถานจงกลางทรวงอกของเฉินเสวียนจง แสงมารสีฟ้าอ่อนลง แต่ว่าก็กำลังกะพริบอย่างรุนแรง เหมือนกับการดิ้นรนก่อนตาย
ทว่าสุดท้ายแล้ว ทุกอย่างก็กลับสู่ความว่างเปล่า สำนึกมารหายไปหมดสิ้น
เยี่ยนจ้าวเกอที่จับตาดูเฉินเสวียนจงมาโดยตลอด ข้างหูเหมือนกับได้ยินเสียงเย็นเยียบสิ้นหวังและโมโหไม่ยอมรับค่อยๆ ออกห่างไป
ออกไปจากโลกใบนี้ หายไปในระดับชั้นอีกระดับ
มารน้ำกุ่ย หนึ่งหกสุดยอดมาร หนึ่งในสิบสองเทพมารสวรรค์ดับสูญอีกครั้ง!
มันที่ก้าวเท้าก้าวสุดท้ายออกสำเร็จ เกือบได้คืนชีพกลับสู่โลกใบนี้ ถูกผลักกลับไปใหม่
มาถึงวินาทีนี้ เยี่ยนจ้าวเกอจึงค่อยโล่งอก เขามองเฉินเสวียนจงสามศิษย์อาจารย์ คำนับอย่าจริงจัง “ลำบากผู้อาวุโสทั้งสามท่านแล้ว”
เยี่ยนจ้าวเกอยื่นมือออกไป กลางฝ่ามือปรากฏแสงสว่าง ห่อหุ้มรูปสลักน้ำแข็งอย่างระมัดระวัง จากนั้นก็เก็บไว้ในแขนเสื้อของตัวเอง
โชคดีที่เจอตัวเจี่ยหมิงคงทันกาล และโชคดีที่ฉู่หลีหลีไม่ได้โวยวายอาละวาด จึงค่อยช่วยเฉินเสวียนจงไว้ได้
เพียงแต่สืบเนื่องจากคาถาผนึกมารและมารน้ำกุ่ย ตอนนี้ชีวิตของเฉินเสวียนจงจึงแขวนบนเส้นด้าย เป็นตายไม่อาจทำนาย จะตื่นขึ้นมาได้อีกครั้ง ทำลายน้ำแข็งออกมาได้หรือไม่ ยังไม่อาจทราบได้
นี่ไม่เหมือนกับสถานการณ์ที่เขาแช่แข็งตัวเองในชายฝั่งยมโลก อยู่นอกเขตแดนเพียงคนเดียว นั่นเป็นความตั้งใจ ทว่าตอนนี้ถูกบังคับ
มีความเป็นไปได้ว่าการผนึกน้ำแข็งครั้งนี้อาจเป็นตลอดกาล
เจี่ยหมิงคงกับฉู่หลีหลีในตอนนี้อยู่ในสภาพเดียวกับเขา มีสุขร่วมสุข มีทุกข์ร่วมต้าน
แต่สิ่งที่ควรค่าแก่การปลอบประโลมก็คือ ตรามารหายไปแล้ว แม้นเฉินเสวียนจงกับฉู่หลีหลีจะไม่ตาย แต่ก็ไม่มีความกังวลจากมารน้ำกุ่ยอีก
ขอแค่ไม่มีมารตนอื่นๆ ได้โอกาสทิ้งตรามารชิ้นใหม่ไว้บนตัวคนทั้งสองอีก
การผนึกน้ำแข็งนี้ได้ตัดความเป็นไปได้ที่มารน้ำกุ่ยจะติดต่อล่อลวงพวกเขาทิ้ง
แม้ว่าคนที่เหมาะเป็นร่างสถิตทั้งสองจะยังมีชีวิต ทว่ามารน้ำกุ่ยก็ได้แค่มองอย่างปรารถนา ไม่อาจสมหวังได้
‘คนดีฟ้าย่อมคุ้มครอง…’ เยี่ยนจ้าวเกอสัมผัสได้ถึงความเย็นที่ใจกลางฝ่ามือ คิดในใจเงียบๆ
จากนั้นเขาก็เงยหน้ามองความว่างเปล่าด้านในพิธีผสมฟ้าขับไล่มาร สายตาค่อยๆ เยือกเย็นขึ้น
ด้านนอกพิธีผสมฟ้าขับไล่มาร เผ่าปีศาจเดิมทีกำลังโจมตีอย่างบ้าคลั่ง แต่หลังจากเห็นเฉินเสวียนจงใช้คาถาผนึกมาร การโจมตีของเผ่าปีศาจกลับอ่อนกำลังลงเล็กน้อย
พวกเขารู้สึกได้ว่าปราณมารอันเต็มไปด้วยความแน่วแน่ ทั้งเย็นเยียบเปล่าเปลี่ยวซึ่งเป็นของมารน้ำกุ่ยเมื่อก่อนหน้ากำลังสลายหายไปอย่างรวดเร็ว
จอมมารตนนี้กำลังดับสูญ
เทพมารซึ่งตอนแรกผนึกกำลังกับเฟิงอวิ๋นเซิงขวางทางหนอนเก้าเศียร ยามนี้แตกตื่นลนลาน เริ่มเข้าใกล้พิธีผสมฟ้าขับไล่มาร
รอตอนที่เห็นเจี่ยหมิงคงเข้าไปในดวงแสง เทพมารระดับมหาชาลตนนั้นเกิดลางสังหรณ์ ร้อนรนกว่าเดิม
มันแยกแยะความเป็นมาของเจี่ยหมิงคงในพริบตา
‘ศิษย์คนโตของเฉินเสวียนจง…เจี่ยหมิงคง…’
สำหรับมันแล้ว พลังฝึกปรือระดับเซียนจริงแท้ไม่ควรค่าแก่การเอ่ยถึง ทว่าในฐานะยอดฝีมือแห่งนพยมโลกระดับมหาชาล มีข้อมูลอยู่ในมือนับไม่ถ้วน ย่อมทราบความสัมพันธ์ระหว่างเจี่ยหมิงคงกับเฉินเสวียนจง
ก่อนหน้านี้พวกเขาก็เคยทดลองจับเจี่ยหมิงคงเพื่อนำมารบกวนเฉินเสวียนจงเช่นกัน น่าเสียดายที่ไม่มีโอกาส
ตอนนี้พลันเห็นเจี่ยหมิงคงปรากฏตัว ถึงแม้จะไม่ทราบว่าจะเกิดผลด้านบวกแบบไหน แต่จอมมารตนนี้ก็ยังรู้สึกไม่ดีโดยสัญชาติญาณ
พอคิดถึงตรงหน้า มันก็เริ่มโจมตีพิธีผสมฟ้าขับไล่มารที่อยู่ด้านล่างอย่างคลุ้มคลั่ง
เฟิงอวิ๋นเซิงสีหน้าไร้อารมณ์ แสงมารสีดำอมน้ำเงินในดวงตาสองข้างค่อยๆ บรรลุถึงระดับสูงสุด แสงสีดำสองสายผนึกตัวบนศีรษะโดยสมบูรณ์
วินาทีนี้หุบเหวโกลาหลสูญที่น่ากลัวถึงขีดสุดเพิ่มระดับขึ้นอีกขั้น คล้ายสร้างการคุกคามต่อยอดฝีมือมหาชาลเหนือชั้นสุญญตาตนนั้น
อำนาจของมารสวรรค์ปัจฉิมธรรมที่นางควบคุมที่แล้วมาไม่เคยสมบูรณ์ ทว่าในนาทีนี้ถึงกับมีแนวโน้มที่กำลังจะสมบูรณ์แบบอย่างเลือนราง
หนอนเก้าเศียรกับเทพมารตนนั้นต่างจิตใจสั่นสะท้าน ตรงหน้าพวกเขาเหมือนกับมีภูเขาไฟลูกหนึ่งกำลังจะปะทุ อยู่ในจุดวิกฤติแล้ว
ภัยพิบัติฟ้ากำเนิดอยู่ตรงหน้าเฟิงอวิ๋นเซิง!
เมื่อก้าวเท้าออกไป ก็คือมหาชาล!
ทว่าจิตแห่งการดับสูญซึ่งซ่อนอยู่เบื้องหลังนาง ก็กำลังจะบรรลุถึงระดับใหม่เช่นกัน
เทพมารเห็นดังนั้นกลับลังเลเล็กน้อย มันกำลังชั่งน้ำหนักว่า การกดดันให้เฟิงอวิ๋นเซิงทำลายขีดจำกัด เลื่อนสู่มหาลาลมีประโยชน์ต่อนพยมโลกของพวกมันยิ่งกว่า หรือว่าการช่วยมารน้ำกุ่ยใช้โอกาสครั้งนี้คืนชีพมีประโยชน์มากกว่า
เพียงแต่หากเกิดเฟิงอวิ๋นเซิงทำลายขีดจำกัด เกรงว่ามันอาจจะตายด้วยดาบปัจฉิมธรรมเป็นตนแรก
หากถูกคมดาบเช่นนี้สังหาร แม้มันจะอยู่ในระดับมหาชาลแล้วก็จะดับสูญโดยสมบูรณ์ ไม่มีโอกาสคืนชีพอีก
ตรงกันข้าม มหาเทวะเก้าเศียรที่ได้ผ่อนสภาวะโจมตีลงในตอนที่มารน้ำกุ่ยดับสูญเมื่อครู่ ตอนนี้ไม่มีความลังเลอีก ลงมือทันที
พอได้รับสัญญาณจากเขา เผ่าปีศาจตอนอื่นๆ ก็พากันโจมตีอีกรอบ ครั้งนี้เป้าหมายของพวกเขากลับไม่ใช่เฉินเสวียนจงและฉู่หลีหลีแล้ว แต่เป็นนายของตำหนักโอสถ เยี่ยนจ้าวเกอ!
มหาเทวะเก้าเศียรง้างพลั่วพระธรรมขึ้น แล้วฟาดใส่เฟิงอวิ๋นเซิง
เฟิงอวิ๋นเซิงชักดาบขึ้นด้านบน ต้านทานพลั่วพระธรรม ร่างกระเด็นถอยหลัง
แต่ว่าปราณสีดำที่น่ากลัวเกาะเกี่ยวลามไปทั่วพลั่วพระธรรม ไม่สลายไป ทำให้พลังปีศาจของมหาเทวะเก้าเศียรเกิดการติดขัด
เทพมารเห็นดังนั้น ในที่สุดก็พุ่งเข้ามาใหม่ ต้องการร่วมมือกับมหาเทวะเก้าเศียร กลุ้มรุมเฟิงอวิ๋นเซิง!
มันเปลี่ยนเป้าหมายเช่นกัน
มารน้ำกุ่ยดับสิ้นอีกครั้งยากจะขัดขวาง ตอนนี้มันจะนำเฟิงอวิ๋นเซิงกลับนพยมโลก
สามฝ่ายสู้กัน มิตรศัตรูเกิดการเปลี่ยนแปลงชั่วพริบตา
สถานการณ์ของเฟิงอวิ๋นเซิงพลันเต็มไปด้วยอันตราย แสงมารในดวงตาของนางเจิดจ้าดุร้ายมากขึ้น
พลังมหาศาลสั่งสมในพิธีผสมฟ้าขับไล่มาร ตรงหน้าเยี่ยนจ้วเกอปรากฏตราอาคมนับพันนับหมื่น ลอยอยู่รอบๆ ตัวเขา
“ทำลาย!”
มารน้ำกุ่ยดับสูญแล้ว ที่แห่งนี้ไม่ต้องให้พิธีผสมฟ้าขับไล่มารสะกดต่อไป เยี่ยนจ้าวเกอไม่มีความกริ่งเกรง กระแทกฝ่ามือหนึ่งในตราอาคมมากมายจนแหลกสลาย
ลำแสงสลายแล้วขยายออกไปรอบๆ ไม่หยุด เปลี่ยนตราอาคมทั้งหมดให้กลายเป็นแสงที่กระจัดกระจายหมดสิ้น
เหมือนกับสายธนูที่ตึงสุดท้ายก็ได้รับภาระหนักจนขาดลง กลุ่มแสงแปดสิบเอ็ดกลุ่มที่วนเวียนโคจรไม่หยุดเวลานี้พังทลายแยกออกจากกัน!
กลุ่มแสงแปดสิบเอ็ดสายแตกหักหมดสิ้น กลายเป็นลำแสงแปดสิบเอ็ดสาย ยืดขยายบินออกไปยังฟ้าดินที่อยู่ไกลออกไป
สภาวะอันเหี้ยมหาญดุจแส้แสงหยาบใหญ่สุดเปรียบปานแปดสิบเอ็ดเส้น ฟาดไปทั่วที่ทิศแปดทางอย่างบ้าคลั่ง!
พิธีผสมฟ้าขับไล่มารนาทีนี้เดินตามรอยดินแดนพันเกล็ด พังทลายโดยสมบูรณ์!
ในห้วงนาทีสุดท้าย เยี่ยนจ้าวเกอยังคงรักษาการควบคุมสุดท้ายต่อพิธีกรรมไว้ได้
แส้แสงที่เหมือนกับเส้นทางโคจรของดาวดาวหลายสาย ฟาดใส่เผ่าปีศาจกับเทพมารตนนั้นที่อยู่รอบๆ อย่างแม่นยำ
ราชามังกรหวนเฉินถูกฟาดทีหนึ่ง ไม่ได้รับบาดเจ็บ ทว่าในห้วงสมองของเขาพลันปรากฏภาพที่แปลกประหลาด
นั่นเป็นฉากเหตุการณ์ที่เขาถูกเกาชิงเสวียนหักกรงเล็บ ในสงครามย้ายมรกตท่องฟ้าเข้าไปในตำหนักโอสถบนจักรวาลสำนักเต๋า
ปีศาจกระต่ายหยกถูกฟาดทีหนึ่ง ไม่ได้รับบาดเจ็บเช่นกัน ทว่าตรงหน้านางกลับปรากฏเทพพระจันทร์เจ้านายในอดีต
กวางขาวถูกฟาดทีหนึ่ง ตรงหน้าพร่ามัว ปรากฏเทพโซ่วซิง!