ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี - บทที่ 1437 กระสวยปั่นป่วนเอกภพ
พิธีผสมฟ้าขับไล่มารมีผลสะกดและขับไล่มาร ป้องกันการรบกวนของจิตมารได้ดี กดข่มมารภายในเป็นการเฉพาะ
มารจิตแรกเริ่มเป็นตัวตนแรกสุดแห่งสำนึกมารในสิ่งมีชีวิตของโลก ถูกจัดเป็นหกสุดยอดมาร ดำรงอยู่มาตั้งแต่ยุคบุพกาล ไม่เคยตาย
ถ้าหากเป็นร่างจริงของมันมา พิธีผสมฟ้าขับไล่มารก็ต้านไม่ไหว
แต่ว่าเมื่อร่างจริงของมารจิตมาไม่ถึง มิติไร้สิ้นสุดที่กั้นอยู่ส่งผลกระทบ พิธีผสมฟ้าขับไล่มารสามารถแสดงประโยชน์ยิ่งใหญ่ ป้องกันการเคลื่อนไหวของอีกฝ่าย
ตอนนี้เยี่ยนจ้าวเกอใช้คัมภีร์นภาทันใจ หนึ่งในหกคัมภีร์หลังกำเนิดแห่งคัมภีร์นภาแรกเริ่มสายหยกพิสุทธิ์ สายฟ้าจิตทันใจระเบิดขึ้น ทำลายพิธีผสมฟ้าขับไล่มารเช่นนี้
ดังนั้น พิธีกรรมจึงย้อนกลับ!
แส้แสงหลายสายที่เกิดจากการพังทลายของพิธีผสมฟ้าขับไล่มารฟาดใส่ เกิดผลในทางตรงกันข้าม ส่งผลต่อมารจิตที่เป็นเป้าหมาย!
อานุภาพของพิธีกรรมนี้เกี่ยวข้องกับพลังฝึกปรือของเยี่ยนจ้าวเกอ เกี่ยวข้องกับระดับพลังฝึกปรือของอีกฝ่าย แต่ก็เกี่ยวข้องกับตัวพิธีกรรมเช่นกัน
วัตถุดิบที่ใช้จัดพิธีกรรมเรียกได้ว่าเป็นระดับสุดยอดที่เงื่อนไขในตอนนี้สามารถไปถึงได้ ถูกพัฒนาให้ดีขึ้นกว่าเดิม ผ่านการวางแผนมาหลายปีของพวกเยี่ยนจ้าวเกอและเฉินเสวียนจง
สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่าอยู่ที่ก่อนหน้านี้พิธีกรรมรับการแทรกซึมของมารจิตแรกเริ่มมาโดยตลอด ขณะนี้การย้อนกลับพังทลาย ถึงขั้นกระตุ้นอำนาจส่วนหนึ่งของมารจิตแรกเริ่ม ให้เกิดขึ้นกับตัวมันเอง
ผ่านการฟาดด้วยแส้แสง ก่อให้เกิดผลโดยตรงมากกว่า ประสิทธิภาพยังดุดันยิ่งกว่าการแสดงอิทธิฤทธิ์ข้ามมิติของมารจิตแรกเริ่มเสียอีก
สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่าอยู่ที่เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน เหล่าจอมปีศาจรับมือไม่ทัน
พวกเขาคิดหลบหลีก แส้แสงกลับระดมฟาดใส่ร่าง
เผ่าปีศาจที่อยู่ในระดับต่ำกว่าชั้นสุญญตาพอถูกฟาดใส่หนึ่งแส้ต่างชะงักนิ่งกับที่ ไม่อาจขยับเขยื้อน
มารภายก่อความวุ่นวาย มารจิตพัวพันร่าง ในห้วงสมองของพวกเขาปั่นป่วนโดยสมบูรณ์ ภาพมายากำเนิดขึ้น
อย่าว่าแต่สู้กับผู้คน แม้แต่จะยืนยังยืนไม่ไหว
อนุเทวะเผ่าปีศาจระดับสุญญตาเช่นพวกปีศาจกวางขาวมีสภาพดีกว่า
ถึงแม้จะถูกกระตุ้นมารจิตของตัวเอง แต่พวกเขาก็ปรับสภาพจิตใจของตัวเอง สยบมารภายในที่ก่อความวุ่นวายได้อย่างรวดเร็ว
หากแต่การชะงักปั่นป่วนเพียงชั่วพริบตาก็มากพอแล้ว
เพราะว่าจอมปีศาจเหล่านี้ขณะนี้กำลังเผชิญกับคู่ต่อสู้อย่างเยี่ยนตี๋ เกาชิงเสวียน และหลิงชิง!
พร้อมกับที่เยี่ยนจ้าวเกอทำให้สายฟ้าจิตทันใดดังขึ้นทำลายพิธีผสมฟ้าขับไล่มาร ก็เหมือนเป่าเขาสัตว์สำหรับตอบโต้
ประกายดาบและประกายกระบี่ทั่วฟ้าพุ่งขึ้นสู่ท้องนภา กวาดล้างมิติแถบนี้อย่างบ้าคลั่ง
พวกเยี่ยนตี๋ที่ตั้งรับมาโดยตลอด ฉวยโอกาสตอนที่แส้แสงแสดงผลจนเหล่าปีศาจชะงักเพราะมารจิต เริ่มต้นการตอบโต้ที่โหดเหี้ยมถึงขีดสุดอย่างเหี้ยมหาญ
เผ่าปีศาจผู้บุกรุกซึ่งอยู่ต่ำกว่าชั้นมหาชาลถูกสังหารหมดสิ้น ในมิติปรากฏทะเลโลหิตไร้ขอบเขตผืนหนึ่ง
ราชามังกรหวนเฉิน อนุเทวะเผ่าปีศาจที่ห้าปราณมุ่งสู่ต้นกำเนิด ถูกเกาชิงเสวียนใช้กระบี่คู่แยกร่าง
ปีศาจกวางขาวรับฝ่ามือของหลิงชิงโดยไร้การป้องกัน พลันบาดเจ็บสาหัส
เขาควบคุมจิตใจที่ปั่นป่วนได้อย่างยากลำบาก หมุนกายคิดหนี แต่เยี่ยนตี๋ไล่ตามทันแล้ว
ปีศาจกวางขาวคืนร่างเดิม ควบกีบเท้าอย่างคุ้มคลั่ง
บริเวณที่สี่เท้าเหยียบลงทิ้งรอยกีบชัดเจนกลายเป็นขุนเขาหลายชั้น กอปรกันเป็นค่ายกล ผนึกมิติเอาไว้ ทั้งกดทับศีรษะของทุกคน
ทว่าประกายดาบที่เกรี้ยวกราดวาดผ่าน ขุนเขาพังทลาย ถูกเยี่ยนตี๋ฟันดาบแยกออก
หลิงชิงฉวยโอกาสไล่ถึง ปีศาจกวางขาวมองธงเทวาสุริยันที่เหมือนกับขวานยักษ์ในมือนางฟาดลงมาด้วยสภาวะเปิดผ่าฟ้าดินอย่างสิ้นหวัง
ปีศาจกวางขาวที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส มีมารจิตพัวพันร่าง ถูกหลิงชิงฆ่าตายคาที่
จอมปีศาจที่บรรลุมรรควิถีมาตั้งแต่ยุคโบราณตอนกลาง รอดพ้นจากวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ตนนี้ วันนี้ในที่สุดก็มีจุดจบเป็นความตาย
ต่อจากราชามังกรหวนเฉิน จอมปีศาจระดับสุญญตาก็เสียชีวิตลงอีกตนหนึ่ง
ปีศาจกระต่ายหยกรู้สึกได้ถึงจิตสังหารของพวกเยี่ยนตี๋ ทั่วร่างสั่นระริก นางพยายามควบคุมจิตใจที่สั่นไหวของตัวเองอย่างเต็มที่ กระโจนร่างออกไป กลายเป็นแสงขาวสายหนึ่งในพริบตา กระโดดออกไปไกล หลบพ้นสภาวะโจมตีที่พวกเยี่ยนตี๋กับเกาชิงเสวียนโต้ตอบได้อย่างหวุดหวิด
หลังจากกระโดดครั้งหนึ่งก็กระโดดขึ้นอีกครั้ง ในที่สุดก็ทำให้นางหนีรอดได้ แต่พวกปีศาจกวางขาวกับราชามังกรหวนเฉินกลับได้แต่เผชิญดาบและกระบี่ที่ไร้เมตตา
ในความว่างเปล่า แสงสว่างหลายสายที่หนอนเก้าเศียรเสกออกมาถูกแส้ไม่ต่ำกว่าหนึ่งเส้นฟาดโดน แสงสว่างเรืองรองมีการหยุดชะงักอย่างเห็นได้ชัดครั้งหนึ่ง
นอกจากเทพมารระดับมหาชาลตนนั้นแล้ว ในหมู่คนรอบๆ มีแต่เฟิงอวิ๋นเซิงเท่านั้นที่เห็นรูปลักษณ์ของเขาชัด
หนอนเก้าเศียรงุนงงเล็กน้อย แต่สีหน้าเหมือนกับตกใจมากกว่าจะเป็นความงงงวย
ถ้าหากว่ามารจิตแรกเริ่มมาถึงด้วยตัวเอง บางทีเขาอาจมีข้อกริ่งเกรงอยู่หลายส่วน
การถูกฟาดข้ามมิติเช่นนี้ ไม่ได้รุนแรงอะไรนักสำหรับผู้ยิ่งใหญ่ระดับสุดยอดในเผ่าปีศาจที่แข็งแกร่งเช่นเขา แต่ว่าในเวลาที่เขางงงันไปเล็กน้อยนี้ พวกเยี่ยนตี๋ก็โต้กลับอย่างเหี้ยมหาญ เข่นฆ่าสังหารจอมปีศาจทั้งหลาย!
เฟิงอวิ๋นเซิงที่เดิมทีมีอันตรายรอบด้านกลับฉวยโอกาสนี้ชักดาบถอย
กลับเป็นเทพมารตนนั้นส่งเสียงร้องตะโกน ไล่ตามมาต่อ
เฟิงอวิ๋นเซิงแลกเปลี่ยนกระบวนท่ากับมันครั้งหนึ่ง ทำให้ฝีเท้ามันชะงักเล็กน้อย ก่อนที่นางจะกลายร่างเป็นเพลิงดำสายหนึ่ง บินลงด้านล่างด้วยความเร็วสูง รวมตัวกับพวกเยี่ยนตี๋
กลุ่มแสงแปดสิบเอ็ดกลุ่มของพิธีผสมฟ้าขับไล่มารพังทลาย กลายเป็นแส้แสแปดสิบเอ็ดเส้นสะบัดฟาดออกไปด้านนอก
หลังจากตึงจนสุด แส้แสงพากันขาดออก กลายเป็นลำแสงยิ่งใหญ่พุ่งออกไปไกล กระจายไปทุกทิศทาง
พอได้รับการฉุดรั้งจากลำแสงที่ยิ่งใหญ่แปดสิบเอ็ดเส้น ตำแหน่งและมิติที่ใจกลางพิธีผสมฟ้าขับไล่มารในตอนแรกก็ถูกดึงขาดเป็นหลายส่วน
หลุมขมุกขมัวมืดมิดปรากฏ กลืนกินสรรพสิ่งที่อยู่รอบๆ
หลังจากพวกเยี่ยนตี๋ลงมือตอบโต้ เข่นฆ่าทำร้ายเผ่าปีศาจอย่างรุนแรงก็ไม่ได้โลภไล่โจมตีต่อ แต่ว่าถอยไปด้านหลัง พุ่งเข้าไปในหลุมขมุกขมัวมืดมิดนั้นพร้อมกับเฟิงอวิ๋นเซิง
เยี่ยนจ้าวเกอที่อยู่ขอบหลุมขมุกขมัวมืดมิดอยู่แล้วก็เคลื่อนไหวอย่างเดียวกัน
พอเห็นพวกเยี่ยนจ้าวเกอกำลังจะหายไปในหลุมขมุกขมัวมืดมิด มหาเทวะเก้าเศียรกับเทพมารตนนั้นก็แค่นเสียงเย็นชา
พลังปีศาจกับปราณมารที่แข็งแกร่งครอบคลุมมิติเวลาไว้ชั่วขณะ ถึงกับหยุดหลุมดำที่ฉีกออกนั้นไว้
มิติเวลาเปลี่ยนแปลง กำลังจะหยุดนิ่งลงโดยสมบูรณ์ หลุมดำที่แม้แต่เซียนกำเนิดยังตั้งหลักไม่ได้ ถูกยอดฝีมือระดับมหาชาลสองคนพันธนาการเอาไว้
ทุกสิ่งที่อยู่ในหลุมดำต่างถูกรั้งไว้ที่เดิม!
กระนั้นก่อนที่เยี่ยนจ้าวเกอจะเข้าไปในหลุมดำ เขาชูมือขึ้นโยนของสิ่งหนึ่งออกไป
หัวท้ายแหลมตรงกลางกว้าง ลักษณะคล้ายกระสวย
ตอนแรกดูธรรมดาไร้ความพิเศษ มานาทีนี้กลับแสดงผลน่าตกตะลึง
พอถูกพลังปีศาจกับปราณมารของงูเก้าเศียรกับเทพมารตนนั้นกระตุ้น แสงเจ็ดสีก็เปล่งขึ้นบนผิวของวัตถุที่เหมือนกับกระสวยนั้น แล้วสาดกระจายไปทั่ว ถึงกับทำให้พลังปีศาจกับปราณมารลดพลังกันเอง
พลังปีศาจแข็งแกร่งกว่า ทำลายปราณมารกระจาย แต่ว่าตัวมันกลับเปลี่ยนเป็นปั่นป่วน
หลุมขมุกขมัวมืดมิดกลับคืนสู่ลักษณะเดิม ขณะที่เปลี่ยนแปลงอย่างสับสน ก็กลืนกินพวกเยี่ยนจ้าวเกอหายไป
“…กระสวยปั่นป่วนเอกภพ!?” ปีศาจกระต่ายหยกที่หนีห่างออกไปและสงบสติอารมณ์ลงแล้วหันกลับมามอง พอเห็นของวิเศษที่เหมือนกับกระสวยนั้นก็พลันสับสนงุนงง
จิตอันยิ่งใหญ่ของหนอนเก้าเศียรมาถึง ปิดบังความขุ่นเคืองด้านในไม่ได้ “ของอันใด”
“หากข้ามองไม่ผิด ของวิเศษชิ้นนี้มีชื่อว่ากระสวยปั่นป่วนเอกภพ สามารถปรับพลังที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงสองชนิดได้ พลังปีศาจของมหาเทวะเก้าเศียรท่านกับปราณมารของเทพมารตนนั้นถูกของวิเศษชิ้นนี้ชักนำให้หักล้างกันเอง”
ปีศาจกระต่ายหยกมีสีหน้าเหลือเชื่อ “ครั้งกระโน้นในวังเทพ วิธีการสร้างของวิเศษชิ้นนี้มีการถ่ายทอดอย่างลับๆ เทพพระจันทร์ยังไม่ทราบวิธีการสร้างที่ชัดเจน เพียงแค่เคยได้ยินชื่อและเคยเห็นรูปร่างลักษณะ วันนี้ข้าเพิ่งได้เห็นของแท้เป็นครั้งแรก”