ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี - บทที่ 1466 ถล่มตำหนักสวรรค์!
ภาพเงาเลื่อนผ่านอย่างรวดเร็ว เป็นแสงสีพิลึกกึกกือ เยี่ยนจ้าวเกอเห็นดังนั้นก็เกิดความรู้สึกตาลาย
ขณะมองฉากเหตุการณ์มากมาย เขาเหมือนกับย้อนทวนอดีตตามกระแสกาลเวลาที่ไหลย้อนกลับ ทุกสิ่งที่เดิมทีได้สาปสูญ กลายเป็นฝุ่นผงทางประวัติศาสตร์พากันปรากฏขึ้น
เยี่ยนจ้าวเกอรู้สึกว่า การรับรู้ของตัวเองเหมือนกับถูกแบ่งแยก ส่วนหนึ่งไปอยู่ในเหตุการณ์ ส่วนหนึ่งคอยมองอยู่ด้านข้าง
ยิ่งเป็นอดีตที่เก่าแก่โบราณเพียงไร ภาพเงาก็ยิ่งล่องลอย กระจัดกระจายเท่านั้น
ยิ่งเป็นช่วงเวลาที่ใกล้กับยุคปัจจุบันเพียงไร ภาพเงาก็ยิ่งแจ่มชัด ยิ่งเป็นรูปธรรมเท่านั้น
ดังนั้นเยี่ยนจ้าวเกอมองภาพมากมายเหมือนกับขี่ม้าชมดอกไม้ ควาทรงจำในยุคเก่าที่เหมือนมาจากมหาเทวะเสมอฟ้าเริ่มตั้งแต่ตอนเขาเกิดจากศิลาฟ้ากำเนิด จนกลายเป็นผู้ปกครองถ้ำม่านน้ำตกแห่งเขาผลบุปผา ออกทะเลร่ำเรียนศาสตร์วิชา สำเร็จกลายเป็นมหาเทวะเผ่าปีศาจผู้สั่นสะท้านโลกหล้า
มาถึงตอนท้ายก็เป็นสงครามถล่มวังสวรรค์ที่ทิ้งชื่อเสียงไว้ในประวัติศาสตร์ สั่นสะเทือนยุคสมัยครั้งนั้น อดีตของสงครามนี้แจ่มชัดที่สุด ละเอียดที่สุด ทำให้เยี่ยนจ้าวเกอได้เห็นทุกสิ่งด้วยตาตัวเอง เทียบกับตำนานมากมายในความทรงจำ บ้างก็เหมือน บ้างก็ไม่เหมือน
ในตอนนั้น การต่อสู้ระหว่างศาสนาพุทธกับเผ่าปีศาจปรากฏเลศนัยขึ้น ยอดฝีมือเผ่าปีศาจตั้งทัพใหญ่ป้องกันพุทธตะวันตกเข้าสู่ตะวันออก สองฝ่ายคุมเชิงกัน
หลังสามพิสุทธิ์หลุดพ้น ตำหนักหยก ตำหนักแปดทิวทัศน์ ตำหนักท่องมรกตสาปสูญ เหล่าจวินประทับอยู่ในวังดุสิต คล้ายไม่ถามไถ่เรื่องทางโลก
วังเทพที่กลายเป็นสำนักเต๋าสายหลักในตอนนั้นร่วมมือกับศาสนาพุทธ สะกดเหล่าปีศาจ มหาเทวะเสมอฟ้าจึงบุกสวรรค์ หนึ่งวานรหนึ่งกระบองกวาดล้างสวรรค์ ทำให้เหล่าเซียนบนวังเทพหวาดหวั่นพรั่นพรึง
จนได้เจอหยางเจี่ยนจ้าวแห่งเทพเอ้อร์หลางที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่ผู้สืบทอดรุ่นที่สามแห่งสำนักเต๋า คนรุ่นหลังอันดับหนึ่ง ผู้อยู่เหนือกว่าเหล่าบรรพบุรุษ ก็เกิดสงครามมหาชาลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตั้งแต่เข้าสู่ยุคโบราณตอนกลาง
สุดท้ายในตอนที่ยังไม่แบ่งผลแพ้ชนะ ก็มีห่วงวัชระชิ้นหนึ่งตกลงจากฟ้า กระแทกมหาเทวะกับพื้น
ถึงมหาเทวะจะเสียท่า กระนั้นเหตุการณ์กลับทำให้เยี่ยนจ้าวเกอสูดหายใจเย็นเยือกไม่หยุด
นั่นเป็นฝีมือของเหล่าจวิน!
ศาสนาพุทธมักกล่าวว่าเทวราชไม่ถูกทำลาย กระนั้นเยี่ยนจ้าวเกอคิดว่า มหาเทวะเสมอฟ้าจึงเรียกว่าเทวราชไม่ถูกทำลาย ภัยพิบัติไม่อาจกล้ำกลายอย่างแท้จริง เหนือกว่าความสามารถของศาสนาพุทธเสียอีก
มหาเทวะเสมอฟ้าเกิดจากศิลาดินกำเนิด ไม่อาจแยกฟ้าแปลงเงาได้เหมือนศิลาฟ้ากำเนิด ไม่อาจสั่งสมพลังศรัทธาได้เหมือนศิลามนุษย์กำเนิด กลับได้รับความสามารถแต่กำเนิดอย่างหนึ่ง นั่นคือกายกระดูกที่แข็งแกร่งทนทานถึงขีดสุด!
เขากลายเป็นมหาชาล ถูกจัดอยู่ในชั้นเดียวกับมารจิตแรกเริ่ม ตัวตนเพียงสองตัวตนบนประวัติศาสตร์ที่แม้แต่ยอดฝีมือระดับมรรคาได้แต่สะกด แต่ไม่อาจเข่นฆ่าโดยสิ้นเชิง
มารจิตแรกเริ่มขอแค่สิ่งมีชีวิตไม่สูญสิ้น ก็สามารถคืนชีพได้อีก ส่วนมหาเทวะเสมอฟ้าที่เกิดจาศิลาดินกำเนิด คือฆ่าไม่ตายอย่างแท้จริง!
นี่เกี่ยวข้องกับการหลุดพ้นของเจ้าแม่หนี่ว์วา ในโลกนี้แม้แต่บรรพบุรุษมรรคาก็ได้แต่สะกดมหาเทวะเสมอฟ้าไว้ ไม่อาจส่งเขาสู่การดับสูญโดยสมบูรณ์
เหล่าจวินจิตใจยากหยั่งคาด บางทีไม่คิดลงมือแต่แรก
ทว่ารับการโจมตีของเหล่าจวินไปโดยไม่ตาย เหตุการณ์ก็เรียกได้ว่าตื่นตระหนกมากพอแล้ว
เหล่าจวินพอลงมือ วานรในที่สุดก็ไม่อาจหนีพ้น ถูกพากลับตำหนักดุสิต
ผลลัพธ์โดนพายุอัคคีในเตาหลอมโอสถเผาใส่ สุดท้ายยังถูกวานรหนีรอดได้
เรื่องนี้เหล่าจวินมีความคิดอย่างไร เยี่ยนจ้าวเกออดเชื่อมโยงไม่ได้
ภาพตรงหน้าไม่ได้หยุดลง ยังคงเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่อง
มหาเทวะเสมอฟ้าที่หลุดออกมา ทะลวงสวรรค์สามสิบสามชั้น มาถึงวังเทพอีกครั้ง!
หนึ่งวานรหนึ่งกระบองทำลายประตูฟ้าทักษิณ!
สงครามระดับมหาชาลที่รุนแรงยิ่งกว่าตอนซุนหงอคงสู้กับหยางเจี่ยนก็ปะทุขึ้นบนสวรรค์ชั้นเก้า ถึงขั้นที่เป็นไปได้เป็นอย่างยิ่งว่า จะเป็นการศึกระดับสูงสุดของยอดฝีมือที่อยู่ต่ำกว่าระดับมหามรรคาตั้งแต่ประวัติศาสตร์เคยมีมา
มหาเทวะเสมอฟ้าพญาวานรโสภา ต่อสู้กับมหาจักรพรรรดิหยกพิสุทธิ์ผู้เลิศหล้าแห่งราชวังทองนภาไร้ประมาณ!
มหาจักรพรรดิหยกที่นี่แตกต่างจากภาพลักษณ์โง่งมในความทรงจำของเยี่ยนจ้าวเกอ เป็นผู้ปกครองวังเทพอย่างแท้จริง!
ต่ำกวาสามพิสุทธิ์ เหนือกว่าเทวราช เกิดพร้อมกับฟากฟ้า ปกครองโลกจำนวนมาก!
ชื่อเต็มคือ มหาจักรพรรดิหยกวิสุทธิธรรมวิเศษอนันตไพศาล ผู้เลิศล้ำแห่งราชวังทองนภาไร้ประมาณ หรือว่ามหาจักรพรรดิหยกพิสุทธิ์ จอมจักรพรรดิสวรรค์มหาเทวกษัตริย์หยกผู้ทรงเมตตาจอมเทวะเหนือนภาลัย หรือว่าจอมจักรพรรดิสวรรค์
คนคนแรกแห่งสำนักเต๋าที่ผู้คนต่างยอมรับหลังบรมครูสามพิสุทธิ์หลุดพ้น ถึงขั้นที่มีความเป็นไปได้มากที่สุดว่าเป็นตัวตนอันดับหนึ่งแห่งชั้นมหาชาล
เซียนสวรรค์มหาชาล ในสำนักเต๋ามักเรียกด้วยความเคารพว่า เทวกษัตริย์
คนผู้นี้ถูกเรียกว่า มหาเทวกษัตริย์!
ไม่เพียงแต่มีคนในสำนักเต๋าเรียกเช่นนี้เท่านั้น แม้แต่ศาสนาพุทธ ไปจนถึงเผ่าปีศาจ นพยมโลกก็เห็นด้วยกับคำเรียกนี้
ยามเผชิญหน้ากับตัวตนระดับสุดยอดแห่งชั้นมหาชาลเช่นนี้ มหาเทวะเสมอฟ้ายกกระบองขึ้นสู่ฟ้า แล้วฟาดหวดใส่!
เสาหยกเก้าต้นที่สาดส่งสามโลก ด้านใต้ราชวังสีทองแห่งสวรรค์ชั้นเก้า กระแทกวานรยักษ์ลง ทะลุไปถึงนรกที่อยู่ใต้ดิน
แต่ตามหลังเสียงคำราม พลันมีเสาสวรรค์ต้นหนึ่งทะลุชั้นบาดาล ข้ามโลกมนุษย์ แทงสู่สรวงสวรรค์!
พลังอันบ้าคลั่งดันราชวังทองเก้าสวรรค์ที่มหาเทวกษัตริย์หยกกดลง ทำลายมหาจักรวาลจนโปร่งใส!
พลังแห่งราชวังทองเก้าสวรรค์กดต่ำอย่างต่อเนื่อง หมายจะสะกดวานรปีศาจไว้กับพื้น
ทว่าวานรปีศาจมีพลังแข็งแแกร่งเกินไป สองฝ่ายยื้อยันกัน สุดท้ายทำลายนรกที่อยู่ใต้ปรโลกจนแหลกสลาย!
มหาจักรวาลเผชิญภัยพิบัติยิ่งใหญ่ แทบจะพังทลายลงไป
เหล่าเซียนแห่งวังเทพลงมือ บ้างเสริมความแข็งแกร่งแก่มหาจักรวาล บ้างกลุ้มรุมวานรปีศาจ ทว่ามหาเทวะเสมอฟ้ามีร่างกายเทวราชหมื่นภัยไม่อาจกล้ำกราย ไม่เกรงกลัวการกลุ้มรุม หากพลังไม่สูงถึงระดับหนึ่ง ต่อให้เป็นมหาชาล เขาก็ไม่เห็นในสายตา ปล่อยให้การโจมตีชนิดทำลายฟ้าดินพุ่งลงมา ยึดถือว่าเป็นพายุฝนพัดใส่
วานรปีศาจที่คลุ้มคลั่งพุ่งออกจากนรกใต้บาดาลที่แหลกสลาย ขึ้นสู่สวรรค์ชั้นเก้า ทำสงครามกับมหาเทวะกษัตริย์แห่งหยกอย่างสาแก่ใจ
วังเทพเผชิญกับภัยพิบัติแรกสุดตั้งแต่เคยก่อตั้งมา สิ่งก่อสร้างมากมายพังทลาย
เยี่ยนจ้าวเกอถึงขั้นเห็นว่า หอเก็บหนังสือในตอนนั้น ไปจนถึงกลุ่มสิ่งก่อสร้างที่อยู่บริเวณใกล้ๆ ล้วนถูกมหาเทวะเสมอฟ้าหวดกระบองกวาดล้างจนถล่ม!
สิ่งก่อสร้างต่างๆ เช่นหอเก็บหนังสือวังเทพในภายหลัง ล้วนก่อสร้างขึ้นหลังภัยพิบัติ
แม้แต่ตำหนักหลิงเซียวก็ถูกทำลายไปด้วย!
เมื่อต่อสู้ถึงจุดเดือด มหาเทวะเสมอฟ้าฟาดมงกุฎเสมอฟ้าของมหาเทวกษัตริย์หยกลง ตัวเขาถูกแสงเซียนจากสวรรค์สามสิบสามชั้นอันยิ่งใหญ่กระแทกตกสวรรค์ใหม่
ทว่าเขาไม่เพียงไม่ถอย กลับแข็งแกร่งมากขึ้น ไม่ยอมแพ้ ลุกขึ้นต่อสู้อีกครั้ง
ทันใดนั้นบนท้องฟ้าก็มีเสียงสรรเสริญคุณดังมา จากนั้นเป็นฝ่ามือพระพุทธขนาดยักษ์ข้างหนึ่งพุ่งลง กดบนราชวังทองเก้าสวรรค์ พร้อมกับกดทับร่างกายที่กำลังลุกขึ้นของวานร ล้มลงด้านล่างอีกครั้ง!
วานรคลั่งสีทองไร้ความเกรงกลัว ในเสียงร้องคำราม ยกกระบองขึ้นสู่ฟ้า เผชิญหน้าทุกอย่าง หมายทำให้มันศิโรราบ
เสาหยกแหลกสลายของราชวังทองที่ขนาบอยู่ตรงกลาง พลังทั้งสองฝ่ายปะทะกันโดยตรง
วานรพลันตกใจ!
ในสองตาที่เบิกกว้างเผยให้เห็นความเหลือเชื่อ “ท่านอาจารย์!?”
เสียงคำรามที่ข้ามผ่านยุคสมัย คงอยู่ชั่วนิรันรด์ดังขึ้น
ความสงสัย ความตกใจ ความเดือดดาล ความเจ็บปวด ความผิดหวัง ความคลุ้มคลั่ง การไม่ยอมรับ…
อารมณ์มากมายหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว เหมือนกับสลักใส่ท้องฟ้าอวกาศ คงอยู่ชั่วกาลนาน
เสียงคำรามถูกคำสรรเสริญคุณที่ยิ่งใหญ่ราวฟากฟ้ากลบ ฝ่ามือพุทธขนาดยักษ์กดลง กลายเป็นขุนเขาสูงใหญ่ สะกดฟ้าดินเอาไว้
ทุกอย่างเหมือนกลับคืนสู่ความสงบ เหลือเพียงนครบาดาลที่แหลกสลาย โลกมนุษย์ที่เปลี่ยวร้าง สวรรค์ที่ปั่นป่วน