ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี - บทที่ 1473 ที่ฝังศพของวิเศษคณานับ
“ถ้าหากว่าบรมครูเทวกษัตริย์รัตนวิเศษยังมีชีวิตอยู่ เมื่อมารสวรรค์ปัจฉิมธรรมจุติจะต้องต่อสู้กัน”
เกาชิงเสวียนกับนักพรตอวิ๋นเจิ้งต่างถอนใจ “บรมครูเทวกษัตริย์รัตนวิเศษหลุดพ้นแล้ว นพยมโลกย่อมไม่หวังให้เกิดเหตุการณ์แทรกซ้อน มีบรมครูเทวกษัตริย์รัตนวิเศษอีกคนโผล่มา”
“แต่ว่าบางทีอาจเป็นเพราะการกระทำในอดีตของเทวกษัตริย์รัตนวิเศษ จึงมอบโอกาสให้แก่เจี่ยนซุ่นหัวเมื่อก่อนหน้านี้” เยี่ยนจ้าวเกอคล้ายนึกอะไรออก “ไม่อย่างนั้นน่ากลัวว่าจะไม่ได้โอกาสง่ายดายขนาดนั้น”
พอฟัง พวกเกาชิงเสวียนต่างก็ครุ่นคิด “ใช่ว่าไม่มีความเป็นไปได้”
“ทั้งๆ ที่รู้ความจริงข้อนี้ กลับดีใจไม่ลงจริงๆ” เยี่ยนจ้าวเกอยิ้มหนักใจ
ผู้ยิ่งใหญ่สายเหนือพิสุทธิ์สองคนต่างก็ไม่ยินดีเช่นกัน ไม่เพียงแต่เป็นเพราะพิสูจน์ว่ายอดฝีมือระดับสุดยอดของสำนักเต๋าคนหนึ่งเสียชีวิตไปนานแล้วเท่านั้น ยังเป็นเพราะว่าความจริงที่เทวกษัตริย์วิเศษคณานับเสียชีวิตด้วยน้ำมือของมารสวรรค์ไร้พันธนา ได้แสดงให้เห็นชัดขึ้นอีกขั้นว่าความคิดของเหล่าจวินยากหยั่งถึง
แนวคิดที่หวังพึ่งเหล่าจวินมากเกินไป เป็นเรื่องที่ใช้ไม่ได้เรื่องหนึ่ง
มิน่าพอมาถึงยุคนี้ จึงไม่เห็นเหล่าจวินลงมือในตอนเกิดวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่
“ต้องพึ่งตัวเองแล้ว” เยี่ยนจ้าวเกอพึมพำ “แทนที่จะฝากความหวังไว้กับเหล่าจวิน มิสู้ลดความหวังลงเล็กน้อย อาจจะมีเรื่องน่าประหลาดใจก็ได้”
คนทั้งสามมองหน้ากัน ต่างมีสีหน้าเคร่งขรึม
“เทวกษัตริย์วิเศษคณานับสังหารบรมครูชื่อจิงจื่อ และมารสวรรค์ไร้พันธนาสังหารเทวกษัตริย์วิเศษคณานับ ต่างเป็นเรื่องที่เกิดในยุคโบราณตอนกลางกระมัง” ครู่ต่อมาเยี่ยนจ้าวเกอจัดระเบียบความคิด ถามขึ้นใหม่
เกาชิงเสวียนพยักหน้า “มิผิด ต่างอยู่ในช่วงต้นของยุคโบราณตอนกลาง ก่อนเกิดไซอิ๋ว เร็วกว่าการถือกำเนิดของมหาเทวะเสมอฟ้าผู้นั้น”
‘เทวกษัตริย์วิเศษคณานับกับบรมครูชื่อจิงจื่อก็ไม่มีข่าวคราว เรื่องเล่าเริ่มน้อยลงในช่วงนั้นเอง’ เยี่ยนจ้าวเกอใคร่ครวญ ‘เวลาสามารถจับคู่กันได้จริงๆ’
พอคิดถึงตรงนี้ เยี่ยนจ้าวเกอพลันนึกถึงเรื่องอีกเรื่องหนึ่ง
ถึงจะเป็นเพราะสถานการณ์ในตอนนั้นคับขัน ต้องรับมือกับยอดฝีมือจากฝ่ายต่างๆ เช่นยุทธวิชัยพุทธะ เป็นเหตุให้พวกเยี่ยนจ้าวเกอไม่ทันสนทนากับเนี่ยจิงเสินกับอวี่เยี่ยที่เจอกันอีกครั้งอย่างยากลำบาก ทำความเข้าใจสภาพการณ์หลังจากพวกเขาพลัดหลง และรายละเอียดที่ได้รับกระบี่ผนึกเซียนมา ทว่าขณะมองดูกระบี่ผนึกเซียนเล่มนั้น เยี่ยนจ้าวเกอก็มีความคิดเชื่อมโยมส่วนหนึ่ง
การสถาปนาเทพจบลง หลังจากยุคโบราณตอนต้น เทวกษัตริย์วิเศษคณานับได้เหลือสายสืบทอดไว้ นั่นคืออารามเอกนิกาย
การสืบทอดสายเหนือพิสุทธิ์ที่สายสืบทอดนี้เชี่ยวชาญที่สุดเป็นคัมภีร์กระบี่ผนึกเซียน
ตอนนั้นเยี่ยนจ้าวเกอได้เรียนคัมภีร์กระบี่ผนึกเซียนของสายเทวกษัตริย์วิเศษคณานับเป็นครั้งแรกจากอารามเอกนิยาย ต่อมาค่อยศึกษากระบี่ผนึกเซียนของสายเจ้าแม่อู๋ตังจากมรกตท่องฟ้า
ที่เทวกษัติรย์วิเศษคณานับทิ้งผู้สืบทอดกระแสตรงที่ไม่ค่อยมีใครรู้จักสายนี้ไว้ในช่วงต้นของยุคโบราตอนกลาง เป็นเพราะเขามีความคิดใดๆ เป็นพิเศษหรือไม่
เพียงไม่ทราบว่าเทวกษัตริย์รัตนวิเศษรับนักพรตหยวนคัง บูรพาจารยก่อตั้งสำนักของอารามเอกนิกายเป็นศิษย์ตั้งแต่ตอนไหน
ถ้าหากเป็นหลังจากเขาสังหารชื่อจิงจื่อแล้วได้รับกระบี่ผนึกเซียน และก่อนที่ตนจะถูกมารสวรรค์ไร้พันธนาฆ่าทิ้ง ในนี้ก็ยากยิ่งที่จะไม่ให้คนสัมผัสได้ พร้อมกับซ่อนเงื่อนงำบางอย่าง
“น่าเสียดายคนคำนวณมิสู้ฟ้าคำนวณ” เยี่ยนจ้าวเกอลูบคางของตัวเอง
ไม่ว่าในตอนนั้นเทวกษัตริย์วิเศษคณานับจะมีแผนการพิเศษหรือไม่ วิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ก็ม้วนพัดไปทั่วมหาจักรวาล คนในอารามเอกนิกายตายหมดสิ้น
ถึงเยี่ยนจ้าวเกอจะเจอที่อยู่เดิมของอารามเอกนิกาย และทำให้คัมภีร์กระบี่ผนึกเซียนสายนี้ได้เห็นเดือนเห็นตะวันอีกครั้ง แม้แต่อวี่เยี่ยที่ไปถึงที่ฝังศพของเทวกษัตริย์วิเศษคณานับ ก็ได้ศึกษาวิชากระบี่การสืบทอดสายนี้เช่นกัน
ถึงครั้งนั้นเทวกษัตริย์วิเศาคณานับจะมีแผนการ แต่สุดท้ายก็ถูกกลบฝังในฝุ่นผงแล้ว โชคชะตากลั่นแกล้งคน ไม่มีข้อยกเว้น
“บรมครูเทวกษัตริย์วิเศษคณานับเสียชีวิตด้วยมือของมารสวรรค์ไร้พันธนา กระบี่ผนึกเซียนไม่ได้เข้าสู่นพยมโลกหรือ” นักพรตอวิ๋นเจิ้งถาม “พวกสหายน้อยอวี่เยี่ย เจอกระบี่ผนึกเซียนกับซากสังขารของบรมครูเทวกษัตริย์วิเศษคณานับที่ไหน”
เกาชิงเสวียนตอบ “ตามการเปิดเผยของกระบี่ผนึกเซียน ตอนนั้นบรมครูเทวกษัตริย์วิเศษคณานับไม่ได้ถูกมารสวรรค์พันธนาสังหารทิ้งคาที่ หลังจากโชคดีรอดชีวิตก็นั่งมรณะโดยที่ไม่ได้รักษาอาการบาดเจ็บ ข้าไม่ทราบถึงสถานการณ์อย่างเป็นรูปธรรม คิดว่าเป็นพวกเยี่ยเอ๋อร์หลงเข้าไปในที่ฝังศพของบรมครูเทวกษัตริย์วิเศษคณานับเพราะกระแสปั่นป่วนของมิติเวลาก่อนหน้า แล้วได้รับคัมภีร์โกลาหลสูญกับกระบี่ผนึกเซียนมา”
นักพรตอวิ๋นเจิ้งเงียบงันไม่พูดจา
เกาชิงเสวียนถาม “ท่านกำลังคิดว่า ตอนนั้นอาจะมีคนอื่นหาที่นั่นเจอเช่นกันหรือ”
“มิผิด” นักพรตอวิ๋นเจิ้งพยักหน้า
เยี่ยนจ้าวเกอที่อยู่ด้านข้าง แสดงสีหน้าว่ารู้สึกเหมือนกัน
เทวกษัตริย์วิเศษคณานับเสียชีวิตมาหลายปี ที่ฝังศพไม่เคยถูกคนค้นพบ
ตอนนั้นเป็นเพราะมารสวรรค์ไร้พันธนาทำให้เขาเสียชีวิต แต่ไม่เห็นนพยมโลกเจอซากศพของเขาแล้วถอนรากถอนโคน
ตามปกติแล้ว การหลงเข้าไปในที่ฝังศพของเทวกษัตริย์วิเศษคณานับเพราะกระแสปั่นป่วนของมิติเวลาที่พญามารดาวโลหิตสร้างขึ้นของเนี่ยจิงเสินกับอวี่เยี่ย ความเป็นไปได้ไม่ใช่ไม่มี แต่ก็มีไม่มาก
โดยเฉพาะก่อนที่เทวกษัตริย์วิเศษคณานับจะเสียชีวิตยังมีกระบี่ผนึกเซียนอยู่ในมือ เป็นไปได้อย่างยิ่งว่าจะสร้างผนึกป้องกันต่อศพของตัวเอง นี่ยิ่งไม่อาจถูกพบง่ายกว่าเดิม
ต่อให้ถูกคนค้นพบ คิดจะทำลายผนึกเพื่อสัมผัสกับศพของเขาและกระบี่ผนึกเซียน ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายดาย
เนี่ยจิงเสินกับอวี่เยี่ยเป็นอัจฉริยะสะท้านฟ้า มีพลังโดดเด่น ทั้งยังครอบครองคัมภีร์กระบี่ผนึกเซียนของผู้สืบทอดกระแสตรงสายเทวกษัตริย์วิเศษคณานับอย่างอารามเอกนิกาย มีโอกาสทำลายผนึก แต่ก็ไม่ใช่มีความมั่นใจเต็มร้อย
เพราะสาเหตุนี้ บางทีอาจมีคนอื่นกำลังตามหาที่ฝังศพของเทวกษัตริย์วิเศษคณานับเช่นกัน พอปัจจัยหลายด้านผสมกัน จึงทำให้ร่องรอยของเทวกษัตริย์วิเศษคณานับได้เห็นฟ้าเห็นตะวันอีกครั้ง
พวกเนี่ยจิงเสินได้หลงเข้าไปในร่องรอยเพราะกระแสปั่นป่วนของมิติเวลา ไม่แน่ว่าสาเหตุที่คนอื่นๆ ในนพยมโลกค้นหาผนึกร่องรอยจะอยู่ด้านใน จึงก่อให้เกิดความบังเอิญคล้ายกัน สร้างวาสนาให้แก่อวี่เยี่ย ได้รับประโยชน์หลายส่วน
“การคลำทางเปะปะของศิษย์พี่เนี่ยกับศิษย์พี่อวี่ อาจช่วยคนอื่นๆ ทำให้อีกฝ่ายได้โอกาสเข้ามาในร่องรอย” เยี่ยนจ้าวเกอคาดเดา
ถ้าไม่อย่างนั้น เกรงว่าอีกฝ่ายยังไม่ทราบว่าต้องเปลืองเวลามากขนาดไหน จึงจะมีโอกาสเข้าไป
สาเหตุอื่นๆ ประสานกัน ก็เปิดประวัติศาสตร์ที่ฝุ่นจับมานานพอดี
“สุดท้ายเป็นเพราะพวกสหายน้อยอวี่เยี่ยมีวาสนากับบรมครูเทวกษัตริย์วิเศษคณานับ จึงได้วาสนานี้มาครองเพียงผู้เดียว” นักพรตอวิ๋นเจิ้งกล่าว “เพียงไม่ทราบว่าผู้เข้าร่วมคนอื่นๆ เป็นใคร ตอนนี้มีผลลัพธ์อย่างไรแล้ว”
คนทั้งสามมองหน้ากัน สายตาเป็นประกายเล็กน้อย
ที่สามารถตามหาศพของเทวกษัตริย์วิเศษคณานับเจอ สมควรเพราะเป็นผู้สืบทอดของสายเหนือพิสุทธิ์ ฝ่ายต่างๆ มีความเป็นไปได้เช่นกัน แต่ว่ายังเป็นผู้สืบทอดกระแสตรงสายเหนือพิสุทธิ์มีความเป็นไปได้มากที่สุด
ในใจของพวกเขาปรากฏชื่อชื่อหนึ่งโดยไม่ได้นัดกัน
จางปู้ซวี กษัตริย์อนันต์ที่แยกตัวจากมรกตท่องฟ้าในตอนนั้น
ถึงแม้ไม่อาจยืนยันว่าไม่มีผู้สืบทอดสายเหนือพิสุทธิ์คนอื่นๆ อยู่ด้วย เหมือนกับที่ตอนนั้นหลี่ซิ่งป้ากับเต้าหยินชื่อหลานเร้นกาย แต่พอเชื่อมโยมถึงจอมยุทธ์จากสายเหนือพิสุทธิ์ จางปู้ซวีย่อมเป็นตัวเลือกที่มีความเป็นไปได้ตัวเลือกหนึ่ง
“สถานการณ์เป็นอย่างไร ยังต้องรอพบศิษย์พี่เนี่ยกับศิษย์พี่อวี่จึงจะทราบ” เยี่ยนจ้าวเกอเอ่ย “พวกเราต้องรีบตามหาพวกเขากับคนอื่นๆ ให้เจอโดยเร็วที่สุด ในตอนนี้สงครามใหญ่ยังไม่จบ ถึงมิติไร้สิ้นสุดนอกเขตแดนจะไพศาล แต่ไม่แน่ว่าจะเจอศัตรูเข้าสักที่”
เกาชิงเสวียนกับนักพรตอวิ๋นเจิ้งต่างพยักหน้าขานรับ ทั้งสามตามหาในความว่างเปล่าต่อไป
อีกสักพักพวกเขาก็เจอตัวเยี่ยนตี๋ และรับการรายงานที่หลงเสวี่ยจี้กลับมรกตท่องฟ้าในจักรวาลฟ้าฟื้นอย่างปลอดภัย ทราบข่าวที่หลิงชิงแม้จะบาดเจ็บสาหัส แต่ไร้อุปสรรคใด
การตามหายังคงดำเนินต่อไป มิตินอกเขตแดนยังคงปั่นป่วน