ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี - บทที่ 1517 กระบี่พุทธะหกวิถี
พอฟังคำกล่าวของหวังก่วน เทวกษัตริย์เภรีพลันขมวดคิ้ว
“ดังนั้นพวกท่านไปจัดการทางจักรพรรดิตงจี๋ชิงหัวเถอะ ข้าจะหาเรื่องกระทำเอง” หวังก่วนหาวรอบหนึ่ง ก่อนจะกล่าวอย่างเกียจคร้าน
เทวกษัตริย์เภรีสีหน้าเปลี่ยนเป็นจริงจัง “การพิจารณาของท่านไม่ไร้เหตุผล ถ้าหากเป็นเช่นนี้ ข้าจะไปกับท่านด้วย”
เมื่อมาอยู่ในระดับพวกเขา ต่อให้ที่แล้วมาไม่เคยประสบด้วยตัวเอง ก็ดูแคลนค่ายกลลงทัณฑ์เซียนไม่ได้เป็นอันขาด
ชื่อค่ายกลสังหารอันดับหนึ่งแห่งยุค มากพอจะอธิบายปัญหาทั้งหมดแล้ว
ตั้งแต่อดีตจวบจนถึงปัจจุบัน ในกาลเวลาอันยาวนาน ถ้าหากว่าจัดอันดับยอดฝีมือชั้นมหาชาลที่เคยปรากฏตัวทั้งหมดตั้งแต่ประวัติศาสตร์เคยมีมา เช่นนั้นมหาเทวะเสมอฟ้า มหาเทวกษัตริย์แห่งหยก กับวิทยราชข่งซวน โดยพื้นฐานสามารถยึดครองสามอันดับแรก
หรือว่าการจัดอันดับระหว่างพวกเขาอาจมีข้อโต้แย้ง แต่ยอดฝีมือชั้นมหาชาลคนอื่นๆ คิดขึ้นไปยังตำแหน่งสามอันดับแรก ความหวังช่างเลือนรางเหลือเกิน
แม้แต่ยอดฝีมือที่มีชื่อเสียง สั่นสะเทือนอดีตส่องประกายในปัจจุบันจำนวนมากเช่นทีปังกรพุทธะ นักพรตลู่ยา มารจิตแรกเริ่ม เทวกษัตริย์ไท่อี้ผู้ช่วยให้รอด เจิ้นหยวนจื่อ จักรพรรดิจื่อเวย
ทว่าก็มีข้อยกเว้นอยู่
นั่นก็คือเทวกษัตริย์วิเศษคณานับ ศิษย์เอกแห่งสายเหนือพิสุทธิ์!
เทวกษัตริย์วิเศษคณานับที่สี่กระบี่ลงทัณฑ์เซียนอยู่ในมือ ทราบผังค่ายกลลงทัณฑ์เซียน สามารถกางค่ายกลลงทัณฑ์เซียนแทนเทวกษัตริย์รัตนวิเศษผู้เป็นอาจารย์ด้วยพลังของตัวเอง ถ้าหากให้เขาวางค่ายกลลงทัณฑ์เซียน เช่นนั้นต่อให้มหาเทวกษัตริย์แห่งหยกและวิทยราชข่งซวนเข้าไปในค่ายกล สุดท้ายมีแต่จะประสบโชคร้ายมากกว่าโชคดี
ถึงแม้จะเป็นมหาเทวะเสมอฟ้า มากสุดก็ได้แค่ปกป้องตัวเอง
สาเหตุที่มีการถกเถียง เป็นเพราะถ้าหากออกจากค่ายกลลงทัณฑ์เซียน เทวกษัตริย์วิเศษคณานับมีพลังฝึกปรือต่างจากพวกมหาเทวะเสมอฟ้ามาก
ในยุคโบราณตอนต้น หากพูดถึงพลังฝึกปรือ เทวกษัตริย์วิเศษคณานับถึงขั้นไม่ใช่อันดับหนึ่งในสำนักเหนือพิสุทธิ์
ผู้สืบทอดที่มีพลังแข็งแกร่งที่สุดในสำนักของเทวกษัตริย์รัตนวิเศษแห่งสายเหนือพิสุทธิ์ เป็นเจ้าแม่จินหลิง
ทว่าสิ่งที่ควรค่าแก่การเอ่ยถึงก็คือ หลังจากยุคโบราณตอนต้น เทวกษัตริย์รัตนวิเศษหลุดพ้น เทวกษัตริย์วิเศษคณานับรับสืบทอดคัมภีร์โกลาหลสูญของเขา พลังมีการเพิ่มขึ้นอย่างใหญ่หลวง
เข้าสู่ยุคโบราณตอนกลาง เทวกษัตริย์วิเศษคณานับที่ฝึกฝนคัมภีร์โกลาหลสูญสำเร็จ ไม่เอ่ยถึงว่ามีพลังเหนือกว่าเจ้าแม่จินหลิง กลายเป็นอันดับหนึ่งแห่งสำนักเหนือพิสุทธิ์ที่ชื่อสมกับความจริง แม้นว่าจะมีสี่กระบี่ลงทัณฑ์เซียนไม่ครบ เขาถึงขั้นกางค่ายกลลงทัณฑ์เซียนที่ไม่สมบูรณ์ด้วยพลังของตัวเอง
พลังแบบนี้มากพอจะโยกคลอนตำแหน่งสามอันดับแรกชั้นมหาชาลของมหาเทวะเสมอฟ้า มหาเทวกษัตริย์แห่งหยก และวิทยราชข่งซวน
น่าเสียดาย ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นการคาดเดาเชิงทฤษฎี มีไม่กี่คนที่เคยเห็นเทวกษัตริย์วิเศษคณานับในสภาพแบบนี้
เทวกษัตริย์วิเศษคณานับที่สำเร็จวิชาเทพ ออกจากเขา เพิ่งจะจัดการชื่อจิงจื่อแห่งหยกพิสุทธิ์ หลังจากช่วงชิงกระบี่ผนึกเซียน ก็ตกตายลงเพราะมารสวรรค์ไร้พันธนาบรรพมารระดับมรรคา ไม่ได้ทิ้งร่องรอยของตัวเองไว้ในยุคโบราณตอนกลาง
ดังนั้นหลังจากเข้าสู่ยุคโบราณตอนกลาง เทวกษัตริย์วิเศษคณานับมีพลังขนาดไหนกันแน่ ชนชาวโลกได้แต่คาดเดา ยากจะตัดสินสรุป
แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ไม่มีใครกังขาในความแข็งแกร่งของค่ายกลลงทัณฑ์เซียน
“เส้นทางนอกรีตได้กระบี่ผนึกเซียนมาเล่มหนึ่งแล้ว ถึงขั้นที่ยังมีผังค่ายกลลงทัณฑ์เซียนฉบับสมบูรณ์ ถ้าหากปล่อยให้พวกเขาหากระบี่อีกสามเล่มเจอ เช่นนั้นผลลัพธ์ก็น่าเป็นห่วงจริงๆ” เทวกษัตริย์เภรีสีหน้าเคร่งขรึม
หวังก่วนลืมตาไม่ขึ้น คล้ายกับตาปรือๆ โบกมือยอ่างเกียจคร้าน “เป็นแค่การคาดเดาของตัวข้าเอง หนำซ้ำจะเจอกระบี่หรือไม่ยังไม่แน่นัก หากว่าเจอง่ายดายนัก คงเจอนานแล้ว ไหนเลยต้องรอถึงวันนี้”
เขาหาวทีหนึ่ง “เป็นเพราะการปรากฏขึ้นอีกครั้งของกระบี่ผนึกเซียนและค่ายกลลงทัณฑ์เซียนในครั้งนี้ ข้าจึงค่อยนึกถึงเรื่องทางนี้ แค่อยากไปทดลองดูเท่านั้น เป็นเพราะว่ารู้สึกว่าทางด้านปีศาจร้ายบัวขาวก็ได้รับการสะกิดให้เคลื่อนไหวเช่นกัน”
เทวกษัตริย์เภรียังคงขมวดคิ้วเงียบๆ
อินทรเกตุธวัชราชาพุทธะที่อยู่อีกด้านกล่าวอย่างสงบนิ่ง “เซียนสวรรค์ชั้นมหาชาลสำนักเต๋ามีถึงสี่คนแล้ว ถึงแม้จะไม่ใช่ผู้สืบทอดกระแสตรงสายเหนือพิสุทธิ์ แต่ก็ใช่ว่าจะต้องมีสี่กระบี่ลงทัณฑ์เซียนนั้นถึงจะกางค่ายกลได้”
“ระหว่างพวกเขาก็มีการแก่งแย่งกัน หนำซ้ำหลังจากมีกระบี่สี่เล่มแล้ว อาจจะผลักดันพลังของค่ายกลถึงที่สุดด้วย” หวังก่วนหัวเราะเหอะๆ กล่าว “หากพวกเราได้กระบี่ ยิ่งสามารถคิดถึงแผนการเล่นงาน”
อินทรเกตุธวัชราชาพุทธะกับเทวกษัตริย์เภรีพยักหน้า เทวกษัตริย์เภรีสุดท้ายกล่าวว่า “มีเทวกษัตริย์ไร้ประมาณอยู่ พวกเราสุดท้ายค่อนข้างได้เปรียบเส้นทางนอกรีต เพียงแต่จำเป็นต้องป้องกันมารร้ายบัวขาวกับเผ่าปีศาจ ต้องรบกวนอินทรเกตุธวัชราชาพุทธะจับตาดูทางด้านเขาดาราทะเลดวงดาว ข้ากับสหายร่วมเส้นทางหวังจะไปหากระบี่สายเหนือพิสุทธิ์เล่มนั้นด้วยกัน เรื่องทางด้านจักรพรรดิตงจี๋ชิงหัวจะมีสหายร่วมเส้นทางอื่นๆ สืบสาวเอง”
หวังก่วนพอฟังก็ไม่ปฏิเสธ “แล้วแต่ท่าน ข้ายังไงก็ได้”
“ตกลงกันตามนี้” อินทรเกตุธวัชราชาพุทธะยิ้ม บอกลาแล้วผละไป
รอหลังจากพระพุทธเจ้าองค์นี้โดยสารบัวเขียวจากไป เทวกษัตริย์เภรีใช้สายตาส่งทิศทางที่เงาร่างของท่านหายไป พลางครุ่นคิดเงียบๆ
“กายทองมหาเทวะของเส้นทางนอกรีตเกรงว่าแดนสุขาวดีตะวันตกก็รู้สึกเหนือความคาดหมายเช่นกัน” เสียงของหวังก่วนดังขึ้นอย่างเกียจคร้าน “ผู้ยิ่งใหญ่ระดับมรรคาทั้งหลายต่างรู้อยู่เต็มอกกระมัง เพียงแค่ไม่มีใครพูดอะไร”
เทวกษัตริย์เภรีแค่นเสียง “คนอื่นๆ ช่างเถอะ ยุทธวิชัยพุทธะนั่นไฉนจะไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ถึงแม้ว่าปัจจุบันแดนสุขาวดีตะวันตกจะเป็นพวกเดียวกันกับเรา แต่ผู้ใดทราบว่าพวกเขาวางแผนอะไรในที่ลับ”
“ข้าได้ข่าวมาว่า คล้ายกับพวกเขาก็มีการติดต่อกับเส้นทางนอกรีตเช่นกัน” เว้นครู่หนึ่ง เทวกษัตริย์เภรีค่อยกล่าวเสียงทุ้ม
หวังก่วนยิ้ม “ถึงอย่างไรในศาสนาพุทธก็มีคนที่เคยมาจากเส้นทางนอกรีต แต่ไปเข้ากับพุทธ สำเร็จมรรคาศาสนาพุทธ พวกเขากับเส้นทางนอกรีตอาจเด็ดบัวเหลือใย ไม่ไร้ความเป็นไปได้”
“ท่านพูดไม่ผิด ใช้โอกาสที่พวกเรากับมารร้ายบัวขาวสู้กันหลายมีมานี้ พลังของเส้นทางนอกรีตเพิ่มขึ้นอย่างร้ายกาจเกินไปแล้ว” เทวกษัตริย์เภรีกล่าวอย่างเย็นชา “ถ้าไม่ใช่พวกเขาก่อความวุ่นวาย ก่อนหน้านี้พวกเราคงไม่ถูกกับโดนกระทำ จนถูกมารร้ายบัวขาวบุกมาถึงที่”
หวังก่วนหัวเราะอย่างเกียจคร้าน ไม่ได้พูดอะไรต่อ
“ท่านบอกว่าทางมารร้ายบัวขาวมีคนครอบครองเบาะแสของกระบี่เหนือพิสุทธิ์ หรือว่าจะเป็น…” เทวกษัตริย์เภรีเปลี่ยนหัวข้อ
“ถูกต้อง ผู้สืบทอดของกระบี่พุทธะ บุตรกระบี่หกวิถี กระบี่พุทธะยุคใหม่” หวังก่วนหาวคราวหนึ่ง “ข้าต่อสู้กับเขามาหลายปี เฮ้อ ตามเหตุผล สมควรเป็นอินสือหยางสู้กับเขาถึงจะถูก ข้าไม่ได้ฝึกกระบี่เสียหน่อย”
กษัตริย์เภรีขมวดคิ้วครุ่นคิดชั่วครู่ กล่าวว่า “ไม่ต้องกล่าวแล้ว พวกเราเดินทางเถอะ”
หวังก่วนพยักหน้าเป็นเชิงอย่างไรก็ได้ จากนั้นหมุนตัวบินออกจากวังสวรรค์โถงเซียน เทวกษัตริย์เภรีก็ติดตามพร้อมกัน
ข่าวที่เจ้าแม่อู๋ตังตามหาเทวกษัตริย์ไท่อี้ผู้ช่วยให้รอด พัดกระพือคลื่นใหญ่โต ไม่เพียงส่งผลกระทบต่อโถงเซียนกับแดนสุขาวดีตะวันตกเท่านั้น
แดนสุขาวดีบัวขาวก็เกิดความวุ่นวายเช่นกัน
ในแดนสุขาวดี ด้านในพุทธเกษตรแห่งหนึ่ง บนเขาทิพย์ ดอกบัวเบ่งบาน
ในดอกบอกนั่งด้วยบุรุษผู้หนึ่ง ใส่จีวร ทว่ากลับไว้ผมยาว ไม่มัดไว้ ปล่อยระไว้ด้านหลัง เขาหลับตานั่งขัดสมาธิ บนเข่าพาดกระบี่ในฝักเล่มหนึ่ง
เวลานี้ มีบัวขาวอีกดอกหนึ่งลงมาจากฟากฟ้า เข้ามาในแดนสุขาวดีพุทธเกษตรแห่งนี้
บุรุษผมยาวลืมตา มองอีกฝ่าย เห็นบนบัวขาวดอกนั้นนั่งด้วยพระพุทธเจ้าองค์หนึ่ง
“ปฐมเทวะนพวิญญาณว่าอย่างไร”