ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี - บทที่ 1640 แค้นใหม่แค้นเก่า
มหาภัยพิบัติกำเนิดขึ้นจากความวุ่นวายภายในวังเทพ แหล่งกำเนิดแรกสุดเป็นไปได้อย่างยิ่งว่าอาจจะวนเวียนอยู่รอบๆ การถือกำเนิดของเทวกษัตริย์ไร้ประมาณ
หลังจากนั้น สภาพวุ่นวายก็ส่งผลต่อทั้งวังเทพ ไปจนถึงมหาจักรวาล
อาจเป็นเพราะการตัดสินใจเคลื่อนไหวร่วมกันของส่วนรวม อาจเพราะการตีชิงตามไฟจากบุญคุณความแค้นส่วนตน สรุปคนที่เข้าร่วมยิ่งมายิ่งมาก สุดท้ายกลายเป็นมหาภัยพิบัติอันใหญ่หลวงที่ม้วนคลุมโชคชะตา
วังเทพกับผู้สืบทอดสามพิสุทธิ์ ไปจนตลอดถึงผู้สืบทอดสายข้างในค่ายพรรคต่างๆ ของสำนักเต๋าที่กระจายอยู่ทั่วใต้หล้า เกิดความสูญเสียสาหัสที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย
ยอดฝีมือนับไม่ถ้วนสิ้นชีวิต โลกวรยุทธ์ที่ปรากฏสภาพร้อยบุปผาเบ่งบานก็พินาศลง
ในนี้ไม่เพียงแต่พระศรีอาริย์จะลงมือก่อน เงาร่างของผู้ยิ่งใหญ่ระดับมรรคาคนอื่นๆ ก็บัดเดี๋ยวปรากฏบัดเดี๋ยวสูญหายเช่นกัน
แดนสุขาวดีตะวันตก เผ่าปีศาจ ไปจนถึงนพยมโลก ต่างไม่ขาดคนเข้าร่วม
ทว่าตามที่เยี่ยนจ้าวเกอทราบ สือหางจินหยินกับผู่เสี่ยนจินหยินที่หันหลังให้เต๋าไปเข้ากับพุทธ หรือผู้ยิ่งใหญ่อย่างพระโพธิสัตว์กวนอิมและสมันตภัทรโพธิสัตว์ กลับไม่ได้ลงมือเล็งเป้าหมายที่ผู้สืบทอดสำนักเต๋า
รวมถึงมู่จานักบวชฮุ่ยอั้นที่ถูกเยี่ยนจ้าวเกอจับไว้ในมือ ก็เป็นเช่นนี้
ดังนั้นพวกผู้สืบทอดสำนักเต๋าอย่างเยี่ยนจ้าวเกอและเกาหาน ยังรักษาน้ำใจสุดท้ายไว้บ้าง ต่อให้ลงมือก็ยังเหลือที่ว่างไว้ ไม่ได้ฉีกหน้าโดยสิ้นเชิง
จ้าวกงหมิงผู้เป็นพี่ชาย กับนางเซียนฉยงเซียวและปี้เซียวพี่น้องของนางเซียนอวิ๋นเซียวต่างเสียชีวิตเพราะมหาภัยพิบัติ
อวี้ติ่งจินหยินอาจารย์ของหยางเจี่ยนก็ประสบภัยพิบัติเช่นกัน
เจ้าแม่อู๋ตังเสียลูกศิษย์ที่ถ่ายทอดวิชาให้ด้วยตัวเอง
สำหรับพวกเขาแล้ว ความกระทบกระเทือนในเหตุการณ์ ณ ตอนนั้นเจ็บปวดรวดร้าวกว่าคนอื่นๆ
ทว่าหลายปีมานี้ พวกเขาอาจยังมีอารมณ์เคียดแค้น แต่ไม่ใช่สูญเสียสติ กลายเป็นบ้าคลั่ง จิตใจเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่
เทียบกับพวกเขาแล้ว จิตใจของนาจาอาจไม่สงบขนาดนั้น ทว่าความแค้นกับสำนึกชั่วร้ายล้ำลึกถึงเพียงนี้ ยังบันดาลให้คนประหลาดใจ
นี่ทำให้เยี่ยนจ้าวเกอไม่อาจไม่สงสัยว่า ด้านในมีสาเหตุพิเศษ
เขามองไท่อี้จินหยิน แล้วมองมู่จาอีกรอบ ถามอย่างตรงไปตรงมา “ราชาสวรรค์หลี่ครั้งกระโน้นเป็นบุคคลไม่กี่คนในวังเทพที่ไม่ได้ประสบภัยพิบัติในมหาภัยพิบัติ เข้าสู่แดนสุขาวดีตะวันตก นี่ความจริงยังพอทำเนา ทว่านอกจากนี้แล้ว เขายังกระทำเรื่องราวอย่างอื่นอีกหรือ?”
กลับไม่ใช่เยี่ยนจ้าวเกอมักใช้ความคิดชั่วร้ายหยั่งประเมินคนอื่น
หลี่จิ้งราชาเจดีย์สวรรค์ผู้เป็นบิดาเคยมีคดีมาก่อนเช่นกัน
เหมือนกับซุนหงอคงและหยางเจี่ยน เรื่องเล่าตำนานที่นาจาอาละวาดในทะเล เยี่ยนจ้าวเกอก็ได้ยินมา
ต้นฉบับในนี้มีความแตกต่าง
ในเรื่องราวบางเรื่อง นาจาอาละวาดในทะเล เป็นเด็กซนก่อเรื่อง ในเรื่องราวบางเรื่องเป็นเขาผ่านทางมาพบเห็นความอยุติธรรม เพื่อช่วยคนจึงลงมือด้วยคุณธรรม
เหล่านี้ยังไม่พูดถึง หนำซ้ำหลังนาจาทำร้ายหลานกับบุตรมังกร ราชามังกรผู้อาวุโสของอีกฝ่ายก็มาหาเรื่อง
ในต้นฉบับของเรื่องเล่าบางเรื่อง เป็นนาจาเสียสละตัวเอง เพื่อไม่ให้คนในครอบครัวและชาวบ้านร้านถิ่นในท้องถที่โดนลูกหลง ตัดสัมพันธ์กับครอบครอบ เฉือนเนื้อคืนมารดา ตัดกระดูกคืนบิดา ขณะแสดงออกว่าผู้ใดกระทำผู้นั้นรับผิดชอบ ก็มอบคำว่ากล่าวให้กับเผ่ามังกร
ในต้นฉบับของเรื่องเล่าบางเรื่อง กลับเป็นหลี่จิ้งบิดาของเขาคิดฆ่าเขาเพื่อหลบภัยพิบัติ ดังนั้นนาจาเฉือนเนื้อตัดกระดูก เพื่อบอกว่าสองฝ่ายตัดความสัมพันธ์ทางสายเลือดและอดีต
ไม่ทราบว่าสมควรบอกว่าโชคดีหรือไม่ ตามที่เยี่ยนจ้าวเกอรู้ ความสัมพันธ์ของพ่อลูกตระกูลหลี่เป็นฉบับหลัง
นี่เป็นนาจาประสบภัยสังหารครั้งแรก
ต่อมาเขาอาศัยกายเซียนบัววิเศษคืนชีพ ได้รับวาสนาอันยิ่งใหญ่
ทว่าตอนคืนชีพ ยังถูกหลี่จิ้งรบกวนหลายครั้ง
ดังนั้นหลังนาจาคืนชีพ ก็คิดตามหาหลี่จิ้งเพื่อแก้แค้น เข่นฆ่าาจนหลี่จิ้งได้แต่เตลิดไปทั่วแผ่นดิน จินจาบุตรคนโตกับมู่จาบุตรคนรองก็ห้ามไม่ได้เช่นกัน
ต่อมาเป็นหลี่จิ้งกราบเป็นศิษย์ของทีปังกรพุทธะซึ่งตอนนั้นยังคงเป็นเติงหรานเต้าหยิน ได้รับเจดีย์ทองเหลืองหรูอี้ซึ่งใช้กดข่มกายเซียนบัววิเศษ จึงค่อยสู้นาจาได้
คนหลายคนไกล่เกลี่ยหว่านล้อม สองฝ่ายค่อยฝืนวางมือเลิกรา
หลังยุคสถาปนาเทพโบราณตอนต้นจบลง สองคนก็เข้าสู่วังเทพด้วยกัน
ทว่าตามที่เยี่ยนจ้าวเกอรู้ ความสัมพันธ์ของสองฝ่ายก็ลุ่มๆ ดอนๆ มาโดยตลอด ปกติมีการร่วมมือกันเพราะภารกิจหน้าที่
มีเรื่องราวนี้ เยี่ยนจ้าวเกอจึงยินดีใช้ความคิดชั่วร้ายที่สุดไปหยั่งประเมิณว่า ตอนเกิดมหาภัยพิบัติ วังเทพพินาศ สำนักเต๋าเสื่อมโทรม ราชาสวรรค์หลี่ผู้นั้นเกรงว่าคงจะไม่ใช่รวบรัดแค่สะบัดก้นหนีไปเข้ากับแดนสุขาวดีตะวันตก
จากการสนทนากับพวกหยางเจี่ยนเมื่อก่อนหน้า ปัจจุบันเยี่ยนจ้าวเกอรู้แล้วว่า เบื้องหลังมหาภัยพิบัติในครั้งนั้น แดนสุขาวดีตะวันตกมีผลไม่น้อย
นี่ยิ่งทำให้เยี่ยนจ้าวเกอเกิดจินตนาการในเรื่องราวของหลี่จิ้งและนาจา
นอกจากนี้อีกเรื่องหนึ่ง เกี่ยวกับวาสนาที่นาจาได้ร่างแปลงดอกบัวมาในครั้งนั้น ยังมีวาสนาที่หลี่ซิ่งป้ากราบเป็นศิษย์ทีปังกรพุทธะแล้วได้เจดีย์ทองเหลืองหรูอี้มา ด้วยข้อมูลในตอนนี้ของเยี่ยนจ้าวเกอ มักรู้สึกว่าเบื้องหลังมิได้รวบรัดปานนั้น
ถึงอย่างไรก็มีข่าวลือว่า รากฐานของมู่จาความจริงอยู่ที่วังกษัตริย์วา…
เขามาจุติตระกูลหลีก็พิเศษมากพอแล้ว ตอนที่เพิ่งเกิด เกือบถูกหลี่จิ้งเชือดทิ้ง
ความซับซ้อนซ่อนเงื่อนในนี้ ทำให้เยี่ยนจ้าวเกอไม่อาจไม่คิดมาก
แต่ว่าสำหรับนาจาที่มีจิตปณิธานเหมือนคนหนุ่ม ความคิดค่อนข้างตรงไปตรงมา สิ่งสำคัญคือหลี่จิ้งทำอะไรลงไปแล้ว
‘กล่าวในระดับหนึ่ง เขาคล้ายกับมหาเทวะอยู่บ้าง’ เยี่ยนจ้าวเกอสะท้อนใจ
“ที่ศิษย์เล็กมีภัยพิบัติในวันนั้น ทั้งหมดเป็นเพราะสหายร่วมเส้นทางหลี่” ไท่อี้จินหยินมองมู่จา กล่าวอย่างแช่มช้า
เยี่ยนจ้าวเกอแตะนิ้วกับริมฝีปาก ไม่ได้กล่าววาจา
สำหรับหลี่จิ้งแล้ว นาจาเป็นบุคคลอันตรายอันดับหนึ่ง
เมื่อไม่มียอดฝีมือจำนวนมากคอยขัดขวาง ไม่มีเจดีย์ทองเหลืองหรูอี้ในมือ เขาเกรงว่าจะไม่กล้าปรากฏตัวต่อหน้านาจา
ความถูกต้องผิดพลาดในตอนนั้นเอามาถกกันตอนนี้ไม่มีความหมายอีกแล้ว
ในสายตาของหลี่จิ้ง ระหว่างเขากับนาจาไม่มีความรักของบิดาบุตรแต่แรก เดิมทีก็ยากจะเลิกรา ต้องคอยป้องกันตัวตลอดเวลา เหมือนหนามแหลมจ่อหลัง
ความรู้สึกที่ระวังศัตรูอันตรายคนหนึ่งทั้งกลางวันกลางคืนเช่นนี้ย่อมไม่อาจรับได้ พอมีโอกาสถอนหนามด้านหลังทิ้งไป ราชาหอคอยสวรรค์คงยินดียิ่ง
ตอนเกิดมหาภัยพิบัติ สำนักเต๋าประสบภัยพิบัติที่แทบกลืนศีรษะ
มหาเทพสมุทรตรีภพสู้ศัตรูมาก ปกป้องสำนักเต๋า
ผลคือเจดีย์ทองเหลืองหรูอี้หอหนึ่งลอยมาแต่ไกล สะกดกายเซียนบัววิเศษของเขา ทำให้เขาถูกเหล่าศัตรูกลุ้มรุม เกือบได้กล้ำกลืนความแค้นตายคาที่
ถ้าไม่ใช่ไท่อี้จินหยินช่วยเขาฝ่าวงล้อม เกรงว่าจะตายแน่แล้วจริงๆ
ไม่ว่าความไม่พอใจต่อหลี่จิ้งเป็นเวลาหลายปีของนาจาจะเจือจางไปแล้วหรือไม่ ครั้งนี้เพิ่มแค้นใหม่ แค้นเก่าก็ยิ่งสลักกระดูกจารึกหัวใจมากกว่าเดิม
แค้นเก่าแค้นใหม่ผสมกัน ความเคียดแค้นชิงชังในใจมหาเทพสมุทรตรีภพพวยพุ่งขึ้นฟ้าอย่างแท้จริงๆแล้ว
มู่จาตอนนี้สีหน้าสงบนิ่งลง กล่าวอย่างราบเรียบ “บิดามารดาทั่วใต้หล้าไม่ทำอะไรไม่ถูก น้องสามอกตัญญูมาตลอด ท้าทายบารมีบิดาครั้งแล้วครั้งเล่า ประสบภัยพิบัติก็เป็นโชคชะตาบันดาล บิดาเพียงแค่ชำระตระกูลเท่านั้น”
ไท่อี้จินหยินเอ่ยอย่างราบเรียบ “เจ้าอย่าได้เล่นลิ้นกับข้า ข้าไหนเลยจะแข่งคารมกับเจ้า? ตอนนี้สะกดศิษย์เล็ก เพื่อตัวเขาเอง หลีกเลี่ยงไม่ให้เขาจมสู่ทะเลโลหิตยากหันหลังกลับ ถ้าหากเขาปล่อยวางได้ตามใจ ตอนนี้ข้าปล่อยเขา เจ้าก็รับภัยพิบัติเป็นคนแรกเถอะ”
“เจ้าหนีพ้นภัยพิบัตินี้ได้ เป็นเพราะเจ้าไม่ใช่คนสำคัญ” ไท่อี้จินหยินพลันหัวเราะ “แต่เจ้าเป็นตัวล่อที่ไม่เลวอยู่”
เยี่ยนจ้าวเกอพอฟังจิตใจสั่นไหว นึกถึงตำนานบางส่วนเกี่ยวกับไท่อี้จินหยิน