ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี - บทที่ 454 สองกระบี่สู้สี่มังกร

เยี่ยนจ้าวเกอเงยหน้ามองไป ในทางเชื่อมเขตแดนกลางอากาศ เห็นลำแสงสีดำและสีขาวสองสายสว่างขึ้นเป็นอันดับแรก

แสงสีดำและสีขาวไม่ได้แยกกัน แต่ผสมสานกัน หมุนวนและพุ่งมาอย่างต่อเนื่อง เลียบทางเชื่อมเขตแดนทะลุมิติเป็นแนวเส้นตรงสายหนึ่ง

ด้านหลังแสงสีดำขาวนั้นพลันมีเสียงคำรามดังสนั่น

ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้น แยกแยะออกว่านั่นเป็นเสียงร้องของมังกร

เมื่อได้ยินเสียงนี้ เยี่ยนจ้าวเกอรู้สึกว่าเลือดมังกรที่ถูกตนหลอมสั่นไหวเล็กน้อย

อาหู่ที่อยู่ด้านข้างมีความรู้สึกเหมือนกัน เจ้าตัวโตกะพริบตา “คุณชาย เกิดความรู้สึกแบบนี้ได้ หรือนี่คือมังกรแท้?”

“คนที่ฝึกฝนพลังแห่งมังกรแท้สำเร็จ” เยี่ยนจ้าวเกอมองประตูทางเชื่อมเขตแดนที่อยู่กลางอากาศเขม็ง

จากนั้นก็เห็นมังกรสีเลือดตัวแล้วตัวเล่าพุ่งออกมา จากประตูทางเชื่อมด้านหลังแสงสีดำขาว เข้ามาในโลกลอยน้ำ

พวกเฟิงอวิ๋นเซิงมองท้องฟ้าด้านบนอย่างเตรียมพร้อม ทำความเข้าใจกับพลังน่าสั่นสะท้านอย่างละเอียด

สวีเฟยลดเสียงต่ำลง “ถึงแม้จะเป็นปราณมังกร แต่ไม่เหมือนวิธีฝึกฝนของจอมยุทธ์เลือดปีศาจ กลับเหมือนจอมยุทธ์ฝึกปราณอย่างพวกเรา”

เยี่ยนจ้าวเกอพยักหน้า “ถูกต้อง เป็นเช่นนั้น เพียงแต่วิชาฝึกปรือของพวกเขามาจากพลังแห่งมังกรแท้ สามารถฝึกปราณมังกรสำเร็จด้วยตัวเอง ในขณะที่ได้รับการช่วยเหลือของเลือดมังกร เพียงแต่ต้องดูคุณสมบัติของผู้ฝึกปรือด้วย”

ขณะที่พูด มังกรแสงสีแดงเลือดห้าตัวพุ่งทะยานตัดสลับกัน ครอบคลุมลำแสงที่ผสมสีขาวสีดำนั้นไว้

มีเสียงดังออกมาจากกลุ่มมังกรสีเลือด “พวกเจ้าสองสามีภรรยานับว่าโชคดีนัก ถึงกับเปิดพลังแห่งเขตแดนหนีมาอีกโลกหนึ่งได้”

“แต่ว่าโชคของพวกเจ้าหยุดลงแค่นี้แหละ การฝังกระดูกในต่างแดนเป็นที่ผลลัพธ์สุดท้ายของเจ้า”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ เยี่ยนจ้าวเกอก็ซาบซึ้งจนน้ำตาแทบไหล

เพราะว่าเขาเข้าใจคำพูดของอีกฝ่าย

ถึงจะมีความแตกต่างอยู่ไม่มากก็น้อย แต่คล้ายกับภาษาที่ใช้กันก่อนมหาภัยพิบัติมาก

แม้ว่าจะมีวิธีการพูดแตกกต่างกับภาษาที่เสวี่ยชูฉิงผู้เป็นมารดาใช้ แต่ก็ใกล้เคียงกัน เป็นภาษาที่ใช้อย่างแพร่หลายในโลกก่อนมหาภัยพิบัติ เกิดการเปลี่ยนแปลงผ่านวิธีต่างๆ

เยี่ยนจ้าวเกอรู้ภาษาของโลกก่อนมหาภัยพิบัติ ตอนนี้พอได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย จึงไม่ลำบากขนาดนั้นแล้ว

เทียบกับความเจ็บปวดในตอนที่สัมผัสกับโลกลอยน้ำแล้ว เยี่ยนจ้าวเกอในตอนนี้รู้สึกปลอดโปร่งกว่ามาก

เป็นเพราะในตอนที่เพิ่งมาถึงโลกลอยน้ำ ทุกคนไม่ต่างอะไรกับคนหูหนวก ดังนั้นพวกเฟิงอวิ๋นเซิงจึงจดจำบทเรียนเจ็บปวดในอดีต เริ่มขอให้เยี่ยนจ้าวเกอสอนความรู้ด้านภาษาให้

ไม่ว่าจะเป็นภาษาของโลกแปดพิภพหรือโลกลอยน้ำ หรือที่คนตรงหน้าใช้ ต่างเกี่ยวข้องกับภาษาโบราณก่อนมหาภัยพิบัติอย่างซับซ้อน และมีที่มาจากแหล่งเดียวกัน

ดังนั้นในขณะที่เรียนภาษาของโลกลอยน้ำ พวกเฟิงอวิ๋นเซิงต่างก็เรียนภาษาโบราณที่ใช้ก่อนมหาภัยพิบัติไปด้วย

ในตอนนี้เมื่อได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย ถึงแม้ว่าจะเข้าใจอยู่ครึ่งหนึ่ง แต่จะมากจะน้อยก็พอจะจับข้อความสำคัญได้บ้าง

พวกเขาเห็นลำแสงสีขาวดำถูกมังกรสีเลือดขังให้หยุดนิ่งกลางอากาศ

ร่างของหนึ่งบุรุษ หนึ่งสตรีปรากฏตัวขึ้นเบื้องหน้าของเยี่ยนจ้าวเกอ เป็นสามีภรรยาวัยกลางคน

บนร่างกายของสองสามีภรรยามีบาดแผล ผู้เป็นสามีปกป้องภรรยาไว้เบื้องหลัง กล่าวด้วยน้ำเสียงเคียดแค้น “สำนักมังกรโลหิตของเจ้ากับเขาหงส์วิเศษของข้า เป็นเจ็ดกลุ่มฝ่ายธรรมมะเหมือนกัน คอยรับมือกับหกพรรคมารมาโดยตลอด วันนี้กลับสร้างความปั่นป่วนภายใน เจ้าคิดจะกระตุ้นสงครามระหว่างสำนักของพวกเรา ก่อให้เกิดความปั่นป่วนภายในฝ่ายธรรมะหรือ?”

มังกรสีเลือดที่เป็นหัวหน้าส่งเสียง “เช่นนั้นข้าควรขอบคุณเจ้า ที่ออกมาจากโลกผืนสมุทรที่พวกเราอยู่ มาที่โลกแปลกหน้านี้ พวกเจ้าฝังร่างที่นี่ เขาหงส์วิเศษจะมีใครรู้?”

แสงสีเลือดสว่างวาบขึ้น ร่างของชายชราสวมเสื้อคลุมสีดำ ไพล่สองมือไว้ด้านหลังผู้หนึ่งปรากฏขึ้น มองคู่สามีภรรยาเบื้องล่างด้วยสีหน้าถมึงทึง

มังกรสีเลือดอีกสี่ตัวที่เหลือในทิศทางอื่นเปิดเกล็ดรอบตัว ปล่อยแสงสีเลือดหลายสายออกมา

ประกายแสงของมังกรสีเลือดทุกตัวหายไป สุดท้ายปรากฏร่างของจอมยุทธ์ผู้หนึ่งยืนอยู่กลางท้องฟ้า การเคลื่อนไหวให้ความรู้สึกของพลังอันแข็งแกร่ง

คนสี่คนยืนอยู่สี่ด้าน ล้อมคู่สามีภรรยาไว้ตรงกลาง

ชายชราเงยหน้ามองทางเชื่อมเขตแดนกลางอากาศ “ทางเชื่อมไม่เสถียรเป็นอย่างยิ่ง อีกเดี๋ยวคงจะปิดลงแล้ว”

“สังหารพวกเจ้าทิ้งที่โลกแห่งนี้ จากนั้นพวกข้าก็กลับโลกผืนสมุทรทันที ส่วนพวกเจ้าจะหายสาปสูญไปจากโลกผืนสมุทรตลอดกาล ช่างสมบูรณ์แบบยิ่งนัก”

บนใบหน้าของคู่สามีภรรยายปรากฏความสิ้นหวัง

แต่ว่าพวกเขาไม่ตัดใจ ทั้งคู่มองกันและกันแวบหนึ่ง เห็นความแน่วแน่จากในดวงตาของอีกฝ่าย

คู่สามีภรรยายส่งเสียงกู่ร้องพร้อมกัน จากนั้นก็มีประกายกระบี่สีขาวสายหนึ่งพุ่งขึ้นมาจากในฝักกระบี่ด้านหลังผู้เป็นสามี ส่วนฝักกระบี่ด้านหลังภรรยามีประกายกระบี่สีดำสายหนึ่งพุ่งออกมา ผสมกับประกายกระบี่ของอีกฝ่ายอย่างพร่างพราว

คู่สามีภรรยายประกบกระบี่สีขาวดำ หมุนวนขึ้นด้านบน คิดจะฝ่าวงล้อม

เยี่ยนจ้าวเกอมองเหตุการณ์นี้ด้วยดวงตาเป็นประกายเล็กน้อย “โอ้ การผสมผสานและการประสานงานของหนึ่งหยินหนึ่งหยาง ทำให้เกิดเป็นหยินหยาง ให้กำเนิดกันและกัน หนึ่งบวกหนึ่งกลับมากกว่าสอง”

ประกายกระบี่สีดำและสีขาวพุ่งขึ้นท้องฟ้า ชายชราเสื้อคลุมสีดำเห็นดังนั้น สีหน้ากลับยังตคงไม่เปลี่ยนแปลง เขาทำสัญญาณมือท่าหนึ่ง

จอมยุทธ์ที่อยู่ทั้งสี่ด้านตวาดขึ้นพร้อมกัน เสียงตะโกนแหวกหมู่เมฆ

พวกเขาเปิดจุดลมปราณทั่วทั้งร่าง ลมปราณและแสงสีเลือดอันเดือดพล่านพุ่งออกมาพร้อมกัน ที่เหนือศีรษะยิ่งปรากฏภาพมายาแสงขึ้น

ในภาพนั้น ใบไม้วิญญาณหลายใบสั่นไหว ทั้งหมดล้วนเป็นมหาปรมาจารย์ขั้นที่ห้า ขั้นกำเนิดญาณระยะกลาง

ญาณจริงแท้ที่สั่นไหวของพวกเขามีคุณมสมบัติวิญญาณอย่างเต็มเปี่ยม เปลี่ยนปลอมเป็นจริง กลายเป็นมังกรสีเลือดหลายตัว ปกคลุมร่างกายของตัวเอง จากนั้นก็ผสมกับร่างพุ่งไปหาประกายกระบี่สีขาวดำ

การประกบหยินหยางของกระบี่สีดำขาวมีพลังน่าทึ่งยิ่ง ประกายกระบี่พุ่งทะลุท้องฟ้า มังกรสีเลือดสี่ตัวที่ล้อมรอบอยู่ ถึงกับมิอาจทำอะไรพวกเขาได้ชั่วขณะ

ชายชราในเสื้อคลุมสีดำไม่รู้สึกประหลาดใจสักนิด วิชาประกบสองกระบี่ของเขาหงส์วิเศษมีชื่อเสียงสั่นสะท้านโลกผืนสมุทร คู่สามีภรรยาตรงหน้าถึงแม้จะเป็นมหาปรมาจารย์ขั้นกำเนิดญาณระยะกลางเหมือนกัน แต่เมื่อร่วมมือกันเผชิญหน้ากับเขาที่อยู่ในขั้นกำเนิดญาณระยะท้าย ก็ยังต่อสู้ไหว

หากเขาลงมือในตอนนี้ สามีภรรยาคู่นี้คงจะรับมือไม่ได้เป็นแน่

แต่ตอนนี้อยู่ในโลกแปลกหน้า ชายชราเสื้อคลุมดำไม่กล้าประมาท เพียงยืนคุมสถานการณ์อยู่ด้านข้าง ป้องกันเรื่องเหนือความคาดหมาย

โดยเฉพาะเมื่อเห็นพวกเยี่ยนจ้าวเกอแล้ว ชายชรายิ่งไม่กล้าลงมือ เพราะไม่รู้ทิศทางของเยี่ยนจ้าวเกอและคนอื่นๆ

‘ถึงอย่างไรสามีภรรยายคู่นั้นก็ได้รับบาดเจ็บ ขอแค่ล้อมพวกเขาได้ และถ่วงเวลาให้นานอีกสักหน่อย พวกเขาน่าจะประคับประคองไม่ไหว’ ชายชราเสื้อคลุมดำมองไปที่พวกเยี่ยนจ้าวเกอ ‘กลับเป็นคนของที่นี่ ถึงแม้ว่าจะดูเหมือนมีพลังฝึกปรือจำกัด แต่ไม่ทราบว่าเป็นวิถีทางไหน’

เยี่ยนจ้าวเกอสัมผัสได้ถึงสายตาของชายชราผู้นั้น เขายิ้มโดยไม่แสดงท่าที เพียงมองการปะทะกันระหว่างมังกรสี่ตัวและประกายกระบี่สองสายกลางอากาศอย่างออกรส

อาหู่ถามขึ้น “คุณชาย พวกเราจะทำอย่างไรดีขอรับ”