ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี - บทที่ 551 ภัยพิบัติล้างสำนักมาถึง

ลิ่นเชียนเฉิงรู้สึกว่าตนรักษาชีวิตไม่ได้เพราะผลกระทบจากเยี่ยนจ้าวเกอ ถูกเก้ามังกรกลืนกินอย่างต่อเนื่อง

เขามองไปยังเยี่ยนจ้าวเกอ กลับพบว่าปรากฏการณ์ที่พลังชีวิตของเยี่ยนจ้าวเกอไหลไปได้รับการควบคุมแล้ว

จากนั้นเขาก็พบว่า สถานการณ์ในตอนนี้อยู่เหนือการควบคุมของเขาโดยสิ้นเชิง

การกลืนกินเครื่องบูชายัญของเก้ามังกรดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง ประตูมังกรด้านล่างเปิดออกอย่างช้าๆ อย่างที่คาดไว้

แต่ว่าส่วนหลักของการบูชายัญกลับเป็นเขา ไม่ใช่ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกของเยี่ยนจ้าวเกออีกต่อไป!

ผลลัพธ์สุดท้ายของการพิธีกรรม กลับบูชายัญปราณชีวิตของเขา ส่วนเยี่ยนจ้าวเกอกับร่างแยกสมุทรสุดขอบโลก ล้วนเก็บเกี่ยวความสำเร็จของผู้อื่น

ในดวงตาของลิ่นเชียนเฉิงเปล่งประกายดุร้าย ลบการเปลี่ยนแปลงมายาของตนเอง เริ่มสั่งสมพลัง เล็งไปที่เยี่ยนจ้าวเกอ

ชายหนุ่มเห็นลิ่นเชียงเฉิงเตรียมตัวเสี่ยงชีวิต ทว่าเขากลับไม่รีบร้อน ค่อยๆ สู้กับอีกฝ่ายเสียด้วยซ้ำไป

เมื่อศัตรูเข้าบุกก็ถอย เมื่อศัตรูถอยเขาก็บุก ทำให้ลิ่นเชียนเฉิงโมโหควันออกหู

เยี่ยนจ้าวเกอกับร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกคิดสังหารลิ่นเชียนเฉิงทิ้งที่นี่

ในเมื่อลิ่นเชียนเฉิงเตรียมพิธีกรรมเก้ามังกรกลืนฟ้า เยี่ยนจ้าวเกอย่อมยินดีและสบายใจ

เขาย่อมไม่อยากเป็นหินรองเท้าสำหรับเปิดทางให้ลิ่นเชียนเฉิง กระนั้นการให้ลิ่นเชียนเฉิงเป็นหินรองเท้าเพื่อเปิดทางให้ตน นี่เป็นสิ่งที่เขาน้อมรับด้วยรอยยิ้มได้มากกว่า ทั้งยังยินดีช่วยเหลือลิ่นเชียนเฉิงทำหน้าที่อันทรงเกียรตินี้สำเร็จ

ลิ่นเชียนเฉิงมองเยี่ยนจ้าวเกอที่ก่อนหน้านี้ยังแข็งกร้าว ยามนี้พลันเปลี่ยนเป็นลื่นไหลจับไม่อยู่ ชั่วขณะนั้นเขาไม่รู้สึกขบขันแม้แต่น้อย รู้สึกเพียงความเย็นเยียบที่ชำแรกขึ้นมาจากขั้วหัวใจ

พิธีกรรมเก้ามังกรกลืนฟ้าได้กลืนกินพลังชีวิตของลิ่นเชียนเฉิงอย่างไม่หยุดยั้งตามเวลาที่ผ่านไป

เยี่ยนจ้าวเกอมองลิ่นเชียนเฉิง พลางกล่าวอย่างเรียบเฉย “มีคนคิดว่าตัวเองฉลาดจริงๆ ลิ่นเชียนเฉิงท่านไม่ได้ตายด้วยน้ำมือของข้า แต่ตายเพราะแผนการของตัวท่านเอง”

อีกฝ่ายส่งเสียงคำรามสุดท้าย และหลังจากเสียงคำรามของเขา ในที่สุดประตูมังกรด้านล่างก็ถูกมังกรสีดำเก้าตัวเปิดออกอย่างสะเทือนเลือนลั่น!

ปราชญ์ปีศาจที่เป็นหนึ่งในยอดฝีมือจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ระดับสูงสุดของโลกผืนสมุทร บัดนี้ร่างกายของเขาค่อยๆ ผุกร่อน จมลงในร่องลึกของทะเลรางเลือนอย่างช้าๆ

จอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งยุคถูกเยี่ยนจ้าวเกออาศัยสภาพแวดล้อมพิเศษของร่องลึกประตูมังกร เคี่ยวกรำจนตายทั้งเป็น

ตายอย่างอัปยศถึงขีดสุด

เยี่ยนจ้าวเกอรวมตัวกับร่างแยกสมุทรสุดขอบโลก จากนั้นก็เห็นมังกรสีดำตาเดียวเก้าตัวนั้นส่งเสียงคำรามอย่างทรงพลัง ร่างไม่ได้วนเวียนอยู่ในร่องลึกอีกต่อไป แต่คิดจะพุ่งไปบนท้องฟ้า

ประตูมังกรด้านล่างค่อยๆ เปิดออก ก่อนจะมีลำแสงนับไม่ถ้วนพุ่งออกมาา

‘หือ? ยังมีการเปลี่ยนแปลงเช่นนี้อีกหรือ?’ เยี่ยนจ้าวเกอหัวใจเต้นระรัว ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกพาเขาหลบไปด้านข้าง

มังกรดำตาเดียวเก้าตัวแหวกน้ำทะเลขึ้นไปบนฟ้า หางมังกรซึ่งเชื่อมต่อกับลำแสงมากมายพุ่งออกจากร่องลึก ทะเลน้ำทะเล มุ่งสู่ท้องฟ้าตามติดไป!

เยี่ยนจ้าวเกอมองเหตุการณ์นี้ด้วยความรู้สึกหวั่นใจเล็กน้อย ร่องลึกกำลังพังทลายลงอย่างต่อเนื่อง จากนั้นประตูมังกรก็สั่นไหวอย่างรุนแรง ก่อนจะปิดลงอีกครั้ง จากนั้นก็ออกไปจากที่นั่น

มังกรดำทะยานฟ้าเก้าตัวคล้ายกับกลายเป็นศีรษะมังกร ประตูมังกรที่ลากอยุ่ปลายสุดกลายเป็นหางมังกร

ลำแสงขนาดใหญ่ที่พุ่งทะลุฟ้าดินเหมือนกับลำตัวของมังกร

ในตอนนี้เหมือนกับมีมังกรแสงขนาดมหึมาเหนือจินตนาการบินออกมาจากในทะเลรางเลือน มันมีศีรษะเหมือนกับแนวเขา ร่างกายเหมือนกับแม่น้ำ

มังกรแสงแหวกนภา แต่ไม่มีจุดหมาย หลังจากบินวนกลางอากาศรอบหนึ่ง มันก็โฉบลงไปยังที่ไกล

เยี่ยนจ้าวเกอไล่ตามออกมาจากก้นทะเล เห็นส่วนหางของมังกรขนาดมหึมายังอยู่ในทะเลรางเลือน กระนั้นศีรษะของมังกรก็พุ่งลงไปยังน่านน้ำอีกแห่งหนึ่ง!

ทิศตะวันออกเฉียงเหนือของทะเลรางเลือนคือแผ่นดิน

ดินแดนของโลกผืนสมุทรมีท้องทะเลเป็นหลัก แต่ว่าก็มีแผ่นดินอยู่ด้วย มีสำนักส่วนหนึ่งที่ตั้งสำนักอยู่บนแผ่นดิน

ดินแดนที่ติดอยู่กับทะเลรางเลือน เป็นอาณาเขตของสำนักอัสนีเรืองรอง ซึ่งเป็นหนึ่งในหกพรรคมาร

ณ ผาเพลิงอัสนีของภูเขาเปี่ยมขจี สำนักอัสนีเรืองรอง จอมยุทธ์สำนักอัสนีเรืองรองรวมตัวกัน กำลังปรึกษาหารือ

เจ้าสำนักเกิ่งฮุย ‘ราชันสายฟ้าสีชาด’ ไปยังทะเลตาข่ายดาวเข้าร่วมการรุมสังหารเยี่ยนจ้าวเกอ แต่พ่ายแพ้ ได้รับบาดเจ็บกลับมา เพิ่งจะกลับสำนักเข้าฌาน รักษาอาการบาดเจ็บก่อน

คนของสำนักอัสนีเรืองรองทั้งตกใจทั้งกระวนกระวาย

รุมฆ่าเยี่ยนจ้าวเกอไม่สำเร็จ สำนักอัสนีเรืองรองเท่ากับเกิดข้อขัดแย้งกับเยี่ยนจ้าวเกอ แม้แต่เกิ่งฮุยยังบาดเจ็บ ถ้าหากอีกฝ่ายไล่ตามมาถึงสำนัก สำนักอัสนีเรืองรองต้องคิดแผนโจมตี

“ขอแค่ปกป้องสำนักได้ ต่อให้เด็กน้อยแซ่เยี่ยนผู้นั้นจะมีร่างแยกสมุทรสุดขอบโลก ยังทำอะไรสำนักเราไม่ได้”

“เขาโจมตีสำนักไม่สำเร็จ อาจจะอาละวาดที่อื่นนอกจากผาเพลิงอัสนี นั่นจะก่อให้เกิดการทำลายล้างรุนแรงเหมือนกัน”

“ติดต่อกับสำนักฝ่ายมารที่เหลือ ทุกคนลงมือร่วมกันสมควรจัดการเขาได้ เขาคิดจะมาแก้แค้น พวกเราอาจจะวางหลุมพรางรอไว้”

“หลังจากสำนักปราชญ์ปีศาจ สำนักสังหารมังกร และเกาะวิญญาณหลอนทำลายสำนักมังกรโลหิต พวกเขากำลังไปที่วังผลึกวารี เกรงว่าจะกลับมาไม่ทัน”

ทุกคนแสดงความเห็นอย่างต่อเนื่อง ผู้อาวุโสที่เป็นผู้นำโบกมือ “รอท่านเจ้าสำนักรักษาอาการบาดเจ็บค่อยตัดสินใจครั้งสุดท้าย ตอนนี้เตรียมตัวให้พร้อม แจ้งลูกศิษย์ที่อยู่ด้านนอกให้กลับสำนัก ป้องกันไม่ให้เยี่ยนจ้าวเกอไล่ตามมา”

ขณะกำลังคุยกันอยู่ สีหน้าของพวกเขาพลันเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่

ในสถานที่เข้าฌานเกิดเสียงดังตูม เกิ่งฮุยพุ่งออกมาจากด้านใน

จอมยุทธ์สำนักอัสนีเรืองรองที่มีพลังฝึกปรือค่อนข้างต่ำจำนวนหนึ่งไม่รู้จะทำอย่างไรดี เห็นยอดฝีมือระดับสูงในสำนักพากันหนีไปนอกสำนัก

แทบจะไม่เหลือเวลาให้พวกเขาเท่าไรนัก แสงมังกรที่น่ากลัวพุ่งลงมาจากท้องฟ้า กระแทกใส่ผาอัสนีเพลิง!

ในชั่วพริบตา เทือกเขาเปี่ยมขจีพังทลายลง ผาอัสนีเพลิงถูกพลังอันน่ากลัวทำลายราบเป็นหน้ากลอง เหลือไว้แต่เพียงลุ่มน้ำขนาดมหึมา

แนวเขาที่ยาวเหยียดพังทลายลงโดยสิ้นเชิง ร่องลึกบนพื้นแผ่ขยายไปนับหมื่นนับพันลี้

แผ่นดินทั้งหมดสั่นไหวอย่างรุนแรง แตกออกกลายเป็นหลายส่วน

จอมยุทธ์สำนักบึงหมื่นกระบี่ที่อยู่บนเส้นทางต่างมีสีหน้างงงัน ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ โลกผืนสมุทรถึงได้เกิดภัยพิบัติร้ายแรงขึ้นโดยไม่มีลางบอกเหตุ

มังกรแสงชนใส่แผ่นดิน พุ่งเข้าไปด้านใน ลำแสงหายไปอย่างรวดเร็ว ประตูมังกรขนาดยักษ์ตรงหางมังกรกระแทกใส่พื้น หล่นลงก้นลุ่มน้ำแห่งนั้น

ฝุ่นตลบอบอวล กรวดหินดินทรายกระจายเต็มท้องฟ้า รอจนทุกอย่างสงบลง ก็เหลือแต่เพียงลุ่มน้ำขนาดยักษ์ ตรงกลางลุ่มน้ำมีประตูใหญ่ที่ทำจากกระดูกฝังอยู่

เกิ่งฮุยมองภาพตรงหน้าด้วยสีหน้าตกตะลึง หันคอของตัวเองสำรวจรอบๆ อย่างงกๆ เงิ่นๆ พบว่าสำนักอัสนีเรืองรองของตนมีเพียงแต่ยอดฝีมือมหาปรมาจารย์ระดับสูงสุดไม่กี่คนเท่านั้นที่หนีขึ้นฟ้าทัน

คนอื่นถูกจัดการไปพร้อมกับสำนัก

หนึ่งในหกพรรคมารที่ยิ่งใหญ่ สำนักอัสนีเรืองรองที่เป็นขุมกำลังระดับแดนศักดิ์สิทธิ์ที่มีน้อยบนโลกผืนสมุทร แทบจะถูกทำลายทั้งสำนักในชั่วพริบตา!

เยี่ยนจ้าวเกอกับร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกพุ่งออกจาร่องลึก ไล่ตามอยู่ด้านหลังมังกรแสง มุ่งหน้าไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ

เห็นเหตุการณ์ที่มังกรแสงโฉบพุ่งใส่แผ่นดิน เยี่ยนจ้าวเกอก็งงงวยเล็กน้อย ‘ลิ่นเชียนเฉิงคงไม่รู้ว่าจะมีผลลัพธ์เช่นนี้กระมัง? วิธีของเขาส่งผลกระทบมากเกินไปแล้ว”

‘ทิศทางการเคลื่อนที่ของมังกรแสงคล้ายเกี่ยวข้องกับการไหลเวียนของชั้นใต้ดินในโลกผืนสมุทร แต่ไม่ทราบว่าใครเป็นผู้โชคร้าย?’

ชายหนุ่มออกจากทะเลรางเลือน แยกแยะทิศทาง สีหน้าอดปรากฏความประหลาดใจไม่ได้ ‘ดูเหมือนจะเป็นทิศทางของสำนักอัสนีเรืองรอง’