ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี - บทที่ 769 หงส์เพลิงก้นทะเล

พายุม้วนน้ำทะเลขึ้นฟ้า เหมือนกับมังกรน้ำมากมายทะยานจากทะเลสู่อากาศ

มังกรน้ำมีสายฟ้าหลายกลุ่มพันอยู่รอบๆ พวกมันส่งแสงและเคลื่อนไหวอย่างบ้าคลั่ง

อานุภาพของฟ้าดินเช่นนี้ยังคงทำให้ผู้คนรู้สึกสั่นสะเทือน แต่สำหรับเยี่ยนจ้าวเกอแล้ว พายุยังไม่ได้รุนแรงเท่าตอนที่มายังที่นี่ในครั้งก่อน

โดยเฉพาเมื่อสังเกตอย่างละเอียด จะเห็นว่าส่วนลึกของพายุมีแสงส่งมาอย่างเลือนราง

เฟิงอวิ๋นเซิงกับอาหู่ยืนอยู่ด้านข้างเยี่ยนจ้าวเกอ เมื่อเห็นดังนั้นก็นิ่วหน้า “นี่เป็นเพราะการเข้าไปของพวกคังผิงและหลัวจื้อเทาหรือ?”

เยี่ยนจ้าวเกอผงกศีรษะ “มิผิด พวกเขาเข้าไปด้านในดินแดนสุทธทัศน์ ใช้พลังฝึกปรือของตัวเองป้องกันพายุแม่เหล็กไร้สิ้นสุด ก่อให้เกิดการต่อต้าน กีดขวางซึ่งกันและกัน”

“พูดอีกอย่างก็คือ พายุแม่เหล็กไร้สิ้นสุดกดพลังของพวกคังผิงไว้ ส่วนพวกคังผิงก็ทำให้พายุอ่อนแอลงกว่าเดิม”

“เพราะฉะนั้นพวกเราถึงเข้ามาในน่านน้ำแห่งนี้ได้ ไม่อย่างนั้นคงจะอยู่ในสภาพเดียวกันกับเหวินลั่วเสียแห่งเขาโถงทองไปแล้ว”

ชายหนุ่มพูดไปพลาง นำพวกเฟิงอวิ๋นเซิงเข้าไปในวังฝูงมังกรอีกครั้งไปพลาง

วังฝูงมังกรกลายเป็นจุดแสงขนาดเล็ก หายไปในกลางฝ่ามือของร่างแยกสมุทรสุดขอบโลก

ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกตาลุกวาว บนร่างพลันมีแสงสีทองปรากฏขึ้น

เกราะสีทองชิ้นหนึ่งคลุมลงบนตัวของมัน

กลับเป็นเกราะทองบรรพต อาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นกลางที่จอมยุทธ์เกราะทองเหยาไห่ ซึ่งดูแลหอกราชาลี้ลับแทนเสวียนมู่อ๋องเคยครอบครอง

ก่อนหน้านี้ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกฉีกการป้องกันของเกราะชิ้นนี้จนเป็นรอย ได้รับความเสียหายค่อนข้างรุนแรง

แต่หลังจากเยี่ยนจ้าวเกอกับร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกซ่อมแซมอย่างง่ายๆ ในตอนนี้จึงนำมาใช้ได้อีกครั้ง

หอกราชาลี้ลับซึ่งเป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูงมีพลังชีวิตและความเชื่อมั่นในตัวเองมากเกินไป ไม่ใช่ของที่สามารถหลอมแล้วนำมาใช้ได้ในระยะเวลาสั้นๆ แค่มันไม่ขัดขืนก็ต้องขอบคุณฟ้าดินแล้ว

ต่อจากนี้ค่อยๆ ใช้เวลาเคี่ยวกรำหอกราชาลี้ลับเพื่อให้มันยอมสยบ ส่วนเกราะทองบรรพตและหอกธงเมฆา เยี่ยนจ้าวเกอกับร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกร่วมมือกันหลอมพวกมันได้ง่ายดายยิ่ง

อาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นกลางสองชิ้นนี้ ในตอนนี้ใช้ได้อย่างเหมาะสมพอดี

ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกที่อยู่ในขั้นเทวะสำแดง สามารถแสดงอานุภาพของอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นกลางได้อย่างเต็มเปี่ยม

หลังจากร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกเก็บวังฝูงมังกรแล้ว มันก็สวมเกราะทองบรรพตลงบนร่าง มือถือหอกธงเมฆา ครั้นชักคมหอกขึ้นครั้งหนึ่ง กระแสน้ำบรรพกาลก็พลันไหลท่วม ส่งคุนเผิงออกทะเล

มันกลายเป็นเงาแสงคุนเผิง มุดเข้าไปในน่านน้ำดินแดนสุทธทัศน์ที่มีพายุแม่เหล็กไร้สิ้นสุดม้วนพัด

เมื่อเข้าไปด้านใน เยี่ยนจ้าวเกอก็สัมผัสได้ถึงแรงกดดันที่แข็งแกร่ง ซึ่งพุ่งมาหาร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกได้อย่างชัดเจน

แต่ว่าแม้พลังสายฟ้าแม่เหล็กจะกัดกร่อนโจมตีร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกอย่างต่อเนื่อง แต่ก็ไม่ได้ไต่ตามขึ้นมา

เยี่ยนจ้าวเกอถอนใจด้วยความโล่งอก ความกังวลสุดท้ายหายไป

ถ้าหากว่าร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกยังถูกพายุแม่เหล็กไร้สิ้นสุดพัวพันไว้ในตอนที่เข้ามา เช่นนั้นสภาพของเขาก็ใกล้เคียงกับพวกคังผิง ต้องรับแรงกดดันหลักจากพายุแม่เหล็กไร้สิ้นสุดไปพร้อมกัน

ตอนนี้ดูเหมือนว่าการดำรงอยู่ของพวกคังผิง กู้หง และหลัวจื้อเทา จะปะทะกับพายุแม่เหล็กไร้สิ้นสุด ก่อเกิดเป็นสมดุลที่ค่อนข้างเปราะบางพอดี

นี่ทำให้ผู้มาทีหลังอย่างเยี่ยนจ้าวเกอได้รับประโยชน์

‘เริ่มต้นดีมีชัยไปกว่าครึ่ง’ เยี่ยนจ้าวพยักหน้าเงียบๆ ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกเคลื่อนที่อยู่ในพายุ จากนั้นก็ดำลงไปที่ก้นทะเล

สถานการณ์ด้านล่างผิวทะเล ไม่ได้ปลอดภัยไปกว่าบนผิวทะเลเลย

กลางน้ำทะเลมีน้ำวนจำนวนนับไม่ถ้วนพัดอยู่เช่นกัน ด้านในยังมีพลังของสายฟ้าแม่เหล็กที่น่ากลัวไหลไปทั่ว

งูสายฟ้าสีม่วงอมเขียวที่น่าพรั่นพรึง เลื้อยกลับไปกลับมาอยู่กลางน้ำ มองไปดูรุนแรงยิ่งกว่าด้านนอกเสียอีก

ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกใช้ท่าหอกเปิดเป็นทาง ใช้เกราะคุ้มกันกายฝืนป้องกันแรงกดดันมหาศาล ดำลงไปด้านล่าง

ในขณะที่ดำลง มันใช้มือหนึ่งถือหอก อีกมือหนึ่งประคองเตาเครื่องหอมสีดำเล็กๆ ที่ดูไม่สะดุดตาไว้เตาหนึ่ง

เป็นเตากลืนดินนั่นเอง

คิดทำตัวเป็นชาวประมงคอยรอผลประโยชน์ที่จะได้จากการต่อสู้ระหว่างราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องกับสำนักแสงสว่าง โดยใช้พายุแม่เหล็กไร้สิ้นสุด แม้ว่าความคิดนี้จะดี แต่ถ้าเป็นแค่การพูดแผนการรบบนกระดาษ เช่นนั้นก็ไม่มีประโยชน์อะไรทั้งสิ้น

ที่เยี่ยนจ้าวเกอกล้าเข้ามา ในใจย่อมมีแผนการอยู่แล้ว

แน่นอนว่าทุกอย่างจะเป็นไปดั่งที่ตั้งใจหรือไม่ก็ยังบอกไม่ได้ ถึงอย่างไรสำหรับดินแดนสุทธทัศน์แล้ว เยี่ยนจ้าวเกอยังมีความเข้าใจอย่างจำกัดเช่นกัน

จะทำสำเร็จหรือไม่ ยังต้องปรับเปลี่ยนตามสถานการณ์

กระนั้นโอกาสก็มักมาถึงครู่เดียวแล้วหายไป จำเป็นต้องพยายามคว้าไว้

จำต้องยอมรับว่า พวกคังผิงมีระดับพลังสูงส่ง มียอดฝีมือมากมาย ยังไม่ถึงเวลาที่จะปะทะกับพวกเขาตรงๆ

เมื่อมีโอกาสจับปลาตอนน้ำขุ่น เยี่ยนจ้าวเกอย่อมยินดีทำ

จนแล้วจนรอด แนวทางในการเอาชนะศัตรูมีแค่สองอย่าง คือเพิ่มพลังตัวเอง ไม่ก็ลดพลังของศัตรู

ขณะเชื่อมจิตกับเตากลืนดิน เยี่ยนจ้าวเกอสามารถสัมผัสได้ว่า ในความพร่าเลือนเหมือนกับมีเบาะแสนำทางให้กับตัวเอง

หลังจากร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกอยู่ในขั้นเทวะสำแดงแล้ว เยี่ยนจ้าวเกอก็พบว่า การเชื่อมต่อกับเตากลืนดินผ่านร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกสะดวกสบายยิ่ง

เตากลืนดินไม่ได้มีแค่ปราณความตายเหมือนเมื่อก่อนหน้าอีกแล้ว แต่คล้ายกับตื่นขึ้นจากการหลับลึก ตอบสนองเยี่ยนจ้าวเกอได้มากกว่าเดิม

ชายหนุมที่อยู่ในวังวนของพายุแม่เหล็กไร้สิ้นสุด ถึงขั้นสัมผัสได้ว่าเตากลืนดินกลืนกินพลังแม่เหล็กสายฟ้าที่อยู่รอบๆ เพื่อช่วยเหลือและคุ้มครองตัวเขา

ที่ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกสามารถเคลื่อนไหวในพายุแม่เหล็กไร้สิ้นสุดได้อย่างเป็นอิสระ เตากลืนดินมีส่วนช่วยมากมายอย่างไม่ต้องสงสัย

เขตแดนของดินแดนสุทธทัศน์กว้างใหญ่ไพศาล แต่สำหรับเยี่ยนจ้าวเกอที่เป็นจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์แล้ว ยังนับว่าไม่ได้ใหญ่มาก

สำหรับร่างแยกสมุทรสุดขอบโลก หายใจเพียงอึดเดียวก็ข้ามได้แล้ว

พวกคังผิงกับกู้หงยิ่งไม่ต้องพูดถึง

แต่ว่าเพราะการรบกวนจากพายุแม่เหล็ก ทุกคนจึงได้แต่ฝ่าการกีดขวางของพายุไปทีละน้อย ถึงจะเคลื่อนที่ไปด้านหน้าได้

ที่ที่เดิมทีไม่ใหญ่โต ในตอนนี้กลับกว้างใหญ่ยิ่ง

นอกจากนี้ยิ่งล่วงลึกเข้าไปด้านในมากเท่าไร พายุแม่เหล็กไร้สิ้นสุดก็ยิ่งรุนแรงขึ้นเท่านั้น

หลังจากเคลื่อนที่อยู่ในก้นทะเลได้สักระยะ เยี่ยนจ้าวเกอก็สัมผัสได้ว่ายังคงมีความปรวนแปรของพลังอันรุนแรง ที่ส่งมาเพราะการรบกวนของพายุแม่เหล็กด้วย

เห็นได้ชัดว่าพวกคังผิง กู้หง และหลัวจื้อเทาอยู่ใกล้ๆ อีกทั้งคังผิงไล่ตามพวกหลัวจื้อเทากับกู้หงทันแล้ว ในตอนนี้กำลังประมือกันอยู่

หากคนในกองทัพพันธมิตรต่อต้านต้าเสวียนสามารถสลัดพวกคังผิงให้หลุดได้ และออกจากการขัดขวางโดยพายุแม่เหล็กไร้สิ้นสุด พายุนั้นก็จะกลายเป็นฉากกำบังทางธรรมชาติของพวกเขา ขัดขวางผู้ไล่ล่าแทน

ต่อให้จะเป็นเวลาแค่สั้นๆ แต่ด้วยความเร็วของพวกกู้หงและหลัวจื้อเทา ก็สามารถผละไปได้อย่างรวดเร็ว ทำให้พวกคังผิงไล่ตามไม่ทัน

หลังจากครุ่นคิดครู่หนึ่ง เยี่ยนจ้าวเกอก็ไม่ได้เข้าใกล้พวกกู้หง แต่ว่าดำน้ำลงไปลึกกว่าเดิม

ภายใต้การนำทางจากเตากลืนดิน วังรกร้างที่เคยเห็นด้านในเตากลืนดินเมื่อก่อนหน้านี้ เยี่ยนจ้าวเกอสามารถสัมผัสได้ว่าตนกำลังเข้าใกล้มันมากขึ้นเรื่อยๆ แล้ว

แต่ว่าขณะเดินทาง เยี่ยนจ้าวเกอก็รู้สึกหวั่นใจเล็กน้อย

ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกเก็บกลิ่นอาย ซ่อนเตากลืนดิน มันหยุดอยู่กับที่ ก่อนจะตั้งท่าร่าง ปล่อยญาณจริงแท้ออกด้านนอก ลดการป้องกันให้อยู่ในขีดจำกัดต่ำสุด

อีกทางหนึ่งพลันมีกลิ่นอายที่กล้าแข็งส่งมา

แสงไฟอันร้อนเร่าส่องสว่างทะเลลึก แม้รอบๆ จะเป็นพายุสายฟ้าที่พัดโหม ทว่าแสงไฟนี้กลับไม่อ่อนแรงลงแม้แต่น้อย

เยี่ยนจ้าวเกอเพ่งตามองไป เห็นหงส์เพลิงตัวหนึ่งพลันปรากฏตัวในมหาสมุทร

รอบๆ หงส์เพลิงมีควันสีเหลืองหลายสายห่อคลุมอยู่ มอบความรู้สึกทรงพลังให้แก่ผู้คน