ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี - บทที่ 785 ถือกำเนิดกระบี่ชั่วร้าย

จุดสีฟ้าครามนั้นโดดเด่นละลานตายิ่ง สว่างถึงขีดสุด ทำให้ที่ว่างซึ่งมีแต่แสงสีเลือดถูกย้อมเป็นสีฟ้าครึ่งหนึ่ง

นั่นคือเลือดหัวใจหยดสุดท้ายของเทาเที่ย มาจากส่วนลึกที่สุดในหลอดเลือดของมัน จับตัวกันในระดับสูง เพื่อการฟื้นคืนชีพของตัวเอง

นี่คือผลที่ยากจะได้จากการใช้วิชาลับของคนนอก ต่อให้สูบเลือดของเทาเที่ยจนเหือดแห้งก็ไม่อาจทำได้

มีแต่ในสถานการณ์พิเศษเช่นนี้เท่านั้น จึงอาจจะปรากฏขึ้นมาได้

เลือดหัวใจครั้นโผล่ออกมา ฝักกระบี่กลืนฟ้าก็พลันสั่นไหวอย่างรุนแรงกว่าเดิม

กระบี่โบราณสำริดด้านในฝักกระบี่ แทบไม่อาจสะกดวิญญาณปีศาจด้านในตัวกระบี่ได้อีก

เสียงคำรามของเทาเที่ยงดังสนั่นจนเกือบทำให้แก้วหูฉีกขาด

เงาแสงบนผิวฝักกระบี่ ศีรษะที่เทาเที่ยยื่นออกมา เกือบจะกลายเป็นของจริง พุ่งออกจากฝักกระบี่ กระโจนเข้าไปในบ่อเลือด หมายประสานกับเลือดหัวใจหยดนั้นและกายเนื้อที่กลายเป็นวังศิลา

แต่ว่าในตอนนั้นเอง ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกก็พลันลงมือ!

เตากลืนดินถูกร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกเหวี่ยงใส่ฝักกระบี่กลืนฟ้า

เตาที่เหมือนกับเตาเครื่องหอมสีดำตั้งอยู่บนปลายฝักกระบี่ ขาหยั่งของมันค่อยๆ ผสมกับผิวนอกของฝักกระบี่

ในขณะนั้น ฝักกระบี่กลืนฟ้ากับเตากลืนดินก็รวมกันเป็นหนึ่ง

เตากลืนดินมองไปเหมือนกับเครื่องประดับที่มีอยู่บนฝักกระบี่อยู่แล้ว

ด้านในเตาเครื่องหอมสีดำพลันมีแสงไฟพุ่งออกมา เหมือนกับถ่านไฟที่ยังคุ เถ้าลุกไหม้ขึ้นอีกครั้ง

วิญญาณของเทาเที่ยที่คิดจะพุ่งออกจากฝักกระบี่กลืนฟ้า ร่างพลันหยุดนิ่งลง ก่อนจะส่งเสียงคำรามโมโหโกรธา

ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกแบมือ ตวาดเสียงเบา “พ่านพ่าน!”

แสงสว่างกะพริบใจกลางฝ่ามือของมัน เงากลมๆ สีดำขาวกระโจนออกมาจากด้านใน ส่งเสียงขานรับ ก่อนจะกระโดดเข้าไปในบ่อเลือด!

เป็นพ่านพ่านนั่นเอง

มันก่อนหน้านี้ออกมาจากในวังฝูงมังกร อยู่ที่บ่อเลือด ไม่ได้ตามเยี่ยนจ้าวเกอกับเฟิงอวิ๋นเซิงไปด้วย เตรียมตัวไว้อยู่นานแล้ว

เมื่อเข้าในบ่อเลือด พ่านพ่านก็กะพริบตาปริบๆ ก่อนจะม้วนลิ้นครั้งหนึ่ง แล้วกลืนเลือดหัวใจของเทาเที่ยที่เหมือนกับอัญมณีสีฟ้าครามเข้าไป

พริบตานั้น บนร่างของพ่านพ่านพลันมีแสงสีฟ้าชั้นหนึ่งลอยขึ้น แต่ดวงตาสองดวงของมันเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือด

กลิ่นอายที่บ้าคลั่งดุร้ายลอยออกมาจากตัวพ่านพ่าน ร่างกายของมันเริ่มขยายใหญ่ขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้

ปกติแล้วพ่านพ่านจะหดร่างเล็กและสงวนท่าทีเอาไว้ แต่ว่ามันในตอนนี้ควบคุมร่างของตัวเองไม่ได้อีก กลับคืนสู่ขนาดดั้งเดิมอย่างรวดเร็ว มหึมาราวกับภูเขาลูกหนึ่ง

แม้จะเป็นเช่นนั้น บนผิวของมันก็ยังคงมีลำแสงสีแดงเลือดหลายสายกระเพื่อมไม่หยุด เหมือนกับเส้นเลือดกำลังพอง ใกล้จะพุ่งออกมานอกร่าง

เทาเที่ยที่ตายไปแล้วตัวนี้มีพลังฝึกปรือแข็งแกร่งเกินไป แม้ร่างจะตายไปแล้ว แต่ว่าเลือดหัวใจหยดหนึ่งกลับเป็นการรวมตัวของสสารเลือดปีศาจทั่วร่าง ความแข็งกล้าของพลังมากเกินกว่าที่พ่านพ่านในตอนนี้จะสามารถกลืนกินดูดซับได้อย่างสบายๆ

ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกเตรียมตัวไว้แต่แรก ยกฝักกระบี่กลืนฟ้า แล้ววางไว้บนศีรษะของพ่านพ่าน

ไฟเตาบนปลายฝักกระบี่ส่องแสง พลันส่งแรงดึงดูดมมหาศาลมา ช่วยพ่านพ่านรับแรงกดดัน

ความเจ็บปวดคลุ้มคลั่งในดวงตาของพ่านพ่านหายไป นิ่งสงบลงอีกครั้ง ร่างกายขนาดมหึมาไม่หดลง แต่พุ่งเข้าไปในบ่อเลือดตรงๆ

เลือดปีศาจที่เหลืออยู่ในหัวใจปีศาจของเทาเที่ยเริ่มถูกพ่านพ่านดูดซับไปเป็นปริมาณมาก

หลังจากฝักกระบี่กลืนฟ้ากับเตากลืนกินรวมกันโดยสมบูรณ์ วิญญาณปีศาจของเทาเที่ยที่ขาดอีกก้าวเดียวจะหลุดออกมาได้ พลันดูดเก็บกลับไปอีกครั้ง

บนผิวกระบี่สำริดมีลำแสงหลายสายกะพริบ ม้วนใส่วิญญาณปีสาจที่ร้องคำรามอย่างไม่ยอม ให้กลับไปด้านในตัวกระบี่

ลำแสงกลายเป็นจุดหนึ่ง ซัดสาดอยู่ด้านบนคมกระบี่ไม่หยุด

เสียงกรีดร้องที่เหมือนกับเสียงทารกร่ำไห้ เริ่มกลายเป็นเสียงร้องของกระบี่ ดังออกมาจากในฝักกระบี่ แล้วขยายออกรอบๆ อย่างต่อเนื่อง สุดท้ายก็สะท้อนอยู่ด้านในวังศิลา

กลิ่นอายของพลังอันกล้าแข็งพุ่งขึ้นท้องฟ้า สั่นสะท้านจิตใจของผู้คน

พวกคังผิงกับกู้หงต่างงงงัน ‘นี่…นี่เป็นการกำเนิดของอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูง นอกจากนี้ยังเป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูงที่แข็งแกร่งถึงขีดสุดด้วย เป็นตัวตนระดับสุดยอดในหมู่อาวุธศักดิ์สิทธิ์หรือ?!’

บ่อเลือดแห้งเหือด หัวใจปีศาจกับส่วนอื่นๆ ของกายเนื้อของเทาเที่ยค่อยๆ แยกออกจากกัน

ส่วนที่เหลือของกายเนื้อเทาเที่ย ตอนนี้กลายเป็นหลุมอันสับสนสีดำทั้งหมด!

หลุมอันสับสนสีดำจำนวนนับไม่ถ้วนค่อยๆ รวมกันกลายเป็นหนึ่ง เปลี่ยนเป็นหุบเหวหลุมดำที่สมบูรณ์แบบ กลืนกินสิ่งมีชีวิตและสิ่งของทั้งหมดที่อยู่ด้านใน

พายุแม่เหล็กไร้สิ้นสุดกำลังพัดกรรโชกอยู่ในน่านน้ำของดินแดนสุทธทัศน์บนทะเลหวงเจีย

กระนั้นในตอนนี้เอง พายุถึงกับค่อยๆ สงบลง

แต่ว่าทุกสิ่งเป็นแค่จุดเริ่มต้นของมหาภัยพิบัติเท่านั้น

ดินแดนสุทธทัศน์ทั้งผืน หรือแม้แต่สถานที่ที่อยู่รอบๆ เช่นดินแดนภูผาสงัด ผิวน้ำเริ่มเว้าลึกลงด้านล่าง!

ที่ก้นมหาสมุทร ปรากฏหลุมดำขนาดมหึมาหลุมหนึ่ง พลังแห่งการกลืนกินอันน่ากลัวที่ส่งออกมาจากข้างใน กลืนกินทุกสิ่งด้านบนอย่างต่อเนื่อง

วังศิลาก้นทะเลหายไปโดยสิ้นเชิงแล้ว คนที่อยู่ในวังศิลาเมื่อก่อนหน้า ครั้งนี้ถูกหลุมดำดูดไว้ ลากพวกเขาลงด้านล่าง

พลังอันน่ากลัวนั้นอยู่ในขั้นที่พวกคังผิงซึ่งเป็นจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสะพานเซียน รู้สึกตึงมืด ไม่อาจสลัดหลุดได้

ไม่ว่าจะเป็นพวกคังผิง เฮ่อตงเฉิง กู้จาง หรือหลัวจื้อเทา กู้หง กงซุนอู่ ยามนี้ต่างไม่มีเวลาสนใจคู่ต่อสู้ก่อนหน้าแล้ว

ทุกคนต่างใช้กำลังทั้งหมดพุ่งขึ้นด้านบน คิดสลัดจากพันธนาการของหลุมดำ

เทาเที่ยคืนชีพขึ้นมาไม่ได้ วิญญาณปีศาจกลับกลายเป็นส่วนหนึ่งของกระบี่วิเศษโดยสมบูรณ์ ทำให้กระบี่อันดุร้ายถือกำเนิดขึ้นสำเร็จ

แต่ว่าพลังแห่งกายเนื้อและเลือดเนื้อที่เหลืออยู่ของมันถูกกระตุ้นโดยสิ้นเชิง

ในตอนนี้ไม่มีวิญญาณปีศาจสิงร่าง พลังพลันสูญเสียการควบคุมโดยสมบูรณ์ ติดอยู่ในความบ้าคลั่งสุดท้าย

เลือดเนื้อของมันลุกไหม้ขึ้นมา กลายเป็นหลุมดำอันน่าพรั่นพรึง หลังจากกลืนกินทุกสรรพสิ่ง ก็กำลังจะพังทลายลง

เมื่อถึงเวลา สิ่งมีชีวิตที่ถูกหลุมดำกลืนกินก็จะกลายเป็นฝุ่นกลับสู่ฝุ่น ดินกลับสู่ดิน

สถานที่ที่ผลกระทบค่อนข้างอ่อนแอเพียงที่เดียว ก็คือหัวใจปีศาจของเทาเที่ยที่ยังเหลืออยู่

หัวใจปีศาจรวมถึงมุมหนึ่งของซากวังศิลาที่เกิดจากเลือดเนื้อก้อนหนึ่ง ฝืนรักษาลักษณะเดิมไว้ มีความสามารถป้องกันที่แข็งแกร่งต่อการกลืนกินจากหลุมดำเช่นกัน

ด้านในวังที่อยู่ใกล้กับบ่อเลือด หงส์เพลิงตัวนั้นได้พุ่งมาถึงหน้าเยี่ยนจ้าวเกอแล้ว

การเปลี่ยนแปลงที่เกิดอย่างกระทันหันทำให้เขางงงันเช่นกัน ‘วังศิลาแห่งนี้เกิดจากซากศพของเทาเที่ยตัวหนึ่ง ด้านในมีอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูงซ่อนอยู่หรือ?

‘ไม่ถูกต้อง อาวุธศักดิ์สิทธิ์เพิ่งสร้างเสร็จ เฮยจู่สมควรตายไปแล้ว ที่นี่คือพิธีกรรมที่เขาเหลือไว้ตอนยังอยู่ดำเนินมาถึงปัจจุบันหรือ?’

ด้านในหงส์เพลิง ปรากฏเงาร่างของบุรุษหนุ่มผู้หนึ่ง เขาขมวดคิ้ว ‘คิดไม่ถึงเลยว่านอกจากกระดูกหงส์เพลิงแล้ว เฮยจู่จะยังทิ้งสิ่งของเช่นนี้ไว้อีก ถ้าหากรู้แต่แรกคงไม่ต้องลำบากถึงเพียงนี้’

สายตาของเขาหันไปมองเยี่ยนจ้าวเกอกับถังหย่งฮ่าว คิ้วคลายออก ‘ดีที่ที่นี่ยังเสถียรอยู่ เอากระดูกหงส์เพลิงก่อน ค่อยไปดูอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชิ้นนั้น’

เขามองรอบๆ ยื่นมือออกมาคนว้าใส่พวกเยี่ยนจ้าวเกอ

หงส์เพลิงสยายปีก เปลวไฟเทียมฟ้าม้วนพัด

ตราประทับตะวันส่องแสงระยิบระยับ บนร่างของอีกฝ่ายกลับมีประกายแสงสีแดงก่ำสว่างขึ้น หยุดยั้งตราประทับตะวันไว้

อาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูงของเขาแม้จะสู้ตราประทับตะวันไม่ได้ แต่ว่าตัวเขามีพลังฝึกปรือสูงกว่าเยี่ยนจ้าวเกอ ย่อมแสดงอานุภาพของอาวุธศักดิ์สิทธิ์ได้มากกว่า

แต่ว่าเยี่ยนจ้าวเกอกลับมีสีหน้ามั่นคง

วินาทีถัดมา กลิ่นอายที่ชั่วร้ายถึงขีดสุดนั้นก็ลอยมา

ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกแบกฝักกระบี่สีดำขนาดยักษ์ไว้บนหลัง ปรากฏขึ้นต่อหน้าคนทุกคน

เปลวเพลิงลุกโชนที่เกิดจากการกระพือปีกของหงส์เพลิงตัวนั้น มาถึงตรงหน้าฝักกระบี่ ถูกดูดเข้าไปด้านใน แล้วหายไปในชั่วพริบตา

อีกฝ่ายเลิกคิ้ว หงส์เพลิงพุ่งลง สภาวะน่าตกตะลึง

ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกวางฝักกระบี่ ใช้แรงตบลงบนตัวฝัก

ฝักกระบี่เปิดออก ปราณกระบี่ไร้สิ้นสุดทะลักออกมา!

ปราณกระบี่ปะทะกับเพลิงโหมกลางอากาศไม่หยุด ปราณกระบี่ทำลายเปลวเพลิง อัคคีเผาไหม้ปราณกระบี่ กระแทกกันเป็นพัลวัน

แต่ตามหลังปราณกระบี่ ประกายกระบี่แถบหนึ่งก็ค่อยๆ ลอยขึ้นจากด้านในฝักกระบี่