ถ้าผมเกิดใหม่ใน RPG? (So What if it’s an RPG World !?) - ตอนที่ 15
“การต่อสู้สนามสุดท้ายชั้นปีระดับต้นในวันนี้ เป็นการต่อสู้ระหว่างฟีลและองค์หญิงสโนว์จากสายน้ำแข็งกับลีและองค์ชายฮิตจากสายเพลิง ทั้งสองฝ่ายดูเหมือนจะมีการเตรียมแผนการไว้ล่วงหน้า แต่ได้ยินว่าเมื่อคืนฟีลจากทีมสายน้ำแข็งดูเหมือนจะท้องไม่ดี ไม่รู้ว่าจะมีผลกับการต่อสู้ครั้งนี้หรือไม่”
บนเวที คำพูดของพิธีกรทำให้ผมหมดคำพูด
ไม่ไว้หน้าผมเลย คุณกล้าบอกผมว่าเมื่อคืนหมอนั่นที่สวมฮู้ดอยู่ฝั่งตรงข้ามคนนั้นกินอะไรเมื่อคืนไหมล่ะ? คุณกล้าไหม?
“พิธีกรคุณอย่านินทาแบบนี้สิ?”
ผมหันหน้าพูดกับพิธีกร
คนที่รับหน้าที่เป็นพิธีกรคือเด็กสาวที่เต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม ดูเหมือนจะไม่แก่กว่าผมสักเท่าไหร่
แต่ในเมื่อผมมองเห็นแค่เครื่องหมายคำถาม งั้นก็อธิบายได้ว่าเธอคนนี้ไม่ใช่ชั้นเดียวกับผม
แล้วยัยนี่ยังมีผมสั้นสีขาวเข้ากับชุดกระโปรงสีดำ รสนิยมช่างมีเอกลักษณ์ไม่ธรรมดาจริงๆ
เธอชอบเกม Black & Whixx เหรอ?
“โอ้โห ฟีลถึงกับแขวะข้ากลับแล้ว นี่เป็นครั้งแรกในการแข่งขันทั้งสี่สนามของวันนี้ที่มีคนแขวะข้ากลับ คาร์โลดีใจจัง~”
เมื่อเธอพูดคำพูดนี้จบ ชื่อของเธอก็อัพเดทข้อมูลอัตโนมัติ
คาร์โล ซีโรแบร์
แน่นอน ข้อมูลที่เหลือยังเป็นเครื่องหมายคำถาม แม้ว่าผมมีโอกาสสามารถฝืนมองข้อมูลของเธอ แต่ตอนนี้ไม่จำเป็นเลย
“งั้นขอถาม เรื่องท้องเสียเมื่อคืนเป็นความจริงหรือไม่?”
ยัยนี่เริ่มสัมภาษณ์อย่างตื่นเต้น
“บอกคุณแล้วมีประโยชน์อะไร?”
“ให้ข้าบอกสัดส่วนของข้าไหม?”
“คุณพูดผ่านเวทมนตร์ขยายเสียงแบบนี้จะไม่เป็นไรจริงๆ เหรอ?”
แม้ผมไม่รู้ว่าเป็นอะไรไหม แต่ผมได้ยินเสียงเชียร์ดังสนั่นของนักเรียนชายดังมาจากบนอัฒจันทร์
พระเจ้า เกียรติยศชนชั้นสูงของพวกนายถูกหมากินไปหมดแล้วเหรอ?
“ไม่เป็นไร เพิ่มบรรยากาศก็เป็นหน้าที่ของข้าเหมือนกัน”
“เอาเถอะ เมื่อคืนท้องเสียจริงๆ”
“ฮ่าฮ่าฮ่า”
ยัยนี่กุมท้องหัวเราะอยู่นาน จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนทันที
“เอาล่ะ! เริ่มการแข่งขันเกมสุดท้ายของทีมระดับต้น ณ บัดนี้!”
“เฮ้ สัดส่วนที่สัญญาล่ะ…”
ยังพูดไม่ทันจบก็ถูกองค์หญิงสโนว์เตะ
“เจ้าอยากรู้จริงสินะ เจ้าโง่!”
“ผมแค่ช่วยทุกคน…ปราสาทน้ำแข็ง!”
แสงสีครามกะพริบ อิฐน้ำแข็งนับไม่ถ้วนปรากฏออกมาตรงหน้าพวกเราก่อรูปเป็นกำแพงน้ำแข็ง และในขณะเดียวกัน บอลไฟขนาดมหึมาก็ปะทะเข้ากับกำแพงน้ำแข็งทันที ครู่เดียวกำแพงก็เต็มไปด้วยรอยร้าว เศษน้ำแข็งนับไม่ถ้วนกระเด็นใส่หน้าผม
เย็นสบายจัง แต่น่าเสียดายที่ผมชอบบิงซูไม่ใช่เกล็ดน้ำแข็ง
“องค์หญิง คุณสนุกพอแล้วก็เริ่มทำงานเถอะ เวทมนตร์ที่ทรงพลังที่สุดของคุณคืออะไร?”
“น้ำแข็งร่วงหล่น”
น้ำแข็งร่วงหล่น เวทมนตร์สายน้ำแข็งระดับกลาง ใช้มานา 800 หน่วยสร้างก้อนน้ำแข็งมหึมาขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 5 เมตรกลางอากาศ หลังจากโจมตีโดนเป้าหมายแล้วจะลดความเร็วและติดสถานะแช่แข็ง 100%
แต่ปัญหาคือเวทมนตร์นี้จะตกลงมาได้จำเป็นต้องใช้เวลา ตั้งแต่ปรากฏจนตกลงมาต้องใช้เวลาห้าวินาที โดยปกติแล้ว เวลาแค่นี้ก็เพียงพอให้คนทั่วไปหลบหลีกออกจากขอบเขตการโจมตีแล้ว
เวทมนตร์นี้ถือว่าเป็นเวอร์ชันอัพเกรดจากอุกกาบาตน้ำแข็ง แต่ความเร็วช้ากว่ามาก แต่ขอแค่ทำให้อีกฝ่ายเคลื่อนไหวไม่ได้ก่อนการจะโจมตีก็ไม่ใช่ปัญหา
แล้วหลังจากโจมตีโดน แค่ปล่อยน้ำแข็งร่วงหล่นใส่ไม่หยุดก็พอแล้ว โดยพื้นฐานแล้วคงไม่มีทางหนีได้
ก่อนอื่นเลยคือต้องโจมตีโดน
“อืม เอาล่ะ งั้นก็ทำแบบนี้…”
หลังจากชี้แนะองค์หญิงเสร็จแล้วเรื่องที่เหลือก็เป็นหน้าที่ของผม รู้สึกว่ามันเหมือนกับระบบสั่งการเพื่อนร่วมทีมเลย…
เอาเถอะ ที่จริงก็ไม่เหมือนกัน ถ้าเป็นระบบสั่งเพื่อนร่วมทีมจริงๆ ก็ดี ถ้าเป็นแบบนั้นอย่างน้อยเพื่อนร่วมทีมก็ฟื้น HP กลับมาได้ไม่มีวันสิ้นสุด
ปัญหาตอนนี้คือ คู่ต่อสู้มีคุณสมบัติที่ข่มผม ถ้าไม่จริงจังหน่อยคงชนะไม่ได้
บอลไฟปะทะเข้ามาอีกครั้ง ปราสาทน้ำแข็งแตกกลายเป็นก้อนน้ำแข็ง ในขณะเดียวกัน ผมก็ล้มลงนอนกับพื้นแล้ว ก้อนน้ำแข็งปลิวผ่านเหนือศีรษะผมไป และผมก็ปล่อยหุบเขาน้ำแข็งไปทางที่บอลไฟลอยออกมา
หนามน้ำแข็งเป็นชุดแทงออกมาจากพื้นไม่หยุด ในขณะเดียวกัน ผมก็พุ่งเข้าไปในหมอกควันที่เกิดจากปราสาทน้ำแข็งที่เพิ่งถูกไอร้อนทำให้ระเหย ไปทางที่พวกเขามุ่งหน้ามา
หลังจากทะลุไป สิ่งที่ประสานเข้ามาคือบอลไฟทั่วท้องฟ้า!
โล่น้ำแข็ง!
ขวางบอลไฟสองลูกที่อยู่ใกล้ที่สุด จากนั้นเร่งฝีเท้าออกไปจากตรงกลาง ขณะเดียวกันธนูน้ำแข็งก็ยิงออกไปรอบๆ ด้วยความเร็วอย่างต่อเนื่อง
ประสานกับหุบเขาน้ำแข็งบนพื้น ครู่เดียวพื้นสนามจึงถูกล้อมรอบด้วยคริสตัลสีคราม!
แน่นอน ผมไม่ได้ยิงมั่ว ถึงตอนนี้บนสนามจะเต็มไปด้วยเศษน้ำแข็งกับหมอก แต่ว่า ชื่อสีแดงของอีกฝ่ายกลับปรากฏอยู่ตรงหน้าผมอย่างชัดเจน!
กรวยน้ำแข็ง!
ก้อนน้ำแข็งที่กระจัดกระจายไปทั่วฟ้าควบแน่นอยู่บนมือผม ทันทีที่หนามน้ำแข็งขนาดยักษ์ควบแน่นก่อตัวขึ้นก็แทงไปที่ลีทันที
แต่ว่า บนตัวของอีกฝ่ายแผ่แสงสีแดงออกมา เปลวไฟมหึมาจากลวดลายเวทมนตร์ที่กำลังลอยอยู่นับไม่ถ้วนก็ปกคลุมทุกอย่างไว้ กรวยน้ำแข็งจึงแทงออกมาได้นิดเดียว ทั้งยังถูกทำให้ละลายไม่หยุด!
ก็ได้ ในเมื่อแทงเข้าไปไม่ได้ แต่แกก็คงผลักมันออกไปไม่ได้หรอก!
โทเทมน้ำแข็ง!
ไม่เหมือนกับกรวยน้ำแข็ง สิ่งสำคัญของโทเทมน้ำแข็งไม่ใช่ความเสียหายเล็กน้อย แต่เป็นความเสียหายซึ่งหน้า
โทเทมน้ำแข็งพุ่งเข้าไป แม้ว่าโทเทมน้ำแข็งจะถูกทำลายทันที แต่เปลวไฟที่ปกคลุมลีก็สลายกลายเป็นควัน ตัวเขาจึงปลิวออกไปทันที
ล้อเล่นรึไง มันเป็นถึงเวทน้ำแข็งระดับต้นที่อัพเลเวลจนแข็งแกร่งที่สุด ถึงไม่รู้ว่าเปลวไฟที่เขาใช้ในตอนนี้จะถึงเลเวลอะไร เพราะผมไม่เคยเห็นเวทไฟระดับต้นมาก่อน แต่ด้วยเวทของเลเวล 19 ที่ผมปล่อยออกไป ไม่ว่ายังไงถ้าทำลายการป้องกันไม่ได้ก็ไม่สมควรเกินไปแล้ว
อีกทั้งความเร็วในการเคลื่อนที่ของโทเทมน้ำแข็งยังเร็วกว่ากรวยน้ำแข็งมาก ดังนั้นผลลัพธ์จึงยอดเยี่ยม
“อาทิตย์อัสดง!”
ทันใดนั้น ผมก็ได้ยินเสียงดังขึ้นมาอีกทางหนึ่ง
ทำไมฟังจากชื่อแล้วรู้สึกว่าจะเป็นเวทมนตร์ที่ร้ายกาจ?
ในขณะเดียวกัน คลื่นความร้อนที่ทำให้หนังหัวชาก็กวาดผ่านตั้งแต่หัวจรดเท้า
เงยขึ้นไปมอง บอลไฟที่ไม่รู้ว่าขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางเท่าไหร่กำลังลุกไหม้และตกลงมาด้วยความเร็ว เป้าหมายเห็นได้ชัดว่าเป็นผม!
ทำไมชนชั้นสูงพวกนี้ถึงใช้แต่เวทมนตร์ที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน? เฮ้ยๆๆ ข้อตกลงว่าไม่อาจเรียนเวทมนตร์ข้ามระดับล่ะ? แกคิดว่าผู้เล่น VIP จะสามารถกลั่นแกล้งผู้เล่นธรรมดาได้เหรอ?
เอาเถอะ ถึงเวลาลองพอดี
อุกกาบาตน้ำแข็ง
ก่อนอื่น ผมปล่อยอุกกาบาตน้ำแข็งไปใส่ลีที่นอนอยู่บนพื้นให้เขาแข็งอยู่ตรงนั้น
จากนั้น ก็ปล่อยปราสาทน้ำแข็งและโล่น้ำแข็งนับไม่ถ้วนออกไป ท้ายที่สุดก็เสริมด้วยเกราะน้ำแข็ง
คราวนี้นับว่าใช้เวทมนตร์ของผมจนหมดเกลี้ยง ผมเปิดช่องเก็บของกดยาฟื้นฟู MP และเพิ่มพลังป้องกัน วินาทีต่อมาก็มีเสียงดังสนั่นราวกับรถชนดังออกมาจากด้านบน น้ำแข็งรอบด้านก็เกิดรอยร้าวทั้งยังทรุดลงไปนิดหน่อยในทันที
เกราะน้ำแข็งบนตัวผมก็มีบางส่วนแตกหักไปพร้อมกัน ในขณะเดียวกัน หลอด HP ก็ขยับเล็กน้อย
ใช่แล้ว ขยับเล็กน้อย
นี่ก็เป็นสิ่งที่แน่นอน พลังโจมตีของเขาคือ 1,400 x 1.3 = 1,820 แม้ว่าเวทมนตร์นี้ทำให้พลังโจมตีของเขาเพิ่มขึ้นสองเท่าก็คือ 3,640 แต่ว่า พลังป้องกันของผมที่เลเวล 19 คือ 3,400
ดังนั้น ขออนุญาตให้ผมทำสีหน้าเสียใจสักหน่อย
ดังนั้น ผมจึงลุกขึ้นยืนจากกำแพงที่แตกละเอียดภายใต้สายตาที่ตกตะลึงของอีกฝ่าย
“เอาล่ะ? นายใช้เวทมนตร์หมดแล้วสินะ? ถ้าใช้หมดแล้วก็ตาฉันบ้างล่ะ”
เล่ม 3