ถ้าผมเกิดใหม่ใน RPG? (So What if it’s an RPG World !?) - ตอนที่ 29

ตามปกติแล้วการแจ้งเตือนโจมตีจะเป็นลูกศรสีแดงปรากฏมาจากทิศทางหนึ่ง แต่ในตอนนี้ แจ้งเตือนการโจมตีสว่างขึ้นมา 360 องศา นี่ทำให้ผมตกใจไม่น้อย

แต่มองเห็นวงเวทอัสนีขนาดมหึมาปกคลุมทั่วทั้งพื้นสนาม ผมก็เข้าใจวิธีการโจมตีของอีกฝ่ายทันที

เห็นได้ชัดเจนว่านี่คือเวทมนตร์ระเบิดขนาดกว้างมาก จำเป็นต้องติดตั้งล่วงหน้า จากนั้นหลังจากศัตรูติดกับมันก็จะเริ่มทำงาน ทำให้แน่ใจว่าศัตรูจะได้รับบาดเจ็บร้อยเปอร์เซ็นต์

“ระวังที่พื้น ป้องกัน!”

ผมพูดแบบนี้แล้วกดที่พื้น ปล่อย ‘โทเท็มน้ำแข็ง’ ส่งผมขึ้นจากพื้นทันที และสโนว์ก็ใช้ ‘ปราสาทน้ำแข็ง’ สร้างปราสาทขึ้นรอบด้าน ขวางการโจมตีทุกทิศทาง

อันที่จริงนั่นคือ ‘พระราชวังน้ำแข็ง’ เวทมนตร์ระดับกลาง แต่ผมไม่มีหนังสือสกิลจึงทำได้แค่มองแล้วถอนใจ

จากนั้น อสรพิษสายฟ้านับไม่ถ้วนก็ผุดออกมาจากพื้นข้างล่างราวกับสลัดหลุดออกมาจากกรง สว่างเจิดจ้าทั่วทั้งสนาม

สว่างจ้าจนตาผมแทบบอด น่าเสียดายที่โลกนี้ไม่มีของจำพวกแว่นกันแดด

อสรพิษสายฟ้าไม่สามารถปีนขึ้น ‘โทเท็มน้ำแข็ง’ ของผมได้ และผลของ ‘พระราชวังน้ำแข็ง’ ก็เหมือนกัน กระแสไฟฟ้าจึงทำได้แค่ล้อมรอบพระราชวังนี้ แต่ไม่สามารถทะลุเข้ามาได้ แล้วทำไมผมถึงรู้ได้ นั่นเป็นเพราะว่าผมเห็น HP ของสโนว์ไม่ลดลงเลย แล้วก็ไม่มีสถานะอัมพาตด้วย

แต่อีกฝ่ายเก่งกาจจริงๆ ตามปกติแล้วการใช้เวทมนตร์ต้องใช้เวลาในการร่าย และเมื่อกี้ผมก็มองพวกเขาตลอด ผมยอมรับเลยว่าผมมองไม่เห็นการร่ายเวทของพวกเขา ก็หมายความว่าพวกเขาร่ายเวทในทันที หรือไม่ก็ติดตั้งเวทมนตร์ระเบิดไว้นานแล้ว ไม่ว่าจะเป็นแบบไหนถ้าไม่ถูกพบได้ก็นับว่ายอดเยี่ยมมาก

อสรพิษสายฟ้ายังไม่จางหายไป แต่ทันใดนั้นบน ‘โทเท็มน้ำแข็ง’ ก็สั่นสะเทือน!

เวทมนตร์?

มองไปที่มินิแมพด้วยสัญชาตญาณ ตอนนี้ผมถึงพบว่าจุดสีแดงสองจุดของอีกฝ่ายหายไปจุดหนึ่ง แต่โดรุมิทำให้ผมรู้เรื่องหนึ่ง…นั่นก็คือถ้าบนแผนที่มีจุดที่ใหญ่กว่าเดิมจุดหนึ่ง มันก็จะทับซ้อนกับตำแหน่งของอีกจุดหนึ่ง!

และจุดสีแดงหนึ่งเดียวที่ใหญ่เกินไปก็คือตำแหน่งของผมเอง

โล่น้ำแข็ง

แค่เห็นแจ้งเตือนการโจมตีผมก็ใช้โล่น้ำแข็งไปยังทิศทางที่มีการโจมตีเข้ามา บอลสายฟ้าขนาดมหึมาลูกหนึ่งก็พุ่งเข้าใส่โล่น้ำแข็ง จนทำให้มันแตกออกเป็นสองท่อน และมืออีกข้างของผมก็ปล่อย ‘กรวยน้ำแข็ง’ ออกไปในขณะเดียวกัน

เพล้ง!

อีกฝ่ายถึงกับใช้มือรับกรวยน้ำแข็งเอาไว้ตรงๆ! นิ้วมือจิกเข้าไปในกรวยน้ำแข็ง จนกรวยน้ำแข็งส่งเสียงแตกกระจาย!

เป็นไปได้ยังไง? รับเวทมนตร์โดยตรงเลยเหรอ? หมอนี่เป็นสัตว์ประหลาดเหรอ?

คนที่แสดงพฤติกรรมผิดมนุษย์แบบนี้ย่อมเป็นครู๊ซเป็นธรรมดา รอยยิ้มแข็งทื่อที่เข้ามาใกล้ขนาดนี้ทำให้ผมรู้สึกขนลุกขนพอง

แม้กรวยน้ำแข็งจะถูกบีบจนแตก แต่มือของเขาก็ถูกปกคลุมไว้ด้วยเกล็ดหิมะ

ในเมื่อมันถูกใช้ในการต่อสู้ แขนข้างนั้นต้องสร้างจากสิ่งของจำพวกโลหะเป็นธรรมดา งั้นถึงแม้จะไม่โดนผลของการแช่แข็ง ข้อต่อก็อาจขยายตัวเนื่องจากความร้อนจนทำให้ไม่อาจหมุนได้ตามปกติ

“โทเท็มน้ำแข็ง”

ที่ขอบของ ‘โทเท็มน้ำแข็ง’ ใต้เท้าผม ‘โทเท็มน้ำแข็ง’ อันใหม่ได้แทงออกมา หลังกระแทกถูกส่วนท้องของครู๊ซ มันก็ผลักเขาออกไปจากตรงหน้าผมทันที

และขณะเดียวกัน ผมก็ร่ายเวทมนตร์อีกอันไปบน ‘โทเท็มน้ำแข็ง’ ที่ก่อตัวขึ้นมาใหม่

“กรวยน้ำแข็งลอบสังหาร!”

‘กรวยน้ำแข็ง’ จำนวนนับไม่ถ้วนแทงออกมาจากด้านบนของ ‘โทเท็มน้ำแข็ง’ แล้วโจมตีไปทางครู๊ซตามทิศทางของ ‘โทเท็มน้ำแข็ง’

แต่อีกฝ่ายเพียงแค่ฉีกยิ้ม แล้วยื่นมือไปกาง ‘โทเท็มน้ำแข็ง’ ออก ส่วนอีกมือหนึ่งก็ปรากฏบอลอัสนีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางหนึ่งเมตรลูกหนึ่ง กระแทกเข้าไปบน ‘โทเท็มน้ำแข็ง’ ทันที!

“อัสนีดับสิ้น!”

แค่บอลอัสนีสัมผัสกับ ‘โทเท็มน้ำแข็ง’ ‘โทเท็มน้ำแข็ง’ ก็แตกสลายออกจากกันราวกับบิสกิต ยิ่งกว่านั้น บอลอัสนีลูกนั้นยังพุ่งตรงหาผมด้วย!

“โทเท็มน้ำแข็ง!”

ผมใช้ ‘โทเท็มน้ำแข็ง’ ให้ผลักผมออกจากตำแหน่งเดิม และในตอนนั้น จู่ๆ สัญญาณเตือนการโจมตีข้างหลังก็สว่างขึ้น!

“อะไรกัน?!”

สายฟ้าทะลุผ่านร่างกายของผม HP หนึ่งในสามส่วนก็ลดลงทันที!

โชคดีที่เมื่อคืนยัยคนบ้างานลาน่าขลุกอยู่ในห้องทดลองของตัวเองจนถึงเที่ยงคืน ไม่งั้นถ้าผมไม่ได้กินยาต้านอาการอัมพาตคงไม่กล้าจินตนาการว่าจะเกิดผลยังไง

กดยาเพิ่มเลือด โบกไม้คทาในมือ ธนูน้ำแข็งจำนวนนับไม่ถ้วนที่อยู่กลางอากาศราวกับสายฝนก็พุ่งไปโจมตีไปทางเฮเลน่า

เมื่อยัยนั่นเห็นสโนว์ใช้ ‘พระราชวังน้ำแข็ง’ มาป้องกัน ก็ใช้กับระเบิดเวทมนตร์บริเวณรอบๆ กับสโนว์ จนทำให้เธอติดอยู่ในห้องขังที่สร้างขึ้นเอง

มันทำให้เฮเลน่ามีเวลาปล่อยการโจมตีใส่ผม!

ธนูน้ำแข็งกับธนูอัสนีปะทะกันกลางอากาศอย่างต่อเนื่อง แต่ว่า…ล้อกันเล่นแล้ว อัตราการยิงธนูของเลเวล 19 กับเลเวล 15 จะเทียบกันได้ยังไง?

ธนูน้ำแข็งค่อยๆ ชิงความได้เปรียบ และผมก็ร่ายอีกเวทมนตร์หนึ่งใส่เธอ

“เขตแดนผลึกน้ำแข็งแห่งแสง!”

ผลึกน้ำแข็งนับไม่ถ้วนแทงออกมาจากบนพื้น พออีกฝ่ายเห็นก็ดูเหมือนคิดบางอย่างขึ้นได้ จึงล้มเลิกการโจมตีแล้วถอยไปอีกด้านหนึ่ง

จะว่าไปนี่ก็ต้องขอบคุณความดีความชอบของโบสถ์ที่จำกัดเวทมนตร์สายแสง ไม่งั้นจะหลบการโจมตีบนผลึกน้ำแข็งที่มีแสงสว่างแบบนั้นได้ยังไง?

ในขณะนั้น เงาดำก็พุ่งเข้ามาที่ผม!

ผมใช้ ‘โล่น้ำแข็ง’ ด้วยสัญชาตญาณ แต่กำหมัดข้างหนึ่งกลับทะลุโล่น้ำแข็งตรงเข้ามากระแทกท้องของผม!

HP ที่เพิ่งฟื้นฟูลดลงครึ่งหนึ่งอีกครั้ง!

บ้าเอ๊ย เลเวลของหมอนี่ต่ำกว่าผมแค่เลเวลเดียว แถมยังโบนัสสิ่งที่ไม่รู้ว่าเป็นทางกายภาพหรือเวทมนตร์อีก แต่ดูยังไงการโจมตีนี้ก็เป็นโบนัสการโจมตีทางกายภาพ!

เวทมนตร์ที่เจาะการป้องกัน…ถึงมันเป็นเวทการป้องกันขั้นต่ำ แต่การเจาะผ่านมันได้ก็น่ากลัวเกินไปอยู่ดี?

แรงกระแทกทำให้ผมตกลงจากกลางอากาศ ช่วยไม่ได้ ถ้าอีกฝ่ายแค่ใช้เวทมนตร์โจมตีก็ว่าไปอย่าง แต่เขากลับใช้การโจมตีกายภาพ หากต้องการหลบคงไม่ใช่เรื่องง่ายๆ แน่!

แต่ว่า จู่ๆ ผมก็รู้สึกว่าตัวเองถูกใครบางคนล็อคไว้จากข้างหลัง!

ใครน่ะ?

บนพื้นคือเฮเลน่า ส่วนครู๊ซก็ยังอยู่บนฟ้า!

องค์หญิงสโนว์เหรอ?

เป็นไปไม่ได้ เธอยังอยู่ใน ‘พระราชวังน้ำแข็ง’ อยู่เลย แล้วเธอก็ไม่มีทางขึ้นมาสูงขนาดนี้ได้ด้วย!

ยิ่งกว่านั้น ส่วนที่สัมผัสถูกผิวหนังของผมยังดูเย็นเยือกผิดปกติ! นี่มัน…

เขาเป็นคนเหล็กเหรอ?

‘ฟีล! คนที่อยู่บนตัวนายเป็นหุ่นเชิดของจริง แล้วก็ไอ้คนที่ชื่อว่าครู๊ซ มันก็เป็นตุ๊กตาจริงๆ แล้วก็…เพื่อให้รู้สึกถึงขีดจำกัดสูงสุดของตุ๊กตา หมอนั่นเลยกลายสภาพตัวเองให้เป็นตุ๊กตาไง!’

ข้อความที่อาร์ย่าส่งมาทำให้ผมตื่นตกใจ

แต่ว่า ในขณะเดียวกันมันก็เป็นการเตือนผม

‘เธอมั่นใจว่าไอ้ที่อยู่บนตัวฉันคือหุ่นเชิด?’

‘อืม ทำไมล่ะ?’

‘เรื่องน่าสนุกจะเริ่มขึ้นแล้วน่ะสิ’

เล่ม 3