ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ตอนที่ 60 หนีพระได้แต่หนีไม่พ้นวัด (หนี้ยังไงก็หนี ไม่พ้น)

ตอนที่ 60 หนีพระได้แต่หนีไม่พ้นวัด (หนี้ยังไงก็หนี ไม่พ้น)

ถูกดักไว้แล้ว ชายหนุ่มบนรถกระตุกมุมปาก อารมณ์ไม่ได้เปลี่ยนไปมากนัก แต่ว่าตอนที่เขาลด หน้าต่างรถลงเห็นว่าคนที่ลงมาจากรถกลับไม่ใช่เยซื้อ เฉิน สายตาครุ่นคิด เป็นไปอย่างที่คิด เยซื้อเฉินไม่ได้ หลอกกันง่ายๆ ขนาดนั้น

เยซื้อเฉินออกมาจากห้องโถง ปฏิกิริยาการตอบสนอง

แรกคืออยากจะขึ้นรถตามไป แต่ว่าจู่ๆ เขาก็คิดถึงคืนนั้น เมื่อห้าปีก่อน ในปีนั้นเขาตามรถที่เธอนั่งอยู่ แต่ว่าเธอ กลับไม่อยู่บนรถ เขาหรี่ตาเล็กน้อย ในเมื่อครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรก รถเริ่มสตาร์ท ด้านหลังมีรถ อีกหลายคันที่ตามมาติด ๆ เธออยากจะลงจากรถกลาง

ทางนั้นเป็นไปไม่ได้ แต่ว่าเขาต้องการที่จะป้องกันความ เป็นไปได้อย่างอื่น นั่นก็คือเป็นไปได้ว่าเธอจะลงจากรถ ที่สำนักงานตำรวจ ดังนั้นท่าทางขึ้นรถของเย่ซื้อเฉินเพียงแค่แวบเดียว แต่

อันที่จริงไม่ได้ขึ้นรถไปจริง ๆ เพียงแต่ออกคำสั่งให้คน อื่นตามไป ส่วนเขากลับยืนอยู่ในสวน ดวงตาคู่นั้นหรี่ ตากวาดมองไปที่รถตำรวจใกล้ ๆ ที่จอดอยู่ใกล้รถของ นายคนนั้น

ไม่พูดไม่ได้ว่า ความคิดของเย่ซื่อเฉินรอบคอบจนน่า กลัว คาดเดาได้ถูกต้องมาก เมื่อสักครู่เว็นลั่วชิงเห็นเคยซื้อเฉินพุ่งออกมาจากห้องโถง

ก่อนที่รถจะเร่งความเร็ว เธอลงจากอีกด้านนึงของรถที่เยซื้อเฉินมองไม่เห็นจริง ๆ ไม่พูดไม่ได้ว่า ตำแหน่งที่

จอดรถนี้ไม่เลว ตรงนี้เต็มไปด้วยรถตำรวจที่พร้อมจะ ออกตรวจตลอดเวลา เวินลั่วชิงไม่ได้ขึ้นรถตำรวจคันนั้นที่อยู่ใกล้ที่สุด แต่อ้อม

ไปสองคัน มองเห็นตำรวจสองคนกำลังขึ้นรถตำรวจคัน

หนึ่ง ในตอนที่ประตูรถยังไม่ได้จะปิดนั้น เวินลั่วฉิงใช้ เท้าดันประตูเอาไว้ แล้วรีบขึ้นรถไปอย่างรวดเร็ว เงินลั่วชิงขึ้นรถตำรวจแล้ว ผู้ชายที่มาช่วยเหลือเมื่อถึง จะขับรถออกไป ร่วมมือกันอย่างดี จากนั้นเว็นลั่วฉิงมอง เห็นเย่ซื้อเฉินยืนอยู่ในสนาม มองมาทางที่เธออยู่พอดิบ พอดี ริมฝีปากกระตุกอย่างแรง เชี่ย ร้ายกาจจริง ๆ ตำรวจ สองคนเห็นเธอขึ้นรถตำรวจมาแบบนี้ มีนงงอยู่ครู่หนึ่ง

ไม่ต้องตึงเครียดไปค่ะ ฉันแค่จะติดรถไปด้วยค่ะ” เงินลั่วชิงยิ้มบางๆ ยิ้มนั้นอบอุ่นแล้วรู้สึกสบาย “คุณอย่า เพิ่งรีบขับรถออกไปนะคะ พวกคุณโทรหาหัวหน้า สำนักงานตำรวจก่อน ฉันมีบางอย่างจะคุณกับหัวหน้า สำนักงานตำรวจของพวกคุณค่ะ”

เหตุผลที่เงินลั่วฉิงไม่รีบร้อนให้พวกเขาขับรถออกไปใน ตอนนี้ เป็นเพราะเกรงว่าถ้ารถเคลื่อนตัวในตอนนี้ จะ กลายเป็นเป้าหมายของเย่ซื้อเฉิน ก่อนที่จะเตรียม ตัวอย่างเต็มที่ เธอจะไม่ผลีผลามเด็ดขาด

ตำรวจสองคนมึนงง สับสนนิดหน่อย แต่ว่าเพื่อได้ยิน เธอพูดว่าจะโทรหาหัวหน้าสำนักงาน ฟังดูแล้วน่าจะรู้จัก หัวหน้าสำนักงาน หนึ่งในนั้นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กด เบอโทรของหัวหน้าสำนักงาน

ในตอนนั้นเอง เป็นลัวฉิงเห็นเย่ซื้อเฉินเดินมาทางทิศทางของเธออย่างรวดเร็ว เวินรั่วฉิงกระพริบตา ไม่ตื่นตระหนก ยกมุมปากขึ้นนิด

หน่อย ดูเหมือนจะแอบหัวเราะอยู่เบา ๆ “หัวหน้าสำนักงานฉิง” เมื่อเชื่อมต่อการโทรเงินลั่วเฉิง ให้นายตำรวจกดเปิดลำโพง เสียงหัวเราะของเธอดังขึ้น

“หือ? เป็นเธอ!” คุณชายห้าฉิงตอบสนองอย่างเร็วมาก

ครั้งนี้แวบแรกก็ฟังออกว่าเป็นเธอ เสียงของเขาสูงขึ้น อย่างมาก เยซื้อเฉินได้ยินเสียงของคุณชายห้าฉิง หยุดเดินชั่ว ขณะ หรี่ตาอย่างรวดเร็ว เพียงแต่ว่าเขากลับไม่ได้หมุน ตัวกลับไปที่คุณชายห้าฉิง แต่จู่ ๆ กลับเพิ่มความเร็วเดิน

มาทางรถตำรวจที่เป็นตัวฉิงนั่งอยู่อย่างรวดเร็ว เห็นได้

ชัดว่าเดาได้แล้ว..

“ฉันต้องการให้หัวหน้าสำนักงานช่วยฉันขัดขวางเขาเอา

ไว้” มุมปากของเวินลั่วฉิงกระตุกอย่างแรกอีกครั้ง เย่ชื้อ เฉินคือคนธรรมดาไหม? เธอคิดว่าเขาได้ยินที่เธอคุย โทรศัพท์กับคุณชายห้าฉิง อย่างน้อยเขาน่าจะหยุดอยู่ ครู่นึ่ง

เมื่อเห็นเยซือเฉินดินพุ่งมาทางนี้ เวินลั่วฉิงไม่พูดรวบรัด

ไม่ได้

“เธอจะให้ฉันช่วยเธอขัดขวางพี่สาม เธอบ้าไปแล้วเห รอ?” คุณชายห้าฉิงได้ยินคำพูดนี้ของเธอ ตากระตุกอยู่ หลายครั้ง ถ้าหากเขาขัดขวางพี่สาม พี่สามจะต้องฆ่า

เขาแน่ ๆ

“ถ้าหากหัวหน้าสำนักงานฉิงขัดขวางไว้ไม่ได้ งั้นเรื่อง ของคดีก็ไม่ต้องคุยกันแล้ว” เวินลั่วฉิงไม่กลัวว่าหัวหน้าสำนักงานฉิงจะไม่ตอบตกลง เพราะเขาไม่สามารถเพิก เฉยต่อคดีนี้ได้

ถ้าหากยังมีหลักฐานไม่เพียงพอ พรุ่งนี้ก็จำเป็นจะต้อง ปล่อยมู่เส้าป่ายไป

“ตกลง เธอใช้ได้ เธอร้ายกาจมาก” คุณชายห้าฉิงกัดฟัน กรอด แต่ว่าเขารู้ว่าเวลานี้ตนเองไม่ตอบรับไม่ได้ ถ้าหากพูดความสงสัยที่คุณชายห้าฉิงมีต่อเธอทั้งหมด ก่อนหน้านี้ เรื่องเมื่อกี้ที่เพิ่งผ่านไป เขาเชื่อในความ สามารถของเธออย่างเต็มที่ เขาสามารถหลอกเขาได้ สามารถหลอกพี่สามได้ เรื่องนี้ทำให้เขาไม่ยอมแพ้ไม่ ได้

“งั้นก็ต้องขอบคุณหัวหน้าสำนักงานฉิงมากนะคะ” เวินลั่วฉิงยิ้มแล้ว เสียงนุ่มนวลราวกับสายลมในฤดูใบไม้ ผลิ เพียงแต่ว่าคุณชายห้าฉิงกลับกัดฟันอย่างแรง เวลานี้ ซื้อเฉินเดินมาแล้ว เพียงแต่ว่ารถตำรวจที่จอด ตรงนี้เยอะไปหน่อย และพอดีกับที่เวลานี้บนรถตำรวจ หลายคันมีคนอยู่ น่าจะเตรียมออกไปลาดตระเวน ดังนั้น เขาไม่มั่นใจว่าเธออยู่บนรถคันไหน เวินลั่วชิงเห็นเคยซื้อเฉินเดินอ้อมรถไปหลายคัน และเดิน

มาทางรถของเธอแล้ว

“พี่สาม ผมขอโทษ” คุณชายห้าฉิงสูดลมหายใจเข้า อย่างแรง เดินมาอยู่ข้างหน้าของเย่ซื้อเฉิน แล้วขวาง เขาเอาไว้

“นายจะขัดขวางฉันจริงเหรอ?” ถึงแม้ว่าเมื่อสักครู่เย่ชื่อ เฉินไม่ได้หยุดเดิน แต่ว่าเสียงของคุณชายห้าก็ดังพอ เขาได้ยินหมดแล้ว”พี่สาม ผมขอโทษ” คุณชายห้าฉิงลำบากใจมาก แต่ว่า

เขาไม่มีทางเลือกอื่น หากเป็นคดีธรรมก็แล้วไป แต่ว่านี้ มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับชีวิตคน “ออกรถได้” ในเมื่อคุณชายห้าฉิงยื่นมือออกไปขวางเอา ไว้แล้ว เงินลั่วชิงก็ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงแล้ว ถ้าหาก

หัวหน้าสำนักงานตำรวจคนนึง บวกกับคนทั้งสำนักงาน

ขัดขวางเย่ซื้อเฉินไว้ไม่ได้ งั้นหัวหน้าสำนักงานอย่าง เขาก็ไร้ประโยชน์จริง ๆ สายโทรศัพท์เมื่อสักครู่ ตำรวจบนรถได้ยินอย่างชัดเจน

มาก เมื่อเห็นว่าหัวหน้าสำนักงานได้ช่วยขัดขวางคนเอา ไว้งั้นความหมายก็ชัดเจนอยู่แล้ว มองดูรถตำรวจสตาร์ท รถออกไปจู่ๆ เย่ซือเฉินก็หรี่ตาลง ในความเย็นชานั้นมี ความอันตรายที่ทำให้คนอกสั่นขวัญหายอยู่ แต่ว่าเขา กลับไม่ได้ตามไป เขาชัดเจนอย่างมากว่าที่นี่คือ

สำนักงานตำรวจ คุณชายห้าสิ่งอยากจะขัดขวางเขาจริง ๆเขาทำอะไรก็ไม่มีประโยชน์ เขาจะเก่งแค่ไหนก็ไม่สู้ คนทั้งสำนักงานตำรวจ

มองดูสีหน้าเย็นชาของเขาผ่านกระจกรถ เวินลั่วฉิงยิ้ม มุมปาก จากนั้นก็เปิดกระจกรถ ยื่นมือออกโบกมืออย่าง สบายใจ

คุณชายห้าฉิงอึดอัดใจอีกนิดเดียวจะกระอักเลือดแล้ว ผู้ หญิงคนนี้จะไปก็ไป เวลานี้ยังจะยั่วยุพี่สามอีก? ร้ายกาจ จริง ๆ มุมปากของเย่ซื้อเฉินค่อยๆ ยกขึ้นช้า ๆ เหมือนจะ ยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม มุมปากนั้นยกขึ้นอย่างแปลกประหลาด เมื่อกี้เขาไม่ได้ตามไปเพราะว่ามีเหตุผลอีกอย่างนึง ตอน นั้นเขาสงสัยว่าผู้หญิงคนนั้นก็คือเว็นลั่วฉิง ถ้าเช่นนั้นครั้งนี้เขาอาจจะสามารถมั่นใจได้แล้ว ก่อนหน้านี้ตอนที่ เธอเข้าใกล้เขา เขาพบว่าด้านหลังใบหูของเธอมีไฝเม็ด เล็กสีแดงอยู่หนึ่งเม็ด ส่วนอื่นอาจจะปลอมแปลงขึ้น แต่ ว่าจุดที่ลับขนาดนั้นไม่น่าจะเป็นปลอมแปลงได้ ดังนั้น เขาไม่รีบร้อน อย่างไรเสียเขาและเธอก็จด ทะเบียนกันแล้ว หนียังไงก็หนีไม่พ้น เขาจะกลับไปรอ เธออยู่ที่บ้าน….