ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 1001 ถูกลูกชายจัดการซะแล้ว คุณชายสามเย่งัดกลยุทธ์เด็ด นี่สิถึงจะสนุก (10)

แต่ว่านี่คือเครื่องหยกที่ใช้ในพิธีกรรม หัวหน้าน้อยนำมาทำอะไรล่ะ? หัวหน้าน้อยกำลังเผาผลาญเงินอยู่ชัดๆ

หัวหน้าน้อยติดกับดักคุณชายสามเย่ครั้งที่สามแล้ว ครั้งแรกคือ1ล้าน ครั้งที่สองคือ3ร้อยล้าน ครั้งที่สามนี้ก็เพิ่มขึ้น18.5ร้อยล้านเลย หากยังเป็นแบบนี้อีกต่อไป จะทำยังไงล่ะ?

ตอนนี้เขายังสามารถพูดอะไรได้อีก?

คุณชายสามเย่เก่งกาจเกินไป?

คุณชายสามเย่ยอดเยี่ยมมากจริงๆ แต่ว่าเหตุผลหลักๆ ก็เพราะว่าหัวหน้าน้อยเอาแต่ใจ ดื้อด้านเกินไปแล้ว

ขณะนี้ คนในงานต่างก็มองไปทางภาพฉายจอใหญ่ แต่ละคนต่างก็อึ้งกันไปหมด ลืมที่จะตอบสนองไปเลย ทันใดนั้น คนในงานทั้งงานต่างก็เงียบไปหมด แทบจะไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย

“ให้ตายเถอะ เย่ซือเฉินนี่ช่างร้ายกาจจริงๆ” หัวหน้าน้อยที่อยู่ในห้องหมายเลข10ด่าไปประโยคหนึ่ง

เย่ซือเฉินร้ายกาจมากจริงๆ!!

อะเฉียงมองไปทางหัวหน้าน้อยบ้านตัวเองหนึ่งที ครั้งนี้ไม่ได้พูดอะไร เพราะว่าขณะนี้อะเฉียงเองก็ไม่รู้ว่าต้องพูดอะไรแล้ว

หัวหน้าน้อยยังมีหน้าพูดว่าคุณชายสามเย่ร้ายกาจอีก เป็นเพราะตัวเองควบคุมตัวเองไม่อยู่แท้ๆ ที่ยังสามารถโทษคนอื่นได้หรอ?

“พูดกันไว้แล้วแท้ๆ ว่าบัตรอยู่บนเต็มด้วยจำนวน ทำไปถึงหยุดอยู่บน18.5?” หัวหน้าน้อยไม่พอใจมาก แล้วก็อดไม่ได้บ่นพึมพำไปประโยคหนึ่ง

ครั้งนี้อะเฉียงหมดคำพูดแล้วจริงๆ คุณชายสามเย่บอกเมื่อไหร่ว่าจะให้บัตรอยู่เต็มจำนวน?

“18.5ร้อยล้านครั้งที่หนึ่ง 18.5ร้อยล้านครั้งที่สอง 18.5ร้อยล้านครั้งที่สาม หยกของราชวงศ์โจวและฮั่นในชุดนี้เป็นของคุณมู่แล้ว” ในที่สุดพิธีกรก็ดึงสติกลับมาได้ ประกาศผลที่ความจริงแล้วทุกคนต่างก็เห็นอย่างชัดเจน

หลังจากที่พิธีกรประกาศผลแล้ว คนในงานจึงจะดึงสติกลับมาได้

“ให้ตายเถอะ หยกชุดหนึ่งกลับประมูลไปถึง18.5ร้อยล้านเลย? ช่างน่าตกใจจริงๆ”

“เห็นได้ชัดเลยว่านี่เป็นหลุมที่คุณชายสามเย่ขุดเอาไว้ คุณมู่เบอร์10ได้ตกลงในหลุมของคุณชายสามเย่อย่างสำเร็จอีกครั้ง”

“ใช่ เป็นหลุมที่คุณชายสามเย่ขุดเอาไว้จริงๆ ด้วย แต่ว่าคุณมู่นี่ก็ถือว่ามีความสามารถจริงๆ ระหว่าง18.5ร้อยล้านนั้นไม่มีแม้กระทั่งความลังเลเลย”

“คำพูดนี้ของนายนั้นไม่ผิด คุณมู่ท่านนี้เป็นใครอะไรกันแน่? มีเงินมากเกินไปแล้วมั้ง? พวกนายบอกว่าเขาพึ่งมอบเงินให้กับสมาคมประมูลหงเยว่ไปเท่าไหร่นะ”

“รวมๆ แล้วไม่ต่ำกว่า20ร้อยล้านแน่นอน ไม่เช่นนั้นสมาคมประมูลหงเยว่คงไม่ปล่อยให้เขาประมูลต่อไปหรอก”

“สามารถนำ20ร้อยล้านอัพออกมาในครั้งเดียว และยังทิ้งขว้างเงินตามใจชอบแบบนี้ นี่เขาผลิตธนบัตรหรอ”

“คนที่ผลิตธนบัตรก็คงจะไม่เป็นแบบนี้หรอก”

“คนคนนี้นามสกุลมู่ มีฐานันดรอะไร? ไม่เคยได้ยินข่าวเลยว่านามสกุลมู่จะสุดยอดขนาดนี้”

“ไม่ชัดเจน ฉันคิดว่าเจ้าของร้านสมาคมประมูลหงเยว่ก็น่าจะไม่รู้จักฐานันดรของเขา ไม่เช่นนั้นก่อนหน้านี้คงไม่ให้ผู้จัดการฝ่ายการเงินไปขอเงินกับเขาที่ชั้นสองหรอก”

“ฐานันดรของคุณมู่ลึกลับขนาดนี้ เกรงว่าคงจะไม่ธรรมดา”

คำวิพากษ์วิจารณ์หยุดลง คนอื่นๆ ต่างก็เห็นด้วยกับความเห็นของคนคนนี้ ทันใดนั้นก็ไม่กล้าพูดอะไรอีกแล้ว

องค์กรโกสต์ซิตี้ไม่ใช่สิ่งที่ทุกคนต่างก็รู้อยู่แล้วตั้งแต่แรก และเรื่องราวภายในองค์กรโกสต์ซิตี้คนที่รู้ก็ยิ่งน้อยแล้ว

แน่นอนว่าถึงแม้ว่าจะรู้เรื่องภายในขององค์กรโกสต์ซิตี้ ถึงแม้จะรู้ว่าคนที่ดูแลองค์กรโกสต์ซิตี้ในตอนนี้คือหัวหน้าน้อย แต่ว่าคนนอกกลับไม่รู้ว่าหัวหน้าน้อยท่านนี้นามสกุลมู่

ดังนั้น แค่คนที่นามสกุลมู่คนหนึ่ง ใครก็คิดเชื่อมไม่ถึงองค์กรโกสต์ซิตี้ และก็คิดไม่ถึงว่าคุณมู่ท่านนี้จะเป็นหัวหน้าน้อยขององค์กรโกสต์ซิตี้

“คุณชายสามเย่สุดยอดมากจริงๆ คิดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถรังแกคุณมู่เบอร์10ได้ ครั้งนี้เป็นจำนวนไม่น้อยเลย 18.5ร้อยล้านเลยนะ! ทั้งชีวิตนี้ยังไม่เคยเจอเงินมากมายขนาดนี้มาก่อนเลย” หลังจากที่ฉู่หลิงเอ๋อดึงสติกลับมาได้ก็สูดหายใจเข้าลึก พวกเขาตระกูลฉู่ก็ถือว่าไม่เลว เงินเดือนของเธอก็สูง แต่ว่าเงินมากมายขนาดนี้เธอไม่เคยเห็นจริงๆ

“คุณมู่ท่านนี้เป็นมหาเศรษฐีจริงๆ ไม่รู้ว่าหน้าตาเป็นยังไง? ไม่รู้ว่าอายุเท่าไหร่แล้ว? ฉันอยากจะไปทำความรู้จักด้วยแล้วเนี่ย” ลูกตาของฉู่หลิงเอ๋อขยับหมุนไปมาไม่กี่ที ดูเหมือนว่าจะมีความหวังเล็กน้อย

ถังจื่อโม่จ้องเธอ เม้มที่ริมฝีปากเล็กน้อย ความหมายของเธอคือเตรียมตัวที่จะไปอ่อยคุณมู่ที่อยู่ห้องเบอร์10?

คุณมู่ท่านนั้นหน้าตายังไงเขาไม่รู้ แต่เขารู้ว่าหากฉู่หลิงเอ๋อกล้าไปอ่อยคุณมู่นั้นจริงๆ เกรงว่าจะมีคนโกรธแล้ว

“ฉันขอเตือนเธอว่าอย่าไปคิดมาก” ถังจื่อโม่คิดไปคิดมา ก็พูดเตือนไปประโยคหนึ่ง เพื่อที่จะไม่ให้คุณลุงมู่หรงโกรธ และคิดเผื่อฉู่หลิงเอ๋อด้วย

หากคุณลุงมู่หรงโกรธขึ้นมาแล้วจริงๆ เกรงว่าฉู่หลิงเอ๋อก็คงจะได้รับความเสียหายไปด้วย

“ทำไม? ทำไมฉันถึงคิดไม่ได้?” ฉู่หลิงเอ๋ออึ้งไปเลย เมื่อกี้เธอก็แค่พูดลอยๆ ไปเท่านั้น แต่ว่าคำพูดนี้ของถังจื่อโม่กลับทำให้เธอรู้สึกมีความผิดปกติ

“คุณลุงมู่หรงให้เธอมาร่วมงานประมูลแทนเขา ไม่ใช่ให้เธอมาอ่อยคนอื่น” ถังจื่อโม่คิดไปคิดมา ก็ตัดสินใจพูดไปประโยคหนึ่ง เขารู้สึกว่าสำหรับด้านความรู้สึกฉู่หลิงเอ๋อจะช้ากว่าคุณแม่ของเขา

ความรู้สึกที่มู่หรงดัวหยางมีต่อฉู่หลิงเอ๋อนั้นชัดเจนมากแล้ว แต่ฉู่หลิงเอ๋อดันรู้สึกไม่ได้

“อ๋อ อันนี้เธอไม่ต้องเป็นห่วง มู่หรงดัวหยางไม่ได้ขี้เหนียวแบบนั้นหรอก อีกอย่างเขาก็ไม่มีทางยุ่งเรื่องแบบนี้หรอก” ฉู่หลิงเอ๋อฟังไม่ออกถึงความหมายที่ถังจื่อโม่จะสื่อเลย

ถังจื่อโม่มองไปทางเธอหนึ่งที ไม่ได้พูดอะไรต่อ ฉู่หลิงเอ๋อมีความเชื่องช้าต่อความรู้สึกขนาดนี้ ถึงแม้ว่าเขาจะพูดตรงๆ เกรงว่าฉู่หลิงเอ๋อจะไม่เชื่อ

นี่เป็นเรื่องของมู่หรงดัวหยาง ให้มู่หรงดัวหยางจัดการเองเถอะ

ในงานประมูล พิธีกรเริ่มแนะนำสิ่งของจะนำมาประมูล สิ่งของในชุดการประมูลครั้งนี้ไม่ได้แพงเท่าหยกครั้งก่อนแล้ว ราคาเริ่มประมูลอยู่ที่50ล้าน ประมูลครั้งหนึ่งเพิ่มขึ้นทีละ5ล้าน

“นายว่าคุณชายสามเย่จะขุดหลุมให้คนคนนั้นต่อไหม?” ฉู่หลิงเอ๋อได้ให้ความสนใจไปทางบนเวทีการประมูล เธออยากจะรู้ว่าต่อจากนี้คุณชายสามเย่จะออกมืออีกหรือเปล่า

“คงจะทำต่ออยู่มั้ง ไม่ว่ายังไงแล้วคุณมู่เบอร์10เหมือนว่ายังไม่จบอยากจะลองอีกอย่างเห็นได้ชัดเจน” ประโยคนี้ของถังจื่อโม่ก็แค่คาดเดา เขาไม่ค่อยแน่ใจว่าเย่ซือเฉินจะมีการวางแผนครั้งต่อไปหรือเปล่า แต่ว่าเขามองออกว่าคุณมู่เบอร์10ไม่อยากจบง่ายๆ แน่นอน

“ความหมายของนายคือหากคุณชายสามเย่จะขุดหลุมอีก คุณมู่ก็จะกระโดด?” ฉู่หลิงเอ๋ออึ้งไปเลย เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าไม่ค่อยอยากจะเชื่อ “เป็นไปไม่ค่อยได้หรอกมั้ง? ไม่มีคนโง่ขนาดนั้นหรอก?”

“18.5ร้อยล้านคนคนนั้นไม่มีการลังเลใดๆ เลย นำออกมาโดยไม่กะพริบตาเลย นายรู้สึกว่าเขาจะหยุดลงอย่างพอใจหรอ? ฉันว่าไม่แน่นอน และเขาก็ไม่อยากหยุด” สำหรับจุดนี้ ถังจื่อโม่มั่นใจอย่างเห็นได้ชัดเจน

“งั้นเขายังมีเงินอีกหรือเปล่า? เขาเตรียมเงินไว้เท่าไหร่กันแน่?” ฉู่หลิงเอ๋อกะพริบตาอีกครั้ง “จู่ๆ ฉันก็รู้สึกว่าฉันจนมาก จนมากๆ เทียบกับคุณมู่ที่อยู่ห้องเบอร์10แล้ว ฉันรู้สึกว่าฉันสามารถไปขอทานได้แล้ว”

“เด็กน้อยจื่อโม่ นายว่าเงินของเขามาก หรือว่าเงินของนายมาก” ฉู่หลิงเอ๋อมองไปทางถังจื่อโม่ จู่ๆ ในดวงตาก็มีแสงสว่างที่แปลกๆ

“ฉันไม่มีเงิน” ถังจื่อโม่มองไปทางเธอด้วยความสงสัย เงินของเขานับได้แค่เงินซื้อขนม ก็แค่เยอะกว่าคนทั่วไปเล็กน้อย เทียบกับมหาเศรษฐีคุณมู่ท่านนั้น? ไม่สามารถเทียบได้เลยด้วยซ้ำ?

เขานำเงินทั้งหมดมารวมกัน ในสายตาของคุณมู่ท่านนั้นคงจะเทียบไม่ได้แม้แต่เงินบาทเดียว

“ฉันหมายถึงเงินของคุณชายสามเย่ นายเป็นลูกชายของคุณชายสามเย่ เงินของคุณชายสามเย่ก็คือเงินของนาย นายว่าเงินของคุณชายสามเย่มากหรือว่าเงินของคุณมู่ท่านนั้นมาก? ฉันรู้ว่าคุณชายสามเย่มีเงินมากมาย….” ฉู่หลิงเอ๋ออึ้งไปเลย รีบอธิบายต่อ