ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 183 คุณชายสามเย่หึงแล้ว คนบางคนต้องแย่แน่ (4)

แน่นอนว่าเสียงที่ทั้งคู่คุยกันไม่ดังเท่าไหร่ เพราะยังไงเรื่องนี้ก็ไม่ควรที่จะให้คนอื่นได้ยิน

“เธอมันร้าย เธอคอยดูแล้วกัน” เย่อหยู่นานในตอนนี้โกรธจัดแล้ว แต่กลับทำอะไรไม่ได้สักอย่าง ทำได้แค่พูดขู่ไปเท่านั้น

เวินลั่วฉิงเหลือบมองเขา เลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย ข่มขู่เธอเหรอ เธอเกลียดการถูกคนอื่นข่มขู่ที่สุด เวินลั่วฉิงยิ้มออกมา แล้วจงใจผิวปาก

แน่นอนว่าเสียงผิวปากเธอไม่ดังเท่าไหร่ แค่ให้เย่อหยู่นานได้ยินก็พอแล้ว

“เวินลั่วฉิง เธอจำไว้นะ” เย่อหยู่นานกัดฟันพูดเสียงแข็ง ถ้าหากเขาขยับตัวได้เมื่อไหร่ เอาเธอตายแน่

รู้ทั้งรู้ว่าเขาขยับตัวไม่ได้ รู้อยู่แก่ใจว่าเขาร้อนรน แต่เธอกลับจงใจผิวปาก เย่อหยู่นานยิ่งโมโหไปกันใหญ่ รู้สึกแทบจะทนไม่ได้แล้ว

เย่อหยู่นานเกลียดจนกัดฟันกรอด แต่เวินลั่วฉิงกลับนิ่งเฉยไม่สะทกสะท้าน

คุณชายห้าฉิงมองไปยังเวินลั่วฉิงที่นั่งอยู่กับเย่อหยู่นาน แล้วหันไปมองเย่ซือเฉินที่อยู่ข้าง ๆ เขา

สีหน้าของเย่ซือเฉินดูไม่ค่อยออกว่ากำลังรู้สึกยังไง สายตาคู่นั้นดูเย็นชามาก แต่อารมณ์โกรธที่ปะทุอยู่รอบตัวกลับทำให้รู้สึกหนาวเหน็บ อีกทั้งอุณหภูมิโดยรอบ ๆ เขาก็เหมือนจะลดต่ำลงไปหลายองศา

คุณชายห้าฉิงพ่นลมออกมา เวลานี้รู้สึกได้ว่าด้านหลังเขามีลมเย็นประทะเข้ามา ต้นคอรู้สึกเย็นขึ้นมาทันที เขาเอามือขึ้นมาลูบต้นคอ นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่าเรื่องสนุกครั้งนี้น่าจะอันตรายถึงชีวิตได้เลย

เวินหรวนหรวนไม่ได้โง่ โดยเฉพาะในสถานการณ์เช่นนี้เธอ ปฏิกิริยาตอบรับเธอค่อนข้างไว เธอเห็นสีหน้าท่าทางของคุณชายห้าฉิงแล้วก็พอจะมองออกว่าอะไรเป็นอะไร

เวินหรวนหรวนจงใจมองไปที่เวินลั่วฉิง แล้วแกล้งพูดขึ้นมาว่า : “พี่สาวคนนี้ชอบพี่เย่มาโดยตลอด เมื่อห้าปีก่อนที่พี่เย่ล้มเลิกงานหมั้น กระทบจิตใจพี่สาวอย่างมาก พี่เสียใจแทบบ้า ป่วยใจอย่างหนัก คุณปู่เลยจำเป็นต้องส่งพี่สาวไปประเทศ M ตอนนี้พี่สาวหายป่วยดีแล้ว ที่กลับมาครั้งนี้ก็เพื่อกลับมาหาพี่เย่”

“เธอว่าเวินลั่วฉิงกลับมาเพื่อมาหาเย่อหยู่นานเหรอ” คุณชายห้าฉิงอึ้งไปเล็กน้อย เขารู้สึกสับสับมึนงง เวินลั่วฉิงกลับมาเพราะเย่อหยู่นานงั้นเหรอ

เรื่องนี้… คุณชายห้าฉิงรีบมองไปยังเย่ซือเฉินทันที

“ใช่น่ะสิ พี่สาวหายป่วยแล้วก็ให้คุณปู่ไปรับเธอกลับมา พี่สาวบอกว่ายังคงชอบพี่เย่อยู่ ให้คุณปู่หาวิธีให้เธอได้แต่งงานกับพี่เย่ แต่คุณปู่ไม่ค่อยเห็นด้วยนัก ดังนั้นคุณปู่เลยตั้งใจจัดงานเลี้ยงนี้ขึ้นมาเพื่อพี่สาวโดยเฉพาะ คุณปู่หวังว่าพี่สาวจะสามารถหาคู่ที่เหมาะสมได้จากงานเลี้ยงครั้งนี้ แต่ตอนนี้ดูท่าในใจพี่สาวคงจะมีแต่พี่เย่เท่านั้น ทั้งงานเลี้ยง นอกจากพี่เย่แล้ว พี่สาวก็ไม่สนใจใครอื่นเลย” เวินหรวนหรวนเดาอะไรบางอย่างได้จากน้ำเสียงของคุณชายห้าฉิง เธอพูดเรื่องโกหกได้อย่างหน้าตาย

“ก็พอดูออก ว่าพี่สาวฝังใจกับพี่เย่มาก เพราะเรื่องของพี่เย่พี่สาวเลยเข้าใจฉันผิดไป ถึงตอนนี้ก็ยังคงโกรธฉันอยู่” เวินหรวนหรวนเม้มปาก ตีหน้าเศร้าท่าทางน่าสงสาร

คุณชายห้าฉิงเป็นถึงผู้กำกับการสถานีตำรวจ จะมองไม่ออกว่าเวินหรวนหรวนพูดจาโกหกได้ยังไง อีกอย่างเขาก็เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดจากบนชั้นสามแล้ว เห็นชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง

“พี่สาม ไปดื่มเหล้ากันเถอะ นั่งดูของสกปรกน่าขยะแขยงตรงนี้อยู่ได้ ฉันแทบจะอ้วกแตกแล้ว” ไม่พูดไม่ได้จริง ๆ บางครั้งคุณชายห้าฉิงก็อ่อนโยนไม่เป็นสักเท่าไหร่

คำพูดนี้ค่อนข้างแรง และเจ็บแสบมาก ตอนที่คุณชายห้าฉิงพูดนั้นเขาตั้งใจที่จะพูดเสียงดัง ๆ

ผู้คนต่างพากันหันมามอง ทุกคนฟังออกว่าคุณชายห้าฉิงด่าเวินหรวนหรวน หลายคนกลั้นขำไม่ไหวหลุดหัวเราะออกมา

คุณชายห้าฉิงและเย่ซือเฉินเดินไปที่เค้าเตอร์เครื่องดื่ม

คุณชายห้าฉิงยืนอยู่ด้านหนึ่งของเย่อหยู่นาน ส่วนเย่ซือเฉินนั่งลงอีกด้านของคุณชายห้าฉิง ไม่ได้อ้อมไปนั่งด้านข้างเวินลั่วฉิง

เวินลั่วฉิงขมวดคิ้ว เย่ซือเฉินแสดงออกชัดเจนว่าไม่อยากมาตรงนี้ แต่น่าจะเป็นเพราะคุณชายห้าฉิงลากมา เรื่องที่เธอกับเย่ซือเฉินแอบแต่งงานกันนั้นจำเป็นต้องเก็บเป็นความลับ ฉะนั้นเวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นต้องรักษาระยะห่างให้ดี

เวินลั่วฉิงรู้สึกว่าวันนี้คุณชายห้าฉิงไม่ควรทำอย่างนี้สักเท่าไหร่

“คุณชายเย่ ดื่มกันสักแก้วสิ” คุณชายห้าฉิงยกแก้วเขย่าไปมายื่นไปทางเย่อหยู่นาน แต่สายตากลับมองไปยังเวินลั่วฉิงที่นั่งอยู่ด้านข้างเย่อหยู่นาน

เย่อหยู่นานรู้สึกแปลกใจ คิดไม่ถึงว่าคุณชายห้าฉิงจะเป็นฝ่ายขอชนแก้วกับเขา ก่อนหน้านี้มีคนมาชวนเขาดื่มเหล้าตลอด แต่เขาก็ปฏิเสธไป คราวนี้คนที่มาชวนดื่มกลับเป็นคุณชายห้าฉิง คุณชายสามเย่ก็มาด้วย เขาไม่อาจปฏิเสธได้

“หยิบเหล้าให้ฉันแก้วหนึ่งสิ” เย่อหยู่นานขยับตัวไม่ได้ ตัวเองจึงไม่สามารถไปหยิบเหล้าเองได้ จึงออกปากให้เวินลั่วฉิงช่วยหน่อย

เวินลั่วฉิงขมวดคิ้ว เดิมทีไม่อยากขยับตัวไปไหน แต่เมื่อสายตาเหลือบไปเห็นเบียร์แก้วใหญ่ที่อยู่ด้านข้าง เธอจึงยกเบียร์แก้วใหญ่แก้วนั้นมาวางไว้ตรงหน้าเย่อหยู่นาน

“ทำไมเหรอ ประธานเวินกลัวว่าคุณชายเย่จะเมาเหรอ” คุณชายห้าฉิงกระพริบตาแล้วเอ่ยประโยคนั้นขึ้นมา

เย่ซือเฉินที่ถือแก้วเหล้าอยู่ในมือเริ่มบีบแก้วจนแน่น แต่สีหน้าเขายังคงเย็นชา ไม่แสดงอาการใด ๆ ทั้งสิ้น

เขาไม่พูดอะไร และไม่ได้หันไปมองเวินลั่วฉิง

เวินลั่วฉิงแววตาเข้มขึ้น เธอรู้ว่าฉิงถิงตั้งใจพูด เดิมทีเธอแค่อยากเอาคืนเย่อหยู่นาน และเรื่องนี้ก็เป็นเพียงเรื่องธรรมดาเรื่องหนึ่งเท่านั้น ถูกฉิงถิงพูดขึ้นมาแบบนี้ กลายเป็นเข้าใจผิดไปกันใหญ่

ถึงแม้ระหว่างเธอกับเย่ซือเฉินจะเป็นแค่การแต่งงานตามข้อตกลง และถึงแม้เวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นพวกเขาจะต้องเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ ต้องรักษาระยะห่างไว้ แต่เวินลั่วฉิงก็ไม่อยากให้ระหว่างทั้งสองคนเกิดการเข้าใจผิดกัน

เย่อหยู่นานถอนหายใจอย่างเงียบ ๆ เขาต้องกล้ำกลืนฝืนทนอย่างมากที่จะไม่บีบคอเธอ ผู้หญิงคนนี้รู้อยู่แก่ใจว่าเขาอยากจะเข้าห้องน้ำแต่ก็ไปไม่ได้ เธอยังจงใจยื่นเบียร์ให้เขาอีก

ในตอนนี้ มีเพียงเย่อหยู่นานเท่านั้นที่รู้ว่าเวินลั่วฉิงตั้งใจเอาคืนเขา เพราะคำพูดของคุณชายห้าฉิงเมื่อสักครู่นี้ ถ้าเป็นคนนอกมาได้ยินก็คงคิดว่าเวินลั่วฉิงเป็นห่วงเป็นใยเขา คิดว่าเวินลั่วฉิงกลัวเย่อหยู่นานจะดื่มจนเมาเลยหยิบเบียร์ให้เขาแทน