ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 204 เอาคืนอย่างสาสม โดนตบหน้าฉาดใหญ่ (2)

บทที่ 204 เอาคืนอย่างสาสม โดนตบหน้าฉาดใหญ่

(2)

“ฉิงฉิง ฉันรู้ว่าเมื่อห้าปีที่ฉันถอนหมั่นฉันทำไม่ถูกต้อง ฉัน ทำให้เธอเสียใจ ฉันรู้ว่าเธอยังคงชอบฉัน ขอโทษนะ ฉันไม่ ควรทำร้ายเธอ” เย่อหยู่นานพูดด้วยท่าที่สำนึกผิด และคุม อารมณ์ให้ปกติที่สุด

ได้ยินคำพูดเย่อหยู่นาน เวินลั่วฉิงอยากจะหัวเราะจริง ๆ เธอชอบเขาเหรอ ชอบเขามาตลอดงั้นเหรอ เขาไปเอาความ มั่นใจนั้นมาจากไหน

“ฉิงฉิง ฉันรู้ว่าเธอชอบฉัน ฉันยินดีที่จะขอเธอแต่งงาน เรื่องระหว่างพวกเราไม่เกี่ยวข้องกับหรวนหรวน เธอปล่อยห รวนหรวนไปเถอะ พวกเราแต่งงานกันนะ” เย่อหยู่นานรู้สึกว่า เขาแสดงความจริงใจออกมาเต็มที่แล้ว เขาได้พูดว่าจะ แต่งงานกับเธอต่อหน้าคนมากมาย เสมือนว่ากำลังขอเธอ แต่งงานต่อหน้าทุกคน

เย่อหยุ่นานตอนนี้มีความมั่นใจในตัวเองสูงมาก ฉะนั้น เลยพูดเสียงดัง ไม่สนใจว่าคนอื่นจะได้ยินหรือไม่ เพราะเขา เชื่อว่าเป็นลั่วจึงจะต้องตอบตกลงเขาแน่นอน

ตอนนั้นเย่ออยู่นานไม่ได้คิดจะช่วยเวินหรวนหรวนจริง ๆ หรอก เพียงแค่อยากจะกระตุ้นความรู้สึกของเวินลั่วเฉิงก็เท่านั้น

เงินลั่วชิงยิ้มออกมา แล้วส่ายหน้าอย่างช้า ๆ สายตาจับ จ้องไปที่ตัวเย่อหยู่นาน

เห็นรอยยิ้มของเธอ เย่อหยู่นานแอบดีใจ รู้สึกภาคภูมิใจ มาก ดูท่าทางเธอยังชอบเขาอยู่จริง ๆ ด้วย ดังนั้นเมื่อได้ยิน คำพูดเขา เธอจึงยิ้มออกมาอย่างมีความสุขขนาดนี้

เขารอให้เป็นลั่วนิ่งตอบตกลง เขาคิดว่าเธอต้องพูดว่า ฉัน ยินดี เขาคิดถึงขึ้นว่าเธออาจจะดีใจจนวิ่งเข้ามากอดเขา

ขณะนั้นเอง เยซือเฉินที่ยืนอยู่ชั้นบนก็มีสีหน้าเคร่งขรึม ทันที เย่อหยู่นานกล้าดียังไงมาขอภรรยาเขาแต่งงาน เบื่อที่ จะมีชีวิตอยู่แล้วหรือไง

เวินลั่วฉิงรู้สึก ข่าในใจ เย่อหยู่นานพูดว่ายินดีจะขอเธอ แต่งงานเหรอ ทำไมเขาถึงยินดีที่จะขอเธอแต่งงานล่ะ

ช่วยเวินหรวนหรวนไม่ใช่ประเด็นหลัก แต่เย่อหยู่นานทำ เพื่อต้องการบริษัทเป็นชื่อกรุ๊ปต่างหาก

ช่างน่าตลกสิ้นดี

“คุณเย่อ ขอโทษนะ ฉันว่านายเข้าใจผิดแล้วล่ะ” แต่ เวินลั่วฉิงไม่อยากโวยวายต่อหน้าผู้คนมากมายให้ดูแย่ ถึง แม้ครั้งก่อนเย่อหยู่นานและเวินหรวนหรวนจะร่วมมือกัน ทำร้ายเธอในงานเลี้ยงนั้น แต่ในที่สาธารณะอย่างนี้เธอยังคงไว้หน้าเขา

ในเมื่อเรื่องวันนั้นจบไปแล้ว ผ่านไปแล้ว เธอก็ไม่คิดจะ

รื้อฟื้นอะไรอีก

คำพูดของเธอช่างดูห่างเหินและเย็นชามาก เธอคิดว่าเย่อ หยู่นานน่าจะมีสมองพอที่จะเข้าใจในท่าทีที่เธอแสดงออกได้

แต่เหมือนเวินลั่วฉิงจะประเมินระดับไอคิวของเย่อหยู่นาน สูงเกินไป ที่สำคัญคือเย่อหยู่นานเพิ่งดื่มเหล้ามา อีกทั้งดื่มไป ค่อนข้างเยอะ สมองเลยอาจจะประมวลผลช้าไป

ฉะนั้น ตอนนี้เขาจึงไม่เข้าใจความหมายที่เป็นลั่วฉิงสื่อ ออกมาเลยแม้แต่น้อย มิหน้าซ้ำเขายังคิดว่าเวินลั่วฉิงไม่ เข้าใจในสิ่งที่เขาพูด

เย่อหยู่นานมองไปที่เวินลั่วฉิง รู้สึกมีนงง ไม่ใช่ว่ารักษา อาการป่วยจนหายแล้วเหรอ ทำไมตอนนี้โง่ขึ้นมาอีกแล้วล่ะ เขาพูดชัดเจนขนาดนี้ เธอยังฟังไม่เข้าใจอีกหรือไง

เย่อหยู่นานอวดดีมากเกินไปแล้ว เขามั่นใจว่าเวินลั่วฉิง ไม่มีทางปฏิเสธเขา ดังนั้นเขาเลยคิดเข้าข้างตัวเองว่า เวินลั่วฉิงไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูด

“ฉิงฉิง ฉันรู้ว่าเธอชอบฉัน ฉันรู้ว่าเป็นเพราะฉันเธอถึงไต้ กล่าวโทษหรวนหรวน เพราะฉันเธอถึงได้ทำแบบนั้นกับห รวนหรวน ฉันไม่อยากให้พวกเธอสองพี่น้องเกลียดกันเพราะฉันเป็นต้นเหตุ ฉันขอเธอแต่งงาน..” เย่อหยู่นานคิดแล้วคิด อีก แล้วตัดสินใจพูดอีกครั้งให้ชัดเจนขึ้นกว่าเดิม เพราะกลัว ว่าเงินลั่วชิงจะฟังไม่เข้าใจ ฉะนั้นเขาเลยจงใจเน้นย้ำเรื่อง เวินหรวนหรวนขึ้นมา

ในเมื่อเวินลั่วฉิงหาเรื่องเวินหรวนหรวนต้นเหตุก็เป็น เพราะเขา การที่เขาพูดแบบนี้ออกไป เวินลั่วฉิงต้องเข้าใจ เขาแน่นอน

แต่เขากลับไม่คิดว่าคำพูดเหล่านั้นที่เขาพูดออกมา เป็นการทำให้เป็นลั่วฉิงตกอยู่ในสภาพที่ดูไม่ดีอย่างมาก

เพื่อผู้ชายเพียงคนเดียวถึงกับทำร้ายน้องสาวตัวเอง ยอม เป็นศัตรูกับน้องสาวตัวเองเนี่ยนะ

ผู้คน โดยรอบเริ่มซุบซิบนินทา สายตาที่มองมายัง เงินลั่วชิงนั้นเต็มไปด้วยการกล่าวโทษและดูว่าเธอไร้ ยางอาย

แววตาเป็นลั่วฉิงดูเคร่งขรึมมากขึ้น ดูท่าทางเย่อหยู่นานจะ ไม่เข้าใจความหมายของเธอ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เธอก็ไม่สนใจ อะไรอีกและพูดให้ชัดเจนมากขึ้นกว่าเดิม

“คุณเย่อ” เวินลั่วฉิงเอ่ยปากพูดตัดบทเย่อหยู่นานขึ้นมา กะทันหัน

“อืม” เย่อหยู่นานคิดว่าเธอเข้าใจเขาแล้ว ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม : “จิงฉิง เพื่อฉัน ไม่สิ เพื่อพวกเรา เธออย่าทำ ให้หรวนหรวนลำบากอีกเลยนะ ฉันจะแต่งงานกับเธอจริง

1.”

“คุณเย่อ นายนี่มันช่างสรรเสริญ…” เงินลั่วชิงมองเขา เอ่ย ปากพูดขึ้นมา พูดได้เพียงครึ่งเดียวเธอก็หยุดพูดไปชั่วครู่

“ฉิงฉิง ที่จริงแล้วเธอก็ไม่ได้แย่นะ เธออย่าดูถูกตัวเองนัก เลย” เย่อหยู่นานเข้าใจเวินลั่วฉิงผิดไปกันใหญ่แล้ว เขาคิด ว่าเงินลั่วชิงรู้สึกว่าเธอไม่คู่ควรกับเขา ดังนั้นตอนที่เย่อหยู่ นานพูดประโยคนี้ออกมา เขามีท่าที่หยิ่งผยองและรู้สึกทะนง ตนอย่างมาก

เวินลั่วฉิงเอ่ยปากพูดต่อ หลังจากที่เย่อหยู่นานยิ้มออกมา ด้วยความหลงตัวเอง : “นายนี่มันช่างสรรเสริญเยินยอตัวเอง มากเกินไปแล้ว”

เธอหาเรื่องเวินพรวนหรวนเพื่อเขางั้นเหรอ เขาช่างกล้าคิด ออกมาได้ “ฮะ” มีคนเข้าใจในสิ่งที่เป็นลั่วฉิงสื่อออกมาแล้ว เลยอด

ไม่ได้ที่จะหลุดหัวเราะออกมา

ขณะนั้นเลยซื่อเฉินที่ยืนอยู่บนชั้นสองดวงตาก็เป็นประกาย ยิ้มออกมา อารมณ์ดีขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

ไม่เสียแรงที่เป็นผู้หญิงของเขา ตุดันดี เขาชอบ!
เย่อหยู่นานตะลึงงั้น ผ่านไปชั่วครู่ถึงเข้าใจความหมาย ของเวินลั่วฉิง เขาโกรธจนหน้าเขียว หน้าซีดราวกับถูกต้มจน เปื่อย

เวินลั่วฉิงไม่อยากจะสนใจเขาอีก เลยหมุนตัวเพื่อจะเดิน ไปทางอื่น

“เงินลั่วชิง เธอหมายความว่ายังไง เธอหมายความว่ายัง ไงกันแน่” แต่เย่อหยู่นานก็เข้ามาขวางหน้าเวินลั่วฉิง

เวินลั่วฉิงชมวดคิ้ว เย่อหยู่นานดื่มเหล้าไปมากแค่ไหนเนี่ย

เติมทีเย่อหยู่นานก็อารมณ์ไม่ดีอยู่แล้ว เพราะเย่หยู่เฟยก ลับมาแล้ว คุณปู่จึงให้เย่หยู่เฟยเข้ามาทำงานในบริษัท อีก ทั้งคุณปู่ยังมอบหมายงานหลายอย่างให้กับเย่หยู่เฟย เท่ากับยึดอำนาจบางส่วนของเขามา

ฉะนั้นเย่อหยู่นานจึงอารมณ์ไม่ดีอย่างมาก เขาดื่มเหล้าไป เยอะ ไม่ได้ไปบริษัท พอดีผ่านห้างสรรพสินค้า เลยเข้ามา

เดินเล่น ๆ

จากนั้นเขาก็ได้รับโทรศัพท์ของหลี่หยุน คำพูดของหลี่หยุ นทำให้เขามีความมั่นอกมั่นใจขึ้น ทำให้เขามองเห็นความ หวังอีกทางหนึ่ง เขาจึงคิดจะแต่งงานกับเวินลั่วฉิง เพื่อให้ สถานการณ์เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น

เขาคิดว่าเพียงแค่เขาเป็นฝ่ายบอกรักก่อน เวินลั่วฉึงก็จะต้องดีใจจนแทบบ้า ต้องซาบซึ้งจนน้ำตาไหลพราก

แต่ว่า เขากลับคิดไม่ถึงว่าเป็นลั่วชิงจะปฏิเสธเขา อีกทั้งยัง ทำให้เขาอับอายต่อหน้าคนอื่นแบบนี้ เขาไม่คิดด้วยซ้ำว่าคำ พูดของเขาเมื่อสักครู่นี้จะส่งผลเสียต่อเวินลั่วฉิง

เวินลั่วฉิงไม่อยากเสวนาอะไรกับไอขี้เมาคนนี้ เธอทนดม กลิ่นเหล้าไม่ได้ ดังนั้นเธอจึงหันไปทางอื่นเพื่อจะหลีกหนี

“เงินลั่วชิง เสแสร้งอะไรนักหนา เธอคิดว่าเธอเป็นคุณหนู ใหญ่ตระกูลเวินแล้วเจ๋งนักเหรอ เธอไม่ส่องกระจกดูสารรูป ตัวเองบ้างหรือไง” เย่อหยู่นานรู้สึกอับอายจนกลายเป็น โมโห เป็นเพราะดื่มเหล้าเข้าไป สมองเลยตอบสนองช้าไป หน่อย เขาไม่สามารถคุมสติตัวเองได้ เลยด่ากราดออกมา ต่อหน้าผู้คน

ที่ชั้นบน แววตาดุดันของเย่ซื้อเฉินหรี่ลง ตูเย็นยะเยือกขึ้น หลายเท่าและมีรังสีอำมหิตแผ่ออกมา

เงินลั่วฉิงยังคงไม่สนใจเขา เดินก้าวต่อไปด้านหน้า เธอ เกียจจะต่อปากต่อค่ากับไอบ้านี้