ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 223 ความลับของเทพธิดาเงินถูกเปิดเผยจนหมด (1)

บทที่ 223 ความลับของเทพธิดาเงินถูกเปิดเผยจนหมด

(1)

“ไปบริษัททำไม เรื่องในบริษัทฉันก็ไม่เข้าใจด้วย ฉันไม่ อยากไปหรอก”ปฏิกิริยาแรกของเวินลั่วชิงคือปฏิเสธ และ ปฏิเสธอย่างหนักแน่น “และตอนนี้ฉันก็เป็นท่านประธาน บริษัทเวินชื่อกรุ๊ปอีกด้วย ไปทำงานบริษัทคุณมันจะไม่เหมาะ สม”

จะเหมาะหรือไม่เหมาะสมนั้นไม่สำคัญ สำคัญที่ว่าหาก หลังจากนี้เธอจะเข้าบริษัทกับเขาทุกวัน แล้วเธอยังจะไปดู เด็กสองคนนั้นได้ยังไง เพราะฉะนั้น เธอจึงไม่เห็นด้วยอย่าง เด็ดขาด

“เธอคิดว่าฉันกำลังหารือกับเธองั้นเหรอ”เย่ซื้อเฉินจ้อง มองเธอแวบหนึ่ง น้ำเสียงอ่อนลงเล็กน้อยกลับเต็มไปด้วยคำ

ข่มขู่

เงินลั่วฉิง”.”

เห็นได้อย่างชัดเจน ว่าเขาไม่ได้หารือกับเธอ แต่เป็นการ คิดบัญชีกับเธอต่อภายหลัง

ถือว่าเขาร้ายกาจ เขากินของๆเธอแล้วยังไม่รู้จักพูดดีๆอีก

เหรอ
กับข้าวเมื่อกี้เอาไปเทให้หมากินยังจะดีกว่า

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปย้ายเข้าไปนอนที่ห้องฉัน”จ่าเยชื่อเฉิ นกนึกขึ้นได้ว่ามีเรื่องสำคัญอีกเรื่อง พวกเขาแต่งงานกัน มาระยะหนึ่งแล้ว เขาคิดว่าต้องยุติการนอนแยกห้องกันซะที

ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ต้องนอนด้วยกันเท่านั้น

เป็นลั่วจึงกำลังคิดว่าจะใช้วิธีไหนพูดให้เยซือเฉินยอม เข้าใจ ให้เขาเห็นด้วยว่าเธอไม่ต้องไปที่บริษัท หลังจากนั้น จู่ๆก็ได้ยินเยซื้อเฉินบอกว่าจะนอนด้วยกันกับเธอ

เวินลั่วฉิงนิ่งอึ้งไปทันที นัยน์ตากลมโตเบิกกว้าง หลังจาก ได้สติก็รีบแสดงเจตนาออกมา”พรุ่งนี้ฉันจะไปที่บริษัท”

เธอไปที่บริษัท พรุ่งนี้เธอก็จะไปที่บริษัท ไปบริษัทยังดีกว่า การนอนด้วยกันอีก

เยซื่อเฉินชะงัก เงยหน้าขึ้นมา มองดูเธอ ด้วยท่าที่แปลก

เล็กน้อย เมื่อกี้เขาให้ข้อเลือกกับเธองั้นเหรอ

เขาบอกสองเรื่องนี้กับเธอ เพราะต้องการให้เธอปฏิบัติ ตาม ไม่ใช่ให้เธอเลือก

แต่ว่า ความหมายของเธอคือสามารถไปที่บริษัทได้ แต่จะ ไม่นอนกับเขาเด็ดขาด
สีหน้าเด็กชื่อเฉินขุ่นหมองลง ผู้หญิงคนนี้นี่มันทำเขาโมโห ยังไงก็ทำอย่างงั้น

“เงินลั่วชิง ฉันไม่ได้ให้เธอเลือก.”

“พรุ่งนี้ฉันจะเข้าบริษัทไปทำงาน สรุปกันตามนี้แล้วกัน ฉัน จะไปนอนแล้วนะ จะได้พักผ่อนเพียงพอ พรุ่งนี้จะได้มีแรง ทำงาน”เงินลั่วนิ่งได้ยินคำพูดโมโหของเขาก็รู้เลยว่าต้อง ไม่ใช่เรื่องดีแน่ ดังนั้นรีบหนีอย่างรวดเร็ว

เป็นลั่วนิ่งขึ้นชั้นบนแล้ว ก็วิ่งเข้าห้องตัวเอง จากนี้ก็รีบล็อค ประตูทันที การเคลื่อนไหวทั้งหมดทำเสร็จเพียงเวลาอันสั้น

แววตาเย่ซื่อเฉินประกายเล็กน้อย ตะลึงนิ่งงั้นไปชั่วขณะ

เรื่องความรู้สึกเขายังให้เธอหาเหตุผลได้หลบหนีอีกเหรอ อยากหนีเหรอ เธอคิดว่าเธอจะหนีพ้นงั้นเหรอ ต้องมีสักวัน เขาจะให้เธออยากมานอนบนเตียงเขาด้วย

ความเต็มใจ เยซื้อเฉินตอนนี้ทำได้เพียงแค่คิดเท่านั้น

แต่เขาคิดไม่ถึงมาก่อนเลย ว่าวันนั้นจะมาไวขนาดนี้

วันรุ่งขึ้น หลังเอาชื่อเฉินลุกจากเตียงก็ไม่รีบจากไปก่อน แต่ ยังคงรอเงินลั่วชิงตลอดไม่ไปไหน

เป็นลั่วอิงแม้จะไม่เต็มใจ ไม่สมัครใจสักแค่ไหน แต่ก็ไม่มีวิธีทำอะไรได้ เมื่อคืนเธอรับปากด้วยตัวเอง ตอนนี้จะเปลี่ยน ใจก็ไม่ได้ซะแล้ว

และหากตอนนี้เธอเปลี่ยนใจไม่ไปบริษัท ตอนกลางคืนก็

ต้องไปนอนตัวยแน่นอน

เพราะฉะนั้น เธอจึงไม่มีทางให้เลือก

“ฉันอยากไปแผนกธุรกิจ”เมื่อถึงใต้ล่างบริษัทตระกูลเย่กรู้ ป เวินลั่วชิงก็เริ่มเอ่ยออกมา

มาบริษัทเพราะโดนบังคับจนหมดหนทาง แต่เธอก็ต้อง เรียกร้องอิสระให้ตัวเองบ้างสิ

เย่ซื่อเฉินพาเธอมาที่บริษัท ก็เพราะต้องการจับตามองเธอ ไม่ให้คลาดสายตา ไม่ให้เธอไปเถลไถลที่ไหน เธอคิดว่า เย่ซื้อเฉินต้องให้เธอเข้ามาบริษัทในนามของการร่วมทำงา นบริษัทเงินชื่อกรุ้ปกับบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปอย่างแน่นอน หาก เป็นเช่นนี้เย่ชือเฉินต้องให้เธออยู่ใกล้เขาทุกๆเวลาอย่าง แน่นอน

งั้นฆ่าเธอให้ตายเลยจะดีกว่า

“ทำไมต้องไปแผนกธุรกิจล่ะ”เย่ซือเฉินขมวดเล็กน้อย ที่ จริงแล้วที่เขาพาเธอเข้าบริษัท เพราะอยากให้เธออยู่ข้างๆ กายเขา อยู่ในที่ตรงที่เขาสามารถมองเห็นได้ทุกที่ทุกเวลา

“แผนกธุรกิจเป็นที่ฝึกคนได้ดีที่สุด และสามารถเรียนรู้อะไรได้เยอะที่สุด “เป็นลั่วนิ่งพูดมีสาระไปเรื่อยอย่างจริงจัง

ที่จริงแล้วเงินสั่งถึงรู้สึกแผนกธุรกิจมีโอกาสจะออกไป อิสระข้างนอกเยอะ บริษัทตระกูลเย่กรุ้ปอยู่ใกล้ที่อยู่เห่อ ถงถงพอดี เธอก็จะมีโอกาสไปหาเด็กสองคนได้

แน่นอน ที่เธอทำแบบนี้เพราะต้องการรักษาระยะห่า งกับเย่ซื่อเฉิน

เย่ซื้อเฉินมองเธอด้วยสายตาเย็นชาแวบหนึ่ง พูดราวกับ ว่าเธอมาบริษัทเพื่อจะตั้งใจมาทำงานจริงๆ

แผนตื้นๆแค่นี้ของเธอ เขาจะดูไม่ออกเชียวหรือ

“คุณสามี ได้ไหมคะ”เวินลั่วจึงมองเขา ด้วยสายตาระพริบ ปริๆ เป็นความคาดหวังเต็มที่ไม่เก็บซ่อนไว้เลย

เมื่อจ้องมองความคาดหวังที่ล้นออกมาจากดวงตาเธอ แม้ จะรู้ว่าเธอนั้นแกล้งทำออกมา แต่เขาก็พยักหน้ารับปากอย่า งมึนๆงงๆ

หลังจากพยักหน้ารับปาก เย่ซื่อเฉินก็ได้สติกลับมา ก็รู้สึก เสียใจที่หลัง

“คุณสามี คุณดีที่สุดค่ะ”เป็นลั่วอิงจ้องมองเขา ใบหน้านั้น กลับยิ้มเบิกบานดั่งดอกไม้ น้ำเสียงก็เต็มไปด้วยยิ้มดีใจเช่น กัน

เห็นเธอเบิกบานไปทั้งหน้า ยิ้มเบาๆอย่างสดใส ใบคิ้วเขาก็ค่อยไปคลี่คลายออก

ช่างเถอะ เธอดีใจก็ดีแล้ว แต่เธออยู่ในบริษัทไม่ว่าจะอยู่ แผนกไหน ยังไงก็ต้องทำตามเขาอยู่ดี

อยู่ในบริษัท เธอยังสามารถรอดพ้นจากน้ำมือเขาได้อีกเห

ชื่อเฉินไม่พูดะไรอีก เห็นได้ชัดว่าได้ตกลงแล้ว เวินลั่วฉิง แอบดีใจ ภารกิจขั้นแรกสำเร็จ

“คุณไปก่อนเลยนะ เดี๋ยวให้เลขาหลิวไปส่งฉันที่แผนก ธุรกิจก็พอ”ภายในลิฟต์ส่วนตัว เมื่อเป็นลั่วจิงเห็นลิฟต์หยุดที่ ขั้น11 เยีชื่อเฉินก็เดินออกไปทันที เวินลั่วฉิงห้ามแล้วหลาย ต่อหลายครั้ง

นี่เยซื้อเฉินจะส่งเธอไปที่แผนกธุรกิจด้วยตัวเองเหรอ เขา เป็นถึงท่านประทานจะส่งพนักงานใหม่อย่างเธอไปที่แผนก ธุรกิจด้วยตัวเองมันจะดูเหมาะสมเหรอ

เห็นได้ชัดเจนว่าไม่เหมาะสมเลยสักนิด

“ทำไม ฉันมาด้วยมันน่าอายมากหรือไง”สีหน้าเย่ซื้อเฉิ นขุ่นหมองและมืดหมองลงมา ให้เลขาหลิวไปส่งเธอ แต่ไม่ ให้เขาไปส่ง พาเขาไปด้วยมันน่าอายมากหรือไง

“ไม่ใช่ค่ะ คือคุณสามีหล่อมากเกินไป ในบริษัทต้องมีสาว เล็ก สาวใหญ่มากมายตกหลุมรักคุณแน่นอน ถ้าคุณไปส่งฉันด้วยตัวเอง ฉันก็จะกลายเป็นศัตรูของพวกเธอทันที” ชื่อเฉินขมวดคิ้ว อะไรสาวเล็ก สาวใหญ่ บ้าบอสิ้นดี

“คุณคงไม่อยากให้ฉันถูกคนรังแกในบริษัท ใช่ไหม”ตอน นี้ท่าที่ที่เป็นลั่วจึงแสดงออกทั้งคือความอ่อนโยน น้ำเสียงก็ อ่อนโยนไปด้วย ทำให้คนไม่สามารถปฏิเสธได้

เธอรู้ว่าการจะเข้าหาเย่ชื่อเฉินนั้น มาไม้แข็งไม่ได้เด็ดขาด เธอสังเกตเห็นว่าเขาซอบไม้อ่อนไม่ใช่ไม่ไม้ ดังนั้น มีบางชั่ว บางคราวก็ควรที่จะใช่ไม้อ่อนดู

เย่จื่อเฉินเอ่ยอืออย่างเสียงเบา มีเขาอยู่ ใครจะกล้ารังแก

เธอ

ถึงจะไม่มีเขา แล้วยังมีใครกล้ารังแกเธออีกเหรอ

แต่เห็นท่าทางเธอในตอนนี้แล้ว สุดท้ายเขาก็ไม่พูดอะไร ออกมาอีก ไม่รู้เป็นเพราะเหตุผลเพี้ยนๆของเธอทำเขาเห็น ด้วย หรือโดนท่าทางของเธอทำใจละลาย

“เลขาหลิว คุณเคยสังเกตไม่ว่าท่านประธานของคุณขี้เก๊ก ชะมัด”เมื่อออกจากลิฟต์ เวินลั่วนิ่งก็คิดนึกท่าทางเมื่อกี้ของ เยซื้อเฉิน ก็อดไม่ได้ที่จะอยากหัวเราะ

เลขาหลิวจ้องมองเธอ แล้วเอ่ยอย่างวางมาดขรึม “คุณ หญิง….คำพูดนี้คุณพูดผิดแล้วครับ”

เวินลั่วฉึงชะงักเล็กน้อย เธอพูดผิดแล้วเหรอ เธอคิดว่ามันถูกต้อง ไม่ผิดเลยสักนิด เลยซื่อเฉินไม่ขี้เก๊กเหรอ

หลังจากนั้น เลขาหลิวก็ค่อยๆพูดเติมคำหนึ่งออกมา “ท่านประธานไม่ใช่ของผมครับ แต่เป็นของคุณ”

“เงินสั่งยิงยกกระตุกมุมปาก นี่คือเรื่องสำคัญเหรอ นี่

คือเรื่องสำคัญเหรอ

เย่ซื้อเฉินของเธอ มีความรู้สึกตะลึงมาก ใช่ไหมล่ะ

ตอนเลขาหลิวพาเวินลั่วชิงไปที่แผนกธุรกิจ ทุกคนใน แผนกธุรกิจก็มาครบกันแล้ว