ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 472 คุณชายสามเย่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ ใครจะต้านไหว(3)

บทที่ 472 คุณชายสามเย่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ ใครจะต้านไหว(3)

คำพูดของคุณชายสามเย่นี้ทำให้ทุกคนคิดไปต่างๆนาๆ

ในเมื่อเป็นงานเลี้ยงสังสรรค์ในครอบครัว แล้วเย่ซือเฉินทำไมถึงมาปรากฏตัวที่นี่?

เย่ซือเฉินกลายเป็นคนในครอบครัวตระกูลเวินตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

แน่นอนว่า คนที่นั่งอยู่ในนี้ต่างก็เป็นคนฉลาดอยู่แล้ว แค่แป๊บเดียวก็เข้าใจความหมายของเย่ซือเฉินแล้ว เย่ซือเฉินบอกว่าเป็นงานเลี้ยงสังสรรค์ภายในครอบครัว งั้นคนอื่นๆก็ไม่ควรอยู่ด้วย

“ยินดีกับท่านประธานด้วยครับที่สุขภาพร่างกายกลับมาแข็งแรง ในเมื่อเป็นงานเลี้ยงครอบครัว พวกเราก็ไม่ขอรบกวนแล้วนะครับ วันหลังค่อยจัดงานเลี้ยงฉลองให้ท่านประธานดีกว่า” ผู้จัดการหลี่เป็นคนที่ฉลาดหลักแหลม รีบๆลุกขึ้นมากล่าวลาเป็นคนแรก

คนอื่นๆต่างก็รีบๆลุกขึ้นมากล่าวลาและออกไป

เพราะทุกคนก็รู้สึกไม่สบายใจที่ต้องเผชิญหน้ากับคุณปู่เวินอยู่แล้ว ในวันนี้เย่ซือเฉินยังออกมาพูดเช่นนี้แล้ว พวกเขาจึงไม่กล้าอยู่ตรงนี้นานอีกต่อไป

ฉากละครที่บีบบังคับให้คุณปู่เวินสละตำแหน่งประธานยังไม่ทันเริ่มต้นอย่างเป็นทางการ กลับจบลงทันทีเพราะการออกมาปรากฏตัวของเย่ซือเฉิน

การออกมาปรากฏตัวของเย่ซือเฉิน ทำให้สถานการณ์พลิกผันในทันที

เวินจือหยันตกตะลึงเล็กน้อยจนเหม่อลอยอยู่สักพัก เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเย่ซือเฉินถึงมาปรากฏตัวอยู่ในคฤหาสน์ใหญ่ของตระกูลเวิน เขายิ่งไม่เข้าใจว่าตกลงเย่ซือเฉินหมายความว่ายังไง?

แต่ว่า สำหรับเขาแล้วเย่ซือเฉินก็เหมือนเทวดาอย่างนั้น ถึงแม้ว่าในเวลานี้เย่ซือเฉินจะทำลายแผนการของเขา เขากลับไม่กล้าแม้แต่จะตด

ตั้งแต่เย่ซือเฉินมาปรากฏตัว สายตาของเวินหรวนหรวนจ้องไปที่ตัวของเย่ซือเฉินตลอดเวลา ไม่ละสายตาเลยแม้แต่วินาทีเดียว ในสายตาของเธอเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและกระตือรือร้น

เมื่อสักครู่เธอได้ยินเย่ซือเฉินบอดว่าเป็นงานเลี้ยงครอบครัว ดังนั้น เธอจึงคิดว่าเย่ซือเฉินมาปรากฏตัวในตอนนี้อาจเป็นเพราะเธอ

“หรวนหรวน ลูกรู้จักกับคุณชายสามเย่เหรอ?” หลี่หยุนเห็นแววตาของเวินหรวนหรวน บนใบหน้าเต็มไปด้วยความหวัง ในเวลานี้เธอก็คิดเหมือนกันกับเวินหรวนหรวน นึกว่าเย่ซือเฉินมาที่ตระกูลเวินในตอนนี้เพราะเวินหรวนหรวน

พวกเธอต่างนึกว่าคุณชายสามเย่ชอบเวินหรวนหรวนแล้ว

เพราะนอกจากเวินหรวนหรวนแล้ว พวกเธอนึกไม่ออกจริงๆว่าตระกูลเวินยังมีอะไรที่คุณชายสามเย่จะเห็นมีอะไรดี

“อืม รู้จักค่ะ” เวินหรวนหรวนในเวลานี้กำลังจ้องมองจนเหม่อลอย ได้ยินคำพูดของหลี่หยุน จึงตอบไปเพียงคำเดียว ในงานเลี้ยงครั้งก่อน เธอและคุณชายสามเย่เคยเจอหน้ากัน ดังนั้นน่าจะถือได้ว่ารู้จัก

แต่ว่าเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเวินหรวนหรวนคิดเองเออเองมากเกินไป ตอนนั้นคุณชายเย่ไม่เคยมองหน้าเธอเลยสักนิด

“งั้นครั้งนี้คุณชายสามเย่มาหาลูกหรือ?” หลี่หยุนได้ยินคำพูดของเวินหรวนหรวนแล้ว จึงคิดว่าความสัมพันธ์ของเวินหรวนหรวนและคุณชายสามเย่ไม่ธรรมดาจริงๆ ในตอนนี้ บนใบหน้าของหลี่หยุนดีใจมาก

ถ้าคุณชายสามเย่ชอบหรวนหรวนของเธอจริงๆและแต่งงานกับหรวนหรวนล่ะก็ งั้นต่อไปพวกเธอก็……

ตอนนี้หลี่หยุนยิ่งคิดก็ยิ่งตื่นเต้น ยิ่งคิดยิ่งดีใจ

“อืม” ตอนแรกเวินหรวนหรวนนึกว่าเย่ซือเฉินมาหาเธอ ดังนั้นหลี่หยุนได้ยินคำพูดในตอนนี้แล้ว จึงตอบไปตามปกติ ในใจของเธอคิดแบบนี้จริงๆ

“พี่ ที่พี่พูดคือเรื่องจริงเหรอ พี่ไปควงคุณชายสามเย่ตั้งแต่เมื่อไหร่?” เวินจื้อหลงได้ยินว่าเวินหรวนหรวนตอบรับ ทั้งสองตาสว่างเปล่งประกายขึ้นมาทันที

“ถ้าอย่างนั้น คุณชายสามเย่มาเพื่อช่วยพวกเราเหรอ? ถ้าเป็นเช่นนี้ พวกเราก็ไม่ต้องกังวลว่าตระกูลเย่จะตกไปอยู่ในเนื้อมือของนังเด็กบ้าเวินลั่วฉิงนั่นแล้วสิ” เวินจือหยันกำลังเริ่มฝันกลางวันด้วยอีกคน

“ชิ ถ้าคุณชายสามเย่แต่งงานกับหรวนหรวนของเราจริงๆ ตระกูลเวินมีอะไรดี อะไรก็ไม่ใช่? หลี่หยุนหันสายตาเหลือบไปมองเวินจือหยัน

“หรวนหรวน ในเมื่อคุณชายสามเย่มาหาเธอ เธอยังจะเฉยอยู่ทำไมล่ะ รีบเข้าไปทักทายคุณชายสามเย่สิ” หลี่หลุนเห็นเวินหรวนหรวนยังเฉยๆไม่ขยับ ใช้แรงผลักเธอเล็กน้อย

“ค่ะ” ในใจของเวินหรวนหรวนรู้สึกดีใจ รีบๆเดินตรงไปหาเย่ซือเฉิน

“คุณชายสามเย่ นึกไม่ถึงว่าคุณจะมาร่วมงานเลี้ยงสังสรรค์ของครอบครัวเราด้วย” เวินหรวนหรวนเดินไปถึงตรงหน้าของเย่ซือเฉิน เงยหน้าขึ้นมาและใช้สองตาที่กลมๆมองหน้าเขา น้ำเสียงนั้นอ่อนโยนจนเหมือนหยดน้ำออกมาได้เลย

คำพูดนี้ของเวินหรวนหรวนพูดได้มีระดับจริงๆ ตั้งใจใช้คำพูดของเย่ซือเฉินเมื่อสักครู่นี้เน้นถึงงานเลี้ยงของครอบครัว เห็นได้ชัดเจนว่ามีความหมายอะไรแอบซ่อนอยู่

เย่ซือเฉินเป็นคนที่ฉลาดเฉลียวขนาดไหน จะไม่เข้าใจความหมายในคำพูดของเวินหรวนหรวนหรือ เขาอยากมาร่วมงานเลี้ยงครอบครัวของตระกูลเวินจริงๆ

แต่ว่าคนที่สามารถทำให้เขามาร่วมงานงานเลี้ยงสังสรรค์ครอบครัวตระกูลเวินได้ คนๆนั้นกลับกำลังนั่งอยู่ตรงนั้นอย่างนิ่งเฉยในตอนนี้ ไม่คิดจะมาทักทายเขาเลยแม้แต่น้อย ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดเป็นพิเศษ

เห็นได้ชัดเจนว่า เวินลั่วฉิงคิดจะทำเป็นไม่รู้จักเขา ทำเป็นไม่เกี่ยวข้องกับเขา

เธอแน่จริงๆเลยนะ

เย่ซือเฉินในตอนนี้อยากเดินเข้าไปกัดเธอแรงๆสักทีเลยจริงๆ

ที่จริงๆคุณปู่เวินก็ไม่ค่อยเข้าใจกับการกระทำของเย่ซือเฉินเหมือนกัน เห็นเวินหรวนหรวนเดินไปตรงหน้าของเย่ซือเฉินในตอนนี้ เย่ซือเฉินไม่ตอบโต้คำพูดของเวินหรวนหรวน แต่สีหน้าของเย่ซือเฉินไม่ค่อยดีนัก

อีกทั้งเขายังสังเกตเห็น เย่ซือเฉินมองฉิงฉิงหลายครั้ง เห็นได้ชัดว่าสายตานั้นดุร้ายมาก ดูแล้วทำให้คนรู้สึกกังวลเป็นอย่างมาก

คุณปู่เวินคิดในใจ หรือว่าฉิงฉิงไปทำอะไรให้คุณชายสามเย่ไม่พอใจหรือเปล่า?

“ประธานเย่ เชิญนั่งครับ” คุณปู่เวินเห็นเย่ซือเฉินยืนอยู่ ไม่ได้สนใจเวินหรวนหรวนเลยสักนิด จึงลุกขึ้นมาเชิญชวนเขา

เพราะไหนไหนเย่ซือเฉินก็เข้ามาแล้ว ถ้าเขาไม่เชิญชวนก็จะดูไม่ค่อยดีนัก

เวินลั่วฉิงนั่งอยู่ด้านหน้าโต๊ะตลอด ก้มหน้าก้มตาด้วยความละอายใจ ทำท่าทางเหมือนเรื่องทุกอย่างไม่เกี่ยวข้องกับเธอเลย

เย่ซือเฉินรู้สึกโกรธและอัดอั้นใจ จึงเดินตรงไปและนั่งลงข้างๆเวินลั่วฉิง

หลี่หยุนและคนอื่นๆเห็นความเคลื่อนไหวของเย่ซือเฉิน ต่างก็รู้สึกตกตะลึงกันมาก ไม่เข้าใจว่าคุณชายสามเย่หมายความว่าอย่างไร

เวินหรวนหรวนก็รู้สึกมึนงง แต่คิดแล้วเมื่อสักครู่นี้คุณชายสามเย่ก็ไม่ได้ปฏิเสธเธอนี่ จึงแอบดีใจขึ้นมาอีกครั้ง แล้วเธอก็รีบเดินตามไปและนั่งลงอีกข้างหนึ่งของเย่ซือเฉิน

เย่ซือเฉินเห็นแล้วขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย แต่ก็ไม่พูดอะไร

ในใจของเวินหรวนหรวนยิ่งรู้สึกดีใจใหญ่

หลี่หยุนเห็นสถานการณ์เช่นนี้แล้ว บนใบหน้าก็อดไม่ได้ที่จะยิ้ม ดูท่าทางเหมือนจะมีอะไรแน่ๆ

คนอื่นๆต่างก็นั่งลงด้วย

“คุณชายเย่มาถึงตระกูลเวินของเรา ให้เกียรติแก่วงศ์ตระกูลเวินของเราเป็นอย่างมากจริงๆ ปกติแล้วพวกเราจะเชิญยังไงก็ไม่อาจเชิญมาได้ วันนี้คุณชายสามเย่มา……” หลังจากที่หลี่หยุนนั่งลง แล้วก็พูดด้วยความเกรงใจ

ในตอนนี้ ขาของเย่ซือเฉินขยับไปแตะขาของเวินลั่วฉิงกะทันหัน

เวินลั่วฉิงตกใจจนเกือบจะกระโดดขึ้นมา เพื่อปกปิดกิริยาอาการที่เสียมารยาทของตัวเอง เวินลั่วฉิงจึงรีบพูดขึ้นมากะทันหัน: “ทานข้าว ทานข้าว หิวจะตายอยู่แล้ว”

แน่นอนว่าที่เวินลั่วฉิงเอ่ยปากพูดและขัดขวางคำพูดของหลี่หยุนในตอนนี้ เวินลั่วฉิงไม่ได้ตั้งใจ แต่เห็นได้ชัดว่าคุณชายสามเย่ตั้งใจกลั่นแกล้งเธอ

เย่ซือเฉินมองหน้าเวินลั่วฉิง มุมปากยกขึ้นเล็กน้อยและแอบยิ้มๆเล็กน้อย

หลี่หยุนจ้องเวินลั่วฉิงอย่างดุร้าย โมโหจนกัดฟันไว้แน่นๆ นังนี่ ปกติดูซื่อๆ ตอนนี้กลับรู้จักดึงดูดความสนใจของคุณชายสามเย่

“คุณชายสามเย่คะ คุณชอบทานอะไรคะ ฉันช่วยตักให้คุณค่ะ” เวินหรวนหรวนเห็นเวินลั่วฉิงดึงดูดความสนใจของคุณชายสามเย่ ก็โมโหจนกัดฟันแน่นๆ ดังนั้นจึงคิดหาวิธีอยากจะดึงดูดความสนใจของคุณชายสามเย่ด้วย!!