ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 577 คุณชายสามเย่ริอาจไม่ชอบลูกรักทั้งสองคนของเธอ (3)

บทที่ 577 คุณชายสามเย่ริอาจไม่ชอบลูกรักทั้งสองคนของเธอ (3)

อันที่จริง เธอยังคงไม่พอใจเล็กน้อย เขากับเธอยังไม่ทันได้คบกันดีๆเลย เย่ซือเฉินยังไม่เคยขอเธอแต่งงานเลย แต่กลับมานัวเนียกับเธอเสียอย่างนั้น เขาช่างเผด็จการและไม่มีเหตุผลเสียจริง

แต่เธอคิดว่า เธอคลอดลูกให้เขาตั้งสองคนแล้ว เรื่องพวกนี้ก็หยวนๆกันได้ เห้อ ใครใช้ให้เธอตกอยู่ในเงื้อมมือของเขากันล่ะ？

“เย่ซือเฉิน ฉันอยากมอบเซอร์ไพรส์ให้คุณ”เวินลั่วฉิงคิดว่า ในเมื่อตอบตกลงกับเขาแล้ว ถ้าเช่นนั้นเรื่องลูกๆก็คงปิดบังเขาไม่ได้อีกต่อไป

และไม่อาจปิดบังได้ด้วย

เวินลั่วฉิงรู้ว่าเด็กๆทั้งสองคลั่งไคล้ความรักจากผู้เป็นพ่อเป็นอย่างมาก เพียงแต่ไม่รู้ว่าเย่ซือเฉินรู้เรื่องนี้แล้วจะตอบสนองเช่นไร

ปากบอกว่าเซอร์ไพรส์ แต่เธอกลัวว่าเย่ซือเฉินรู้แล้วจะกลายเป็นตกใจมากกว่า？

เธอยังคงกังวลว่า เย่ซือเฉินจะคิดบัญชีกับเธอ……

เวินลั่วฉิงกำลังลังเลว่าจะพูดดีไหม？กำลังคิดหาวิธีบอกเขาอยู่ กำลังสรรหาคำศัพท์ดีๆที่เหมาะสมอยู่……

“เซอร์ไพรส์？”หางคิ้วเย่ซือเฉินยกขึ้น ดวงตาที่มองเธอมีความเร่าร้อนอยู่หลายส่วน จากนั้นเขาก้มหน้าจูบเธออีกครั้ง แต่ริมฝีปากก็เคลื่อนมาอยู่ข้างหูเธออย่างรวดเร็ว กัดใบหูเธอเบาๆ “คุณหมายถึงจะมอบตัวคุณให้ผมเหรอ！”

สำหรับเขาแล้ว สิ่งนี้คือเซอร์ไพรส์ที่ดีที่สุดสำหรับเขา นอกจากสิ่งนี้แล้วก็ไม่มีอย่างอื่นอีก

“เย่ซือเฉิน คุณคิดอย่างอื่นเป็นไหม？”มุมปากเวินลั่วฉิงกระตุก สมองผู้ชายคนนี้คิดได้แต่เรื่องนี้ทั้งวันเลยเหรอ？

เขาคิดอย่างอื่นเป็นไหม？

“ไม่เป็น ผมอยากได้แต่คุณ”คำพูดนี้ เย่ซือเฉินตอบอย่างตรงไปตรงมาและถูกหลักการ เมื่อสิ้นเสียง เขาก็จูบเธออีกครั้ง จูบผิวกายของเธอทุกระเบียบนิ้ว

“เย่ซือเฉิน คุณชอบเด็กไหม？”ร่างกายเวินลั่วฉิงสั่นเล็กน้อย แอบถอนหายใจหนึ่งเฮือก จากนั้นก็ถามอีกครั้ง

เย่ซือเฉินหยุดการกระทำ ชั่วขณะนั้นสมองหมุนไปได้เร็วมาก ซึ่งสิ่งแรกที่เขาคำนึกถึงก็คือเธอไม่อาจมีลูกได้

“ไม่ชอบ”เย่ซือเฉินไม่เชื่องช้า รีบตอบไปหนึ่งประโยค เวลานี้น้ำเสียงของเขาหนักแน่นไม่ได้มีความลังเลเลยสักนิด เพียงแต่ตอนที่ริมฝีปากของเขาไปอยู่ที่ตัวเธอ เขาก็ได้ปกปิดอารมณ์ของตนทุกอย่างไว้

“ทำไม？”เวินลั่วฉิงหยุดชะงัก เขาไม่ชอบเด็ก？ทำไม？

“รำคาญ เอะอะก็ร้องไห้ ทั้งสกปรก ทั้งขี้โวยวาย ซุกซน และเกเร ผมเกลียดเด็ก”คุณชายสามเย่พูดมากมายในรวดเดียว อันที่จริงเขาไม่ชอบเด็กจริงๆ แต่ไม่ถึงกับเกลียดชัง อีกทั้งเขาไม่ชอบลูกของคนอื่น แต่หากเธอคลอดให้เขา เขาต้องชอบแน่ๆ แต่เขารู้ว่าเธอมีลูกไม่ได้ จึงได้บอกว่าเกลียดออกไป

เวินลั่วฉิงกะพริบตารัวๆ ดูเหมือนว่า ลูกรักทั้งสองไม่ได้เป็นเซอร์ไพรส์สำหรับเขา แต่เป็นสิ่งที่ก่อให้เกิดความตกใจได้？！

แต่ลูกของเธอทั้งสองคนไม่ได้เสียงดัง ไม่ได้โวยวาย และยิ่งไม่สกปรก ลูกของเธอเป็นเด็กดีมาโดยตลอด และยังสวยเป็นพิเศษอีกด้วย

หากเย่ซือเฉินกล้าพูดเช่นนี้กับลูกของเธอ ลองกล้ารังเกียจลูกของเธอดูสิ？ดวงตาของเธอหรี่ขึ้นมองเขา พูดทีละคำอย่างช้าๆ “เย่ซือเฉิน คุณแน่ใจ？”

เวินลั่วฉิงทนฟังคนอื่นว่าลูกของเธอไม่ได้ เธอกำลังคิดว่า หากเธอบอกเรื่องลูกให้เย่ซือเฉินทราบ

ถ้าเย่ซือเฉินว่าลูกของเธออย่างนี้จริงๆ เธอจะตบบเขาให้ตายแบบห้ามตัวเองไม่อยู่ไหม？

ถึงแม้ตอนนี้เธอรู้สึกดีกับเขา แต่สำหรับเธอแล้วลูกรักทั้งสองสำคัญกว่าคุณชายสามเย่อย่างแน่นอน

“ผมแน่ใจ ผมเกลียดเด็ก เกลียดมาก”เย่ซือเฉินไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่

ตอนนี้เขาคิดแต่ว่าเธอมีลูกไม่ได้ หากเขาบอกว่าชอบเด็ก ไม่แน่ว่าเธออาจจะหายตัวไปจากชีวิตเขาอีก

เขาไม่อนุญาตให้เกิดเรื่องอย่างนี้เด็ดขาด

“แล้วถ้าเป็นลูกของคุณล่ะ？”เวินลั่วฉิงมองหน้าเขา ก่อนจะกะพริบตาด้วยสีหน้าที่ซับซ้อน

เย่ซือเฉินใจสั่นเล็กน้อย ลูกของเขา？ลูกของเขาต้องเกิดจากเธอกับเขาเท่านั้น แต่ว่า……

เย่ซือเฉินไม่อยากคุยเรื่องนี้ต่อ อันที่จริงเขาอยากได้ลูกระหว่างเขากับเธอมากๆ อยากได้ก่อนจะแต่งงานกันเสียอีก แต่เมื่อรู้ว่าเธอไม่อาจตั้งครรภ์ได้ ดังนั้นเขาจำเป็นต้องขจัดความคิดนี้ทิ้งไป คิดอีกไม่ได้ และไม่กล้าคิดอีก

“รำคาญ ไม่ชอบ”คำพูดของเย่ซือเฉินยังคงหนักแน่นเช่นเดิม

เวลานี้คุณชายสามเย่คิดแต่เรื่องเวินลั่วฉิงตั้งท้องไม่ได้ จึงไม่ได้สังเกตเรื่องอื่น มีคำหนึ่งกล่าวไว้ว่า ความเป็นห่วงทำให้ก่อเกิดความว้าวุ่นใจ ซึ่งก็คือหลักการอันนี้นี่เอง

เวินลั่วฉิงรู้สึกว่าหนังตาของตัวเองกระตุกไปสองครั้ง รำคาญเหรอ？ไม่ชอบเหรอ？

รังเกียจแม้กระทั่งลูกของตัวเอง？และไม่ชอบอีก？

“วันหลังคุณปู่มาหาคุณ คุณก็ไม่ต้องสนใจท่านนะ”เย่ซือเฉินนึกถึงเรื่องวิดีโอ จึงได้เปลี่ยนหัวข้อการสนทนา แน่นอน เพื่อเป็นการเตือนเธอด้วย

เวินลั่วฉิงหยุดชะงัก เขาจงใจเปลี่ยนหัวข้อสนทนา？เขาไม่อยากคุยเรื่องลูกเหรอ？

ช่างเถอะ พรุ่งนี้ลูกๆก็จะกลับมาแล้ว รอลูกๆกลับมาเขาก็ได้เห็นแล้ว หากถึงเวลานั้นเขากล้าว่าลูกๆน่ารำคาญ กล้ารังเกียจลูกรักทั้งสอง เธอก็จะไม่ปล่อยเขาไปเด็ดขาด

“ใช่แล้ว ใครบอกคุณว่าฉันไม่ได้รับปากพวกท่าน？คือคุณปู่เย่？หรือเป็นคุณย่าเย่กัน？”เวินลั่วฉิงได้ยินคำพูดของเขาก็นึกถึงคำพูดในตอนแรกของเขา ทำให้รู้สึกเรื่องนี้ไม่ชอบมาพากล จึงไม่ได้พูดถึงเรื่องลูกต่อ

เย่ซือเฉินเพิ่งนึกขึ้นได้ว่า ก่อนหน้านี้เธอกำลังนอนหลับอยู่ ยังไม่ได้ดูวิดีโอ อันที่จริงเขาก็ไม่อยากให้เธอดูหรอก แต่เขารู้ว่าเรื่องนี้ปิดบังเธอไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงหาวิดีโอให้เธอดู

“วิดีโอนี้ถูกตัดต่อ”เวินลั่วฉิงมองวิดีโอ พร้อมกับขมวดคิ้วขึ้นแน่น “แปลกจัง ทำไมต้องตัดต่อด้วย？อีกทั้งยังตัดเป็นผลงานอย่างนี้？”

“คุณคิดว่าคุณปู่เป็นคนใช้ให้คนบันทึกวิดีโอหรือเปล่า？”อันที่จริงเย่ซือเฉินรู้สึกไม่ชอบมาพากลมาโดยตลอด

“เป็นไปไม่ได้ ตอนนั้นคุณปู่กับคุณย่าไม่ได้เผยพิรุธแต่อย่างใด และไม่เคยสนใจทิศทางไหนเป็นพิเศษ ดังนั้นเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นฝีมือพวกท่าน”เวินลั่วฉิงปฏิเสธคำถามของเย่ซือเฉิน ซึ่งเธอมั่นใจเป็นอย่างยิ่ง

“คุณดูมุมถ่ายของวิดีโอนี้สิ น่าจะอยู่ทางเฉียงซ้ายของพวกเรา และห่างกันพอสมควร และน่าจะแอบถ่ายผ่านช่องประตู มีบางจุดสามารถมองเห็นวงกบประตูด้านใน”

“ดังนั้น น่าจะตามพวกเรามาด้านหลัง จากนั้นก็แอบถ่ายเก็บไว้ เห็นได้ชัดว่าตอนนั้นคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ก็ไม่รู้เรื่องด้วย”เวินลั่วฉิงสังเกตได้อย่างละเอียดยิบ และทักษะการวิเคราะห์และทักษะการจัดแจงนั้นยอดเยี่ยมมากๆ

“คุณคิดว่าเป็นฝีมือจากคนช่างสงสัยที่เดินผ่าน？หรือเป็นคนรู้จัก？”เย่ซือเฉินได้ยินคำวิเคราะห์ของเธอ ดวงตาทั้งคู่พลันหรี่ขึ้น