ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 657 หึงหวงจนโมโห (8)

บทที่ 657 หึงหวงจนโมโห (8)

คำพูดของเขาหมายความว่ายังไง？

อะไรที่เรียกว่าเธอเลือกไม่ได้？

ครบกำหนดห้าปี เธอก็จะได้รับอิสระแล้วไม่ใช่เหรอ？

พวกเขาตกลงกันแล้วแท้ๆ！

“คลอดลูกให้ผมหนึ่งคน”ริมฝีปากมู่หรงซือถูแนบหูของเธอ พูดอีกครั้ง เสียงของเขาแหบแห้งหลายส่วน

หรือสิ่งที่เขาปรารถนาไม่ใช่ลูกหนึ่งคน แต่เขาอยากให้เธออยู่ข้างกายเขาเท่านั้น

“สัญญาของเราไม่ได้บอกว่าจะคลอดลูก”เรื่องอื่นเธอเคยทนมาแล้ว แต่เรื่องนี้เธอทำไม่ได้

“ผมจำได้ว่าในสัญญาเขียนไว้อย่างชัดเจนว่าคุณต้องทำตามผมทุกอย่าง ผมอยากได้อะไร คุณก็ปฏิเสธไม่ได้”มู่หรงซือถูได้ยินเธอเอ่ยถึงสัญญา ดวงตายิ่งเย็นเหยียบหลายส่วน เธอทำตามเงื่อนไขในสัญญาทุกวินาทีเลย！

หลิวหยิง“……”

ใช่ ในสัญญาเขียนอย่างนี้จริงๆ สิ่งที่เขาอยากได้ เธอต้องไม่ปฏิเสธ ไม่ว่าจะเวลาไหน สถานที่ใด และไม่สนว่าเธอจะสะดวกไหม

เงื่อนไขลักษณะนี้ยังมีอีกมากมาย ตอนนั้นเขาใช้เงินซื้อตัวเธอ ดังนั้นหลายๆเรื่อง เธอก็ไม่อาจเลือกได้เลย

สิ่งที่เขาเอ่ย ไม่ว่าจะเกินเลยขนาดไหน เธอก็ไม่มีทางปฏิเสธได้ การตอบรับคือหนทางเดียวของเธอ

ตอนนี้เขาใช้จุดนี้มากดขี่เธอ เธอจะพูดอะไรได้ล่ะ？

แต่ตอนนี้เหลืออีกแค่ยี่สิบหกวัน เหลือแค่ยี่สิบหกวันเท่านั้น！！

“แต่เวลาแค่ยี่สิบหกวัน คุณจะให้ฉันคลอดลูกยังไง？มันเป็นไปไม่ได้”หลิวหยิงรู้ว่าตัวเองปฏิเสธไม่ได้ แต่เธอรู้สึกว่าเรื่องนี้จะเชื่อมโยงไปถึงอนาคตของเธอ

เธอขายให้เขาแค่ห้าปี เวลาอื่น ยังคงเป็นของเธอ

หลายปีมานี้ เธอเชื่อมั่นอย่างนี้เสมอมา เพราะเชื่อสิ่งนี้ จึงทำให้เธอทนมาถึงทุกวันนี้ได้

“ถ้างั้นก็คลอดลูกแล้วค่อยว่ากัน”ความหมายของมู่หรงซือถูชัดเจนมาก ต้องคลอดลูกให้ได้ เวลายังเหลืออีกแค่ยี่สิบหกวัน เขาก็ไม่สนใจ

หากมองความหมายของเขาอีกแง่หนึ่งคือ หลังจากเธอคลอดลูกให้เขาแล้วก็ไปได้

นาทีนั้นหัวใจหลิวหยิงเหมือนมีอะไรทิ่มเข้ามา ทำให้เจ็บจนหายใจไม่ได้ เธอรู้ว่ผู้ชายคนนี้โหดร้ายยังไงมาโดยตลอด

รู้มาโดยตลอด แต่เธอคาดไม่ถึงว่าเขาจะเกินไปขนาดนี้ เธอคลอดลูกแล้วค่อยไป？

เธอคลอดลูกออกมา ลูกต้องเป็นของเขาแน่ๆ ส่วนเธอก็ต้องพลัดพรากจากลูกของเธอ？

โลกนี้ยังมีเรื่องที่โหดร้ายกว่านี้ไหม？

ทำไมเขาถึงทำอย่างนี้ได้？

“เป็นไปไม่ได้”หลิวหยิงแอบถอนหายใจ ครั้งนี้ปฏิเสธหนักแน่นกว่าเก่า

เห็นเธอปฏิเสธอย่างหนักแน่นเช่นนี้ แววตามู่หรงซือถูก็ยิ่งเคร่งขรึมหลายส่วน “ผมบอกแล้ว คุณเลือกไม่ได้ คลอดลูกให้ผมแต่ซะดีๆ”

“ด้วยเหตุผลอะไร？มู่หรงซือถูคุณมีสิทธิ์อะไรมาเรียกร้องฉันอย่างนี้？”เวลานี้หลิวหยิงเดือดดาลมาก ไม่รู้ว่าเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน เธอผลักเขาออก แล้วลุกขึ้นมองหน้าเขา จากนั้นก็ตะโกนเสียงดังลั่น

มีสิทธิ์อะไร？เขามีสิทธิ์อะไร？

มู่หรงซือถูถูกเธอผลักออก ดวงตาพลันกะพริบเร็วๆ จากนั้นก็นอนอยู่ด้านข้างเธอ มองเธออยู่อย่างนั้น

มองใบหน้าแดงก่ำจากการโมโหของเธอ มองเธอตะโกนด้วยความโมโหอย่างโอหัง

เธอไม่ได้เผยธาตุแท้ต่อหน้าเขานานแล้ว？

เขามองจนเคลิ้มเล็กน้อย ลืมว่าเธอถามอะไรไปชั่วขณะ

เห็นเธอถามเขาด้วยใบหน้าสงสัย มุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย“คุณเป็นผู้หญิงของผม แค่คลอดเด็กก็เกินไปด้วยเหรอ？จำเป็นต้องโมโหขนาดนี้ไหม？”

มู่หรงซือถูพูดประโยคนี้ในมาดเต็มไปด้วยเหตุผลอย่างสบายๆ

หลิวหยิงมองเขาก็ต้องหยุดชะงัก ใบหน้ามีความตกตะลึงอย่างคาดไม่ถึงหลายส่วน ไม่เห็นด้วยกับวิสัยทัศน์ของคุณชายซือถูเลยสักนิด

น้ำเสียงสบายๆของเขา เหมือนคลอดลูกก็คล้ายกับออกไข่อย่างไรอย่างนั้น

เขาคิดว่าเธอเป็นตัวอะไร？ผู้หญิงของเขา？ใช่ เธอเป็นผู้หญิงของเขา เธอเป็นผู้หญิงที่เขาซื้อมา เป็นผู้หญิงที่เปิดเผยไม่ได้ แต่มีเพียงห้าปีเท่านั้น

“ใช่ ตอนนั้นคุณใช้เงินซื้อฉันมา แต่ฉันขายให้คุณเพียงห้าปีเท่านั้น เมื่อถึงห้าปี ฉันก็ไม่ใช่ผู้หญิงของคุณอีก”ห้าปีมานี้หลิวหยิงไม่เคยขัดขืนคำสั่งของเขา ปฏิบัติตามทุกอย่าง แต่ครั้งนี้เธอไม่มีทางอ่อนข้อเด็ดขาด

แม้จะรู้ว่าเขาต้องโกรธ แต่เธอก็ไม่อ่อนข้อ

เวลานี้เธอพูดได้ตรงและชัดเจนมาก อีกอย่างสิ่งนี้คือความจริงที่โหดร้ายระหว่างเขาและเธอ ซึ่งไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ชั่วนิรันดร์

“หลิว หยิง”สีหน้าที่ทุเลาลงของมู่หรงซือถูกลับมามืดครึ้มถึงขีดสุด เขามองเธอด้วยแววตาเย็นเหยียบถึงขีดสุด เขาขานชื่อเธอทีละคำด้วยความเย็นแข็งอย่างอันตราย

ระยะเวลาห้าปี เธอคิดดังนี้เสมอมา？เขาใช้เงินซื้อตัวเธอ เธอขายให้เขาห้าปี？

และเวลานี้เธอพูดความในใจออกมาอย่างไม่ปิดบัง ครบห้าปีเมื่อไหร่ เธอก็จะจากไป

เธอจะไป！！

เขาเอื้อมมือจะดึงเธอเข้ามา แต่เธอกลับหลบอย่างรวดเร็ว เธอมองเขาด้วยแววตาสู้ให้ถึงที่สุดอย่างจริงจัง “มู่หรงซือถู ห้าปีมานี้ คุณทำยังไงกับฉัน ฉันก็จะทนรับ แต่ครบกำหนดเวลาเมื่อไหร่ ฉันไม่มีทางยินยอมแน่ เกินมาวันเดียวก็ไม่ได้ ไม่ เกินหนึ่งนาที หนึ่งวินาทีก็ไม่ได้”

เวลาที่เธอขายให้เขาห้าปี เธอไม่มีทางเลือก แต่ครบห้าปีเมื่อไหร่ ต่อไปนั้นก็คือเวลาส่วนตัวของเธอ ทำไมเธอต้องคลอดลูกให้เขาด้วย？

ไม่ ไม่มีทาง！！

มู่หรงซือถูมองหน้าเธอ ดวงตากะพริบ จากนั้นก็หัวเราะออกมา โกรธเธอจนหัวเราะลั่นออกมา

ดี เธอดีมาก อะไรที่เรียกว่าห้าปีมานี้ เขาปฏิบัติต่อเธอเช่นไร เธอก็จะทนรับไว้？

ห้าปีนี้เขาทำให้เธอทรมานมากเลยหรือ？

นอกจากตอนแรกเริ่มแล้ว ต่อมาเขาอ่อนโยน ทำตามใจเธอทุกอย่าง โอนอ่อนผ่อนตามเธอทุกเรื่อง

เธอกลับพูดเหมือนอยู่ในลานประหารทุกวันเสียอย่างนั้น

ยังบอกว่าเกินหนึ่งนาที เกินหนึ่งวินาทีก็ไม่ได้？เธอคำนวณเวลาได้แม่นยำมาก

เวลานี้มู่หรงซือถูอย่างบีบเธอให้ตายเหลือเกิน มิเช่นนั้น เขาจะถูกเธอตรอมใจตายเสียก่อน

“หลิวหยิง คุณคิดว่าผมไม่อนุญาต คุณจะไปได้หรือ？”นัยน์ตามู่หรงซือถูทอแสงอันตรายหลายส่วน แต่ยังมีความซับซ้อนอีกหลายส่วน

เขาอยากรู้ว่าพอถึงเวลาเขาไม่ปล่อยมือ เธอจะไปอย่างไร？

“คุณมู่หรงซือถู มีเรื่องหนึ่งคุณต้องเข้าใจ หลังสัญญาห้าปีของพวกเราสิ้นสุด คุณกับฉันก็ไม่เกี่ยวข้องกันอีก พอถึงเวลานั้น คุณไม่มีสิทธิ์ควบคุมฉัน ฉันก็ไม่มีหน้าที่ต้องเชื่อฟังคุณอีก”ดวงตาหลิวหยิงก็หรี่ขึ้นเล็กน้อย พลางพูดอย่างเฉียบขาด

กำลังจะได้เห็นแสงแห่งเสรีภาพตรงหน้าแล้ว เธอไม่ยอมรับการแปรเปลี่ยนใดๆเด็ดขาด

เธอต้องการอิสระ

ความหมายของเธอชัดเจนมาก เวลาห้าปี เธอสามารถเชื่อฟังทุกอย่าง แต่หลังครบกำหนดห้าปีเมื่อไหร่ เธอจะไม่ฟังเขาแล้ว