ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 738 ถังจื่อโม่ลงมือเอง พ่อลูกร่วมมือกันกำจัดศัตรู（4）

บทที่ 738 ถังจื่อโม่ลงมือเอง พ่อลูกร่วมมือกันกำจัดศัตรู（4）

และแน่นอนว่า เด็กคนนี้แตกต่างจากเด็กทั่วไปนัก และแตกต่างอยู่มาก การระวังตัวก็แสดงออกชัดเจน เขาเองก็อยากรู้ว่าเด็กคนนี้กำลังคิดจะทำอะไรอยู่กันแน่ ?

ในขณะนี้ ที่ออฟฟิศของเย่ซือเฉิน

โทรศัพท์ของเวินลั่วฉิงก็โทรไม่ติด สีหน้าของเย่ซือเฉินก็เคร่งเครียดขึ้นมาทันที

จากที่ไม่มีคนรับสาย จากนั้นก็แจ้งเตือนว่าติดสายอยู่ตลอด！

เขาโทรติดต่อไปอยู่หลายครั้ง แล้วสายอีกฝั่งก็แจ้งเตือนว่าติดสายอยู่ เธอคุยอยู่กับใครทำไมถึงได้คุยนานขนาดนี้ ?

จะว่าไปหากเธอคุยสายกับคนอื่นอยู่ สายที่โทรเข้าไปยังไงก็ต้องมีการแจ้งเตือนให้เห็น และเธอก็ต้องเห็นข้อความนั้นอยู่แล้ว และเขาเองก็โทรติดต่อไปตั้งหลายครั้ง เธอเองจะไม่ใส่ใจเลยเชียวเหรอ ?

เย่ซือเฉินยังคงไม่ยอมแพ้ กดสายโทรออกไปอีกครั้ง

ขณะนี้เอง เลขาหลิวที่เดินเข้ามาพอดี ยื่นเอกสารมาให้ เย่ซือเฉินก็กดเปิดลำโพง แต่ก็ไม่ได้หันไปสนใจเอกสารที่เลขาหลิวยื่นมาให้แต่อย่างใด

มีเสียงดังตู้ดขึ้นมาก่อนเสียงหนึ่ง จากนั้นก็เป็นเสียงระบบตอบรับอัตโนมัติของมือถือ：“ขออภัย เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ ”

จังหวะนั้นเอง เย่ซือเฉินก็กดโทรไปอีกหลายครั้ง แต่ก็ตอบกลับมาเหมือนเดินทุกที

“หืม？”เลขาหลิวไม่ได้มองว่าหมายเลขที่ท่านประธานโทรไปนั้นเป็นของใคร เพียงแค่ได้ยินเสียง ก็รู้สึกแปลกใจเท่านั้น

เย่ซือเฉินไม่ได้สนใจ วางสายไปแล้ว คิดจะโทรใหม่อีกครั้ง

เขาคิดเพียงว่า ถึงเธอจะคุยกับใครอยู่ ก็ต้องวางสายจนได้

“ท่านประธานครับ ผมคิดว่าเบอร์นี้คุณไม่ต้องโทรไปอีกแล้วครับ” เลขาหลิวไม่เห็นหน้าจอมือถือของเย่ซือเฉิน ดังนั้นจึงไม่รู้ว่าเบอร์นี้เป็นเบอร์ที่ท่านประธานโทรไปหาภรรยา

“ทำไม？”เย่ซือเฉินเงยหน้าขึ้น มองไปยังเลขาหลิว สายตาที่เคร่งขรึม เต็มไปด้วยความน่าสยดสยอง

“ดูจากรูปการณ์แล้ว เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายบล็อกเบอร์คุณไปแล้วครับ”เลขาหลิวนิ่งอึ้งไป เมื่อจ้องมองไปดวงตาของท่านประธาน ร่างกายสั่นไหวเล็กน้อย แต่ก็พูดมันออกไป

เพียงแต่ เขาไม่อยากจะเชื่อว่า จะมีใครที่ไหนกล้าที่จะบล็อกเบอร์โทรศัพท์ของท่านประธานได้

เบอร์โทรศัพท์นี้เป็นเบอร์ส่วนตัวของท่านประธาน คนธรรมดาส่วนใหญ่ไม่มีเบอร์นี้แน่ แต่ก็ยังมีคนกล้าที่จะบล็อกเบอร์นี้

สุดยอดจริงๆ เขาละเชื่อเลย

“บล็อกเหรอ？”วินาทีต่อมา ดวงตาของเย่ซือเฉินก็หรี่ลงอย่างรวดเร็ว ใบหน้าถมึงทึงราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ

“……ครับ……”เลขาหลิวกลืนน้ำลายลงคอ รู้สึกคิดผิดกับคำพูดที่เอ่ยออกไปเมื่อกี้ แต่ว่า นี่มันเป็นเบอร์ของใครกัน แล้วทำไมท่านประธานถึงได้โกรธขนาดนี้กัน ?

คงไม่ใช่ ? ไม่ใช่เบอร์ของภรรยาท่านประธานหรอกนะ ?

ท่านประธานจะมีอารมณ์ฉุนเฉียวโมโหร้ายก็แค่กับเรื่องของภรรยาเท่านั้น

ริมฝีปากของเย่ซือเฉินก็กระตุกขึ้นมาทีละนิดทีละน้อย ได้ดีมาก

บล็อกเบอร์ฉันงั้นเหรอ ?

เวินลั่วฉิงกล้าที่บล็อกเบอร์เขางั้นเหรอ ?

ผู้หญิงคนนี้ช่างกล้ามาก กล้าที่จะบล็อกเบอร์เขา แล้วยัง……

ก่อนหน้านี้เขากำลังดูเอกสารอยู่แล้วจู่ๆก็ได้รับข้อความจากหมายเลขโทรศัพท์ที่ไม่รู้จัก แรกเริ่มเดิมทีก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก คิดว่าเป็นเพียงข้อความที่ส่งมาก่อกวน

แต่ก็ ไม่รู้ทำไม เขากลับเปิดข้อความนั้นขึ้นมาดู แล้วก็เห็นเป็นรูปถ่ายที่เวินลั่วฉิงนั่งอยู่กับหยวนจุนหลิน ระยะห่างที่นั่งของทั้งสองคนนั้นใกล้ชิดกันมากหยวนจุนหลินจ้องมองไปยังเวินลั่วฉิง สายตาที่มองบ่งบอกถึงความไม่บริสุทธิ์ใจ

และเวินลั่วฉิงเองก็กำลังยิ้มอยู่ รอยยิ้มนั้นยังสื่อถึงความจริงใจอย่างเห็นได้ชัด เป็นรอยยิ้มที่สดใสสวยงามเป็นพิเศษ

ตอนที่ถังจื่อโม่ถ่ายรูปใบนี้นั้น เวินลั่วฉิงกำลังจ้องมองลูกชายอยู่ เพราะฉะนั้น รอยยิ้มบนใบหน้าจึงเป็นเพราะถังจื่อโม่เป็นเหตุ

แต่คุณชายสามเย่ไม่รู้！！

เมื่อเย่ซือเฉินเห็นรูปถ่ายนั้น ก็นิ่งอึ้งไป คุณชายสามเย่รู้สึกบาดตากับรอยยิ้มนั่น แต่เขาเองกลับไม่ระแวงสงสัยในตัวเวินลั่วฉิงเลย

เขารู้จักเธอดี รู้ว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น อีกทั้งเมื่อวานเธอยังนอนกับเขาอยู่เลย

ดังนั้น ปฏิกิริยาแรกของเขาคือโทรหาเวินลั่วฉิง ถึงแม้จะไม่สงสัยในตัวเธอ แต่เขาก็จำเป็นต้องรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ?

ส่วนเบอร์แปลกๆที่ส่งข้อความมาให้นั้น เขาเองแทบไม่ได้สนใจมันเลย

ไม่ว่ารูปใบนี้ใครเป็นคนส่งมาให้สิ่งที่เขาต้องทำมีเพียงสิ่งเดียว นั่นก็คือถามจากปากผู้หญิงของเขาโดยตรง

เขาเชื่อเพียงผู้หญิงของเขาเท่านั้น นอกนั้นเขาก็ไม่เชื่อใครทั้งนั้น

แต่เขาคิดไม่ถึงว่า เมื่อโทรไปหาหญิงสาว เธอกลับไม่รับสาย มิหนำซ้ำยังบล็อกเบอร์เขาอีกด้วย ?

เย่ซือเฉินโกรธมาก แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ไม่สงสัยในตัวเวินลั่วฉิงและไม่คิดว่าหญิงสาวจะทำอะไรที่ผิดต่อเขาได้

ดังนั้น เย่ซือเฉินจึงไม่ได้สนใจเบอร์ที่ส่งรูปถ่ายนี้มาให้เขา

เย่ซือเฉินทำเพียงเปิดภาพใบนั้นขึ้นมาอีกครั้ง และมองดูมันอย่างละเอียดอีกรอบ แต่ก็มองไม่ออกว่าสถานที่แห่งนี้คือที่ไหน

เย่ซือเฉินหรี่ตาลง จากนั้นก็หยิบมือถือขึ้นมา แล้วโทรออกไปหาใครบางคน

“ช่วยฉันเช็คทีว่าตอนนี้หยวนจุนหลินอยู่ที่ไหน？”ในขณะที่เย่ซือเฉินพูดอยู่นั้น น้ำเสียงเต็มไปด้วยความขึงขังน่าสะพรึงกลัว

รูปถ่ายดูไม่ออกว่าเป็นที่ไหน เบอร์ของเวินลั่วฉิงก็โทรไม่ติด เขาจึงทำได้เพียงหาเบาะแสของหยวนจุนหลิน

“หยวนจุนหลิน？นายแน่ใจเหรอ？”อีกฝ่ายมีอาการตกใจอย่างเห็นได้ชัด：“เขาเป็นถึงลูกชายของท่านหยวนเชียวนะ”

“เช็ค”มุมปากเย่ซือเฉินขยับเล็กน้อย คำง่ายๆเพียงคำเดียวที่ไม่อาจจะสงสัยอะไรได้อีก

“แล้วเขา ไปยั่วโมโหอะไรนายเข้าละ？”คำถามของอีกฝ่ายเหมือนอยากจะเค้นเอาคำตอบอย่างเห็นได้ชัด

“ฉันให้เวลานายสิบห้านาที”เย่ซือเฉินหลุบตาที่เปี่ยมไปด้วยไอสังหารลง เมื่อเห็นสายตาที่หยวนจุนหลินมองไปยังผู้หญิงของเขาแล้วเขาก็แทบอยากจะฆ่าหยวนจุนหลินทิ้งซะเดียวนั้น

อยากคิดที่จะมายุ่งกับผู้หญิงของเขา ล้วนแต่รนหาที่ตายทั้งนั้น

“สิบห้านาที นายคิดว่าฉันเป็นพระเจ้าหรือยังไง”อีกฝ่ายก็คร่ำครวญขึ้นมาทันที สิบห้านาทีตามหาเบาะแสของหยวนจุนหลิน? สู้ฆ่าเขาให้ตายเลยเสียยังดีกว่า

แต่แล้ว เย่ซือเฉินก็วางสายไปเลยทันที

เลขาหลิวตื่นตกใจมาก ใครบอกเขาได้ว่า นี่มันเกิดอะไรขึ้น？！

แต่ก็ เห็นได้ชัดว่าไม่มีใครตอบอะไรเขาได้เย่ซือเฉินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และก็เดินจากไปทันที

ในภาพนั้น นอกจากเวินลั่วฉิงกับหยวนจุนหลิน แล้ว ก็มีเพียงมุมโต๊ะเท่านั้น

ภาพของมุมโต๊ะนี้ คงเป็นโต๊ะของคลับเฮาส์ที่ไหนสักที่

เมือง Aมีคลับเฮาส์ตั้งมากมาย เขาไม่แน่ใจว่ามันเป็นคลับเฮาส์ที่ไหน แต่ว่า คลับเฮาส์นี้ เขาคงจะไม่เคยไปเป็นแน่

ถ้าหากว่าเขาเคยไปแล้วละก็ จะเป็นแค่มุมของโต๊ะ มองแวบเดียวเขาก็จำมันได้

คลับเฮาส์ที่เขาไม่เคยไป ? และคลับเฮาส์ที่หยวนจุนหลินจะไป ?

เย่ซือเฉินกลอกตาครุ่นคิดชั่วครู่ เขาเร่งฝีเท้าเดินลงไปชั้นล่าง แล้วเดินตรงไปขึ้นรถ ขับออกไปอย่างรวดเร็ว

เขาพอจะเดาได้ว่ามันคือที่ไหนแล้ว

สำหรับเบอร์โทรที่ส่งรูปถ่ายมาให้เขานั้น เย่ซือเฉินก็ไม่ได้สนใจมันอีก คนที่จงใจจะทำให้พวกเขาแตกแยก และจงใจที่จะสร้างความบาดหมางระหว่างเขากับภรรยา

เขาคงไม่เสียเวลาให้ค่าอะไรกับคนพรรค์นั้น ！！

เด็กน้อยถังจื่อโม่ตั้งตารอ แต่จนแล้วรอดเย่ซือเฉินก็ไม่โทรกลับมาหาเขา ！！