ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 744 เจ้าเด็กถังจื่อโม่โมโหแล้ว

บทที่ 744 เจ้าเด็กถังจื่อโม่โมโหแล้ว

เขาฟังแล้วไม่พอใจมาก นี่เธอเห็นว่าเขาหายโมโหแล้ว ท่าทีก็เปลี่ยนทันที ผู้หญิงคนนี้ช่างทำให้คนโมโหจนตายจริงๆ!!

เวินลั่วฉิงกำลังอยากจะพูด จากนั้นก็เห็นถังจื่อโม่ขึ้นรถไปด้วยสีหน้าที่แย่ จากนั้นก็ใช้แรงมากในการปิดประตูรถ

มองผ่านหน้าต่างไป เวินลั่วฉิงสามารถมองเห็นแววตาคู่นั้นที่เต็มไปด้วยความโกรธของถังจื่อโม่

โทรศัพท์ของเวินลั่วฉิงดังไปทีหนึ่ง เป็นเพียงเสียงของข้อความเข้า เมื่อกี้เธอได้ปรับโหมดเงียบกลับมาแล้ว

เวินลั่วฉิงหยิบโทรศัพท์ออกมา เห็นว่าเป็นข้อความที่ถังจื่อโม่ส่งมา “คุณแม่ ผมจะไม่ยอมรับเขา”

เวินลั่วฉิงไม่ได้แปลกใจ แค่รู้สึกตลก ไม่ว่ายังไงแล้วถังจื่อโม่ก็ยังเป็นเด็ก

“เขาตาบอด ผมรังเกียจ” จากนั้น เวินลั่วฉิงก็ได้รับข้อความแถวที่สองของถังจื่อโม่

ดูเหมือนว่า เจ้าเด็กถังจื่อโม่จะโมโหแล้วจริงๆ อีกอย่างโมโหมากด้วย

เวินลั่วฉิงมองไปทางเย่ซือเฉินหนึ่งที อยากจะหัวเราะ คุณชายเย่ ลูกชายของคุณรังเกียจคุณ ทำยังไงล่ะ?!

ที่จริงแล้ว พูดตามความจริง เธอเองก็รังเกียจเขา เขามองไปทางถังจื่อโม่แล้วแท้ๆ กลับไม่เห็นอะไรเลย

หรือว่าจะตาบอดแล้วจริงๆ?!

เวินลั่วฉิงรู้ดี เพราะว่าช่วงนี้เย่ซือเฉินช่วยเธอทำเรื่องพวกนั้น เจ้าเด็กถังจื่อโม่ยอมรับเขาตั้งนานแล้ว อีกอย่างยังนับถืออีกด้วย

ฉะนั้น วันนี้จริงๆ แล้วเจ้าเด็กถังจื่อโม่นั้นมายอมรับคุณพ่อ หรืออาจจะพูดว่าวันนี้ถังจื่อโม่มาช่วยเย่ซือเฉิน ถังจื่อโม่จะต้องเป็นห่วงเรื่องที่เธอนัดกับหยวนจุนหลินแน่ๆ

เธอคิดว่าเรื่องที่เธออยู่ที่นี่ก็เป็นถังจื่อโม่ที่บอกเย่ซือเฉิน

แต่ว่า แต่ว่าเห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าจุดจบนี้ไม่ได้เป็นไปตามความหวังของเจ้าเด็กถังจื่อโม่

อัย คุณชายสามเย่ เมื่อไหร่กันที่นายตาบอดถึงขั้นนี้?

ต่อจากนี้หลังจากที่ออกบ้าน เธอสามารถพูดว่าไม่รู้จักเขาได้ไหม!

นี่ต้องเป็นคุณชายสามเย่ตัวปลอมแน่ๆ!!

“เวินลั่วฉิง นี่สายตาอะไรของเธอ?” คุณชายสามเย่เห็นเวินลั่วฉิงใช้สายมองเขา แววตาหรี่ขึ้นด้วยความอันตราย นี่สายตาอะไรของผู้หญิงคนนี้?

“นี่นายรังเกียจฉัน?” ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าเธอกำลังรังเกียจเขา?

เวินลั่วฉิงอึ้งไปเลย ครั้งนี้คุณชายสามเย่ไม่ได้ตาบอดนิ เห็นได้ชัดเจนเลย

เมื่อกี้ถังจื่อโม่ตั้งใจส่งข้อความมาให้เธอเป็นพิเศษ บอกว่าไม่ยอมรับเย่ซือเฉินแล้ว เจ้าเด็กถังจื่อโม่โกรธอย่างเห็นได้ชัดเจนเลย

อัย หากคุณชายสามเย่นายยังเป็นแบบนี้ต่อไป นายจะเสียลูกชายไปแน่ๆ!

“บัญชีเมื่อกี้ฉันยังไม่ได้คิดให้ชัดเจนเลย เธอยังกล้ามารังเกียจฉัน” เห็นเธอไม่พูดอะไร เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าสีหน้าของคุณชายสามเย่ไม่พอใจมาก

“ฉันจะรังเกียจนายได้ยังไง นายหน้าตาหล่อเหลา บุคลิกดีเริด หล่อมาก แล้วก็มีเงินอีก…..” เวินลั่วฉิงมองไปทางเขา บนใบหน้าค่อยๆ มีรอยยิ้ม ชื่นชมเขา แต่ว่าในใจของก็ยังอดพูดเสริมอีกคำไม่ได้

แค่บางครั้งจะตาบอด!!

“เฮอะ เธอยังพูดผิวเผินให้ได้มากกว่านี้อีกไหม?” คุณชายสามเย่ฟังดูคำชมที่ไม่สามารถเวอร์ไปกว่านี้แล้ว ก็จ้องเธอไปหนึ่งที ปลอมมาก

แต่ว่า ความโมโหในใจของเขาก็ยังหายไปหมดแล้ว

เย่ซือเฉินสตาร์ทรถ ขับรถจากไป ได้ผ่านรถของเจ้าเด็กถังจื่อโม่ที่อยู่ข้างๆ แต่ว่าไม่เห็นอะไรเลย แต่ว่าเขาไม่เห็นอะไรเลย

เมื่อกี้ตอนที่อยู่ข้างล่าง เขาไม่เห็นถังจื่อโม่เลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตอนนี้แล้ว

ความคิดของคุณชายสามเย่เมื่อกี้อยู่แต่บนตัวของผู้หญิงของเขา เรื่องอื่นสำหรับเขาแล้วก็คืออากาศ

ต่างก็เป็นอากาศ!!

ฉะนั้นสำหรับเขาแล้ว การไม่เห็นถังจื่อโม่คือเรื่องปกติจริงๆ เป็นเรื่องปกติมาก

ถังจื่อโม่มองดูเย่ซือเฉินขับรถจากไป ใบหน้าอันเล็กๆ มืดครึ้มลงเลย

เย่ซือเฉิน ตาบอดจริงๆ!!

คนตาบอดขนาดนี้ เขารังเกียจมาก ฉะนั้น เขาตัดสินใจไม่ยอมรับเย่ซือเฉินแล้ว

แต่ว่า ถังจื่อโม่ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห เขานั่งอยู่บนรถไม่พูดอะไรเลย ใบหน้าอันเล็กที่อึมครึมมีความน่ากลัวเล็กน้อย

“คุณชายน้อย คุณหนูใหญ่ไปแล้ว งั้นตอนนี้พวกเรา……..” คุณลุงหลี่มองดูหน้าตาของถังจื่อโม่ในตอนนี้เริ่มมีความกลัวแล้ว แต่ว่าคุณหนูใหญ่ไปแล้ว พวกเขาก็ไม่สามารถอยู่ที่นี่ตลอดไป

ถังจื่อโม่เงยหน้าขึ้น มองไปทางที่เย่ซือเฉินจากไป พูดด้วยความอึมครึมว่า “กลับบ้าน”

จากนั้นก็หาคุณพ่อใหม่ ฮื้ม!!

เย่ซือเฉินขับรถไม่เร็ว เวินลั่วฉิงอดหันหลังไปมองไม่ได้ ลูกน้อยบ้านเธอยังอยู่ข้างหลังอยู่เลย

แต่ว่า มีคุณลุงหลี่อยู่ เวินลั่วฉิงไม่ได้กังวล

ตอนนี้ลูกน้อยบอกว่าไม่จะไม่ยอมรับเย่ซือเฉินแล้ว อีกอย่างเห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าลูกน้อยโมโหแล้ว เธอยิ่งไม่สามารถบกเย่ซือเฉินได้แล้ว

เรื่องนี้ก็โทษคนอื่นไม่ได้ โทษก็โทษที่เย่ซือเฉินตาบอด

“ดูอะไรหรอ? ไม่อยากจะจากไป?” เย่ซือเฉินเห็นเธอหันศีรษะไปมองข้างหลัง สีหน้าเหมือนไม่อยากจากไป แววตาคู่หนึ่งก็หรี่ตาขึ้นมาอีกครั้ง

และขณะนี้ หยวนจุนหลินก็เดินออกมาจากสโมสรพอดี ทันใดนั้นสีหน้าของคุณชายสามเย่ก็แย่ลง “ทำไม? ไม่อยากจะหยวนจุนหลินไป?”

ผู้หญิงคงนี้คงจะไม่ใช่ว่าชอบหยวนจุนหลินจริงแล้วนะ?

“ดังนั้น ก่อนหน้านี้ที่เธอไม่รับสายฉันเพราะว่าหยวนจุนหลิน ยังบล็อกฉันอีกด้วย” เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่า เรื่องนี้ไม่สามารถผ่านไปได้ และเวินลั่วฉิงในขณะนี้ก็หันกลับไปด้วยความไม่อยากจากไปทำให้เป็นการกระตุ้นคุณชายสามเย่ไปอีก

ที่จริงแล้ว เรื่องนี้เวินลั่วฉิงก็ไม่ได้พูดให้ชัดเจน เขารู้สึกไม่สบายในใจตลอดเวลา

เพราะว่าความจริงยืนยันแล้วว่า เธอวางสายเขา แล้วบล็อกเขาคือในตอนที่เขากำลังอยู่กับหยวนจุนหลิน อีกอย่างตัวเธอเองก็ไม่ได้คัดค้านอะไร

“ฉันก็บอกแล้ว ฉันไม่ได้ตั้งใจ” เวินลั่วฉิงไม่สามารถอธิบายให้ชัดเจนได้จริงๆ เพราะว่าเรื่องนี้เธอไม่ได้เป็นคนทำอยู่แล้ว

คุณชายสามเย่หรี่ตาแล้วจ้องเธอ เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าไม่เชื่อคำพูดของเธอ

คำพูดนี้ของเธอก็ไม่ได้มีความโน้มน้าวใจอะไร

“นายรู้สึกว่าเพื่อเขาฉันไม่รับสายนาย แล้วบล็อกนาย? เมื่อกี้ตอนอยู่ในห้อง ฉันให้ความร่วมมือนายขนาดนี้ ท่าทียังไม่ชัดเจนอีกหรอ” เวินลั่วฉิงนึกถึงตอนที่อยู่ในห้องเมื่อกี้ โชคดีที่เธอทำตามเขาทุกอย่าง

ไม่เช่นนั้น เขาคงจะระเบิดตั้งนานแล้ว

คุณชายสามเย่ได้ยินคำพูดของเธอแล้ว แววตาก็เปล่งประกายขึ้นทันที เมื่อกี้ตอนที่เธออยู่ในห้องการกระทำให้แย่เลย เขาพอใจมาก

“ทำไมต้องไปพบเจอเขา? เธอรู้อยู่แล้วว่าเขาไม่ใสซื่อ”

เป้าหมายของหยวนจุนหลินนั้น ขอแค่เป็นคนที่มีตาก็สามารถดูออก เขาไม่เชื่อว่าเธอจะดูไม่ออก

“เขาเป็นคนให้พี่ชายใหญ่โทรหาฉัน บอกว่ามีคดีที่ร้อนมือ ฉะนั้นก็ไม่ดีที่ฉันจะปฏิเสธ” เวินลั่วฉิงเห็นเขาไม่ได้ถามเรื่องที่บล็อกเขาแล้ว ในที่สุดก็โล่งใจ

ถังหลิน?” เย่ซือเฉินหรี่ตาขึ้น ได้ เขารู้แล้ว

ถังหลิน เป็นพี่น้องที่ดีจริงๆ!!

เย่ซือเฉินเลี้ยงรถที่ข้างหน้า เหยียบคันเร่ง จู่ๆ ก็เพิ่มความเร็วขึ้นมา

“อันนั้น ฉันอยากกลับบ้าน นายไปส่งฉันก่อนได้ไหม?” เวินลั่วฉิงกำลังคิดอยู่ว่าขณะนี้เจ้าเด็กถังจื่อโม่กำลังโมโหอยู่ เธอต้องกลับไปปลอบใจหน่อย

อีกอย่าง ผ่านการลำบากเมื่อคืนมาทั้งคืน ตอนนี้เธอไม่อยากกลับไปกับเย่ซือเฉินจริงๆ!!