ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 783 นี่เป็นการใส่ร้าย (4)

แน่นอน ผู้บงการใหญ่ที่อยู่เบื้องหลังของเรื่องนี้อาจส่งนักข่าวที่พูดจาหยาบคายมาก็เป็นได้ ซึ่งผู้อยู่เบื้องหลังคนนี้วางแผนได้แยบยลมาก！！

“นี่คือหัวหน้ากู้ประกาศต่อหน้าสาธารณชนว่าผมมีความผิดจริงๆหรือ？”ถังหลินที่อยู่ภายในห้องเอ่ยปากพูดเสียที ดวงตาอันเยือกเย็นของเขามองไปยังกู้ฉิ้งหยู่ ทุกความเย็นสามารถทำให้คนถูกแช่จนเป็นน้ำแข็งได้เลย

“หลักฐานชัดเจน คุณยังคิดจะปฏิเสธอีกเหรอ？”กู้ฉิ้งหยู่สบตากับถังหลินร่างกายก็แข็งค้าง ถึงแม้เขากับถังหลินจะมีอายุอานามใกล้เคียงกัน แต่เพียงแค่สายตาของถังหลินจะทำให้เขาสะพรึงกลัวได้แล้ว

พลานุภาพนี้ต่ำกว่าหนึ่งชั้นอย่างเห็นๆ

“หลักฐานชัดเจน？”ถังหลินยกมุมปากเล็กน้อย สายตาอันเยือกเย็นหันไปมองผู้หญิงที่กำลังร้องไห้อยู่บนโซฟา “คุณกง เมื่อคืนผมแตะต้องคุณหรือ？”

บัดนี้นอกจากน้ำเสียงของถังหลินที่เย็นแข็งก็จับความรู้สึกอย่างอื่นไม่ได้เลย

“เมื่อวานคุณทำเรื่องอย่างนั้นกับฉันแล้ว คุณยังคิดจะปฏิเสธอยู่เหรอ？”คุณกงเงยหน้ามองถังหลิน บัดนี้ดวงตาของเธอร้องไห้จนบวมแดงไปหมด ใบหน้าก็บวม มุมปากมีรอยเลือด ดูแล้วน่าสงสารยิ่งนัก

เธอสำออยให้คนอื่นสงสารเก่งมาก

“ในเมื่อคุณกงยืนกรานว่าจะหาหลักฐานยังที่เกิดเหตุต่อหน้าทุกคน เช่นนั้นคุณกงก็ลองเล่าเรื่องเมื่อคืนดูสิ เพราะอยู่ในขั้นตอนของการตรวจสอบอยู่แล้ว”ถังหลินมองไปยังผู้หญิงคนนั้น แววตาเย็นยะเยือกเจือความเย้ยหยันไว้หลายส่วน

เกิดเรื่องอย่างนี้กับเพศหญิงถือเป็นเรื่องอับอายอย่างยิ่ง ปกติมักจะสืบหาความจริงเงียบๆ แต่ผู้หญิงคนนี้เรียกร้องว่าจะหาหลักฐานต่อหน้าผู้คน ให้เปิดเผยการตรวจสอบ งั้นเขาเรียกร้องอย่างนี้ก็ถือว่าเหมาะสมดี

เวินลั่วฉิงชะงัก ทำไมถังหลินถึงทำอย่างนี้？

ในเมื่อผู้หญิงคนนี้แจ้งความจับถังหลิน แถมยังมีคนวางแผนเรื่องนี้ล่วงหน้า ดังนั้นผู้หญิงคนนี้ก็คงเตรียมคำพูดไว้เรียบร้อยแล้ว ถังหลินทำอย่างไร ไม่เป็นผลดีต่อตัวเขาเลย

ทว่าวิธีการของถังหลิน ณ ตอนนี้ เวินลั่วฉิงมั่นใจว่าถังหลินไม่ได้แตะต้องผู้หญิงคนนี้

ดวงตาเวินลั่วฉิงสว่างวาบ ในเมื่อถังหลินไม่ได้แตะต้องผู้หญิงคนนี้ ถึงคำพูดจะเลิศหรูเพียงใดก็ต้องมีจุดรั่วอยู่ดี

ดังนั้นถังหลินจงใจถามเช่นนี้ คงอยากจับพิรุธของหญิงสาวคนนี้จากการเล่าเรื่องของเธอ

ดังนั้นตอนนี้ถังหลินฝากความหวังทั้งหมดไว้กับผู้หญิงคนนี้ ถังหลินเชื่อใจเธอมากจริงๆ

“ฉัน ฉัน……”คุณกงไม่ได้ประหลาดใจกับการเรียกร้องของถังหลินเลย และไม่มีอารมณ์ที่แปรปรวนมากนัก ดูได้ชัดว่าเตรียมตัวไว้ล่วงหน้าแล้ว

นักข่าวที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างเล็งกล้องไปยังคุณกง

เวินลั่วฉิงอดยกมุมปากขึ้นไม่ได้ อันที่จริงบางครั้งถังหลินนั้นจิตใจโหดร้ายมาก เพียงแต่ความละมุนละม่อมภาพนอกของถังหลินปิดบังนิสัยที่แท้จริงของเขาไว้

“คุณกง คุณไม่ต้องรีบร้อน ค่อยๆพูด”กู้ฉิ้งหยู่พูดปลอบโยนหนึ่งประโยคด้วยความเอาใจใส่

“เมื่อคืนฉันถูกสั่งให้นำถังหลินกับแขกต่างชาติไปที่ห้องพัก ซึ่งห้องพักขององค์ชายทั้งสองพระองค์ไปถึงก่อน ฉันเลยเปิดห้องให้ทั้งสองก่อน เมื่อทั้งสองพระองค์เข้าห้องแล้ว จากนั้นฉันก็ช่วยถังหลินเปิดห้องพัก ตอนที่ถังหลินเข้าห้อง ฉันเตรียมจะออกไป แต่จู่ๆถังหลินก็ดึงฉันเข้าห้อง แล้วปิดประตู……”คุณกงหยุดพูด สายตาทั้งคู่ของเธอมองไปยังถังหลินอย่างระมัดระวัง ร่างกายของเธอสั่นเทาคล้ายกับกลัวเป็นอย่างยิ่ง ดูแล้วชวนให้สงสารเหลือเกิน

ทว่าถังหลินไม่ได้ตอบสนองใดๆ ไม่แม้แต่มองเธอแค่แวบเดียว เธอกะพริบตารัวๆ จากนั้นก็เล่าต่อ “จากนั้นถังหลินก็กอดฉันแล้วจูบฉัน ตอนนั้นฉันกลัวมาก ฉันดิ้นอย่างสุดแรง ร้องขอความช่วยเหลือสุดชีวิต ถังหลินเลยตีฉัน ตีฉันจนเจ็บไปหมดทั้งตัว จากนั้นก็ทำ……”หญิงสาวพูดไปพลางร้องไห้ไปพลาง ชวนให้สงสารยิ่งนัก

“เดี๋ยว ความหมายของคุณก็คือขึ้นมาถึงชั้นนี้ปุ๊บ ถังหลินก็ดึงคุณเข้าห้องปั๊บ จากนั้นก็กระทำการชำเราคุณ……”ทันใดนั้นเวินลั่วฉิงก็ถามขึ้นมาหนึ่งประโยค

ผู้หญิงคนนี้ได้ยินเสียงของเวินลั่วฉิงก็ชะงัก รีบมองไปยังเวินลั่วฉิง ความกระวนกระวายใจแวบผ่านบนใบหน้า แต่เธอก็สงบนิ่งในทันทีทันใด พลางพยักหน้าช้าๆ “ใช่”

ดวงตาแดงก่ำของคุณกงมองเวินลั่วฉิงด้วยความอยุติธรรมและเจือความสงสัยไว้อย่างแจ่มชัด

นักข่าวทุกคนรีบหันกล้องไปยังเวินลั่วฉิง ต่างคิดว่าเวินลั่วฉิงสังเกตพบอะไรบางอย่าง คิดว่าเวินลั่วจะกล่าวคำที่ระทึกใจออกมา

“อ้อ ฉันแค่ถามดูเฉยๆ คุณกงเล่าต่อเลย”เวินลั่วฉิงกลับยกคิ้วพร้อมกับยักไหล่ ดูท่าทางเธอแล้วเหมือนแค่ถามเฉยๆจริงๆ

แน่นอนเวินลั่วฉิงไม่ได้ถามสุ่มสี่สุ่มห้า เพราะเธอมั่นใจว่าคุณกงกำลังพูดปดมดเท็จอยู่ เธอรู้ว่าถังหลินเป็นคนอย่างไรดี

ถึงแม้ถังหลินต้องการผู้หญิงจริงๆ แต่ก็คงไม่ใจร้อนแบบรอไม่ไหวหรอก

ถังหลินขึ้นมาพร้อมกับองค์ชายทั้งสองพระองค์ จะดึงพนักงานเข้าห้องได้อย่างไร？

แต่พนักงานคนนี้ขึ้นมาพร้อมกับถังหลินจริงๆ ภาพในกล้องวงจรปิดแสดงว่าชัดเจนมาก

ตามหลักแล้ว พนักงานเปิดห้องให้แขกเสร็จก็ควรลงไป แต่พนักงานคนนี้ไม่ได้ลงไปชั้นล่าง

เธอไม่ลงไปก็ผิดปกติแล้ว ดังนั้นเธอจึงพูดเช่นนี้

คำโกหกก็คือคำโกหก ต้องมีวันถูกเปิดโปงแน่ๆ เวินลั่วฉิงถามเช่นนี้ก็เพื่อให้ทุกคนจดจำสิ่งนี้มากขึ้น หลังหาหลักฐานเจอแล้วค่อยตบหน้ากลับไปแรงๆอีกที

แน่นอน เวินลั่วฉิงรู้ว่าหลักฐานที่ว่านั้นหายากมาก

“ตอนนี้ตำรวจกำลังสอบสวนคดีอยู่ นึกว่าจะถามส่งเดชได้หรือไง？”กู้ฉิ้งหยู่จำเวินลั่วฉิงได้ เขาจ้องเขม็งเธออย่างโหดร้าย

หางคิ้วเวินลั่วฉิงยกขึ้นเล็กน้อย ยิ้มอย่างไร้เสียง“ตำรวจสอบสวนคดี？หัวหน้ากู้แน่ใจนะว่าตำรวจกำลังสอบสวนคดีอยู่？นี่ไม่ใช่ถังหลินถามคุณกงหรอกหรือ ตำรวจอย่างพวกคุณไม่แม้แต่จดบันทึกคำให้การ คุณมาบอกฉันว่าตำรวจทำคดีอยู่？คุณคิดว่านักข่าวที่อยู่ในนี้ตาบอดกันหมดแล้วหรือ？”

“ดังนั้นฉันของถามหัวหน้ากู้หน่อยนะว่านี่คือการตรวจสอบคดี？หรือเป็นการแสดงละครกันแน่？”เวินลั่วฉิงกำลังกลุ้มใจเรื่องไม่มีที่ระบายพอดี คาดไม่ถึงว่ากู้ฉิ้งหยู่จะเสนอหน้ามาให้เธอถึงที่

อืม ดีจัง ช่างรู้ความเสียจริง！！

“การกระทำของหัวหน้ากู้ คือเมื่อกี้ประกาศกำหนดโทษให้ถังหลินต่อหน้าทุกคน หัวหน้ากู้ ขอร้องล่ะ ถึงจะแสดงละครก็ตั้งใจหน่อย มีคนมากมายดูอยู่นะ สืบคดีไม่ตั้งใจอย่างนี้ ตัดสินโทษแบบกระตือรือร้นอย่างนี้ ทำอย่างนี้จะดีจริงๆหรือ？”เวินลั่วฉิงรู้ว่านักข่าวที่ขึ้นมาชั้นแปดได้ต้องไม่ธรรมดาเป็นแน่ ต้องมีสมอง และไม่ใช่ถูกผู้บงการเบื้องหลังจัดส่งมาทั้งหมด

นักข่าวได้ยินคำพูดของเวินลั่วฉิง สีหน้าพลันเผยการครุ่นคิดหลายส่วน

เดิมทีการหาหลักฐานต่อหน้าผู้คน การตรวจสอบต่อหน้าผู้คนก็ถือเป็นเรื่องผิดปกติอยู่แล้ว ตอนนี้ผู้เสียหายให้ปากคำ แต่ตำรวจกลับไม่จดบันทึกเลย？！