ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 801 เขาน่ากลัวอย่างนี้ เธอจะหนีไปได้หรือ (7)

แต่ว่าเขารู้สึกว่าร่างกายของหลินเป้ยเหมือนไม่ได้แข็งเหมือนผู้ชายคนอื่น อีกอย่างหลินเป้ยนั้นตัวเล็กไปหน่อย

ถังหลินมองดูหลินเป้ย แววตาค่อยๆ อึมครึมลง อย่าบอกนะว่าเจ้าชายคนนี้จะเป็นผู้หญิงจริงๆ?

แววตาของถังหลินมองตรวจสองเขาดูอีกครั้ง ส่วนสูงที่ไม่ถึงร้อยเจ็ดสิบ ในผู้ชายนั้นถือว่าเตี้ยที่สุดแล้ว ร่างกายค่อนข้างผอม ยิ่งดูตัวเล็กไปใหญ่ ยิ่งดูยิ่งเหมือนผู้หญิง……

หากเจ้าชายน้อยคนนี้เป็นผู้หญิงคนหนึ่งจริงๆ งั้นเมื่อคืนก่อนจะ……

ถังหลินยื่นมือออกมาตามสัญชาตญาณอยากจะตรวจสอบดูหน่อย…….

“ถังหลิน ยัยบ้า นายมีโรคหรอ!” ถังหลินกำลังคิดอยู่ เสียงตะโกนของหลินเป้ยก็ดังมายังข้างหูของเขากะทันหัน เสียงนั้นตะโกนดังจนสั่นสะเทือนไปทั่ว เสียงดังกึกก้องมาก

ในขณะที่หลินเป้ยตะโกน ขาข้างหนึ่งก็ถีบขึ้นมาด้วยความเร็ว ถีบไปทางถังหลินโดยใช้แรงหนักมาก

เพราะว่าถังหลินกำลังคิดเรื่องบางอย่างอยู่ ดังนั้นจึงไม่ได้ป้องกันตัว คิดไม่ถึงเลยว่าจะถูกเขาถีบไปแบบนั้น

การถีบในครั้งนี้ของหลินเป้ยเหมือนได้ใช้แรงทั้งหมดของเขาเลย การถีบลงไปในครั้งนี้ของเขา ต้องเจ็บมากแน่ๆ แต่ว่าถังหลินกลับไม่ขมวดคิ้วเลยแม้แต่น้อย

แน่นอน ถังหลินจับมือของเขาไว้ไม่ได้ปล่อยออก

แววตาของถังหลินมองดูร่างกายของเขาทั้งบนทั้งล่างไปหนึ่งรอบ สุดท้ายแววตาของเขาหยุดอยู่บนหน้าอกของเขา ริมฝีปากค่อยๆ โค้งขึ้น “นายกินเยอะขนาดนี้ ไม่อ้วนเลย และไม่มีแรงเพื่อเลย ช่างฟุ่มเฟือยจริงๆ”

“เรื่องของฉัน? เรื่องของฉัน?” หลินเป้ยเห็นตำแหน่งที่แววตาของถังหลินมองไป สีหน้าเริ่มแย่ขึ้น ขณะนี้เขาเกือบจะตะโกนออกมา “ถังหลิน นายปล่อยฉันออก”

“ถ้าฉันไม่ปล่อยล่ะ?” ถังหลินกลับไม่ได้รับผลกระทบใดๆ เลย เขาจับข้อมือของหลินเป้ยแล้วพลิกกลับโดยออกแรงเล็กน้อย หลินเป้ยในขณะนี้อารมณ์มีความตื้นตันเล็กน้อย ถูกถังหลินดึงแบบนี้ ไม่มีใครยืนได้คงที่เลย หลินเป้ยล้มเข้าไปในอ้อมกอดของถังหลินโดยตรงเลย

ถังหลินยังคงยืนอยู่ที่เดิม ไม่ได้ขยับ ไม่หลบและไม่หลีกให้ จากนั้น ใบหน้าของหลินเป้ยก็ซุกเข้าไปยังหน้าอกของถังหลินพอดี

การชนในครั้งนี้ ถังหลินไม่ได้รู้สึกถึงความเจ็บใดๆ เลย ยิ่งรู้สึกได้ถึงความนุ่มมากกว่า

ถังหลินยิ้มที่มุมปาก จับข้อมือของหลินเป้ยแล้วใช้มือรองไว้ที่หลังศีรษะของหลินเป้ย ยังตั้งใจกดลงไปอีกด้วย

หลินเป้ยรู้สึกว่าปอดของตัวเองจะระเบิดแล้ว เขาสูดหายใจลึก จากนั้นก็สูดหายใจเข้า แต่ก็ยังไม่สามารถทำให้ตัวเองสงบสติอารมณ์ได้ ขณะนี้ใบหน้าของเขากดทับอยู่บนหน้าอกของถังหลิน เขาแค่อยากจะกัดลงไปแรงๆ แต่ว่า สุดท้ายเขาก็อดกลั้นได้แล้ว

เขาขยับศีรษะ เพราะว่าถังหลินกดทับอยู่ เขาไม่ได้เงยหน้าขึ้น เขากัดฟันเงียบๆ ตะโกนดังด้วยความโหดว่า “ถังหลิน ไอ้ผีบ้า”

หลินเป้ยรู้สึกว่าคำด่านี้ของเขาดูมีพลังมาก แต่ว่าตอนนี้เขาทับอยู่บนหน้าอดของถังหลิน ข้อมือก็ถูกถังหลินจับไว้ สมองก็ถูกถังหลินกดไว้ เสียงนั้นฟังแล้วดูอึมๆ รู้สึกแปลกๆ

ภายในแววตาของถังหลินแอบแฝงรอยยิ้มอ่อนๆ อยู่ริมฝีปากที่เซ็กซี่เปิดออกเล็กน้อย “การเปรียบเทียบระหว่างผู้ชายและผู้ชาย ทำไมฉันถึงกลายเป็นไอ้บ้าไปแล้วล่ะ?”

ประโยคนี้ สิ่งที่ถังหลินพูดนั้นเรียกว่าสมเหตุสมผล

หลินเป้ยโมโหมาก เขาโมโหมาก โมโหมากๆ แต่ว่าขณะนี้กลับไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

สถานะของถังหลินพิเศษ ตอนแรกที่อยู่ในใจของเขา คนอย่างถังหลินนั้นต่างก็เป็นคนที่เคร่งครัดจริงจัง

เขาไม่เคยรู้เลยว่า ถังหลินจะหน้าด้านขนาดนี้?

จะอันธพาลขนาดนี้! จะหน้าเนื้อใจเสือขนาดนี้!

ถังหลินสามารถรับรู้ได้ว่าหลินเป้ยที่ทับอยู่บนหน้าอกของเขามีการหายใจที่เร่งรีบมาก คงจะโมโหไม่น้อยเลย เขาต้องโมโหขนาดนี้เลยหรอ?

เมื่อกี้เขาพูดผิดไปหรอ? ไม่ได้ผิดเลยแม้แต่น้อย!!

การเปรียบเทียบระหว่างผู้ชายและผู้ชายนั้นไม่มีปัญหาอะไรเลย นอกจากว่า……

แววตาของถังหลินเปล่งประกายขึ้น จากนั้นก็ค่อยๆ พูดขึ้นว่า “หรือว่า เรามาต่อยกันอย่างเป็นทางการหน่อยไหม”

ส่วนเรื่องที่ว่าจะต่อยยังไง เขาคิดว่าเขาสามารถลองพิจารณาดีๆ ได้

“ใครจะต่อยกับนาย? นายมีโรคหรอ?” หลินเป้ยได้ยินว่าเขาจะมาต่อยด้วย สีหน้าแย่ไปหมดเลย ใครจะต่อยกับเขา ใครจะต่อยกับเขา?

มีโรคหรอ!!

หากเขาสามารถต่อถังหลินได้ เขายังจะต้องทนขนาดนี้อีกหรอ?

ในตอนที่หลินเป้ยพูด ได้ก้มหัวเล็กน้อย จากนั้นก็มองเห็นเท้าของถังหลิน แววตาของหลินเป้ยเปล่งประกายขึ้นทันที จากนั้นก็ค่อยๆ ยกเท้าขึ้น แบบใช้แรง อยากจะไปเหยียบเท้าของถังหลิน

ถังหลินเป็นคนที่ไหวพริบระมัดระวังตัวสูงมาก แน่นอนว่าต้องมองเห็นการกระทำของเขา และในตอนที่หลินเป้ยกำลังจะยกเท้าขึ้น ขาของถังหลินก็ขยับกะทันหัน ยกเท้าเขาขึ้น จากนั้นก็นำไปข้างๆ

“อ้า……” หลินเป้ยถูกเขาดึงจนขาฉีกใหญ่เลย นั่งลงไปยังพื้นเลย ขาทั้งสองข้างถูกแยกออกด้วยความกะทันหันและความแรง ความเจ็บปวดแบบนั้นยากที่จะบรรยายได้เลยจริงๆ

หลินเป้ยใช้แรงหายใจ อยากจะลุกขึ้น แต่ว่าเวลานั้นกลับลุกไม่ขึ้นเลย

“การฉีกขาฝึกมาได้ไม่เลวเลย” ถังหลินยืนมองอยู่ข้างๆ ไม่เพียงแต่ไม่ช่วย ยังพูดลอยๆ อีก

ร่างกายของหลินเป้ยเอนมาทางข้างหน้าด้วยสัญชาตญาณ

ขณะนี้ ถังหลินนั่งอยู่ตรงข้างหน้าเขา ดังนั้น ถูกหลินเป้ยทับลงไปแบบนี้ ก็ล้มลงบนตัวของถังหลินเลย

ริมฝีปากของเขากำลังจูบทับลงไปยังริมฝีปากของถังหลินพอดี

ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นได้กะทันหันเกินไป ถังหลินก็ยังดึงสติกลับมาไม่ได้ ยังไม่ทันเผยการตอบสนองใดๆ ออกมา

ในตอนที่เห็นว่า ริมฝีปากของหลินเป้ยจะมาแนบทับริมฝีปากของถังหลิน หลินเป้ยก็รีบหันข้าง แต่ว่ากลับไม่สามารถหลบได้ทั้งหมด!