ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 869 พ่อลูกยอมรับกัน คุณชายสามเย่ตกใจจนบื้อไปแล้ว (9)

เมื่อกี้เขาได้ยินว่าอะไร? เขาได้ยินว่าอะไร?

เขากลับได้ยินเด็กน้อยเรียกเขาว่าคุณพ่อ? เด็กน้อยเรียกเขาว่าคุณพ่อ? กำลังเรียกเขาหรอ?

เป็นความคิดไปเองของเขาหรอ? เขาหูแผ่วไปเอวหนอ?

วัยรุ่นขนาดนี้คงไม่ได้เกิดปัญหาขึ้นที่หูหรอกมั้ง? ดังนั้น เขาน่าจะไม่ได้ฟังผิดหรอก?!

น่าจะไม่ได้ฟังผิดหรอก!!

คุณชายสามเย่อึ้งไปเลย บนเรื่องแบบนี้ ช่วงนี้อารมณ์ของเขาก็เหมือนกับนั่งลอยอยู่บนก้อนเมฆ ขึ้นๆ ลงๆ มีการเปลี่ยนแปลงใหญ่มาก เหมือนว่าเดี๋ยวก็สวรรค์ เดี๋ยวก็นรก ความหวังเป็นผิดหวัง ความทรมานแบบนี้หากว่าหัวใจของเขาไม่มั่นคงพา เกรงว่าคงจะทรมานจนเป็นบ้าไปแล้ว

ก่อนหน้านี้ตอนที่ผลออกมา เขาได้ผิดหวังเต็มที่แล้ว เขาไม่ไม่กล้ามีความหวังอะไรอีกแล้วจริงๆ

ขณะนี้ ได้ยินคำพูดขององค์หญิงน้อยถังจื่อซี ทันใดนั้นสมองของเขาว่างเปล่าไปหมด เขาได้ยินคำพูดขององค์หญิงน้อยแล้ว ก็เข้าใจ แต่ว่าในสมองกลับไม่มีความคิดที่ชัดเจนเลย

อาจจะมีความคิดหนึ่ง แต่ว่าขณะนี้เขาไม่กล้าเชื่อ ไม่กล้าไปเชื่ออีก

เพราะว่าเขารู้ความหวังยิ่งมาก ผิดหวังก็ยิ่งมาก ตอนนี้เขาไม่สามารถรับกับการโจมตีแบบนั้นได้แล้ว

ดังนั้น ตอนนี้คุณชายสามเย่ไม่สามารถแน่ใจได้ หรือไม่ใช่ว่าไม่สามารถแน่ใจได้ แต่ไม่กล้าแน่ใจ

เขายังสงสัยอยู่ว่าตัวเองฟังผิดไป อารมณ์ในขณะนี้ของคุณชายสามเย่ขึ้นๆ ลงๆ วิตกกังวลกับผลได้ผลเสีย สับสนมากๆ

เมื่อกี้เด็กน้อยเรียกเขาว่าคุณพ่อจริงหรอ?

เป็นไปได้ยังไง?

แม่ของเด็กน้อยเป็นเห่อถงถงแท้ๆ เขากับเห่อถงถงไม่ได้รู้จักกัน เขาและเห่อถงถงก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกัน

ไม่ ไม่ถูก เขารู้สึกว่าเหมือนมีอะไรผิดไป ในสมองของเขามีอะไรบางอย่างที่ผ่านไปอย่างเร็ว เขาอยากจะจับไว้สุดขีด

“คุณแม่ของเธอคือใคร?” วินาทีนี้ความคิด ในใจของคุณชายสามเย่โผล่ขึ้นมาโดยไม่สามารถควบคุมได้อีกครั้ง

หรือว่าก่อนหน้านี้ที่เขาสืบได้นั้นผิดทั้งหมด?

เป็นไปได้ไหมที่เด็กน้อยคนนี้ก็คือลูกสาวของเขา?!

เป็นไปได้ไหมที่จะเป็นเหมือนกับที่เขาคาดหวัง?

ถึงแม้ว่าเขาจะบอกกับตัวเองว่าอย่าไปคาดหวังอีกครั้งแล้วครั้งเล่า อย่าไปคิดมากอีก แต่ว่าตอนนี้เด็กน้อยเรียกเธอว่าคุณพ่อ เขาก็ไม่สามารถกดทับความคิดแบบนี้ได้อีก

หากพระเจ้าสงสารเขาขึ้นมาจริงๆ ล่ะ?

หากเป็นความจริงขึ้นมาล่ะ?

ถึงแม้ว่าจะมีความเป็นไปหน้าหนึ่งในล้าน…….

“คุณแม่ของหนูคือเวินลั่วฉิงไง” ถังจื่อซีกะพริบตา ในแววตามีความสับสนเพิ่มขึ้น เมื่อกี้คุณพ่อบอกว่ารู้แล้วว่าคุณแม้ของเธอคือใครไม่ใช่หรอ

คุณพ่อถามเธออีกครั้งนี่หมายความว่าอะไร?

แต่ว่าในเมื่อคุณพ่อถามแล้ว แน่นอนว่าเธอต้องตอบไป

ได้ยินคำพูดของถังจื่อซีแล้ว เย่ซือเฉินอึ้งไปเลย จู่ๆ ในใจก็มีความรู้สึกบ้าคลั่ง คุณแม่ของเด็กน้อยคือเวินลั่วฉิงหรอ?

เธอคือลูกสาวของเวินลั่วฉิง? งั้นเธอก็คือลูกสาวของเขา

คือลูกสาวของเขาจริงๆ?

เป็นลูกสาวของเขาและเวินลั่วฉิง?

เพราะว่ารู้สึกดีใจมากเกินไป ทันใดนั้นเย่ซือเฉินก็ลืมการตอบสนองของเขาไปทั้งหมด แค่จ้องถังจื่อซีไว้อย่างเหม่อลอย

“แท้ๆ เลยนพ!” ถังจื่อซีเห็นการตอบสนองของเขาแล้ว แววตาสีดำก็กะพริบตาขึ้น คนคนนี้ทำไมถึงไม่มีการตอบสนอง? น่าแปลกจริงๆ ดังนั้นถังจื่อซีจึงพูดเพิ่มอีกหนึ่งประโยค

ถังจื่อซีในตอนนี้เข้าใจเรื่องหนึ่งแล้วว่า ก่อนหน้านี้คุณพ่อน่าจะไม่รู้ว่าคุณแม่ของเธอคือใคร หรือว่าคุณพ่อเข้าใจผิดไป คุณพ่อเข้าใจผิดว่าคุณแม่ถงถงคือแม่ของเธอ

ดังนั้น องค์หญิงน้อยถังจื่อซีในตอนนี้จึงตั้งใจเน้นย้ำเป็นพิเศษว่าเป็นลูกแท้ๆ เป็นลูกแท้ๆ ของเวินลั่วฉิง!