ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 925 คุณชายสามเย่จับชู้คาห้อง (3)

เวินลั่วฉิงหยิบเอาเสื้อผ้าที่อยู่ด้านบนสุดออกมา เป็นชุดสูทชุดหนึ่ง กับเสื้อเชิ้ตหนึ่งตัว เวินลั่วฉิงหยิบเสื้อผ้าเดินไปตรงหน้าประตูห้องน้ำ แล้วยื่นมือไปผลักประตูห้องน้ำ

“เธอทำอะไรน่ะ?” คุณชายสามเย่รีบขวางเธอไว้อย่างรวดเร็ว เธอคิดจะทำอะไรน่ะ?

คนด้านในกำลังแช่น้ำอยู่นะ เธอจะเข้าไปอย่างนี้น่ะเหรอ?

“ในห้องน้ำมีห้องแยกต่างหาก” เวินลั่วฉิงมองเขา จู่ ๆ ก็อยากหัวเราะออกมา เขาตื่นเต้นกังวลขนาดนี้ทำไมกัน? เธอก็แค่จะเอาเสื้อผ้าเข้าไปให้เท่านั้นเอง

“แบบนั้นก็ไม่ได้” คุณชายสามเย่สีหน้าดูถมึงทึงอย่างมาก

“งั้น นายเอาเข้าไปให้เองสิ?” เวินลั่วฉิงมองเขา นิ่งไปครู่หนึ่ง แล้วจู่ ๆ ก็ถามออกไปอย่างนั้น

คุณชายสามเย่ : “……”

เธอให้เขาเข้าไป? ให้เขาเข้าไปด้านใน?

นั่นยิ่งแสดงให้เห็นว่า คนที่อยู่ในห้องน้ำเป็นผู้ชายจริง ๆ สินะ!!

ถ้าหากเป็นผู้หญิง ไม่ว่ายังไง เธอก็ไม่มีทางให้เขาเข้าไปหรอก? !

คุณชายสามเย่แอบถอนหายใจ แล้วสูดลมหายใจเข้า เพื่อข่มอารมณ์ไม่ให้วู่วามเข้าไปบีบคอเธอให้ตาย

คุณชายสามเย่มองไปยังเสื้อผ้าที่อยู่ในมือของเธอ แล้วหรี่ตาลงเล็กน้อย จากนั้น เขาก็ยื่นมือไปกระชากเสื้อผ้าในมือเธอมา แล้วเปิดประตูห้องน้ำ จากนั้นก็เสื้อผ้าโยนเข้าไปด้านใน

โยนเข้าไป? โยนเข้าไปแบบนี้เนี่ยนะ!

ถึงแม้ในห้องน้ำจะแยกพื้นที่เปียกกับพื้นที่แห้ง ถึงแม้การที่เขาโยนเข้าไปแบบนั้น จะไม่ทำให้เสื้อผ้าเปียก แต่การที่เขาโยนลงบนพื้นแบบนั้น มันจะดีเหรอ?

“เธอรีบใส่เสื้อผ้าแล้วออกมาซะ” เวินลั่วฉิงกะพริบตาปริบ ๆ แล้วพูดอย่างรวดเร็ว

ในเมื่อโยนเข้าไปแล้วก็ช่างมันเถอะ ก็คงต้องเป็นแบบนั้นแหละ

“ไอหยา เสื้อผ้าของฉัน ฉิงฉิง เธอทำอย่างนี้กับฉันได้ยังไง?” ในห้องน้ำ มีเสียงของคนบางคนดังเล็ดลอดออกมา

“คุณพระ ฉิงฉิง เสื้อผ้าชุดนี้เป็นชุดที่เธอให้ฉันเป็นของขวัญวันเกิดคราวก่อนนี่นา ตอนนั้นเธอเลือกแล้วเลือกอีกกว่าจะได้ ฉันเลยเสียดายไม่อยากใส่มาโดยตลอด”

คุณชายสามเย่หันไปมองเวินลั่วฉิงอย่างรวดเร็ว รังสีอำมหิตแผ่กระจายออกมาทันที

เสื้อผ้าชุดนั้นเป็นของขวัญที่เวินลั่วฉิงซื้อให้คนคนนั้นเหรอ?

เธอให้ของขวัญวันเกิดคนอื่น? เป็นเสื้อผ้าชุดหนึ่ง?

เธอไม่เคยให้ของขวัญวันเกิดเขาเลยสักครั้ง แล้วมีสิทธิ์อะไรไปให้คนอื่น? !

ตอนนี้ คุณชายสามเย่รู้สึกหดหู่เป็นอย่างมาก

“ฉิงฉิง ฉันปวดใจมาก หัวใจของฉันกำลังเลือดออก” คนที่อยู่ในห้องน้ำก็ยังจะร้องตะโกนอย่างเกินจริง

“เธอรีบใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วออกมาซะ” เวินลั่วฉิงเริ่มทนฟังต่อไปไม่ไหวแล้ว

หัวใจกำลังเลือดออก?

ออกบ้าออกบออะไร!!

ไม่จบไม่สิ้นสักทีนะ!

“ทำไมล่ะ? ฉันยังอาบไม่เสร็จเลยนะ เธอบอกว่าจะอาบน้ำกับฉันนี่……” คนที่อยู่ในห้องน้ำไม่ยอมให้ความร่วมมือ และดูท่าทางจะเล่นใหญ่เกินจริงเข้าเรื่อยแล้ว

“ผู้ชายของฉันมาจับชู้แล้ว” เวินลั่วฉิงมองไปที่คุณชายสามเย่แวบหนึ่ง แล้วยิ้มมุมปากเล็กน้อย จากนั้นก็พูดประโยคนั้นออกมาช้า ๆ

เวินลั่วฉิงคิดว่า ถ้าหากคนที่อยู่ในห้องยังแกล้งแบบนี้ต่อไป คงรักษาชีวิตน้อย ๆ เอาไว้ไม่ได้แล้ว

ดังนั้น เธอจึงต้องเอ่ยเตือนด้วยความหวังดีสักหน่อย!!

คุณชายสามเย่ที่เดิมทีหน้าบึ้งตึงเมื่อได้ยินคำพูดของเวินลั่วฉิง ว่าผู้ชายของฉัน สีหน้าก็ดูผ่อนคลายลง

เสียงในห้องน้ำเงียบลงทันที จู่ ๆ ก็ไม่มีเสียงอะไรแล้ว ไม่รู้ว่าคนที่อยู่ในห้องตกใจกลัวหรือว่าอะไรกันแน่

“ห๊ะ? ไม่ใช่มั้ง? ฉันขี้ขลาดนะ เธออย่าขู่ฉันสิ” แต่ว่า ผ่านไปครู่เดียว เสียงในห้องน้ำก็ดังขึ้นอีก

ที่บอกว่าขี้ขลาดและกลัวนั้น ฟังไม่ออกเลยสักนิดว่ากลัว

เวินลั่วฉิงอดไม่ได้ที่จะเบะปาก ไอนี่ไม่จบไม่สิ้นจริงใช่ไหม? !

“ผู้ชายของเธอทำไมถึงได้ตามมาเร็วขนาดนี้ พวกเรายังไม่ทันได้ทำอะไรกันเลยนะ น่าเสียดายจัง” เสียงของคนคนนั้นฟังดูเสียดายเป็นอย่างมาก

เวินลั่วฉิง : “……”

เสียดายบ้าอะไรล่ะ ถ้าพวกเขาทำอะไรกันจริง ๆ ล่ะก็ ชีวิตของพวกเขาก็คงจบสิ้นกันแล้ว

“ไม่ใช่สิ เธอยังไม่ได้แต่งงานไม่ใช่เหรอ? แล้วผู้ชายของเธอมาจากไหน? เธอคือฉิงฉิงของฉันนะ” คนคนนั้นหยุดครู่หนึ่ง จากนั้นก็โหวกเหวกเสียงดังขึ้นมาอีกครั้ง : “ฉิงฉิง เธอแอบมีผู้ชายป่าเถื่อนลับหลังฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ห๊ะ?”

ผู้ชายป่าเถื่อนอย่างคุณชายสามเย่ในตอนนี้ดวงตาดูอำมหิตจนถึงขีดสุดแล้ว เขาในตอนนี้ อยากจะฆ่าคนแล้วจริง ๆ

“ฉิงฉิง ทำไมเธอทำกับฉันอย่างนี้ เธอบอกว่าชอบฉันแค่คนเดียว รักฉันแค่คนเดีย ทำไมเธอถึงไปมีผู้ชายป่าเถื่อนได้ล่ะ” คนในห้องน้ำตอนนี้พูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจ และฟังดูตัดพ้ออย่างชัดเจน ฟังดูแล้วเหมือนมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นจริง ๆ

“ชอบเขาแค่คนเดียว? รักเขาแค่คนเดียว?” คุณชายสามเย่รู้สึกว่าความอดทนของตัวเองถึงขีดสุดแล้ว ได้ยินคำพูดของคนในห้องน้ำตอนนี้ ทำให้เขาแทบจะอยากฆ่าคน ตอนนี้อดทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ

เวินลั่วฉิง : “……”

“ไม่ได้ ฉันต้องฆ่าผู้ชายป่าเถื่อนคนนั้นซะ เธอเป็นของฉัน เธอเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น”

ในห้องน้ำมีเสียงดังออกมา ฟังได้ชัดว่าคนในนั้นคงเริ่มใส่เสื้อผ้าแล้ว เพราะรู้สึกเหมือนมีเสียงดังตึงตัง

คุณชายสามเย่แสยะยิ้มออกมา ดี ดีมาก เขารออยู่ล่ะ……

เวินลั่วฉิงไม่ได้พูดอะไร แต่ว่า เธอแอบถอยหลังไปหลายก้าว ถอยไปอยู่ในระยะที่ปลอดภัย

“นี่ กล้าแย่งผู้หญิงของฉัน กล้าหาญดีนี่นา ข้าจะทำให้แกรู้ว่าแย่งผู้หญิงของข้าผลลัพธ์มันจะเป็นยังไง” คนที่อยู่ในห้องน้ำใส่เสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว แต่ปากก็ยังพูดไม่หยุด

คุณชายสามเย่หรี่ตาลง กวาดตามองประตูห้องน้ำอย่างเลือดเย็น

กล้าหาญงั้นเหรอ?

พูดถึงเขาเหรอ?

เขาเย่ซือเฉินไม่เคยขี้ขลาดมาก่อน

เวินลั่วฉิงแอบถอนหายใจ จากนั้นก็แอบถอยหลังไปอีกสองก้าว

ทันใดนั้นเอง ประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดออกจากด้านใน เต็มไปด้วยพลัง

“ผู้ชายป่าเถื่อนอยู่ที่ไหน?” ประตูห้องน้ำถูกเปิดออก คนคนหนึ่งเดินออกมา เสียงพูดนั้นดังขึ้นจากเดิมเล็กน้อย

ในตอนนี้ คุณชายสามเย่ยืนอยู่ไม่ไกลจากประตูห้องน้ำนัก คนคนนั้นเดินออก เมื่อเงยหน้าขึ้น ก็เห็นคุณชายสามเย่ทันที

“คุณ? คุณ? คุณ?” ท่าทางตอนที่คนคนนั้นเห็นคุณชายสามเย่ ก็ตกตะลึง ดวงตาคู่นั้นโตขึ้นทันที แววตาเต็มไปด้วยความคาดไม่ถึง

“เป็นเธอ?” คุณชายสามเย่มองผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า แล้วหรี่ตาคู่นั้นลงอย่างเร็ว……

สีหน้าของคุณชายสามเย่ในตอนนี้ดูยุ่งเหยิงเล็กน้อย หรืออาจจะดูเหยเกนิดหน่อย!!

คนที่ยืนอยู่ตรงประตูห้องน้ำนึกขึ้นได้ก็ถอยหลังไปก้าวหนึ่ง เห็นได้ชัดว่าตัวหดลง ความวิตกกังวล ความหวาดกลัวนั้น แสดงออกมาอย่างเห็นได้ชัดมาก

ในเสี้ยววินาทีนั้น พลังที่ฮึกเหิมเมื่อครู่นี้ก็สลายหายไปทันที

เหมือนกับลูกโป่งที่ใกล้จะแตกแต่จู่ ๆ ก็ถูกปล่อยลมออกจนแฟบไป ฉากนี้เห็นแล้วตลกจริง ๆ

เวินลั่วฉิงกะพริบตาเล็กน้อย พวกเขารู้จักกันเหรอ?

บังเอิญเกินไปแล้ว!

ในเมื่อรู้จักกัน งั้นเธอจะคอยดูว่าไป๋หยูหนิงจะทำยังไงต่อไป?

ในเมื่อรู้จักกัน ตกลงยังจะตีกันอีกไหมนะ? !