ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 963 ฝีมือของเทพธิดาเวิน ใครจะสู้ คุณถังรักคนเป็นล่ะ （2）

“ไสหัวไป……”หัวหน้าน้อยยกเท้าขึ้นเตะไปที่อะเฉียง：“ฉันไม่อยากแต่งงานกับเธอ ใครจะมาบังคับฉันได้ ? หัวหน้ายังไม่ยุ่งเลย แล้วฉันจะต้องไปกลัวอะไร ? ”

“หัวหน้าน้อย หรือว่าคุณอยากจะแต่งงานกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง? ” อะเฉียงคิดได้ดังนั้น ก็ถามออกไป

“ฉันเองก็คิด แต่นั่นก็ต้องให้ชายชรายอมถึงจะได้ ตอนนี้ยังไม่ได้รับการยืนยันว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังเป็นลูกสาวของหัวหน้า ชายชราและตาแก่ก็ระแวงฉันเหมือนเป็นหัวขโมยแล้ว……”เมื่อคิดไปถึงเหตุการณ์ในห้องเมื่อครู่ หัวหน้าน้อยก็ทุกข์ใจจนยากที่พูดออกมาได้

ในตอนที่หัวหน้าน้อยพูดคำนี้ ใบหน้ามีกลิ่นอายความชั่วร้ายปนอยู่ และไม่มีใครรู้ว่าที่เขาพูดนั้นเป็นความจริงหรือไม่

“อะเฉียง นายว่าฉันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ ? ” หัวหน้าน้อยหันไปทางอะเฉียง อดไม่ได้ที่จะถามออกไป อยากจะเรียกคืนความมั่นใจจากอะเฉียงแม้เพียงเล็กน้อยก็ยังดี

“หัวหน้าน้อย คุณเป็นหัวหน้าน้อยขององค์กรโกสต์ซิตี้ก็ยังพอได้อยู่ แต่ถ้าเป็นลูกเขย มันไม่ไหวแน่นอน” อะเฉียงเป็นคนตรงๆ และชอบพูดอะไรตรงๆ

“เพราะอะไร？”หัวหน้าน้อยเลิกคิ้ว ไม่รู้ว่าเพราะไม่เข้าใจจริงๆ หรือเพราะว่าปล่อยผ่านมันไปไม่ได้ เลยถามอีกหนึ่งคำถาม

“ดูแลองค์กรโกสต์ซิตี้ หัวหน้าน้อยมีความสามารถจริง เป็นแฟน หรือเป็นสามี……”อะเฉียงหยุดคำพูดไว้เพียงเท่านี้ ราวกับกำลังจะหาคำเปรียบเปรย

“หัวหน้าน้อย คุณเคยได้ยินคำพูดนี้มาก่อนไหม ” อะเฉียงคิดไปคิดมา ไม่ได้พูดออกไปตรงๆ แต่กลับถามกลับไป

“คำพูดไหน？”หัวหน้าน้อยไม่ค่อยเข้าใจ แล้วถามกลับไป

“โสดด้วยความสามารถ ！” อะเฉียงตอบกลับอย่างไม่กลัวตาย เขารู้สึกว่าคำนี้เหมาะกับหัวหน้าน้อยเป็นอย่างมาก

“หัวหน้าน้อยโสดได้ด้วยความสามารถ หัวหน้าน้อยดูถูกผู้หญิง ไม่ให้ความเคารพผู้หญิง และหัวหน้าน้อยไม่ทะนุถนอมอ่อนโยนต่อผู้หญิง เวลาที่อยู่กับผู้หญิง หากผู้หญิงร้องไห้ หัวหน้าน้อยไม่เพียงไม่พูดปลอบ ไม่แน่ว่าอาจจะลงไม้ลงมือกับเธอเสียด้วยซ้ำ หากมีผู้หญิงอยากจะเดทกับหัวหน้าน้อย หัวหน้าน้อยก็คงมีสายตาที่เย็นชา จนเขาต้องหนีเตลิดไป หัวหน้าน้อยอยู่เคียงข้างใครไม่เป็น ปลอบผู้หญิงไม่เป็น และยิ่งรักผู้หญิงไม่เป็น……”อะเฉียงอธิบายออกไปอย่างไม่กลัวตาย

“เวลาที่ผู้หญิงเลือกแฟน ก็เพื่อมีไว้อยู่ข้างกาย มีไว้เพื่อปลอบ และมีไว้เพื่อรักเธอ หัวหน้าน้อยไม่เป็นอะไรเลยสักอย่าง แล้วเขาจะเลือกหัวหน้าน้อยทำไม ? ” สิ่งที่อะเฉียงพูดนั้นถูกต้องและแย้งไม่ได้เลย

“หัวหน้าน้อยนอกจากจะดูดีแล้ว มีฐานะทางครอบครัวที่ดี นอกจากมีเงิน และมีความสามารถมาก แต่ไม่มีข้อดีอะไรตรงไหนที่ทำให้ผู้หญิงต้องมาสนใจได้เลย……”อะเฉียงเห็นสีหน้าของหัวหน้าน้อยที่ยิ่งอยู่ก็ยิ่งดูแย่ลง จากนั้นก็พูดเสริมไปอีกคำ

หัวหน้าน้อยได้ยินที่อะเฉียงพูด ก็เงียบไปนาน ราวกับกำลังคิดในสิ่งที่อะเฉียงพูด

อะเฉียงคิดว่าในที่สุดหัวหน้าน้อยก็เริ่มไตร่ตรอง ในใจก็รู้สึกยินดี

จากนั้น จู่ๆหัวหน้าน้อยก็เงยหน้าขึ้น แล้วพูดอย่างเป็นธรรมชาติไปว่า：“ถังฉิ้นเอ๋อเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านจิตวิทยาอาชญากรรม ถือว่าเธอเป็นคนเก่ง ? นายคิดว่าเธอจะอยากอยู่เป็นเพื่อนผู้ชาย ? ปลอบผู้ชาย ? รักผู้ชาย ？”

อะเฉียง：“……”

หัวหน้าน้อยนี่โสดเพราะความสามารถจริงๆ งั้นก็โสดไปตลอดชีวิตเถอะ ?

“สายตาของนายมันหมายความว่ายังไง？” หัวหน้าน้อยขมวดคิ้ว และมองไปที่อะเฉียงอย่างไม่พอใจ

“หัวหน้าน้อย เมื่อกี้หัวหน้าบอกว่า เรื่องของถังหยุนเฉิง คุณหนูใหญ่ตระกูลถังได้ลงมือจัดการแล้ว ? เมื่อกี้ในห้องหัวหน้าพูดว่ายังไงนะครับ ? อะเฉียงเปลี่ยนเรื่องคุยอย่างชาญฉลาด คุยเรื่องความรักกับหัวหน้าน้อย นั่นเท่ากับรนหาที่ตาย

“ไม่นะ ชายชรานั่นไม่ได้พูดอะไรเลย ”สุดท้ายแล้ว หัวหน้าน้อยที่อยู่ๆก็ถูกเปลี่ยนเรื่องคุย：“เห็นชัดว่าชายชรานั้นจงใจ ชายชราต้องรู้แน่นอน เพียงแต่ไม่พูดเท่านั้น ”

“อืม นายไปจับตาดู ดูสิว่าเธอจะทำอะไร”ดวงตาของหัวหน้าน้อยเป็นประกาย ：“นายไม่ต้องไปแล้ว ฉันจะไปดูเอง นายไปดูเรื่องผลตรวจดีเอ็นเอของเฉิงโหรวโหรวแล้วกัน ”

“หัวหน้าน้อย คุณแน่ใจเหรอว่าจะไปหาเรื่องคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง？” อะเฉียงมองดูหัวหน้าน้อยของตัวเอง ใบหน้าเต็มไปด้วยความเป็นกังวล หัวหน้าน้อยไม่ใช่จะไปรนหาที่ตายอีกใช่ไหม ?

“วางใจเถอะ ฉันไม่หาเรื่องใส่ตัวแน่นอน ฉันแยกแยะได้ ”หัวหน้าน้อยพูดยืนยัน

อะเฉียงไม่อยากจะเชื่อ และไม่วางใจเป็นอย่างมาก หากหัวหน้าน้อยแยกแยะได้นั้นก็ไม่ใช่หัวหน้าน้อยแล้ว

แต่เห็นได้ชัดว่าหัวหน้าน้อย ได้ตัดสินใจแล้ว เขาพูดอะไรไปตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์ เขาหวังเพียงหัวหน้าน้อยอย่าดิ้นรนที่จะรนหาที่ตายก็พอ

อะเฉียงรู้สึกว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังเมื่อเทียบกับหัวหน้าแล้วยิ่งไม่ควรไปมีเรื่องด้วยจะดีกว่า

คุณหนูใหญ่ตระกูลถังเป็นนักวิเคราะห์ด้านจิตวิทยา กลัวแต่ว่าแค่หัวหน้าน้อยไปยืนอยู่ตรงหน้าของคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง ความคิดความอ่านของหัวหน้าน้อยก็ถูกคุณหนูใหญ่ตระกูลถังมองทะลุปรุโปร่งแล้ว

ในห้องของซ่างกวนหง

หลังจากที่หัวหน้าน้อยออกไปแล้ว อารมณ์โมโหของผู้ดูแลจ้งก็จางหายไป

“หัวหน้า อะเฉิงก็เพียงทำตัวเหลวไหลไปหน่อย” ที่ผู้ดูแลจ้งตวาดหัวหน้าน้อย ก็มีเหตุผล เรื่องที่หัวหน้าน้อยทำ บางครั้งหากถามไปดีๆ ก็จะไม่ได้คำตอบ เลยจำต้องใช้วิธีที่แปลกไปสักนิด

แต่ผู้ดูแลจ้งที่คอยเฝ้าดูหัวหน้าน้อยมาตั้งแต่เด็ก ยังไงก็ต้องรักและเอ็นดูเขามากกว่าอยู่แล้ว

“ฉันรู้ ที่เขาตอบตกลงกับไป๋หยิงก็เพื่ออยากจะรู้แผนของไป๋หยิง……” เด็กที่เขาเลี้ยงมาเอง ซ่างกวนหงรู้ดี แม้ว่ามู่เฉิงจะไม่ได้พูดอะไร ซ่างกวนหงก็รู้ว่าเขาคิดจะทำอะไร

“บังคับให้ไป๋หยิงล้วงไพ่ใบสุดท้ายออกมา ? เพราะกลัวหัวหน้าจะหลงกล ? ”ผู้ดูแลจ้งนิ่งอึ้งไปอย่างเห็นได้ชัด และกลอกตาไปมา และเห็นได้ชัดว่าผู้ดูแลจ้งก็ไม่เชื่อในสิ่งที่ตัวเองพูด

“เขาไม่ได้กตัญญูอะไรกับฉัน”ซ่างกวนหงยกยิ้มมุมปาก จนโค้งขึ้นเล็กน้อย ดูออกว่าตอนนี้เขาอารมณ์ดีไม่น้อย

“เพราะฉะนั้น มันเป็นเพราะ？”ผู้ดูแลจ้งก็รู้จักหัวหน้าน้อยดีเช่นกัน มีเรื่องอะไรที่ทำให้หัวหน้าน้อยทำแบบนี้ลงไปได้ ? !

“เพราะคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง? เพราะไป๋หยิงมีความแค้นกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง และไป๋หยิงอยากที่จะลงมือกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถังเพราะฉะนั้นหัวหน้าน้อยจึงจำต้องบังคับไพ่ใบสุดท้ายของไป๋หยิง และในเวลาเดียวกันก็อยากจะช่วยคุณหนูใหญ่ตระกูลถังกำจัดศัตรูด้วย ”ผู้ดูแลจ้งเป็นผู้รอบรู้ในองค์กรโกสต์ซิตี้ ก็ย่อมเป็นคนที่ฉลาด แค่คิดก็เข้าใจได้

“หัวหน้าน้อยของเราไม่เคยดีกับเราสองคนขนาดนี้มาก่อน ” ผู้ดูแลจ้งก็ยิ้มออกมา รอยยิ้มนั้นมีอารมณ์ที่ซับซ้อนและหลากหลายเต็มไปหมด：“ ก่อนหน้านั้นเขาหาว่าเราลำเอียง แต่ตัวเองกลับไม่รู้ว่าตัวเองนั่นแหละที่ลำเอียงไปถึงไหนต่อไหนแล้ว ”

“น้อยคนมากที่จะทำให้อะเฉิงเป็นฝ่ายเริ่มก่อนแบบนี้ คุณหนูใหญ่ตระกูลถังคนนี้……”ซ่างกวนหงยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย

“ครับ คุณถังคนนี้นี่ช่างเก่งกาจเสียจริง” ผู้ดูแลจ้งพูดตาม เพียงแต่เขากะพริบตา ท่าทีของเขาก็เปลี่ยนไปชัดเจน ! !