ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่270 ผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้นเมื่อคุณชายสามเป โมโห ( 3 )

บทที่270 ผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้นเมื่อคุณชายสามเป โมโห ( 3 )

เฮ้อ เขามั่นใจเกินไป ประมาทไปละ ถ้ารู้ว่ายัยเด็กคนนี้

เก่งขนาดนี้ ยังไงเขาก็จะไม่ยอมตกลงเธอตั้งแต่แรก

“คุณปู่ครับท่านเพิ่งรู้คำพูดที่ว่าลูกหลานทุกคนล้วนบุญ วาสนาของลูกหลานเองก็วันนี้เหรอครับ? “เล้งหรงทำเสียงเย็น ชาหนึ่งที ทำท่าทางว่าไม่เชื่อ

“ยังไงก็ตาม ต่อไปเรื่องของหลานปู่ไม่ขอยุ่ง หลานจะได้ แต่งงานกับฉิงฉิงหรือไม่ อยู่ที่หลานเองแล้วนะ “คุณปู่เล้งไม่ สนใจอะไรเขาอีก หันหลังแล้วเดินจากไป

เล้งหรงงงไปหมด คุณปู่เล้งจะไม่สนใจจริงๆแล้วเหรอ คุณปู่เล้งไม่เคยที่จะยอมแพ้เลย ตอนนี้จู่ๆก็ไม่สนใจเรื่อง

นี้ละ อธิบายได้อย่างเดียว นั้นก็คือถูกเว้นลั่วนิ่งหลอกจริงๆละ

ยุ่งอีกไม่ได้แล้ว และไม่มีวิธีที่จะยุ่งเกี่ยวอีก คุณปู่เล้งคือใคร? คิดถึงเมื่อก่อน เป็นบุคคลที่เก่งกาจ ยอดฝีมือระดับแถวหน้าเลย

และคุณปู่เล็งทำอะไรไม่เคยยึดติดในเรื่องเล็กๆน้อยๆ กล้าที่จะทำในหลายๆเรื่อง

ก็เพราะแบบนี้ ไม่มีเรื่องอะไรที่เขาจะทำไม่ได้เลย แต่ว่า วันนี้ชัดเจนมาก เรื่องนี้คุณปู่ทําไม่สําเร็จ

“คุณปู่เล้ง อาหารเย็นเตรียมเสร็จแล้วค่ะ ทานด้วยกันนะ คะ ” หลี่หยุนคิดว่าเรื่องนี้คงจะเป็นไปไม่ได้แล้ว แอบดีใจในใจ คิดว่าตอนนี้ทำดีกับคุณปู่เล้งให้เยอะๆ ให้คุณปู่เล้งเห็นสิ่งดีๆ ในตัวหรวนหรวน ให้หรวนหรวนไปอยู่ที่ตระกูลเส้ง

“เมื่อกี้หรวนหรวนเพิ่งทำอาหารให้เป็นพิเศษ ฝีมือของห รวนหรวนดีมากเลยนะคะ “ตอนนี้หลี่หยุนอยากชมเงินหรวนห รวนให้เป็นผู้หญิงที่ดีที่สุดในปฐพีเลยก็ว่าได้

“วันนี้ไม่ดีกว่า ฉิงฉิงบอกว่าเธอยังมีธุระ ถ้าผมยังคงอยู่ที่ นี่อึก ก็จะทำให้คนรังเกียจละตอนคุณปู่เล้งพูดคำนี้ไม่ได้มี อาการไม่พอใจเลย ตอนมองไปที่เงินล้วนึง กลับมีรอยยิ้มบน ใบหน้า

เมื่อคุณปู่เล้งพูดคำนี้ สีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไป

ความหมายของคุณปู่เล็งคือเป็นลั่วจึงได้ออกคำสั่งไล่ให้ แขกกลับไปแล้ว แต่ที่สำคัญคือคุณปู่เล้งไม่ได้โกรธ และยัง รู้สึกเหมือนดีใจมากด้วย?

นี่มันสถานการณ์อะไรกัน?

สีหน้าของคุณปู่เงินรู้สึกแปลกๆ

หลี่หยุนเกลียดจนขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน เงินหรวนหรวนอิจฉา จนอยากจะฆ่าคนด้วยซ้ำ

มุมปากของเล้งทรงกระตุกอย่างรุนแรง เฮ้อ คุณปู่เป็น กันเองแบบนี้ตั้งแต่ตอนไหน พูดง่ายขนาดนี้? ถูกคนไล่กลับไป ขนาดนี้แล้ว ยังยิ้มออกมาได้อีก?

ยังเป็นคุณปู่ที่เขารู้จักอยู่ไหม

เขาหันไปมองเงิน วฉิง ในสายตามีความสับสนเพิ่มขึ้น เล็กน้อย เธอทําอะไรกับคุณปู่กันแน่? คุณปู่ที่เย่อหยิ่งและ ครอบง่าไม่มีใครเทียบได้กลับยอมเชื่อฟังเธอทุกอย่าง !!

ดูแล้ว เขาคงประเมินค่าความสามารถของเธอต่ำไปละ ” ฉิงฉิง หนูรีบไปทำธุระไม่ใช่หรอ ? ให้เส้งหรงไปส่งหนู ไหม ? “คุณปู่เล้งเอ็นดูเป็นมั่วนิ่งมากจริงๆ พยายามจะจับคู่เธอ กับเล้งหรง พยายามสร้างโอกาสให้เล้งหนึ่ง

” ไม่รบกวนคุณชายเล้งดีกว่าค่ะ ที่บ้านมีคนขับ รถ”เงินลั่วฉิงยิ้มอย่างมีมารยาท เธอจะไปพบเด็กๆทั้งสอง ไม่ อยากให้มีใครรู้

คุณปู่เล้งเป็นคนฉลาด ไม่ได้พูดอะไร และยังเรียก เล้งห รง กลับไปด้วย

หลังจากที่คนของตระกูลเล้งกลับไป เงินลั่วนิ่งไม่ได้ให้ คนขับรถตระกลูเวินไปส่ง เมื่อออกจากประตูบ้านตระกูลเงิน เดินออกไปไม่ไกล ก็จะโบกรถได้ง่าย

” คุณปู่ครับ ท่านกับเงินลั่วฉิงพนันกัน แล้วแพ้ให้ เงินลั่วฉิง ก็เลยต้องยกเลิกเรื่องการขอแต่งงาน เป็นแบบนี้ใช่ ไหมครับ?” เล้งหรง รู้จักคุณปู่บ้านเขาดี ทายอะไรก็ถูกหมด

“ไอ้หมอนี่ หลานมาไถ่ถามแล้วมีประโยชน์อะไร ฉิงฉิง คงไม่ให้คนขับรถตระกลูเวินไปส่งแน่นอน หลานไม่รู้จักคว้า โอกาสไว้เหรอ ? “คุณปู่เล้งนี้เจ้าเล่ห์จริงๆ หลายๆเรื่อง เขารู้ ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น

เล้งหรงตะลึง จากนั้นเขาก็ให้ความร่วมมือมากแล้วไล่ คุณปู่เลังออกจากรถอย่างเป็นธรรมชาติ

เมื่อเล้งทรงขับรถกลับไป เห็นเวินลั่วฉิงกำลังรอรถอยู่ ข้างถนน

“ขึ้นรถ ผมไปส่งคุณ”เล็งหรงจอดรถข้างๆเธอ เลื่อน กระจกรถลงมา มองเธอ มีรอยยิ้มบนใบหน้า เสียงอ่อนโยน มาก ” ไม่ต้องค่ะ”เงินมั่วนิ่งมองเขาที่เพิ่งไปแล้วกลับมา ขมวด คิ้วเล็กน้อย เธอไม่ต้องการมีความเกี่ยวข้องอะไรกับเล้งหรง

เล้งหรงไม่ได้ไม่พอใจอะไรเลย แต่กลับยิ้มอย่างอ่อนโยน ขึ้น ต่อจากนั้นเธอเปิดประตูรถ ลงจากรถ ยืนข้างๆเธอ : “งั้น ผมรอรถกันเพื่อนคุณ ดึกขนาดนี้แล้ว คุณตัวคนเดียวผมไม่ ไว้ใจ

เป็นลั่วฉิงไม่ได้สนใจเขา คิดว่าถ้าเรียกรถได้ เธอก็จะได้ ไปแล้ว เล้งหรงก็คงไม่มีข้ออ้างอะไรแล้ว

คุณชายสามเปซิ่งรถมาตลอดทาง มาถึงสักที เลขาหลิว กำลังจะเลี้ยวเข้าไป ตอนเลี้ยวไปทางตระกลูเวิน ทันใดนั้นก็ เห็นทั้งสองคนยืนอยู่ข้างถนน เขาแอบกลืนน้ำลาย พูดอย่าง ระมัดระวัง : “ประธาน นั่นคุณหญิง…..และคุณชายเล้ง”

สายตาของเย่ซือเฉินไปตกอยู่ที่สองคนนั้นที่กำลังยืนอยู่ ด้วยกัน สายตากวาดไปรอบๆ

เลขาหลิวทนไม่ไหวที่จะตัวสั่น จากนั้นไปจอดรถไว้ตรง หน้าเงินลั่วฉิงกับเล้งทรง

กระจกรถเลื่อนลงมา สายตาเยซือเฉินมองไปที่เป็นลั่วฉิง แค่มองเธอไม่ได้พูดอะไร แน่นอนว่าเล้งหรงที่ยืนข้างๆเงินลั่วนิ งก็ถูกเขาเพิกเฉยไปเลย

เมื่อเห็นเย่ซือเฉิน เงินลั่วฉิงตะลึงทันที เขา? เขาไป ทํางานนอกสถานที่แล้วไม่ใช่หรอ? ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้?

เฮ้อ วันนี้คงไม่ได้ไปดูเด็กๆทั้งสองอีกละ

เพราะประหลาดใจมาก เธอจึงนิ่งไม่ตอบสนองสักพัก ไม่ ได้ขยับอะไรเลย เพราะคิดว่าจะไม่ได้ไปพบเด็กๆทั้งสองละ เธอก็เลยมีสีหน้าเหมือนจิตตกเล็กน้อย เปอเฉินเห็นว่าใบหน้าเธอไร้สีหน้าอารมณ์ เห็นเธอยืน นิ่งไม่ขยับ สายตาก็เย็นชาจนถึงสุดๆ ทำไม? เธอไม่อยากจาก กันกับเล้งหรงเหรอ ? เห็นเขาปรากฏตัว มารบกวนพวกเขา ก็ เลยเสียใจงั้นเหรอ ?

เมื่อเป็นลั่วนิ่งได้เห็นสายตาที่เย็นจนสามารถทำให้คนเสีย ชีวิตได้ของเย่ซือเฉิน ก็ดึงสติกลับมาได้ทันที จากนั้นรีบไป ตรงหน้ารถเปซื้อเฉิน เปิดประตูรถ กำลังจะขึ้นรถ

เล้งทรงอยากจะห้ามเธอ แต่ว่า เป็นลั่วจึงเป็นคนจะขึ้นรถ ของเย่ซือเฉินเอง เขาไม่สามารถที่จะไปห้ามได้ แต่ว่าเขาไม่ ชอบเย่ซือเฉินที่ดูหยิ่งและอวดดีในตอนนี้ ก็เลยตั้งใจพู ดกับเงินลั่วนิ่งแบบรักใครว่า : “ฉิงฉิงอย่าลืมข้อตกลงของคน เรานะ ผมจะรอคุณ”

ในเวลานั้น สายตาของเยซื้อเฉินก็หนาวเย็นได้รวดเร็ว มาก น่ากลัวเหมือนลมที่โหมกระหน่ำ

เงิน วฉิงแอบด่าเล้งหรงในใจ ไอ้เล้งทรงก็นะทำตัวเองก็ พอแล้วทำไมต้องดึงเธอตกเหวด้วยเนี่ย ! “ลงไปจากรถ”เวินลั่วฉิงขึ้นรถ เพิ่งนั่งลง เสียงของเยอ

เฉินที่หนาวเย็น และไม่มีความอ่อนโยนสักนิดได้ดังขึ้นมา

เป็นลั่วฉิงตะลึง เขาจอดรถที่นี่ ไม่ใช่ให้เธอขึ้นรถเห รอ ?

เธอเพิ่งขึ้นรถ ? เขาก็จะไล่เธอลงจากรถ ?

แต่ว่าเห็นสีหน้าน่ากลัวของเขาในตอนนี้แล้ว เป็นลั่วนึงก็ ยอมลงจากรถ ช่วงเวลาต่อมา เธอลุกขึ้น กำลังจะลงจากรถ

เย่ซือเฉินหรี่ตาลง ทันใดนั้นก็ยกมือขึ้นมา จับเธอไว้ กด เธอลงบนเบาะที่นั่งรถโดยตรง เลขาหลวที่อยู่ตรงหน้าปลดเข็มขัดนิรภัยออก ลงจากรถ เว้นส่วนึงเพิ่งเข้าใจ เขาให้เลขาหลิวลงจากรถ ไม่ใช่ให้

เธอลง

แต่ว่า สีหน้าที่น่ากลัวของเขาตอนนี้ เขา เขา เขายังไล่ เลขาหลิวลงจากรถด้วย ! เขาจะทำอะไรกันแน่?!