ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 1061 ขอเรียกร้องที่แสนบ้าคลั่ง (1)

“โอเค งั้นฉันก็จะบอกข้อเรียกร้องของฉันแล้วนะ”ฉู่หลิงเอ๋อมองไป๋หยูหนิงพลันยิ้มจนดวงตากลายเป็นเส้นเดียวกันเสียแล้ว

ไป๋หยูหนิงเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของฉู่หลิงเอ๋อก็รู้สึกมีลางสังหรณ์อย่างไรชอบกล

“ขอเรียกร้องของฉันก็คือคุณหอมแก้มคุณฟู่ที่อยู่ข้างกายคุณ”ฉู่หลิงเอ๋อเป็นเจ้าแห่งไม่กลัวโลกจะวุ่นวาย เธอเข้าใจเจตนารมณ์ของเวินลั่วฉิง จึงยินดีส่งเสริมอีกแรง

ทว่าการส่งเสริมของฉู่หลิงเอ๋อโหดสุดๆ！！

ฉู่หลิงเอ๋อคิดว่าในเมื่อจะเล่นก็เล่นให้หนักๆไปเลย อย่างนี้จะได้สะใจ！！

“อะ？อะไร？คุณพูดอะไรนะ？”ไป๋หยูหนิงสตั้นไป3วิ ตะลึงพรึงเพริดจนพูดตะกุกตะกัก ถึงแม้ตอนที่เธอเห็นรอยยิ้มของฉู่หลิงเอ๋อ เธอก็รู้ว่าฉู่หลิงเอ๋อจะแกล้งเธอ

เพราะฉู่หลิงเอ๋อชอบแกล้งคนเป็นชีวิตจิตใจอยู่แล้ว เพียงแต่ก่อนหน้านี้เธอลืมไปเสียสนิท

ทว่าถึงอย่างไรไป๋หยูหนิงก็คาดไม่ถึงว่าฉู่หลิงเอ๋อจะยื่นข้อเรียกร้องเช่นนี้

ฉู่หลิงเอ๋อถึงกับให้เธอหอมแก้มผู้ชายที่เธอเกลียดชังเชียวหรือ？！

ไม่สู้ฆ่าเธอให้ตายเสียจะดีกว่า

ดวงตาคุณฟู่เกิดประกายระยิบระยับ เขารู้จุดประสงค์ที่ฉู่หลิงเอ๋อเล่นเกมนี้ เขายังรู้ว่าข้อเรียกร้องของฉู่หลิงเอ๋อไม่ทำให้เขาผิดหวังแน่นอน ดังนั้นเขาจึงไม่ถือสาที่จะแพ้ให้กับฉู่หลิงเอ๋อ

แต่ถึงกระนั้นคุณฟู่ก็คาดไม่ถึงว่าฉู่หลิงเอ๋อจะเอ่ยข้อเรียกร้องนี้？

ฉู่หลิงเอ๋อให้ไป๋หยูหนิงหอมแก้มเขา？

เซอร์ไพรส์นี้มากะทันหันเหลือเกิน เขามึนไปหมดแล้ว แต่ ณ ตอนนี้อารมณ์ของคุณฟู่นั้นมีความสุข ทั้งยังรู้สึกตื่นเต้นดีใจอีกต่างหาก

ข้อเรียกร้องนี้ เขาไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว！！

เป็นถึงผู้หญิงที่เขาชื่นชอบเลยนะ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องที่เขาปรารถนาเป็นอย่างยิ่ง

คนโง่เท่านั้นที่จะปฏิเสธ

เวินลั่วฉิงอดเม้มปากไม่ได้ ฉู่หลิงเอ๋อแน่มากจริงๆ

วิธีการเล่นนี้ ต่อจากนี้ต้องสะใจมากโขแน่นอน คงส่งผลต่อรุ่นพี่คนนั้นมากที่สุด

“ฉันบอกว่าให้คุณหอมแก้มคุณฟู่ที่อยู่ข้างๆคุณ คุณไม่ได้ฟังผิดหรอก”ฉู่หลิงเอ๋อเน้นย้ำไป๋หยูหนิงอย่าง‘ใจดี’

“ฉู่หลิงเอ๋อ คุณหมายความว่ายังไง？ทำไมคุณต้องเรียกร้องอย่างนี้ด้วย？”ไป๋หยูหนิงได้ยินประโยคเน้นย้ำของฉู่หลิงเอ๋อพลันขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน “คุณทำบ้าอะไรกัน？”

“ฉันไม่ได้บ้านะ และฉันก็ไม่ได้มีเจตนาอะไรเป็นพิเศษด้วย อันนี้เป็นเกมไง？พวกเราตั้งกติกาไว้แล้วนี่ คนที่ชนะสามารถเรียกร้องให้คนอื่นทำตามตนได้ ตอนนี้ฉันชนะแล้ว ฉันก็แค่ให้คุณหอมแก้มคุณฟู่หนึ่งครั้ง ทำไมเหรอ？คุณคิดจะเบี้ยวเหรอ？”นี่เป็นแผนการของฉู่หลิงเอ๋อ จะให้ไป๋หยูหนิงปฏิเสธได้อย่างไร

“ไป๋หยูหนิง คุณไม่มีปัญญาเล่นใช่ไหม？ไม่ยอมรับว่าแพ้ใช่ไหม？ตกลงกันแล้วจะเบี้ยวได้ยังไง อย่าทำให้ฉันดูถูกคุณนะ”ตอนนี้ฉู่หลิงเอ๋อจงใจพูดแดกดันไป๋หยูหนิง

“ใช่ ตกลงกันแล้ว แต่ข้อเรียกร้องของคุณเกิน เกิน……”ไป๋หยูหนิงนึกภาพที่ตัวเธอต้องไปหอมแก้มผู้ชายคนนี้ ใบหน้าพลันแดงระเรื่อ

เธอยังไม่เคยหอมแก้มผู้ชายมาก่อน ถึงแม้เธอจะชอบรุ่นพี่เสมอมา แต่ก็ยังไม่เคยหอมแก้มรุ่นพี่มาก่อนเลย

“ข้อเรียกร้องของฉันทำไมเหรอ？ฉันรู้สึกว่าไม่เลวนี่ ฉันเป็นคนชนะ อยากยื่นข้อเรียกร้องอะไรก็ยื่นอย่างนั้น ฉันรู้สึกว่าข้อเรียกร้องนี้ดีมากเลย ดีมากเป็นพิเศษ ดังนั้นคุณรีบๆเลย อย่าคิดจะเบี้ยวเด็ดขาด อย่าเสียเวลาด้วย”ฉู่หลิงเอ๋อตัดบทของไป๋หยูหนิงโดยตรง เร่งรัดให้ไป๋หยูหนิงทำตามโดยด่วน

ดวงตาฉู่หลิงเอ๋อทอประกายแสงความตื่นเต้นดีใจที่เอ่อล้น รีบๆเลย เธอกำลังรอดูละครเด็ดอยู่

“ฉู่หลิงเอ๋อ คุณเปลี่ยนเลย เปลี่ยนข้อเรียกร้องเลย ฉันไม่เอาอันนี้”ไป๋หยูหนิงสีหน้าเคร่งขรึม เธอทำตามข้อเรียกร้องของฉู่หลิงเอ๋อนี้ไม่ได้จริงๆ

“ไม่เปลี่ยน ฉันแค่เรียกร้องข้อเดียวเท่านั้น ไม่เปลี่ยนเด็ดขาด ไป๋หยูหนิง พวกเราตกลงกันก่อนเล่นเกมแล้ว ถ้าคุณเบี้ยวคุณก็คือลูกหมา”ฉู่หลิงเอ๋อกว่าจะได้ไอเดียเด็ดๆอย่างนี้ จะให้ละทิ้งได้อย่างไร

ฉู่หลิงเอ๋อหยุดพูด แววตาเปล่งประกาย จากนั้นก็พูดต่อว่า “ถ้าคุณเบี้ยวคุณก็ให้เงินฉันสิบล้านหยวนเลย รีบโอนเดี๋ยวนี้เลย ฉันได้เงินก็จะเปลี่ยนให้ ไม่เช่นนั้นก็ไม่มีสิทธิ์ต่อรองใดๆทั้งสิ้น”

เวินลั่วฉิงได้ยินคำพูดของฉู่หลิงเอ๋อ ดวงตาก็หรี่ขึ้น เธอรู้ว่าหลายปีมานี้ ไป๋หยูหนิงรับงานมากมาย ด้วยความสามารถและชื่อเสียงของไป๋หยูหนิง ค่าแรงของเธอแต่ละครั้งจึงสูงลิ่วมาก

ครั้งก่อนค่าแรงห้าล้านที่ไป๋หยูหนิงรับจากเธอถือว่าเป็นตัวเลขที่ต่ำสุดแล้ว

หลายปีมานี้ ไป๋หยูหนิงทำงานได้เงินมากมาย อย่าว่าแต่สิบล้านหยวนเลย หลายร้อยล้านไป๋หยูหนิงก็ล้วงออกมาได้

ฉู่หลิงเอ๋อฉลาดหลักแหลมเสมือนจิ้งจอกตัวหนึ่ง เวินลั่วฉิงรู้ว่าที่ฉู่หลิงเอ๋อเอ่ยเช่นนี้ ไม่ใช่อยากได้เงินของไป๋หยูหนิงแต่อย่างใด

ทางตรงข้าม ฉู่หลิงเอ๋อคงมั่นใจว่าไป๋หยูหนิงไม่มีเงินสิบล้าน

มุมปากเวินลั่วฉิงมีความเย็นยะเยือกหลายส่วน เธอรู้ว่าเงินเกือบทั้งหมดของไป๋หยูหนิงนั้นให้รุ่นพี่หมดแล้ว แต่ทำงานมาหลายปี แม้แต่เงินสิบล้านก็เก็บสะสมไม่ได้ งั้นเรื่องนี้ก็ ……

คุณฟู่ชะงัก เขาหันไปมองไป๋หยูหนิงอีกครั้ง เห็นไป๋หยูหนิงไม่ได้ตอบทันที แววตาคุณฟู่ก็เย็นยะเยือกถึงขีดสุด สิ่งที่เวินลั่วฉิงนึกถึง คุณฟู่ก็นึกถึงเช่นกัน

ยิ่งไปกว่านั้นคุณฟู่รู้จักไป๋หยูหนิงดีมาก หากไป๋หยูหนิงมีเงินขนาดนั้นจริงๆ เธอจะรีบตอบรับฉู่หลิงเอ๋ออย่างไม่ลังเลทันที

“ทำไมเหรอ？คุณจะโอนเงินให้ฉันหรือจะทำตามข้อเรียกร้องของฉัน？”ฉู่หลิงเอ๋อเห็นไป๋หยูหนิงไม่ยอมตอบสักที จึงเร่งอย่างเบื่อหน่าย

บัดนี้ฉู่หลิงเอ๋อทำท่าหงุดหงิดใส่ไป๋หยูหนิง แต่ความจริงฉู่หลิงเอ๋อนั้นหงุดหงิดเรื่องที่เธอคาดถูกต่างหาก ไอ้บ้าเอ่ย

แค่เงินสิบล้านหยวนไป๋หยูหนิงก็ไม่มี ไอ้รุ่นพี่บ้านี่โหดกว่าโจวพาผีเสียอีก ถึงกลับขูดรีดไป๋หยูหนิงเกือบหมดตัวเลย

ไป๋หยูหนิงเป็นคนเก่งกาจแท้ๆ ทำไมหลายปีมานี้ยังไม่เห็นธาตุแท้ของไอ้รุ่นพี่อีก？

หรือถูกความรักบังหน้า ไม่สิ อย่างนี้ไม่เรียกว่าความรักบังหน้าไป๋หยูหนิงหรอก ไป๋หยูหนิงถูกขี้หมาบังหน้าต่างหาก！！

รุ่นพี่คนนั้นก็คือขี้หมากองเบอเร่อ

“ตอนนี้ฉันยังไม่มีเงินขนาดนั้น ติดไว้ก่อนได้ไหม？”ไป๋หยูหนิงแอบถอนหายใจ ลองเจรจากับฉู่หลิงเอ๋อดู

“ไม่ได้ ไม่มีทางต่อรองเด็ดขาด”ฉู่หลิงเอ๋อตัดบทพูดของไป๋หยูหนิง หากก่อนหน้านี้คงอาจเจรจาต่อรองกันได้ ทว่าตอนนี้ไม่มีสิทธิ์เจรจาใดๆทั้งสิ้น

“คุณไม่ต้องขี้เหนียวอย่างนี้หรอก？ฉันไม่ได้บอกว่าไม่ให้คุณสักหน่อย หรือฉันเขียนใบติดหนี้ให้คุณ ……”ไป๋หยูหนิงขมวดคิ้วแน่นเป็นปม เธอคาดไม่ถึงว่าฉู่หลิงเอ๋อจะปฏิเสธอย่างหนักแน่นเช่นนี้ แต่เธอก็ยังไม่ตายใจ ลองโน้มน้าวดูอีกครั้ง

หากจ่ายเงินแล้วไม่ต้องหอมแก้มผู้ชายคนนี้ เธอก็ยินดีจ่ายเงิน ซึ่งจะให้เธอออกเท่าไหร่เธอก็ยอม แต่ประเด็นคือตอนนี้เธอไม่มีเงินให้ฉู่หลิงเอ๋อมากขนาดนั้น