ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 1130 พ่อลูกเจอกัน สนุกครึกครื้นเป็นพิเศษ น่าชม (3)

กู้หวูค้นหาภาพกล้องวงจรปิดบริเวณทางเข้าในเวลาอันรวดเร็ว ซึ่งในภาพชัดเจนและจับภาพได้เป็นวงกว้างมาก นั่งดูอยู่ตรงนี้สามารถเห็นทุกการเคลื่อนไหวตรงประตูทางเข้า

สามคนที่ถังจื่อโม่สั่งให้ดักซุ่มก็ประจำที่เรียบร้อย

หนุ่มโรคเด็กม.2ต้าชุนกำลังกลบหลุมพรางอยู่ ต้าชุนเชี่ยวชาญด้านนี้มากจริงๆ วางกับดักได้ดี ไม่เผยพิรุธใดๆ คนทั่วไปไม่มีทางเห็นคนผิดแปลกเด็ดขาด

กู้หวูมองประตูทางเข้าผ่านกล้องวงจรปิด มุมปากกระตุกอีกครั้ง แล้วลูกพี่จะหลบได้ไหมเนี่ย？

กู้หวูรู้สึกว่าหัวใจของเขาราวกับอยู่ถูกทอดอย่างทรมานในหม้อน้ำมันเดือดก็ไม่ปาน

หนุ่มโรคเด็กม.2ต้าชุนเร็วเป็นพิเศษ และขุดหลุมพรางได้อย่างมืออาชีพมาก หลังจากที่เขาทำพื้นผิวกลับคืนสู่สภาพเดิมเรียบร้อยแล้ว กระทั่งเด็กน้อยถังจื่อโม่ที่รู้ว่ามีหลุมพรางยังดูไม่ออกเลย

แน่นอน กู้หวูก็ดูไม่ออกเช่นกัน！

“ต้าชุนคนนี้เก่งจริงๆ ให้ผมได้ไหม？”ถังจื่อโม่มองต้าชุนผ่านกล้องวงจรปิด แววตาเต็มไปด้วยความหวงแหนในสิ่งล้ำค่า เขาหมายตาต้าชุนเรียบร้อย

กู้หวูกระตุกมุมปาก รู้สึกสลดใจเหลือเกิน คุณชายน้อยรังเกียจเขาสักเต็มประดา แต่กลับเอ่ยว่าจะเอาต้าชุน เขาเทียบไม่ได้กระทั่งต้าชุนเลยหรือ？

ไอ้ปัญญาทึบอย่างต้าชุน ทำไมถึงขุดหลุมพรางเต็มกำลังเลยเนี่ย？

มันขุดไว้สำหรับลูกพี่นะ ต้าชุนไม่รู้จักอู้งานบ้างหรือ คุณชายน้อยจะเก่งกาจเพียงใด แต่ก็ไม่ถนัดด้านนี้ คงดูจับพิรุธไม่ออกหรอก

ทว่าไอ้ปัญญาทึบต้าชุนมันดันสาระแนแสดงความซื่อสัตย์ต่อหน้าอย่างไร้คำบรรยาย

กู้หวูกำลังหดหู่ใจ ทันใดนั้นก็เห็นรถคันหนึ่งปรากฏสู่ภาพในกล้องวงจรปิด กู้หวูมองปราดเดียวก็ดูออกว่าเป็นรถของลูกพี่

บัดนี้รถขับเคลื่อนมาด้วยความเร็วสูง เห็นใกล้จะถึงประตูทางเข้าแล้ว ซึ่งตรงทางเข้ามีหลุมพรางที่ต้าชุนทำเรียบร้อยเมื่อสักครู่

หากคุณชายสามเย่ขับรถเข้ามาอย่างนี้ก็จะโดนกับดัก พอกับดักเริ่มทำงาน จากนั้นก็จะเจอการดักซุ่มต่อ

โดยเป็นคำสั่งการของปีศาจน้อยถังจื่อโม่ มีติดต่อกันเป็นทอดๆ ซึ่งหากคุณชายสามเย่โดนกับดักแรกก็มีความเป็นไปได้สูงจะโดนการดักซุ่มด้านหลัง

กู้หวูเห็นรถของคุณชายสามเย่เข้ามาใกล้ด้วยความเร็ว หัวใจก็ราวกับถูกแขวนขึ้น เขาอยากเตือนลูกพี่มาก ทว่าตอนนี้ปีศาจน้อยอยู่ข้างกายเขา เขาทำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น

บัดนี้ดวงตาทั้งคู่ของถังจื่อโม่จ้องใจจดใจจ่อกับภาพในกล้องวงจรปิด เขาก็เห็นรถของคุณชายสามเย่แล้วเช่นกัน เขาเห็นรถของคุณชายสามเย่เข้ามาใกล้ทุกที หัวใจก็ตื่นเต้นมาก ตื่นเต้นสุดๆ

แน่นอน ปีศาจน้อยถังจื่อโม่ตื่นเต้นด้วยความดีใจ

ในภาพวงจรปิด รถของคุณชายสามเย่เข้ามาใกล้เรื่อยๆ เข้ามาใกล้ขึ้นทุกที และห่างจากหลุมพรางที่ต้าชุนก

กู้หวูจ้องกล้องอย่างไม่ละสายตา หายใจเร็วถี่ เกือบส่งเสียงร้องด้วยความตกใจอยู่มาแล้วเชียว

ทว่าเวลานี้นี่เอง รถของคุณชายสามเย่ก็หยุดกะทันหัน เมื่อเบรกอย่างรวดเร็ซ จากนั้นรถก็หยุดแน่นิ่ม

รถของคุณชายสามเย่จอดห่างจากหลุมพรางของต้าชุนไม่ถึงสองเมตร

“เกือบแล้ว โชคดีจัง”กู้หวูรีบถอนหายใจหนึ่งเฮือก หัวใจที่แขวนขึ้นก็หล่นลงสักที เขารู้ว่าลูกพี่ไม่หลงกลง่ายๆหรอก ลูกพี่ต้องสังเกตเห็นอะไรแล้วแน่ๆ

เด็กน้อยถังจื่อโม่เห็นรถจอดลงก็ชะงัก ใบหน้าบึ้งตึงทันที ทว่าแววตาของเด็กน้อยถังจื่อโม่ไม่ได้มีความผิดหวังแต่อย่างใด แต่กลับตื่นเต้นดีใจหลายส่วน เห็นได้ชัดว่าเย่ซือเฉินเก่งกาจจริงๆ

เขาให้ต้าชุนวางกับดักพวกนั้น เขายังมองไม่เห็นความผิดปกติ เย่ซือเฉินถึงกับรู้เลยหรือ？！

เย่ซือเฉินมีความสามารถไม่เบา

ทว่าถึงแม้รถของคุณชายสามเย่จะจอดแล้ว แต่เขาไม่ได้ลงจากรถ ไม่รู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่？

“คุณว่าเขาทำอะไรในรถอยู่？”บัดนี้ถังจื่อโม่รู้สึกฉงนใจ ดังนั้นตอนที่เขาถามกู้หวู น้ำเสียงดีเป็นพิเศษ

กู้หวูคือคนข้างกายเย่ซือเฉิน ต้องเข้าใจเย่ซือเฉินแน่ๆ ดังนั้นกู้หวูน่าจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น？

“ผมจะรู้ได้ไง？ผมก็เหมือนกับคุณที่ไม่เห็นอะไรเลย”กู้หวูตอบหนึ่งประโยค ถึงแม้เขารู้ แต่ก็ไม่บอกปีศาจน้อยเวลานี้หรอก เขาไม่มีทางทรยศลูกพี่เด็ดขาด

แน่นอน ปัญหาตอนนี้คือเขาก็ไม่รู้ว่าลูกพี่ทำอะไรอยู่ในรถ

รถของลูกพี่ตั้งความส่วนตัวได้ดีเยี่ยม ดังนั้นด้านนอกไม่อาจมองเข้าไปได้ ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้พวกเขามองผ่านกล้องวงจรปิดอยู่ ถึงแม้ทางเข้าประตูจะมีกล้องทุกมุม ไม่มีทางหลบได้ แต่กล้องวงจรปิดเป็นของตายตัว ไม่ใช่จะเคลื่อนย้ายได้ง่ายๆ

ดังนั้นกล้องไม่อาจจับภาพเหตุผลที่รถของคุณชายสามเย่จอดกะทันหันตรงประตูทางเข้าไม่ได้

“คุณว่าเขาเห็นอะไรแล้วหรือเปล่า？”เด็กน้อยถังจื่อโม่เห็นรถของคุณชายสามเย่จอด แล้วไม่มีการเคลื่อนไหวอะไรต่อมา รถไม่ขยับ ประตูรถก็ไม่เปิดออก คนก็ไม่ได้ลงจากรถ ราวกับทุกอย่างหยุดอยู่เพียงเท่านั้น

เพราะถึงอย่างไรเขาก็แค่เด็กอายุห้าขวบ ความอดทนจึงไม่มากกว่าผู้ใหญ่ โดยเฉพาะเป็นกู้หวูนักเชี่ยวชาญคนหนึ่ง แน่นอน ความอดทนของเด็กน้อยถังจื่อโม่ยิ่งไม่อาจเทียบกับคุณชายสามเย่ได้

“คงจะเห็นแล้วจริงๆครับ”กู้หวูกลับอย่างมั่นใจ ทั้งยังเจือความภาคภูมิใจหลายส่วน สมกับเป็นลูกพี่จริงๆ เก่งดังคาด！！

ลูกพี่คงเป็นเพราะมีอะไรไม่ชอบมาพากล ดังนั้นจึงไม่ได้เข้ามา ลูกพี่คงนึกไม่ถึงว่าจะเป็นคนของตัวเองวางกับดักไว้ ดังนั้นลูกพี่ไม่ได้ลงจากรถทันที ลูกพี่น่าจะกำลังสังเกตเหตุการณ์อยู่

“คุณดีใจอะไร ถ้าเป็นคุณจะพบเห็นไหม？”เดิมทีน้ำเสียงถังจื่อโม่ดีมาก เพียงแต่เมื่อเห็นใบหน้าอันได้ใจของกู้หวู เด็กน้อยถังจื่อโม่ก็ทำตาขาวอย่างไม่เกรงใจ

“ผมไม่พบไม่เป็นไร ลูกพี่พบก็พอ”กู้หวูไม่ถือสาเลยสักนิด และยิ่งได้ใจมากกว่าเดิม เขาเก่งไม่เก่งก็ไม่สำคัญ สำคัญคือลูกพี่เขาเก่งมากๆ

เพียงพอที่จะให้เขาภาคภูมิใจแล้ว

“เชอะ เย่ซือเฉินไม่ใช่ไม่กล้าลงมือหรอกเหรอ”ถังจื่อโม่เห็นรถของเย่ซือเฉินไม่เคลื่อนไหวตั้งนาน จึงอดรนทนไม่ไหว น้ำเสียงของเด็กน้อยถังจื่อโม่จึงมีความร้อนใจหลายส่วน

“เรียกว่าลูกพี่ระวังตัวครับ รู้ทั้งรู้ว่าไม่ชอบมาพากลยังทำอะไรบุ่มบ่ามอีก มันไม่เรียกว่าความสามารถหรอกครับ มันเรียกว่าความวู่วาม ไม่มีสมอง การบุ่มบ่ามมีแต่จะตายเร็วขึ้น น่าเวทนายิ่งขึ้น”กู้หวูมองไปยังถังจื่อโม่ พลางอธิบายอย่างตั้งใจ แน่นอนกู้หวูจงใจพูดให้ถังจื่อโม่ฟัง เขาให้ถือโอกาสนี้บอกคุณชายน้อยว่า เวลาพบเจอกับอันตรายก็อย่าได้ทำอะไรผลีผลามเด็ดขาด

สำหรับสถานการณ์ตอนนี้ของลูกพี่ กู้หวูมองจากกล้องวงจรปิดแล้ว หัวใจก็รู้สึกเต้นรัวแรง