ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 1132 พ่อลูกเจอกัน สนุกครึกครื้นเป็นพิเศษ น่าชม (5)

เย่ซือเฉินไม่ค่อยมีความลับต่อถังหลินเท่าไหร่ และถังหลินยังเชี่ยวชาญด้านนี้ด้วย ถังหลินรู้จึงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร

กู้หวูกลับรู้สึกว่าตัวแข็งทื่อไปหมด หนังศีรษะด้านชา คุณชายน้อยเป็นปีศาจน้อยจริงๆ อำมหิตมาก

กู้หวูอยากโต้แย้งคำพูดของปีศาจน้อยถังจื่อโม่มาก ทว่าครุ่นคิดดูครึ่งค่อนวันก็คิดไม่ออกสักคำเดียว

เพราะกู้หวูรู้สึกว่าคำพูดของปีศาจน้อยถังจื่อโม่เมื่อครู่นี้ เขาไม่อาจนำสิ่งใดมาโต้แย้งได้

คนองค์กรยมบาลมากมายเข้าๆออกทุกวันก็ยังไม่พบสามจุดดักซุ่มนี้ เด็กห้าขวบที่มาครั้งแรกจะเห็นได้ยังไง？

มันไม่ถูกหลักการปกติ ดังนั้นปีศาจน้อยบอกว่ามีความแอบบอกก็น่าเชื่อถือกว่าแล้ว

ในองค์กรยมบาลนอกจากลูกพี่แล้วก็มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้จุดดักซุ่มทั้งสามจุดนี้ นอกจากเขาก็เหมือนไม่มีใครบอกปีศาจน้อยได้อีกแล้ว

ดังนั้นถึงเวลาเขาจะมีความน่าสงสัยมากที่สุด ถึงเวลาถึงเขาจะกระโดดเข้าในแม่น้ำหวงเหอก็ไม่อาจล้างมลทินได้

ปีศาจน้อยถนัดเรื่องขู่กรรโชกเหลือเกิน แถมปีศาจน้อยยังขี้ฟ้องอีก ถึงเวลาเขาต้องตายแหง่แก๊

“ดังนั้น หากถึงเวลาผมบอกเย่ซือเฉินว่าทุกอย่างเป็นความตั้งใจของคุณ ผมคิดว่าเย่ซือเฉินจะเชื่อง่ายกว่า”ถังจื่อโม่เห็นสีหน้ากู้หวูแย่กว่าร้องไห้อีก จึงเสริมอีกหนึ่งประโยคช้าๆ

ร่างกายกู้หวูแข็งทื่อ หากเป็นเขาก็จะเชื่อคำพูดนี้ เพราะคุณชายน้อยยังเป็นเด็กอายุเพียงห้าขวบเท่านั้น

“คุณชายน้อย ปล่อยผมไปเถอะครับ”บัดนี้กู้หวูใกล้จะร้องไห้ออกมาแล้ว ตอนนี้เขาหวังว่าคุณชายน้อยจะปล่อยเขาไป ไม่ต้องทรมานเขา เขาใกล้จะเป็นบ้าแล้ว

“ได้ ได้ ขอเพียงคุณทำตามนายน้อย นายน้อยรับรองว่าคุณจะได้กินของหวานกรุ่น ได้ดื่มของเผ็ดๆ กินดีอยู่ดี”

ถังจื่อโม่ยื่นมือตบไหล่กู้หวูราวกับมีเรื่องเช่นนี้จริงๆ แลดูสมจริงยิ่งนัก

“คุณชายน้อยครับ ผมไม่ชอบดื่มรสเผ็ดครับ”กู้หวูกระตุกมุมปาก ปฏิเสธด้วยจิตใต้สำนึก ตอนนี้วิถีชีวิตของเขาก็ดีมากอยู่แล้ว เขาไม่ต้องการให้คุณชายน้อยดีกับเขาเป็นพิเศษอีก

แถมเขาไม่ชอบรสเผ็ดจริงๆ

คุณชายน้อยใช้เล่ห์กลนี้กับต้าชุนเป็นผล แต่ใช้ไม่ได้กับเขา

“ได้ ตอนนี้คุณมีสองทางเลือก”ถังจื่อโม่เห็นกู้หวูไม่ยอมทำตาม จึงเปลี่ยนน้ำเสียงทันที

“สองทางเลือกไหนครับ？”ดวงตากู้หวูสว่างวับ มีทางเลือกก็ดีแล้ว มีสองทางดีกว่ามีทางเดียวที่มืดมิด

“ทางที่หนึ่งคุณฟังผม ถึงเวลาผมจะรับผิดชอบเอง”เด็กน้อยถังจื่อโม่มีคุณธรรมมาก องอาจมาก

กู้หวูได้ยินคุณชายน้อยพูดอย่างมีคุณธรรมน้ำใจมากเช่นนี้ เห็นราศีความองอาจอันแรงกล้าก็ต้องตะลึงงัน

มีเสี้ยวินาทีหนึ่งที่กู้หวูอยากพยักหน้าอย่างไม่ลังเล ด้วยการแบกรับความผิดของคุณชายน้อยส่วนนี้ เขาก็ยินดีให้ความร่วมมือกับคุณชายน้อยแล้ว

“ทางเลือกที่สอง คุณไม่ฟังผม ถึงเวลาผมจะผลักความรับผิดชอบให้คุณทั้งหมด”ทว่ากู้หวูยังไม่ทันพยักหน้า เด็กน้อยถังจื่อโม่ก็เอ่ยทางเลือกที่สองอย่างรวดเร็ว

กู้หวูกระตุกมุมปาก ความปรีดิ์เปรมเมื่อครู่ก็มลายหายไปในชั่วพริบตา ปีศาจน้อยก็คือปีศาจน้อยอยู่ดี คุณไม่อาจเพ้อหวังกับปีศาจน้อยได้

สองทางเลือกที่ปีศาจน้อยยื่นเสนอ เขาจะเลือกอย่างไร？

ฟังทางเลือกที่สองก็รู้ว่าเป็นทางตาย แต่ทางเลือกที่หนึ่งยังพอมีทางรอดอยู่บ้าง？

กู้หวูไม่รู้ว่าควรเลือกอย่างไรดี

เวลานี้นี่เอง มือถือของกู้หวูดังขึ้นอีกครั้ง ยังเป็นสายจากคุณชายสามเย่เหมือนเดิม

“คุณตัดสินใจเองเถอะ คุณวางใจได้ ผมไม่มีทางฝืนใจคุณหรอก”ถังจื่อโม่มองหน้ากู้หวูแวบหนึ่ง จากนั้นดวงตาก็หันไปมองภาพในกล้องวงจรปิด

รถคุณชายสามเย่ในกล้องวงจรปิดยังคงไม่เคลื่อนไหว ยังจอดอยู่ที่เดิม ส่วนคุณชายสามเย่ยังคงไม่ลงจากรถ

กู้หวูได้ยินคำพูดของถังจื่อโม่ก็หมดคำจะพูด อะไรที่เรียกว่าไม่มีทางฝืนใจเขา？

คุณชายน้อยทำอย่างนี้ยังไม่เรียกว่าฝืนใจอีกเหรอ？！

ไม่ สิ่งที่คุณชายน้อยทำไม่เรียกว่าฝืนใจจริง คุณชายน้อยกำลังบีบคั้นเขาต่างหาก

ตอนนี้ถังจื่อโม่มองกล้องวงจรตลอด ไม่ได้มองกู้หวู

สายเรียกข้าวของกู้หวูยังคงดังต่อเนื่อง ราวกับยันต์สาปแช่งให้ตายเร็วอย่างไรอย่างนั้น

กู้หวูสูดลมหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นก็กดปุ่มรับสาย ครุ่นคิดดูแล้วจึงเปิดลำโพงโดยอัตโนมัติ

ตอนนี้ดูเหมือนดวงตาของถังจื่อโม่กำลังจ้องกล้องวงจรปิดอยู่ แต่เขากลับสังเกตกู้หวูตลอดเวลา หางตาของเด็กน้อยถังจื่อโม่มองกู้หวูทุกวินาที

ถังจื่อโม่เห็นกู้หวูรับสาย ยังเปิดลำโพงอีกด้วย มุมปากถังจื่อโม่จึงยกขึ้น

กู้หวูรับสายแล้วก็แอบถอนหายใจ เขาบอกตัวเองว่า เขาไม่ได้ยอมจำนนเพราะบารมีของคุณชายน้อย สาเหตุที่เขาฟังคุณชายน้อยเพราะคุณชายน้อยยึดหลักคุณธรรม เห็นเป็นความมีความรับผิดชอบและความเด็ดเดี่ยวกล้าหาญ จึงตัดสินใจให้ความร่วมมือกับคุณชายน้อย

“เกิดอะไรขึ้น？”เมื่อรับสาย เสียงเคร่งขรึมของคุณชายสามเย่ก็ส่งมา

น้ำเสียงในขณะนี้ของคุณชายสามเย่ไม่ได้ต่างจากปกติเท่าไหร่ แต่กู้หวูฟังแล้วรู้สึกอกสั่นขวัญแขวนมาก

“ลูกพี่？มาถึงแล้วเหรอครับ？”กู้หวูพยายามหลีกเลี่ยงคำถามของคุณชายสามเย่ แต่กลับถามขึ้นมาหนึ่งประโยคแทน

“ผมถึงองค์กรยมบาลแล้ว ทางเข้ามากับดัก คุณไม่รู้เหรอ？”ถูไถกับคุณชายสามง่ายๆได้อย่างไร กู้หวูเลี่ยงคำถามเขา ครั้งนี้คุณชายสามเย่ถามตรงกว่าเดิม

“ลูกพี่ถึงแล้วเหรอครับ งั้นผมออกไปรับนะครับ”กู้หวูโกหกลูกพี่ไม่ลง ดังนั้นจึงเลี่ยงคำถามคุณชายสามเย่อีกครั้ง และเขาบอกว่าออกไปรับคุณชายสามเย่ยังมีความหมายพิเศษแอบแฝงด้วยเล็กน้อย

“เอาตัวถังจื่อโม่ออกมา”คุณชายสามเย่หยุดชั่วครู่ จากนั้นก็ตอบหนึ่งประโยค

คำสั่งนี้ของคุณชายสามเย่ช่าง……

ถังจื่อโม่ได้ยินคำสั่งของคุณชายสามเย่ก็อึ้งไปเลย ไม่ใช่มั้ง？

เย่ซือเฉินไม่คิดจะเข้ามาเหรอ？

แถมเย่ซือเฉินยังอยากให้เขาออกไปอีก？

หากเขาออกไปตอนนี้ หลุมพรางที่ต้าชุนขุดเมื่อครู่ไม่เท่ากับเตรียมไว้ให้ตัวเองหรอกหรือ

เย่ซือเฉินจงใจใช่ไหม？！

กู้หวูได้ยินคำพูดของลูกพี่ พลางหันไปมองถังจื่อโม่อย่างรวดเร็ว มุมปากกู้หวูยกโค้งขึ้น สีหน้าดีใจกับความโชคร้ายของคน

หลุมพรางที่ปีศาจน้อยตั้งใจสร้างขึ้น สุดท้ายปีศาจน้อยจะเตรียมไว้ให้ตัวเองหรือเนี่ย？！

อย่างนี้ก็สนุกแล้วสิ

“ปฏิเสธเวลานี้ ลูกพี่จะยิ่งสงสัยมากขึ้นนะครับ”กูหวูเข้าใกล้หูของถังจื่อโม่ พยายามสุดชีวิตที่จะพูดเสียงเบาหนึ่งประโยค

ถังจื่อโม่เข้าใจอยู่แล้ว ดังนั้นบัดนี้เขารู้สึกลำบากใจมาก ไม่รู้ควรตอบกู้หวูอย่างไร