ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 1173 เปิดเผยเรื่องการหมั้น (2)

“นายท่านครับ เมื่อกี้มีคนส่งของมาครับ”พอดีกับเวลานี้รปภ.ประจำบ้านตระกูลเย่ถือจดหมายเข้ามาในห้องโถงหนึ่งฉบับ

พ่อบ้านเห็นรปภ.คนนี้แววตาก็เคร่งขรึม หัวใจยิ่งหล่นวูบถึงที่ต่ำสุด เห็นทีเรื่องนี้คงกำหนดเช่นนี้แล้ว เขาเป็นเพียงพ่อบ้าน ขัดขวางไม่ได้เลย

“อืม เอามาสิ”คุณปู่เย่มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นหนังสือแต่งงานที่ไป๋หยิงพึ่งพูดถึง ถึงตอนนี้คุณปู่เย่ก็ไม่อยากพูดอะไรให้มากความแล้ว ท่านหวังอยากให้รีบกำหนดเรื่องนี้เสร็จโดยเร็ว

เกี่ยวดองกับองค์กรโกสต์ซิตี้ สู่ขอองค์หญิงขององค์กรโกสต์ซิตี้ มันเป็นผลดีกับตระกูลเย่ของพวกเราอยู่แล้ว

และอีกอย่างขอเพียงเย่ซือเฉินแต่งงานกับองค์หญิงองค์กรโกสต์ซิตี้ ถึงเวลาก็จะตัดขาดความสัมพันธ์กับเวินลั่วฉิงโดยปริยาย

สำหรับตระกูลถัง？ตอนนี้คุณปู่เย่ก็ไม่คาดหวังแล้ว เพราะตอนที่ถังหยุนเฉิงเจอข้อหาอื้อฉาว ท่านคิดว่าตระกูลถังต้องพังพินาศแน่ จึงขัดใจกับท่านปู่ถัง ดังนั้นเวลานี้ท่านปู่ถังกับท่านย่าถังอคติต่อพวกท่านมาก

ดังนั้นหมดหวังที่จะได้เกี่ยวดองกับตระกูลถังแล้ว ยิ่งสถานะของคุณหนูถังก็ไม่ได้สูงส่งเท่าองค์หญิงองค์กรโกสต์ซิตี้ด้วย

อำนาจและบารมีของตระกูลถังก็มีไม่เท่าองค์กรโกสต์ซิตี้ด้วย！！

รปภ.ยื่นซองจดหมายให้คุณปู่เย่ ไป๋หยิงนั่งอยู่ด้านข้าง ไม่ได้พูดอะไร

คุณปู่เย่เปิดซองดูก็พบว่าเป็นหนังสือแต่งงานจริงๆ ซึ่งมีด้วยกันสองฉบับ

“คุณปู่เย่ค่ะ คุณย่าเย่ค่ะ อันนี้คือหนังสือแต่งงานขององค์กรโกสต์ซิตี้ของพวกเราค่ะ ซึ่งในนั้นยังมีตราประจำองค์กรด้วยนะคะ คุณปู่เย่กับคุณย่าเย่เซ็นชื่อในนั้นก็พอค่ะ”ไป๋หยิงมองหนังสือแต่งงานแวบหนึ่ง จากนั้นก็อธิบายอย่างยิ้มแย้ม

“อันนี้เป็นแค่รูปแบบหนึ่ง แต่รูปแบบนี้จะทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลเย่กับองค์กรโกสต์ซิตี้แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น”ไป๋หยิงฉลาดเฉลียวมากจริงๆ รู้ว่าเวลานี้ใช้ไม่แข็งไม่ได้ ต้องผ่อนปรนอย่างเหมาะสม และตอนนี้ไป๋หยิงจำเป็นต้องให้คุณปู่เย่กับคุณย่าเย่รู้ผลดีของการสู่ขอองค์หญิงของพวกเขา

“คุณปู่เย่ค่ะ คุณย่าเย่ค่ะ ในเมื่อทั้งสองบ้านจะเป็นทองแผ่นเดียวกันแล้ว เรื่องบางเรื่องก็ขอพูดตรงๆกับพวกคุณเลยนะคะ อันที่จริงภายในองค์กรโกสต์ซิตี้ยุ่งเหยิงเล็กหน่อยค่ะ เพราะหัวหน้าไม่สนใจองค์กรมาหลายปีแล้ว สาเหตุที่หัวหน้ายอมให้พวกเราเกี่ยวดองกับตระกูลเย่ เพราะชื่นชอบในความสามารถของประธานเย่ค่ะ หัวหน้าอยากให้ประธานเย่ช่วงชิงอำนาจบางส่วนในองค์กรกลับมาค่ะ”

คุณปู่เย่ได้ยินไป๋หยิงพูดอย่างนี้ ดวงตาพลันสว่างเจิดจ้า อันที่จริงท่านก็คิดอย่างนี้อยู่แล้ว แต่ก่อนหน้านี้เขายังคงกังวลเล็กน้อย ซึ่งตอนนี้หัวหน้ามีเจตนาเช่นนี้ งั้นก็เข้าทางเลย

“ใช่แล้ว ความสามารถของซือเฉินเป็นที่ประจักษ์กันดี หัวหน้าวางใจได้เลย”คุณปู่เย่ที่เดิมทีรู้สึกหดหู่ ตอนนี้ก็หัวเราะออกมา

ใบหน้าคุณย่าเย่ก็เผยรอยยิ้มที่เบ่งบาน

“พวกเราเซ็นชื่อเสร็จ เรื่องนี้ก็ถือว่ากำหนดเรียบร้อยแล้ว จากนั้นพวกเราจะติดต่อนักข่าว เพื่อแถลงข่าวเรื่องงานแต่งงาน”บัดนี้คุณปู่เย่ไม่มีความคับข้องใจแม้แต่นิดเดียว ทางกลับกันกระตือรือร้นยิ่งกว่าไป๋หยิงเสียอีก หยิบปากกาที่บนโต๊ะแล้วเขียนชื่อตัวเองในหนังสือแต่งงาน

พ่อบ้านแอบส่ายหัว พลางถอนหายใจ คุณชายช่างน่าสงสารเหลือเกิน ถูกนายท่านขายซะแล้ว หากคุณชายรู้ต้องเศร้าโศกเสียใจมากแน่ๆ

ไม่รู้ว่าเมื่อถึงเวลานั้นคุณชายจะทำอย่างไร？คุณชายจะแต่งงานกับองค์หญิงองค์กรโกสต์ซิตี้หรือไม่？

พ่อบ้านรู้สึกกังวลยิ่งนัก ทว่าคุณปู่เย่กลับไม่กังวลเลยสักนิด เพราะคุณปู่เย่ไม่เคยคิดถึงหัวอกเย่ซือเฉินมาก่อน คุณปู่เย่คิดแต่เรื่องผลประโยชน์ของตระกูลเย่

คุณปู่เย่เซ็นเสร็จก็ดันหนังสือแต่งงานไปตรงหน้าไป๋หยิง“ผมลงชื่อเรียบร้อยแล้ว ต้องให้หัวหน้าพวกคุณเซ็นด้วยใช่ไหม？”

“ตอนนี้หัวหน้าพวกเราไม่อยู่ที่นี่ ฉันจะนำกลับไป พอหัวหน้าเซ็นแล้วฉันจะส่งมาให้พวกคุณหนึ่งฉบับค่ะ”ไป๋หยิงเห็นลายเซ็นของคุณปู่เย่ก็พึงพอใจมาก เพราะคุณปู่เย่เป็นคนลงนามในหนังสือแต่งงานเอง ทางองค์กรโกสต์ซิตี้ก็จำเป็นต้องให้ผู้ปกครองเซ็นเหมือนกัน ซึ่งไป๋หยิงรู้ว่าหัวหน้าไม่มีทางเซ็นแน่นอน

และพวกเขาก็ไม่มีทางได้เข้าพบหัวหน้าด้วย ไป๋หยิงคิดว่าพอกลับไปแล้วก็เซ็นเองซะเลย จากนั้นก็ส่งหนังสือแต่งงานกลับมาให้อีกฝ่าย เพราะคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ไม่รู้จักลายมือของหัวหน้าอยู่แล้ว

กระทั่งเจิ้งฉงยังไม่เคยเห็นลายมือของหัวหน้าเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนนอกเลย

สาเหตุที่ไป๋หยิงให้คุณปู่เย่เซ็น นั่นเป็นเพราะกลัวคุณปู่เย่จะกลับคำ ดังนั้นหนังสือแต่งงานนี้มีขึ้นมาเพื่อควบคุมคุณปู่เย่ สามารถยับยั้งการกระทำได้

“ได้ ในเมื่อตกลงเรื่องเกี่ยวดองแล้ว งั้นก็หาโอกาสเจอหน้าหัวหน้าแล้วคุยรายละเอียดของงานแต่งกันเถอะ”คุณปู่เย่เสนอเรื่องนัดเจอหัวหน้าขึ้นมา

เฉิงโหรวโหรวได้ยินประโยคนี้ก็รู้สึกใจฝ่อ ทว่าครั้งนี้เธอก้มหน้ามองหนังสือแต่งงาน จึงไม่มีใครเห็นท่าทีที่ผิดปกติของเธอ

“ฉันกลับไปแล้วจะรายงานเจตนาของคุณปู่เย่ให้กับหัวหน้านะคะ”อันที่จริงไป๋หยิงก็รู้สึกใจฝ่อเหมือนกัน ดังนั้น สถานการณ์แบบนี้ เธอได้แต่ตอบอย่างคลุมเครือสองแง่สองมุม

คุณปู่เย่ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะประโยคนี้ของไป๋หยิงถือว่าปกติทั่วไป

ไป๋หยิงหยิบหนังสือแต่งงานขึ้นมา จากนั้นก็ลุกขึ้นยืน“ฉันจะกลับไปรายงานภารกิจกับหัวหน้าเดี๋ยวนี้เลยค่ะ สำหรับเรื่องต่อจากนี้ก็รบกวนคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่แล้วค่ะ”

เวลานี้ไป๋หยิงก็ควรกลับไปได้แล้ว

“ได้ บอกให้หัวหน้าวางใจได้เลย พวกเราต้องจัดการเรียบร้อยแน่”คุณปู่เย่รับปากอย่างยิ้มแย้ม รับปากอย่างชื่นใจ

ไป๋หยิงพอใจยิ่งนัก เฉิงโหรวโหรวยังอยากจะพูดอะไรต่อ แต่ถูกไป๋หยิงดึงตัวออกไป

“ทำไมคุณต้องเซ็นหนังสือแต่งงานด้วย ยังให้หัวหน้าเซ็นอีก ฉันไม่ได้เจอหน้าหัวหน้าเลย คุณจะไปหาหัวหน้าให้เซ็นที่ไหน？”เมื่อออกจากบ้านตระกูลเย่แล้ว เจิ้งฉงไม่พอใจกับไป๋หยิงที่ตัดสินใจเรื่องหนังสือแต่งงานโดยพลการ ตอนนี้ไป๋หยิงเอ่ยถึงหนังสือแต่งงานแรกๆ เขาก็เริ่มกังวลใจแล้ว จากนั้นไป๋หยิงยังบอกว่าจะเอากลับไปให้หัวหน้าเซ็นแล้วส่งกลับบ้านตระกูลเย่อีก？

มันเป็นไปไม่ได้

“ไม่ต้องไปให้หัวหน้าเซ็น คุณเซ็นแล้วส่งกลับให้ตระกูลเย่ก็พอค่ะ เพราะคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ก็ไม่รู้ลายเซ็นของหัวหน้าอยู่แล้ว”ไป๋หยิงเล่าความคิดของตัวเองให้ฟัง ซึ่งตอนนี้ในรถมีเพียงพวกเขาสามคน ไม่มีคนนอก

ตอนนี้พวกเขาเป็นตั๊กแตนที่อยู่บนเชือกเดียวกัน ดังนั้นไป๋หยิงก็ไม่มีอะไรต้องปิดบัง

“คุณบ้าเหรอ คุณให้ผมปลอมลายเซ็นหัวหน้าเนี่ยนะ？หากให้หัวหน้ารู้เรื่องนี้ พวกเราต้องตายแน่”เจิ้งฉงขับรถจอดข้างทาง จากนั้นก็จ้องเขม็งไป๋หยิง

“คุณวางใจเถอะค่ะ หัวหน้าไม่รู้เรื่องนี้หรอกค่ะ สาเหตุที่ฉันให้คุณปู่เย่เซ็น เพราะฉันกลัวว่าพวกเขารู้ว่าองค์หญิงไม่มีสิทธิ์และเสียงในองค์กรโกสต์ซิตี้จะเปลี่ยนใจ กลัวว่าถึงเวลานั้นพวกเขาจะใช้เล่ห์เหลี่ยมทำร้ายพวกเรา”ในเมื่อไป๋หยิงตัดสินใจจะทำเรื่องนี้แล้ว งั้นก็ต้องเตรียมการรับมือแต่เนิ่นๆอยู่แล้ว

“ไม่ขนาดนั้นมั้ง？คุณปู่เย่ตกลงเรื่องแต่งงานแล้วนี่ ยังแถลงข่าวด้วย”ความโกรธของเจิ้งฉงลดลงกว่าครึ่ง เสียงก็เบาลงมากแล้ว

“ไม่แน่หรอก เรื่องของตระกูลกู่ครั้งก่อน เพราะคุณปู่เย่อยากเกาะบารมีของตระกูลถัง จึงวางกลอุบายใส่กู่หยิงหยิง ทำให้ชื่อเสียงกู่หยิงหยิงป่นปี้”ไป๋หยิงสืบประวัติของคุณปู่เย่อย่างละเอียด จึงไม่เชื่อใจคุณปู่เย่

“หากเป็นเช่นนี้จริงๆก็ต้องป้องกัน แต่คุณไม่กลัวว่าพวกเขาจะพูดถึงเรื่องหนังสือแต่งงานออกสื่อเหรอ？”ท่าทางของเจิ้งฉงเปลี่ยนไป

“คุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ฉลาดอย่างนั้น ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่อยากร่วมทำหนังสือแต่งงานนิ คงไม่เป็นฝ่ายพูดออกมาเองหรอก ขอเพียงพวกเราไม่กลับคำ คุณปู่เย่ก็ไม่มีทางเอ่ยถึงหนังสือแต่งงานแน่นอน และพวกเรายิ่งไม่มีทางพูดออกไปแน่ ดังนั้นหัวหน้าจะรู้ได้ยังไง”น้ำเสียงของไป๋หยิงหนักแน่นและมั่นใจมาก

“แน่นอน เพื่อเป็นการป้องกัน พวกเราไม่ต้องรีบส่งหนังสือแต่งงานกลับไปให้พวกเขา รอแถลงข่าวเสร็จแล้วค่อยว่ากันอีกที”ไป๋หยิงทำอะไรมักจะระมัดระวังตัวและรอบคอบเสมอ

“ขอเพียงแถลงข่าวเสร็จ เรื่องนี้ก็ถูกกำหนดไว้แล้ว เย่ซือเฉินเบี้ยวไม่ได้แน่”ขอเพียงเฉิงโหรวโหรวนึกว่าจะได้แต่งงานกับเย่ซือเฉินแล้ว ก็อดดีใจไม่ได้ และยิ่งคิดก็ยิ่งตื่นเต้น เธอแย่งเย่ซือเฉินมาจากมือของเวินลั่วฉิงได้แล้ว